เพิ่งกลับจากการใช้สิทธิ์เลือกตั้งนอกเขต นี่เป็นครั้งแรกจึงตื่นเต้น :) เตรียมตัวตั้งแต่เช้าเพื่อไปตามนัดหมายกับเพื่อนสนง. รวมพลคนต.จ. ว.  ๙ น. ล้อหมุนไปศูนย์เลือกตั้งกลางที่ร.ร.บ้านสันโค้ง เวียง เจียงฮาย น่าดีใจ เห็นผู้คนทะยอยกันไปพร้อมเพรียง รถติดนิดนึงตรงพื้นที่น้ำท่วมขัง ก็ฝนยังคงพรำพราย ต่อเนื่องมาตั้งแต่เช้าตะวาจวบเพลานี้ น่าชื่นใจ เห็นบรรดาลูกเสือมาคอยอำนวยความสะดวก ทั้งงานจราจรภายใน ชี้บอกทางไปยังเขต ซึ่งแยกตามแต่ละจังหวัด และช่วยหาหมายเลข ตามบัตรปชช. ขอบคุณนะคะ

... ในฐานะ ปชช. คนเดินดิน เราได้ไปใช้สิทธิ์ด้วยความพอใจ ไม่มีใครบังคับ ได้ทำหน้าที่อย่างถูกต้องตามกฏของศีลธรรม และกฏแห่งธรรมชาติแล้ว ... เมื่อรู้สึกพอใจมาก จึงมีความสุขมาก ส่วนผลลัพธ์ต่อไปจะเป็นอย่างไร ก็ได้เพียงคอยติดตามเฝ้าดู เพราะอยู่นอกเหนือการควบคุม เอวัง สาธุ :) ...

ฟ้าพรำพราย ฝั่งนี้ดี มีความสุข พิเศษสุด วันนี้มีที่หมาย

กิจวัตร ภารกิจ ทุกกระบวน ล้วนครบถ้วน ชวนพอใจ

สุขเกิดได้ จากมุมคิด ปริศนาธรรม .. ย้ำเตือนตน ..

สอบถามน้องมะปรางเปรี้ยว วันนี้ application error ไปหลายรอบค่ะ ไม่มีรายการขึ้นแสดงความคิดเห็น จึงลงซ้ำไปในหลายๆ บันทึกเลยค่ะ เอ ในความเคลื่อนไหวของฉัน ไม่มีเมนูลบได้เอง แล้วรึคะ และหาช่องทาง ถาม ตอบ ในเมนูสมาชิก ไม่เจอ จึงมา เขียนไว้ ในอนุทิน ขอบคุณค่ะ :)

ขอบคุณฟ้าที่ให้ฉันพอมีเวลา ผ่อนพักจากภารกิจทั้งสัปดาห์ วันนี้ดีใจ ได้หนังสือท่านพุทธทาส “วิธีสร้างสุขทุกวัน” ... แม้จะมีสิ่งน่าท้าทายนานา หากทว่า จะพยายามเป็นผู้มีจิตใจเต็มไปด้วยธรรมปิติ ผาสุก สวัสดี แจ่มใส สดชื่น อยู่ทุกวันทิพาราตรีกาล  คำโปรยหน้าปก .ศุกร์สุขสันต์นะคะ :)

แดดเปรี้ยงๆ อยู่ แล้ววันนี้ฝนก็โปรยปราย เมื่อก่อนเคยคิดว่าแค่ ฟ้าเมืองใต้ ที่ร่ำไห้ได้ทุกครา พอมาทางเหนือก็ไม่แพ้กัน เลยยังไม่มีโอกาสได้ไปตะลอนที่ไหน เพราะฟ้าไม่เป็นใจ และที่สำคัญคือ งานเยอะแยะ มิเว้นวัน เข้ามารุมกันทั้งเสาร์อาทิตย์ จนเพื่อนจากเชิงดอยต้องลงมาหาเองที่นี่ กะว่าจะหาเวลาสักทีไป แต่เมื่อไหร่กันหนา ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า คนขยันทั้งคืนวัน ไม่ซึมเซา เรียกว่า มีแต่ละวันนำโชค ๕ ๕ สาธุเจ้า :)

คืนแรกได้เห็นพระจันทร์เรืองรองกระจ่างฟ้า ตั้งแต่ย้ายจากหอพักมาอยู่บ้านแบ่งห้องเช่า บ้านไม้โบราณถูกใจ มีต้นไม้ นานา ที่โดนก็หอมกระดังงา และได้สบตากับซอมพอ จากหน้าต่างห้องนอน ได้ยินมะม่วงร่วงหล่นเสียงตุ๊บๆ ตั๊บๆ นับได้ว่า แวดล้อมด้วยธรรมชาติพิสุทธิ์ ทำให้ได้ผ่อนคลาย สดใส จรรโลงใจ หายเหนื่อยจากภารกิจ งาน .. ฝันดีเจ้า ค่ะ

สวัสดีกัลยาณมิตรทุกๆ ท่านส่งท้ายเดือนพฤษภ วันงดสูบบุหรี่โลกค่ะ ...

 The WHO Framework Convention on Tobacco Control

 ... พิทักษ์สิทธิตามกฏหมาย  มุ่งสู่สังคมไทยปลอดบุหรี่ ... :) คิดถึงค่ะ

ร่วมแสดงความยินดีกับครบรอบ ๖ ปี จีทีเค กับโอกาสแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้  และมิตรภาพ ความรู้สึกดีๆ ที่มีกันและกัน จากกัลยาณมิตรทุกๆ ท่าน ยังคงเปี่ยมล้นพลังกาย กำลังใจ ขอบพระคุณค่ะ :)

ตื่นมาแต่เช้าตรู่อากาศสดชื่นมาก เพราะได้นอนหลับพักผ่อนเต็มที่ ไปเดินออกกำลังกายยืดเส้นสาย ๒ ชม. รู้สึกปลอดโปล่งมาก หลังจากตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา ใช้เวลากับการลงพื้นที่ เตรียมต้อนรับแขกเยี่ยมภาคีเครือข่ายต่างๆ และผู้อุปการะคุณลงเยี่ยมบ้านเด็ก ๒ กลุ่ม ตั้งแต่วันที่ ๒๙ ถึง ๖ มิ.ย. นี้ ... ยังมีภารกิจงานทุกเสาร์ อาทิตย์  สู้ๆ ค่ะ :)

ฝนตก พรำพราย เวลานี้

คิดถึง คิดถึง เธอจัง คนดี

อยากนั่งอยู่นานๆ เพราะสุขี

แต่ตาฉัน ใกล้จะ จรลี  

ณ เวลานี้ ขอ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ :)

เมื่อวานเนือย ยามเช้าเมื่อย เย็นเลยมึน แต่พอได้ยินเสียงตามสาย ประกาศวันนี้ปีแรกวัดศรีเกิด จัดงานเวียนเทียน เนื่องในงานถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระ พระพุทธเจ้า ค่อยอ๋อ อัฏฐมีบูชา ครบรอบ ๗ วันตั้งแต่ วิสาขปูรณมี หลังจากพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน  … เลิกงานแล้ว ตาสว่าง อารมณ์ดีๆในบัดดล เตรียมตัวไปเวียนเทียนกันเน้อเจ้าใกล้แล้ว ๒ ทุ่ม ปีนี้โชคดีหลายๆ เจ้า จะฟังพระ สวดมนต์ อนุโมทนา สาธุ เผื่อเน้อเจ้า ฝันดีค่ะ :)

วันนี้อากาศร้อนตับแตก ไปลงพื้นที่ตั้งแต่เช้า ผ่านเส้นทางแม่จัน ผ่านแม่ฟ้าหลวง ต่อไปแม่สะลองนอก และใน ขึ้นเขา โค้งคดเคี้ยว หักศอก  นี่เป็นครั้งที่สองตั้งแต่มาทำงานที่นี่ ระหว่างปฏิบัติงานกับชาวบ้าน และอาคันตุกะเพลิดเพลินและมีความสุขมาก กลับมาถึงออฟฟิศเย็น เช็คเมลงานต่ออะไรเอย รับรู้ได้เลยว่า สายตาเราเปลี่ยนไป เมื่อก่อนเดินทางร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ บ่รู้สึกรู้สา สบายโลด พอกาลเวลาผ่านผัน สังขารก็สำแดงอาการทันทีเลยเชียว สงสัยว่าตรวจสุขภาพครั้งล่าสุด สายตาคงสั้นจริงๆ แต่ตอนนั้นยังไม่ชัดเจน และไม่คิดอยากจะใส่แว่น เพราะกลัวหน้าจะแก่ไปกว่านี้ ๕ ๕  เมื่อวานเลิกงานกลับที่พัก เจอพี่เจ้าของหอ หน้าตาละอ่อนกว่าวัย มากๆ แรกๆ มาอยู่ใหม่ไม่กล้าเรียกพี่เลยเชียว พอทราบอายุเท่านั้น โอมาย ไม่น่าเชื่อ รีบถามไถ่เคล็ดลับในทันที … ต้องดูแลสุขภาพตายายมาก ๆ แล้วล่ะ :)

หัวใจกระชุ่มกระชวยในทันที วันครบรอบชมรมฯ ๑ ขวบปี ที่เธอมาเติมเต็ม สีสัน ขอบคุณที่มีกันและกัน น้องฟ้ากะนายเมฆ :) ศุกร์ราตรีนี้เลยตาสว่าง ไว้จะเขียนจม.รักนะคะ ...

อากาศดีๆ มาสี่ เช้านี้จู่ๆ ฝนก็พรำพรายมา เหมือนบอกใบ้ให้คิดถึง ทุกโมงยามแห่งความคำนึง ระลึกถึง ณ ซึ่งบ้าน อ่านบันทึกเก่า พิรุณกรุ่นอุ่นทรงจำ ตอกย้ำให้คิดถึงบ้านซะ ไว้งานซาๆ จะทำอารมณ์เขียนบันทึก หลังพาใจไปเวียนเทียนก่อนเด้อค่า :)

... เวลาแต่ละวันผ่านไปเร็วมากๆ งานยุ่งหลายๆ เพิ่งเห็นข่าวเมื่อเช้า วันพยาบาลสากล ชอบและจำฝั่งใจ ไนติงเกล ผู้เสียสละ เพราะได้อ่านเรื่องราวตั้งแต่สมัยประถมประทับใจ ขอชื่นชม และส่งกำลังใจแด่ คุณพยาบาลทุกๆ ท่านคะ ... และเพิ่งทราบเมื่อกี๊เองว่า พรุ่งนี้เค้าเริ่มหยุดกันยาว ๕ วันเลยรึ งงๆ นึกไม่ออกว่าวันอะไรบ้างอย่างกะทันหัน เอ สงสัย อัลไซเมอร์ไหม ? ฮาเลย ก็ไมได้หยุดงานกับเค้านี่หนา มีงานข้อมูลเด็กรอให้สะสางอยู่ตั้งกะเอ .. ท้อได้ แต่ มิถอย ๕ ๕ … ราตรีนี้ขออำลา พาตาไปผ่อนพัก อยากจะทายทักหลายๆ บันทึกกัลยาณมิตร หากแต่สังขารตา บ่ไหวแล้วค่ะ  ยังระลึกถึง และอยู่ในความคำนึง ฝันดีค่ะ :)

... ดูเหมือนว่า ทุกสิ่งอย่างยากที่สุด ก็ตรงก้าวแรก แต่เมื่อได้เริ่มต้นลงมือทำแล้ว เราก็จะมองเห็นหนทาง และสามารถก้าวข้ามผ่านไปได้เสมอ ... รายงานที่ว่ายาก ใหม่ไม่คุ้น ทำแล้วเสร็จทั้งเชิงปริมาณและคุณภาพ ที่ยากสุดก็เรื่องตัวเลขที่ฉันไม่ชอบนี่ล่ะ ๕ ๕ ...

อากาศเริ่มดี๊ ดี เป็นใจให้ออกไปแหงนมองฟ้า สังเกตเมฆ พาขาไปยืดเส้นสาย พายายตาไปผ่อนพัก เย้ๆ ภารกิจแล้วเสร็จ เย็นนี้ไปดูผู้คน สังเกตวิถีถนนคนเดินที่ยาวววว มากกก ซะหน่อยว่า เป็นจั๋งได๋ ..Go straight ahead with Optimistic, Cheers! ยังยิ้มได้ :)

น้องชายโทรมาทายทักแต่เช้าตรู่เข้าสู่เมืองรถม้าแล้ว แค่เพียงได้ยินเสียงเธอ คนคุ้นเคย พลันตาสว่าง แทบอยากจะนั่งรถไปพบเจอในบัดดล ขอบคุณนะคะสำหรับมิตรภาพดีๆ ที่มีให้กันเสมอ

สักพักเสียงเพลง .. ลูกขอก้มลงกราบ พ่อขุนเม็งราย มหาราช ก็ดังขึ้น ในทุกๆ เช้าวันหยุด มาแรกๆ ยังไม่คุ้นชินนะ พอได้ยินเสียงเท่านั้นแหละ จึงนึกขึ้นได้ว่า อืม ฉันมาอยู่ต่างบ้าน ต่างเมือง นี่นะ

เช้านี้อากาศดี๊ ดี ฟ้าเริ่มสดใส  และมีพลังกาย ใจ ในการสะสางงาน แม้อยากจะไปพบเธอในบัดดล แต่ก็อดทนรอ ให้ปลอดโปล่งโล่งจากภาระ การงานสักหน่อย ... หากแต่คิดถึง เป็นที่สุด :)  

ศุกร์สดใส ใจเปี่ยมหวัง จะได้เจอพี่นางฟ้าไชยปราการ และ เย้ๆ  เย็นย่ำค่ำนี้เป็นมื้อแรกที่ฝนไม่ตก หลังจากเราทานข้าวแล้วเสร็จ เจ้าโอป ลูกชายเพื่อนร่วมงานก็รบเร้าให้คุณแม่พาไปชมนาฬิกาเปลี่ยนสีกลางเวียง เวลา ๒ ทุ่ม บริเวณรอบวงเวียนหอนาฬิกา จะเปิดไฟ สีสัน สวยงาม คึกคักไปด้วยผู้คนมาเฝ้ารอชมแสงสีมากมาย รถยนต์ที่มาทั้งครอบครัว ก็หยุดจอดรอ บ้างถ่ายรูป และแหงนหน้ามอง การปรับเปลี่ยนสีแสง แม้เพียงแค่ชั่วครู่ยาม ก็ได้อิ่มเอมใจในบรรยากาศ มีเปิดเพลง เจียงฮายรำลึก ว้าว เลยพลอยให้บรรยากาศ ดี๊ ดี  พยายามจินตนาการ เสียดายนิดที่ราตรีนี้มีพระจันทร์เสี้ยวนิดนึง ๕ ๕ ... ฝันดีถ้วนหน้านะคะ :)

เมื่อวานฝนฟ้าเป็นใจให้ผู้อุปการะเด็กในโครงการมาเยี่ยมบ้าน ผ่านไปด้วยความราบรื่นและประทับจิตดี  วันนี้มาคัดเลือกภาพประกอบรายงาน ก็ได้ยิ้มอิ่มเอมใจไปกับความทรงจำที่เกิดขึ้นทั้งผู้ให้และผู้รับ ความผูกพันอันไร้พรมแดน  … วันนี้ฝนยังคงพรำพราย โปรยปราย มิขาดสาย นึกถึงเพลง อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ  ...  หากแต่ประชาชีทางนี้เค้าก็ไม่ค่อย อยากให้น้องฟ้าร่ำไห้วี่วันเช่นกันหรอกนะจ้ะ  :)

ยอมนอนดึกได้เพราะเธอนะ จันทรา

ยอมถูกหาว่าบ้า ก็เพราะฟ้า น่าฉงน

ยอมกล้ำกลืน ฝืนถ่างตา ณ กมล

ยอมจำนนฟ้าดิน ถิ่นอันดามัน ;) ...  สิงห์ ๕๓ 

 

บันทึกไว้ เมื่อครั้งอยู่ บ้านดอกเห็ด เชิงทะเล ภูเก็ต

ครานี้ก็มิต่างกัน น้องฟ้า ณ เมืองเหนือ ก็ถูก นายเมฆ รังแกตลอด

ร่ำไห้ปานปริ่มจะขาดใจ มากว่าสัปดาห์ มิเหนื่อยบ้างฤาหนา ที่รัก

เวลาฝนพรำพราย ใจก็รู้สึกแปลกๆ พิกลๆ หม่นๆ หมองๆ ตามนภา

กิจกรรมเดิมๆ มิแปรผัน ต่างกันเพียงแค่ สถานที่และผู้คนที่พบพาน

บันทึกไว้ ณ เจียงฮาย  ฝนโปรยปราย ตลอดทั้งคืนวัน  ฉันยอมจำนน :) 

กลับถึงห้อง ลองสกายท์คุยสายได้เห็นหน้าป๋าอี๋พี่น้อง และผองเพื่อนสนิท จิตใจได้รู้สึกดีๆ มีความหวัง  ดีใจจัง  พรุ่งนี้เตรียมคุยเรื่องระบบคอมพ์ คนโลว์เทคล่ะหนักใจ เอาน่า งานหนักมิเคยฆ่าใคร ? … อดใจไม่ไหว ต้องเข้ามาบ้านจีทีเค เจอหลายบันทึกโดนใจ จงเชื่อมั่นในย่างก้าวของตัวเอง ของท่านอ.วิรัตน์ กับเพลงโปรด คงจะมีสักวัน ตามด้วย แค่ได้คิดถึง ของพี่รุ่ง โอว ขอบคุณบันทึกดีๆ อย่างนี้แรงใจมิมีวันหมด ขอบพระคุณค่ะ  

 คงจะมีสักวัน อ. วิรัตน์ http://gotoknow.org/blog/wiratkmsr-art/437701

 แค่ได้คิดถึง พี่บุญรุ่ง http://gotoknow.org/blog/tantirapan/437579

 ปล. พยายามลงอนุทิน หลายๆ รอบ กว่าจะลงได้ แถมเชื่อมลิงค์โดยตรง ก็ไม่ผ่าน คนโลว์เทคขออภัยค่ะ

... ฝนยังคงพรำพรายมิมีหยุด เน็ตสะดุดตั้งแต่เช้า จึงรีบรุดไปทำงาน ปวดหัวกับตัวเลข แต่พอได้อมยิ้มกับของขวัญต่างๆ นาๆ ที่เหล่าบรรดาผู้อุปการะส่งมาให้เด็กๆ พร้อมถ้อยข้อความที่อ่านแล้ว ก็รับรู้และสัมผัสได้ถึง จิต มุมคิด ความคาดหวัง จากคนแดนไกล แต่เรายังใหม่กับระบบ อีกข้อมูลเยอะแยะต้องเรียนรู้ ดูแล้วมิใช่กล้วยๆ เลยสักนิด เพิ่งคิดวิธีใหม่ ที่ไม่โหลดคนทำงานเกินไป และผู้รับประโยชน์ก็ได้รับผลเต็มที่ ยั่งยืน ... จุดประกายความคิด พิชิตงานวันแรงงาน :)

น้องฟ้ากะนายเมฆครึ้ม ฝนปรอยๆ มาตลอดสัปดาห์ วันนี้มีกาดคนเดินด้วยนะแต่อากาศไม่เป็นใจ เดินทางมาแทบจะทุกทิศทั่วไทย ยังไม่เคยรู้สึก เพิ่งมีอาการ "อยู่ที่ไหนก็เหงาได้" ก็ที่เจียงฮายนี่ล่ะ ... พรุ่งนี้ไปทำงานที่สำนักฯดีกว่าแวดล้อมผู้คน ทำตัวให้ยุ่งๆ เข้าไว้ แล้วเวลาจะช่วยคลายและผ่านไปแบบสายฟ้าแลบ :)

ส่งบันทึกปิดท้าย ความเป็นมาและเป็นไป เรื่องราวน้องฟ้า พี่ภูผา จากเสน่หาอันดามัน สู่ ฝั่งฝันมนต์เมืองเหนือ  ในวันคุ้มครองโลก  Happy on Earth Day http://gotoknow.org/blog/lanandaman/436497

ร่วม รักษ์เรา รักษ์โลก ร่วมกันคุ้มครองโลก ด้วยความรัก ส่งความระลึกถึงทุกๆ ท่าน ด้วยความปรารถนาดีค่ะ  ชีวิตใหม่ กำลังเริ่มต้นอีกครั้งแล้ว ดีใจได้กลับมาทำงาน ณ เมืองเหนือ อีกคราครั้ง ขอบพระคุณหลายๆ เจ้า :)    

... ลงจากบนเขามาถึงเมื่อวานเย็น น้องฟ้ากะนายเมฆก็เป็นใจให้หายเหนื่อย แสงสุดท้ายสีสันชมพู สวยงามหลังบ้านดอกเห็ด รีบคว้ากล้องจับภาพทั้งคู่เก็บไว้ดู ก็ชื่นใจ … ไปทำงานบนเขาเสมือนไปปฏิบัติธรรม ถูกตัดขาดจากโลกภาพนอกกันเลยทีเดียว  ดีใจกลับมาทันเวลา พร้อมข่าวดี การเปลี่ยนแปลง และความหวังใหม่ๆ ทั้งเรื่องการบ้านการเมือง การงาน รีบเปิดหน้าจอเข้ามาติดตามข่าวคราว ด้วยความระลึกถึง พี่ๆ น้องๆ จีทีเค สุขีปีใหม่ไทยกันถ้วนหน้านะคะ :)

พฤหัสฯ เพิ่งชมรายการย้อนประวัติศาสตร์ สึนามิ ปี ๔๗ พอศุกร์เย็นลงจากเขามา อ้ายหยา ถล่มแดนปลาดิบ อีกแล้ว แต่จากประสบการณ์งานภัยพิบัติทำให้เราเรียนรู้ และตอบใครๆได้อย่างมั่นใจว่าสึนามิครานี้จะไม่โคจรมาชายฝั่งอันดามันไทยอย่างแน่นอน ตอนนี้ ญี่ปุ่นคงต้องขบคิดอย่างหนักถึงวิกฤติพ่วง สถานีทดลองนิวเคลียร์ .. เหมือนธรรมชาติจะส่งสัญญาญเตือนมาแล้วหนาท่าน สงสารบรรดาประชาชนผู้สูญเสีย  ขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุคติ เอย

เสาร์เช้าตรู่ที่บ้านดูวุ่นวายเพราะหลานชายอี๋ ที่เพิ่งตรวจพบมะเร็ง หมดลมหายใจไปแล้ว อะไรกันนี่ แค่ ๒ เดือนเอง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ก็ดูแข็งแรง ยังเป็นนักฟุตบอลทีมเต็ง เมื่อวานสมาชิกที่บ้านเลยวิ่งรอกกันหลายงาน ไปทำภูมิฝ่ายญาติ ช่วยอี๋เตรียมขนมโค ขนมอี๋ ไปเจอญาติ น้องชายไปรับส่งคณะพระสงฆ์ เรียนหนังสือที่เมืองหอยใหญ่ แล้วอาทิตย์หน้าที่วัดนิโครฯ แผนจะมางานเลี้ยงพบปะโรงเรียน ก็ต้องพ่วงมาร่วมงานศพด้วย .. เอวัง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา .. สาธุ