ชีวิตที่ดีที่สุด คือ ชีวิตที่ตื่นรู้ อยู่กับทุกลมหายใจเข้า ออก

จริงๆ แล้วคนเรามีค่ากับคนอื่นๆ และอีกหลายๆ คน เพราะชีวิตที่มีค่าคือ การใช้ชีวิตเพื่อผู้อื่น รู้จักให้ และรู้จักเสียสละ        ... ซีเคร็ต

Fear less, Hope more,

Whine less, Breath more,

Talk less, Say more,

Hate less, Love more,

And all good things are yours.

                       Swedish Proverb

... ด้วยคิดถึง คนึงหา น้องฟ้ากะนายเมฆ และผองเพื่อน 

 จึงรวบรวมภาพ   หลากหลายสีสัน อัศจรรย์นาฏลีลา จากนภาลัย  

มาร่วมอวยพร ในวันคล้ายวันเกิด ท่านประธานฯ อ. หมอเมฆ ๓ กันยาโตยเจ้า

Life is Song, Sing it

Life is a game, play it

Life is a challenge, meet it

Life is a dream, realize it

Life is a sacrifice, offer it

Life is a Love, enjoy it

                   Sai Baba

เพิ่งชมรายการ ฉันรักเมืองไทย วันนี้ตอนเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง กับหนุ่มเมืองน้ำหอม ที่ได้แรงบันดาลใจจากการติดตามคุณพ่อมาเมืองไทยตั้งแต่อายุสี่ขวบ หลังจากเลือกเรียนป.ตรี  ภาษาไทยที่ฝรั่งเศส จบแล้วจึงกลับมาเป็นครูสอนวิชาวรรณคดีไทยที่โรงเรียนมีชัยพัฒนา ที่นักเรียนเรียกว่า ครูสับปะรด พร้อมพาไปชมโครงการนักธุรกิจเท้าเปล่า ทั้งเลี้ยงจิ้งหรีด เลี้ยงกบ ปลูกผักปลอดสารพิษ ที่บุรีรัมย์ … เมืองไทย ใครๆ มาเยือน เป็นต้องมนต์เสน่ห์ ใครๆมาอยู่ยิ่งต้องหลงรัก ... ฉันรักเมืองไทย  

เสน่ห์ของชีวิต คือ การไม่อาจคาดเดาอะไรล่วงหน้าได้ 

- เวลาในขวดแก้ว

เสน่ห์ของวันเวลาที่ผ่านเลย คือ การมีความทรงจำดีๆไว้ให้คิดถึง

- นิรนาม

 จงรู้จักหยุด รู้จักยอมในสิ่งต่างๆ และ รู้จักวางเฉย

                                                    เก็บตก จาก บันทึกงานศิลป์

นานมากแล้วเคยประทับใจกับนิยายเรื่อง ปลาหนีน้ำ

 มาเจออีกเล่ม แล้วเราจะอยู่ด้วยกัน  สิริมา อภิจาริน

 http://www.gotoknow.org/media/files/748607

 หาก ฉัน เป็น ปลา เธอ คือ น้ำ  เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย 

... ปลาหนีน้ำ จะอยู่ได้อย่างไร สุดท้าย แล้วเราจะอยู่ด้วยกัน  ...

ฟ้าหลังฝนควันหลงวันแม่ มีแดดด้วยนะ ป้าเรียกให้ไปดู ลองกองลูกสวยๆ อวบๆ ขาวๆ เพิ่งเก็บสดๆ ลองชิมดูยังเปรี้ยวๆ อมหวาน เดี๋ยวปล่อยให้น้องลองกอง ลืมต้นสักพัก ก็พร้อมแล้วล่ะ  ผลไม้บ้านนี้แค่มีอย่างละต้น ก็ออกดอกผล ให้ได้ชื่นชม เป็นของวันพระ ของฝากเพื่อนบ้าน ญาติ และรับประทาน มิขาดเลย มะม่วง มะเหมี่ยว หมดไป ต่อด้วย แก้วมังกร ลำใย ลองกอง ปีนี้น้อยหน่า มิติดผล เพราะฝนฟ้า แปรปรวน ...

 ลองinsert ลองกองไม่ขึ้น คนโลว์เทค :)

 แล้วแป๊บๆ ฝนก็โปรยปราย แหม น้องฟ้ากะนายเมฆ มีงอนกันตลอดเลยนะ ๕ ๕ ฝนตกๆ หยุดๆ ต้องเที่ยวเก็บผ้า เทียวไป เทียวมา เหมือนยายบ้าหอบฟาง .. ไปซึ้อเสบียงที่ตลาด ตกเย็นกินข้าวแลงกับป้า จกข้าวนึ่ง ไก่ห่อนึ่งดอกแค ต้มจืดมะระ ปลาปิ้ง อิ่มลำ .. เดี๋ยวจะไปดูข่าวพระราชสำนักด้วยกัน ฟังป้าเล่าเรื่องราวแต่หนหลัง พอจบสะเก็ดข่าวเป็นอันแยกย้าย ต่างคนต่างฝันดี เอย :)

ฝนยังคงกระหน่ำพรำพราย ทั้งวันแม่ปีนี้อยู่ไกลบ้าน ได้เพียงส่งเสียงตามสายด้วยความเคารพ แม้มิได้ไปพร้อมหน้าเพื่อพานพบ หากเข้าใจในทำนบ สายธารแห่งรัก ทุกวี่วันค่ะ

…

เพราะทุกลมหายใจเข้าออก เราปันรัก

แสนประจักษ์ในจิต พิสมัย

แม่เป็นดั่งร่มโพธิ์ทอง ส่องสว่าง อยู่กลางใจ

ลูกคือโซ่ทอง คล้องสายใย ความผูกพัน

...

นั่งดูพิธีถวายพระพรฯกับคุณป้า ๆ เค้าก็คิดถึงลูกๆ  ปูก็คิดถึงแม่ จึงมอบดอกมะลิอวยพร และกราบขอบพระคุณสำหรับความเอื้ออาทรที่มีให้ และวันเวลาที่ได้ใช้จ่ายตวยกันเจ้า

การรอคอย มันทรมาน อย่างนี้นี่เอง ...

อดทน เฝ้ารอ ขอส่งผ่าน ด่านทดสอบ ภายในใจ ...

ส่วนผลลัพธ์ เป็นเช่นไร ยอมรับได้ ไม่เปลี่ยนแปลง

ยังมีแรง ก้าวเดินต่อไป ด้วยใจทระนง ...

                         "ฝนพรำ ยามเช้านี้ ที่เจียงฮาย"    

เส้นทางพาอาคันตุกะเยี่ยมกิจกรรมหมู่บ้านเด็กจากเชียงแสน แม่จัน แม่สลองนอก ใน แม่ฟ้าหลวง ตั้งแต่วันพุธที่แล้ว จวบวันนี้มาแถวแม่อาย ฝาง ไชยปราการ แวะพักที่ิริมดอยรีสอร์ท พรุ่งนี้ไปขึ้นดอยแถวเชียงดาว บ้านนาสิริ พบปะครอบครัวเด็กชาวเขา แล้วจึงจะไปส่งแขกพักที่ยูเรเซีย เวียงพิงค์ เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจของเรา ส่วนแขกเค้าก็บินไปเกาะภูเก็ตต่อ แหม อยากบินตามไปด้วยเลยเชียว ฮือๆ คิดถึงบ้านใต้ ... อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันศุกร์จัง จะได้ลากยาวอยู่ที่เวียงต่อ

คืนนี้มิเห็นพระจันทร์เสี้ยว อากาศครึ้ม ฝนตกโปรยปรอย นิดหน่อย ตกๆ หยุดๆ เหมือนใจ คน ...

เมื่อวานเย็นกลับมาจากการไต่ดอย สันมะเค็ด แต่ยังไม่เข็ด อิ อิ อาทิตย์หน้ามีภารกิจต้องไปอีก วันนี้เตรียมตัวสะสางงาน ก่อนเดินทางไกล อาทิตย์นี้ลงสนามสอบ กลางสัปดาห์เดินทางอีกรอบ เส้นทางใหม่ หัวใจดวงเดิม ... ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ซึ่งจุดหมาย ส่งกำลังใจ ฝากกลอนสด ร่ายรสพจนา ด้วยปรารถนาดี ที่คิดถึง :) สุขสันต์วันภาษาไทยค่ะ

กล้าที่จะเป็นตัวของตัวเอง
กล้าที่จะผิดพลาด
กล้าที่จะรับกับแรงปะทะ
                ท่าน กฤษณมูรติ "ปีกแห่งอิสรภาพ"

“เวลาแต่ละวัน อย่าให้ผ่านไปเปล่า ๆ จะน้อย หรือมากก็ให้ทำอะไรไว้บ้าง

เร่งทำความเพียรเสียแต่วันนี้ ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้จะตาย หรือจะอยู่ ” .. พุทธสุภาษิต

ตื่นมาเช้านี้ ฝนยังคงโปรยปรอย กายายังอ้อยสร้อย  รักไม่ต้องการเวลา ดังขึ้น จึงนึกขึ้นได้ว่า อ้าวเมื่อคืน เราไม่ได้ฝันไป น้องครูเทียนน้อย ส่งสายจากเมืองตาก แถมได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของพี่ๆ น้องๆ จึงหลับไปด้วยรอยยิ้มพร้อมฝันดี … ขอบคุณค่ะน้องสาว

วันนี้แก้ไข ฉากหลังบล็อคเป็นสีดำ ร่วมไว้ทุกข์ ในวันฌาปนกิจศพ ท่านหนานฯ และลงกล่องความรู้ เพิ่มเติมไว้ในส่วนเสริม บันทึกเรื่องน่ารู้ในวันนี้ และย้อนรอย วันนี้ในอดีต …

ติดตามข่าวภารกิจแก่งกระจาน ยังโล่งอกที่บอกว่า จะรอให้อากาศเป็นใจค่อยดำเนินการต่อ ข่าวสดๆ ล่าสุด เฮ้อ บางครั้งก็ยังงงสงสัย และไม่ค่อยเข้าใจใน พันธกิจเหล่าทหารหาญ ว่าแท้จริงแล้วนั้น เราจะสามารถเลี่ยง ลด ผลกระทบจากความเสี่ยงที่ซึ่งสามารถควบคุมได้ หรือไม่ เป็นอย่างไร ขอสดุดีแด่วีรบุรุษ และแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ  

อุตส่าห์ดีใจคิดว่าจะเป็นสุดสัปดาห์แรกที่ฟ้าเปิด แหมตกเย็นกลับลงจากป่าเมี่ยงปุ๊บ ฝนก็กระหน่ำปั๊บ ... ฟ้ายังคงร่ำไห้โศกเศร้าไปกับการสละชีพของเหล่าทหารหาญ ๙ นายและนักข่าว๑ ท่าน กับภารกิจเพื่อชาติที่อช. แก่งกระจาน ... ขอร่วมสดุดีแด่วีรชนผู้กล้าทุกๆท่าน และแสดงความเสียใจอย่างสุดซื้งกับครอบครัวของผู้สูญเสียค่ะ

ฝนยังคงพรำพราย ให้ห่วงใยคนฝั่งเมืองตาก พอมีสัญญาณจึงได้คุยสายกับพี่บังวอญ่า ค่อยสบายใจนิด ดีใจได้ยินเสียงพี่บังว่า กำลังเดินทางอยู่เมืองเลย พรุ่งนี้ก็ได้ไปร่วมงานปลงศพ ฝากส่งความคิดถึงพี่คิมและหลายๆ ท่าน ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย ส่งใจไปคารวะศพท่านหนานฯ ... ขอดวงวิญญาณของนายเช แห่ง เด มูเซอ ไปสู่สุคติ ค่ะ 

กำลังจะไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ แอบแว้บไปเปิดม่านหน้าต่าง แหงนมองฟ้า ได้ปะหน้ากะพระจันทร์เหลืองอร่ามงามตา แม้ในยามฝนกระปริดกระปรอย และมีเมฆดำครึ้มน้อยๆ มาคอยกวนใจ เธอยังพยายามฉายแสง ส่องสว่าง งดงาม เมินหลายๆ ที่เราบ่ได้ปะหน้ากัน นับแต่ครั้งล่าสุดโน้น เธอฉานฉาย เหนือเลฝั่งอันดา ไม่ว่าแห่งหนใดที่ได้พานพบ เธอทำให้ฉันยิ้มกริ่ม อิ่มเอมใจ ขอบคุณนะคะน้องจันทรา :)

ฝนโปรยปรอย บ่อยครั้ง คิดถึงบ้าน

ฝนกระหน่ำ พรำพราย ให้ห่วงหา

ฝนร่ำไห้ ยามใด ใจพรรณนา

ฝนกระซิบ แทนใจว่า คิดถึงจัง

                        ... เพื่อคนที่คิดถึง ...

ฝนเหนือใต้ยังคงพรำพราย มิได้หยุดหย่อน วันนี้สมาชิกอยู่กันพร้อมหน้าที่บ้านสวนสีลูกกวาด ขาดปูคนประหลาด .. เคยอ่านเจอ โลกนี้ช่างเหงาร้ายกาจเกินกว่าจะอยู่คนเดียว ๕ ๕ จริงฤา ที่ผ่านๆ มา เห็นแทบไม่มีเวลาจะเหงาเลย เพิ่งมาเพลานี้แหละ หุ หุ งานยิ่งแยะ ทำไมยิ่งเหงาเยอะ เพราะไม่มีแรงจูงใจ หรือเพราะปัจจัยอื่น .. เคยอ่านเจอว่า หากไร้ซึ่งการงาน ชีวิตคงเหี่ยวแห้ง หากทว่างานไร้ซึ่งชีวา ชีวิตคงจะเหี่ยวเฉากว่า ..

วันนี้ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ หลังจากส่งงานไปหนึ่งแห่ง เหลือรายงานคงค้างจากการลงเยี่ยมพื้นที่ ต้องส่งหนี้ไปตปท. อีก ๒ ชิ้น .. คืนนี้หมดอารมณ์แล้ว ไว้พรุ่งนี้ค่อยเริ่มต้นใหม่  หากใช่ ก็คือ ใช่ หากไม่ ก็คือ ไม่ หากอะไรที่เป็นของเรา ก็ต้องเป็นของเราวันยังค่ำ .. จริงแน๊ :)ไม่เอาน่า ไม่มีอะไรต้องกังวล ไปกับสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของเรา แค่เพียงจัดการ สิ่งที่สามารถทำได้ให้ดีที่สุด เท่านั้นเอง เอวัง .. จังงัง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด :)

ดูข่าวแตกประเด็น กล่าวถึงจำนวน วัดร้างในบ้านเรา มีสูงถึง ๖ พันแห่งกันเลยทีเดียว เน้นๆ ก็จังหวัดเก่าแก่อย่าง อยุธยา สุโขทัย เชียงใหม่ เฉพาะเมืองสุพรรณบุรี ก็ปาไปสองร้อยกว่าแล้ว  อันมีหตุผลมานานา ก็คงเป็นไปตามกาล ปัจจัย ทว่าน่าคิด ไปถึงเรื่องศรัทธา เชื่อมั่น กันที่แก่นแท้ เปลือกนอก ใน ล้วนมีที่มา ที่ไป ให้พิจารณา ...

.. ขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๘ อาสาฬหบูชา

ธรรมเทศนา ป่าอิสิปตน* พาราณสี

พระโสดาบันกลุ่มท่าน ปัญจวัคคีย์

เป็นครั้งแรกมีพระรัตนตรัยครบครัน

.. หลักธรรม เน้นยั่งยืน มิฝืนจิตกายา

มัชฌิมาปฏิปทา พาสร้างสรรค์

อริยสัจสี่ ฝึกฝนไป ทุกวี่วัน

ร่วมแบ่งปัน กันและกัน พลันพอเพียง

... นานๆ มาร่ายกลอน ดูไม่ราบรื่นเหมือนก่อน ก็ห่างเหินไปนานๆ จะเริ่มคราใดต้องทำอารมณ์ กันซะ แหม ก็คงเหมือนการเขียนบันทึกกระมัง ทั้งๆที่เขียนไดอารี่ทุกวี่วัน แต่การถ่ายทอดอรรถรส พจนา อักษรา ภาษากลอน แต่ละสิ่งอย่าง ก็แตกต่างกันไป .. วันนี้อ่าน ทะเลชีวิต จบไปอีกเล่ม แต่มีเพียง หนังสือเล่มใน ที่ยังต้องอ่านต่อไป ... 

น้องฟ้าฝั่งเหนือจรดปักษ์ใต้ ร่ำไห้ใจตรงกัน ในวันศุกร์สงบสันต์วันอาสาฬหบูชานี้ ลืมๆ ไปเลยว่าเดือนนี้มีวันหยุดด้วย ภารกิจต่อเนื่องทั้งสัปดาห์ วันนี้เลยลุกไม่ไหว เมื่อคืนวานกลับมาสามทุ่มได้ หลังจากไปลงพื้นที่เมืองแหง เข้าหมู่บ้าน ห้วยหญ้าไทร ปางวัว และห้วยลึก เส้นทางเข้าป่า ขึ้นเขาโหด มันส์ ฮา นึกถึงคราอยู่เมืองลาว ก็ยังถือว่าโชคดีเมื่อวาน ฝนฟ้าเป็นใจ ให้ภารกิจต้อนรับอาคันตุกะจากเมืองเบียร์ ผ่านไปด้วยความราบรื่น และประทับใจ .. หากแต่วันนี้จะขอตามไปปลูกป่าต่อ แต่ฝนฟ้ากระหน่ำซะ ไม่เป็นใจ เราเลยได้ผ่อนพัก รักษาใจ เงียบๆ สงบๆ ไว้ เก็บแรงกายไปเวียนเทียน ค่ำคืนนี้ดีกว่า … :)

The Lonely in Love … “คนเหงาที่สุดในโลก คิดถึงเธอที่สุดในโลก” ... เรื่องราวความเหงา ที่อ่านแล้วได้กระตุกต่อมฮา …  ปล่อยวาง เรื่องต่างๆ นานา เพราะว่า เวลามิเคยรอใคร ผ่านมาผ่านไป ขอเพียงให้ใจสุขสันต์ ในทุกวี่วัน เท่านั้นเอง ... ฝนยังคงพรำพราย คิดถึงคู่รักวัยดึก คิดถึงบ้าน จัง

อาทิตย์พิเศษนี้ ฟ้าก็ยังเป็นใจ ปีนี้คึกคัก น่าม่วนใจ๋ ได้แรงอก ทุกผู้ทุกวัย เตรียมตัว และตั้งใจ ในการใช้สิทธิครั้งสำคัญนี้ เมื่อเช้าระหว่างดูข่าวทีวี ป้าแม่บ้าน ก็ถามไถ่ ทบทวนเรื่องใบลงคะแนน มีสองสี ต้องจำให้ดีๆ เน้อเจ้า ช่วงบ่ายป้าเจ้าของบ้านวัย ๘๐ กว่าเดินออกไปใช้สิทธิ เขตเลือกตั้งอยู่ที่วัด ตรงข้ามบ้าน มีอาสาฯ มาคอยอำนวยความสะดวก โบกรถรา ด้านหน้าวัด ปูก็เดินตามไปโตย แต่บ่ได้ไปชี้ชวนเน้อเจ้า ถึงจะอยู่บ้านเดียวกัน และเห็นสอดคล้องต้องกันในเรื่องการมุ้ง หากแต่รสนิยมการเมือง ก็แล้วแต่ไผแต่เผือก เลือกกันเองอย่างอิสระ เสรี มิมีบังคับ :) ส่วนคู่รักวัยดึกฝั่งบ้านใต้ ไปทำหน้าที่แล้ว มิมีพลาด เห็นภาพบรรยากาศ สปิริตของท่านผู้สูงวัยทั้งหลายในทุกๆ ครั้งแล้ว สาธุเจ้าค่ะ .. ประชาธิปไตย เมืองไทย จงเจริญ!    

... เสาร์สองกรกฎ ฝนยังรินรดเช้าจรดเย็น ภาวนาให้ฟ้าเป็นใจ ตื่นเต้นไปล่วงหน้า กับผลชี้ชะตา อนาคตประเทศไทย .. รัตนโกสินทร์ ยังไม่สิ้นคนดี ขอให้มีปาฏิหาริย์ต่อไป สาธุเจ้า :)   

ศุกร์สะสาง งานสะสม บ่มเพาะไป

หากหัวใจ ยังหวนหา เพลาหวาน

กะอดีต คิดคราใด ใจชื่นบาน

ต้องกล้าหาญ ทำความฝัน ให้เป็นจริง   

...

ฝนยังคงโปรยปราย มิขาดสาย มาหลายเพลา

คิดถึงบ้านเป็นบ้า เวลานี้น้องอวบถึงบ้านแล้ว

มารู้ซึ้งคุณค่าของการได้ใช้จ่ายวันเวลาด้วยกัน  

ก็ในวันที่ไกลห่าง ทุกสิ่งอย่างเริ่มกระจ่างชัดในใจ

วันนี้ส่งคำอำนวยพร วันคล้ายวันเกิดของ เจ้านายคนแรกในชีวิตการทำงาน

ผู้เป็นแรงบันดาลใจไต่ฝัน แม้กาลผ่านวันวานล่วงเลย หากแต่ยังอยู่ในใจเสมอ ขอบพระคุณค่ะ

บ่ายคล้อย อย่ามัวอ้อยอิ่ง ออกไปยืดเส้น ยืดสาย

ข้างนอกยังมีต้นไม้นานา มีนกร้องเพลง บ้างโบกโบยบิน

มะม่วงร่วงหล่นมา รอเวลาไปเก็บกิน มะเหมี่ยว หล่นมา

ไว้คาพื้นหญ้าอย่างนั้น เต็มเต็มสีสัน ให้หญ้าไม้ รายเรียงกัน

เป็นวิถีธรรมชาติ เรียบงาม สงบ ง่าย ไร้พันธนาการ :)