พบสถานที่ที่เราจะมานั่งฝึกวาดภาพแล้วล่ะ  ที่หน้าวัดพระธาตุฯจังหวัดจัดบูธผลงานของศิลปิน อ.จรูญ บุญสวนให้คนที่สนใจมาศึกษา  ลืมถ่ายรูปมาด้วย

วันนี้ดูข่าวต่างประเทศเรื่องวันคริสต์มาสที่ออสเตรเลีย  ว่าซานตาครอสขี่กระดานโต้คลื่นไปแจกไอศครีมให้เด็กๆที่กำลังเล่นน้ำทะเลคลายร้อน  ทำให้คิดถึงลูกและหลานๆว่าร้อนๆอย่างนี้จะจัดงานเลี้ยงฉลองคริสต์มาสอย่างไร นึกภาพไม่ออก  พอเห็นอย่างนี้ก็เข้าใจว่าชาวออสเตรเลียเคยชินกับวันคริสต์มาสกับฤดูร้อน  

                   " สวัสดีคับ  ยาย  ยาย "   พร้อมชูถ้วยขึ้น      สวัสดี  cup ยาย  ยาย    

วานนี้ได้คุยกับลูกทางTablet  ลูกอวดต้นคริสมาสมาเมือวันก่อน วันนี้เลยได้เห็นและให้ดูรอบบ้านและถนนหน้าบ้านด้วย เสียงลูกส่งภาษาคุยกับเพื่อนบ้านบอกว่ากำลังคุยกับแม่และถ่ายภาพให้แม่ดู

ได้ข่าวว่าจะได้เป็นครูลอย  ไม่ต้องประจำชั้นเพื่อเตรียมรับครูใหม่ที่จะได้มา  ก็ดีนะจะได้ไม่เหนื่อยมาก  แต่งานลอยกระทงปีนี้กะว่าจะลาคงไม่ได้ซะแล้ว  เห็นว่าทำหน้าที่เดิมไม่มีใครแทน.. อ่านค่าวกำเมือง..นึกว่าจะรอดเรอะ

พาลูกไปเยี่ยมน้าต๋อง  หลังจากไม่ได้พบหน้ากันมาหลายปี รอพบน้องแชมป์กลับมาจากสอนหนังสือบอกว่าเป็นอาจารย์สอนภาษาจีนให้นักเรียนระดับม.3 ถึงม.6  เคยเห็นกันตั้งแต่สมัยเรียนอยู่พระหฤทัย - มงฟร์อด  เรากำลังพยายามให้ญาติๆช่วยลุ้นให้ลูกกลับมาอยู่เมืองไทย เมื่อวานตายงค์ถามว่าน้องอั๊พกลับมาสอนหนังสืออยู่ม.ช.นี่จะได้ไหม ก็ได้คำตอบที่พอมีหวังอยู่

วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยที่สุด กับการเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันทักษะทางวิชาการของสพป.ลำพูน เขต 1 คงมีเราคนเดียวที่ได้วิ่งรอกกับสนามแข่งขันสองแห่งที่มีระยะห่างกันประมาณ 3 ก.ม. ในเวลาเดียวกัน ยังดีที่อ่านทำนองเสนาะ กับกล่าวสุนทรพจน์ ที่ร.ร.วัดพันตาเกินใช้เวลาไม่นาน จึงขับรถมาต่อที่ร.รเวียงยอง เพื่อทำหน้าที่กรรมการตัดสินการแข่งขันทำหนังสือเล่มเล็ก ทั้งระดับประถมและมัธยม ซึ่งใช้เวลาทั้งวัน กว่าจะอ่านผลงานของนักเรียน กว่าจะตัดสินผลการแข่งขันก็เป็นเวลา 6 โมง 15 นาที เสร็จเป็นรายการสุดท้าย

ควรงดเนื้อสัตว์ ควรรับประทานเต้าหู้ สำหรับคนเป็นโรคกระดูกพรุน

วันนี้ไปตรวจมวลกระดูกรอบใหม่ ที่ศูนย์ตรวจสุขภาพคณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เป็นสถานที่ให้บริการนวดแผนไทยด้วย สถานที่สะอาด สงบ บรรยากาศจัดไทยๆ ตอนหมอซักประวัติก็บอกว่าหมอศิริพงค์ซึ่งประจำอยู่ที่รพ.สวนดอกแนะนำมา หลังจากอ่านผลการตรวจด้วยเครื่องแล้ว หมอให้คำแนะนำการปฏิบัติตัวว่าต้องกินยาทุกวันหลังอาหารเช้า มีแคลเซี่ยม 600มล. กับวิตามิน D ต้องกินคุู่ ค่าใช้จ่ายสามพันหกร้อยกว่าบาท เอาใบรับรองแพทย์และใบเสร็จรับเงิน ไปเบิกค่ารักษาพยาบาลทีหลัง กลับมาที่ดูแลนักเรียนที่มาเข้าค่ายภาษาอังกฤษที่ร.รศรีบุญยืนต่อในรอบบ่าย

วันนี้ไปพบหมอกระดูก เนื่องมาจากไปงานเมื่อคืนพบเพื่อนบอกว่าเขาใส่เหล็กดามกระดูกอยู่เพราะไปล้มก้นกระแทก หมอบอกว่ากระดูกทรุด พร้อมกับแนะให้เราไปหาหมอ เรามีผลการครวจมวลกระดูกมานานแล้ว แต่ไม่เคยไปพบหมอเพื่อปรึกษา คือไม่เข้าใจขั้นตอน วันนี้จึงเอาผลการตรวจไปปรึกษาหมอที่คลีนิค หมอบอกว่าปัจจุบันเราเป็นคนป่วยโรคกระดูกพรุน พร้อมกับแนะนำว่าควรไปตรวจใหม่เพื่อจะได้รู้ผลชัดเจนเป็นปัจจุบันแล้วจะได้รักษาถูก

มีคนพูดกันเรื่องการปรับปรุงถนนในหมู่บ้านเรา ว่าไม่ทำต่อเนื่อง ทิ้งช่วงไว้ให้ขรุขระเป็นหลุมบ่อ การจราจรไม่สะดวก ทั้งๆที่เป็น้เส้นทางผ่านไปนิคมอุตสาหกรรม หน่วยงานไหนรับผิดชอบ ทำไมไม่เร่งให้เสร็จเร็วๆ ชาวบ้านและผู้ใช้ถนนเดือดร้อนกันไปทั่ว

เช้านี้ครูช่วงชั้นที่่2 ไปเป็นกรรมการประกวดผลงานวิชาการกันเกือบหมด เหลือเราอยู่ดูแลเด็กนักเรีียนทั้ง 3 ห้อง จึงให้เด็กมารวมกันที่ใต้ถุนอาคาร ให้ทำกิจกรรมกลุ่มโดยเริ่มจากแข่งขันอ่านทำนองเสนาะ จบแล้ว แบ่งกลุ่มใหม่แต่งเรื่อง มีภาพประกอบ โดยบอกกรอบความคิดว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับสัตว์โลกน่ารัก ให้แต่ละกลุ่มตั้งชื่อเรื่องเอง ให้สมาชิกกลุ่มทุกคนเขียนเรื่องต่อกันคนละประโยคจนจบ นักเรียน 60คนแบ่งได้6กลุ่ม ในที่สุดทุกกลุ่มก็ทันนำเสนอผลงานที่มีภาพประกอบสวยงาม ครูเหนื่อยแต่เห็นผลงานนักเรียนแล้วก็ชื่นใจ วันนี้กินข้าวกลางวันแบบเพลียสุดๆ นักเรียนไปแข่งขันไม่กี่คนเหลือนักเรียนไว้โรงเรียนเกือบ 60 คน และชั้นป4-ป. 6 ถ้าไม่เก็บให้อยู่ละก็ วุ่นวายน่าดู

หนุ่ยเล่าว่าเพื่อนบ้านรุ่นเดียวกันมาคุยว่าผู้ใหญ่บ้านของเราใกล้จะหมดวาระแล้ว ถามว่าหนุ่ยสนใจจะสมัครเป็นผู้ใหญ่บ้านไหม หนุ่ยว่าไม่เคยมีความคิดนี้ สงสัยคงมาถามเพื่อหยั่งเชิง....เราบอกว่ารับผิดชอบตัวเอง ครอบครัวให้ดีก็พอ เรื่องนั้นก็มีคนแข่งกันอยู่แล้ว...การเมืองเรื่องสกปรก

วันนี้ไปทำหน้าที่ผอ.ประจำหน่วยเลือกตั้งนายก อบจ.ลำพูน หน่วยเลือกตั้งที่12ต.บ้านกลาง รู้สึกเพลียมาก  คล้ายกับว่าถึงวันหยุดแล้วไม่ได้พักดูเหมือนร่างกายจะประท้วงเอา แล้วดึกคืนนี้มีมวยชิงแชมป์เหรียญทองโอลิมปิคอีก จะลุกมาดูไหวไหมเนียะ

บ่ายสามโมงนักเรียนส่วนหนึ่งช่วยครูกพอ.ทำงาน ที่เหลือเล่นกระโดดเชือก  เราจึงพาพวกที่กระโดดเชือกไปห้องสมุดเพื่อดูตัวอย่างการแต่งกลอนวันแม่ในอินเทอร์เน็ต และแนะนำให้รู้จักบันทึกของครู ตอนแรกก็ชอบที่ได้ดูรูปและตัวอย่างผลงานการแต่งกลอนของรุ่นพี่  ครูก็เปิดให้ดูเรื่องอื่นๆที่คิดว่าเด็กๆน่าจะสนใจ จึงอ่านเรื่องให้ฟัง คิดว่าเด็กนั่งฟังอยู่ข้างๆ เหลียวมาดูอีกที เป็นเก้าอี้ว่างไม่มีใครอยู่ฟังสักคน ปล่อยให้ครูพากย์อยู่คนเดียว...  เซ็งเลย

เมื่อวานเรากับบรรณ ไปเยี่ยมต๋องที่สวน จริงๆด้วยต๋องหน้าตาสดชื่นขึ้น  รถจอดอยู่ใต้ถุนบ้าน ขับมาได้เองจริงๆ  กินข้าวกลางวันแล้วพากันไปเลือกกระเบื้องที่ร้าน ต๋องเดินไปเลือกของได้  บอกว่ากินข้าวได้มากขึ้นน้ำหนักเพิ่มขึ้นแล้ว2ก.ก. เห็นแล้วก็ดีใจจริงๆที่หายจากการนอนป่วยเสียที เย็นกลับถึงบ้านแล้วมาดูหอพักพบคนใกล้บ้านบอกเรื่องที่ทำเอาช็อค ใจคอไม่ดีหมดแรงจึงมาบันทึกเอาในวันนี้ คือน้องหล้า ที่เป็นครูอยู่ป่าเห็วที่สามีเป็นรองผอ.เขต หายไปตั้งแต่เช้า คนตามหาจนทั่วไม่พบ พอบ่ายกว่าๆเห็นรองเท้าอยู่ที่บ่อน้ำ เลยรู้ว่าจมลงในบ่อ ตอนเรารู้เขาเอาขึ้นจากบ่อไปไว้ที่วัดแล้ว  คนรู้กันทั้งหมู่บ้านด้วยความเศร้าสลดหดหู่   ถามสาเหตุเนื่องจากเป็นประสาทอ่อนๆ   พูดกันว่าเพราะต่อเติมบ้านเก่าที่คนแก่เขาถือว่าไม่ดี หรือ"ขึด".....คนดีๆหน้าที่การงานก็ดี  นิสัยก็ดี ฐานะก็ดี...เศร้าสลดกันไปหมด  เฮ้อ...

กลับจากวัดตอนบ่ายสี่โมง  นอนพักเอาแรงแล้วไปตัดดอกดาหลาเพื่อนำไปเปลี่ยนแจกันห้องพระที่บ้านเก่า ขณะกำลังเดินหอบดอกไม้เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ต๋องโทรมาบอกว่าเมื่อวานไปวัดมาตอนนี้ขับรถเองได้แล้ว ขณะนี้อยู่ที่สวนขับรถมาเอง เรายังงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น น้องพรโทรมาย้ำว่า จริงนะพี่ลุกขึ้นเองหน้าตาสดชื่นเหมือนไม่ได้เจ็บป่วยอะไร บอกว่าจะทำศาลพระภูมิเจ้าที่ไม่มีที่อยู่  ....น้ำเสียงคนเล่าก็สดชื่น หัวเราะไปด้วย  เราก็ดีใจที่น้องหายจากการเจ็บป่วยอย่างอัศจรรย์  เมื่ออยู่ที่วัดตลอดเวลาที่ฟังพระเทศน์เรื่องการโปรดสัตว์ เราก็นึกจะไปช่วยลูกอ๊อดที่เห็นอยู่ในแอ่งน้ำโคลนเผื่อจะส่งผลบุญให้น้องหายป่วยได้ ถึงบ้านรีบเอาดอกไปเก็บในกระป๋องก่อนยังไม่จัดใส่แจกัน รีบคว้าถังน้ำใบเล็กเปิดน้ำจากก๊อกใส่ครึ่งถัง รีบหิ้วไปที่แอ่งโคลนเล็กๆที่หมายตาไว้ ใจแป้วหมดน้ำแห้งผาก ลูกอ๊อดถูกแดดเผาแห้งตายไปหมด รีบเอาน้ำราดลงไป มีลูกอ๊อดตัวหนึ่งขยับตัวดุกดิ๊กจึงจับมาใส่ในถังน้ำ ช่วยได้ตัวเดียว

รอฟังข่าวทั้งวัน   เพิ่งได้รับโทรศัพท์ทางไกลเมื่อกี้นี่เองว่าได้หลานชายอีกคนแล้ว "สวัสดีครับคุณแม่ ได้ลูกชายครับ มีผมสีดำครับ ผมเยอะด้วย...สมบูรณ์ดีทั้งแม่ทั้งลูกครับ" พ่อของลูกพยายามพูดภาษาไทยให้ยายเข้าใจ เขาก็บอกชื่อนะแต่เราฟังไม่ชัด  ค่อยถามวันหลังก็แล้วกัน  โชคดีได้หลานชายทั้งสองคน

ได้ข่าวเพื่อนร่วมงานได้รับอนุมัติให้เออรี่รีไทด์หลายคน  พอถามเข้าจริงๆก็บอกว่ากำลังทำใจอยู่นี่  ใจหายเหมือนกันนะ ตลอดทั้งชีวิตเราก็ทำงานมาตลอด  แล้วตัดสินเปลี่ยนชีวิตใหม่  ถ้าไม่ตั้งตัวให้ดีก็ใจหวิวๆเหมือนกัน

ขับรถออกจากบ้านตอน10โมงเช้า หลังจากซื้อของเสร็จขับรถเกือบถึงสามแยกเหมืองง่า น้าโทรบอกให้้ไปรับน้าน้อยที่เมื่อกี้ก็ขับไปรับแล้วแต่บ้านปิด เลยกลับไปรับอีกเป็นรอบที่สอง คราวนีี้เดินทางโดยใช้เส้นทางเลียบทางรถไฟ จนถึงเลยแยกสันป่าข่อยก็ชลอๆเพราะวันนี้รถเยอะมาก มีรถเก๋งสีขาวที่อยู่ข้างหน้าเปิดไฟเลี้ยวขวาแต่ยังข้ามถนนไม่ได้ รถคันอื่นๆที่ขับตามก็เปิดไฟเลี้ยวซ้ายเพื่อแซงขึ้นไป เราก็ทำตามกะว่าแซงได้พ้นแล้วก็หักพวงมาลัยมาทางขวาเพราะหลบเสาจากร้านข้างทาง ทันทีก็มีเสียงดังโครม ! รู้ตัวทันทีว่าฝีมือเราแน่ จอดรถทันทีลงไปเจรจายอมรับว่าเราผิดเอง เจ้าของรถที่ตอนแรกเรากะว่าต้องโดนหนักแน่ แต่พอลงมาพูดกันก็รู้เลยว่าเราโชคดีที่มาพบกับคนใจดี ตอนแรกเขาพูดแบบเกรงใจว่า"มีให้ผมสัก 400 ร้อยไหม" ขณะที่ไฟหน้าด้านซ้ายเขาหล่นลงไปกลางถนน กันชนก็แตก แต่เขาไม่ได้เอ๊ะอะโวยวายอะไรเลย นอกจากบอกว่า เป็นรถลำพูนเหมือนกัน ถ้าไปถึงตำรวจละคงเสียเงินเยอะ เราเลยให้ไป 500 บาทพร้อมทั้งขอโทษเจ้าของรถเขาด้วย ก่อนจากกันยังบอกเราว่า "โชคดีนะ"

 เฮ้อ โล่งอกไปทีที่มาพบคนใจดีอย่างนี้ และก็จะได้จำเป็นบทเรียนในการขับรถไปด้วย 

         โรงเรียนเปิดมาตั้งแต่วันที่14 พ.ค จนถึงวันนี้ 17 ก็ยังเหนื่อยและเพลียทั้งใจและกาย   ได้ยินคนพูดถึงเรื่องเออร์รี่รีไท ก็อยากตามๆเขาไป ไม่อยากได้ใคร่ดีอะไรอีกแล้ว  ยิ่งเมื่อเห็นหนังสือให้ไปประชุมที่เขตเรื่องครูแกนนำแล้วยิ่งรู้สึกอยากหยุดพักเสียจริงๆ  จนไม่รู้จะหาคำพูดอธิบายเหตุผลได้  นอกจากบอกได้คำเดียวว่า " เบื่อ"

   เช้าเอาโน๊ตบุ๊คไปร้านช่างบอกว่าต้องใช้เวลา  เพราะลงโปรแกรมไม่ได้  ขอให้เร่งเพราะงานอยุู่ในเครื่องทั้งหมด กะว่าจะปริ้นวันนี้  จะเอาไปเสนองานครูแกนนำพรุ่งนี้ วันนี้เด็กแข่งกีฬา  จะติดต่อศน.ก็ไม่ได้เพราะลืมมือถือเสียอีก 

วันนี้ไปถึงโรงเรียนตอนเช้าก็ทักทายเพื่อนครูเป็นภาษาอังกฤษแบบทะแม่งๆ เพราะเราเป็นครูภาษาไทย แต่ก็ต้องทำให้เป็นตัวอย่างเด็กเพราะโรงเรียนกำหนดว่าวันจันทร์ให้พูดทักทายกันเป็นภาษาอังกฤษ ก็ได้แค่คำทักทายเท่านั้นเอง พักกลางวันมีเวทีของชุมนุมภาษาอังกฤษ อีกกลุ่มหนึ่งมาเต้นประกอบเพลงอาเซียนเพื่อเปิดงานกีฬา ครูภาษาไทยบูรณาการการสอนอาเซียนกับหลักภาษาไทย

ในชุมชนโดยรอบโรงงานที่ชาวบ้านเปิดร้านขายของชำ อยู่ๆก็มีห้างสรรพสินค้าแห่มาเปิดร้านแข่งกันหลายยี่ห้อ มาถึงในหมู่บ้านเจ็ดสิบ้เอ็ดไปที่ไหน โลตัง ก็บี้ตามไปติดๆ ชาวบ้านที่มีร้านขายของชำก็คิดหนัก แล้วต่อไปยังต้องมีอาเซียนอีก ไม่รู้ว่าจะหลากหลายกว่านี้สักแค่ไหน

.....มาจับมือกันสร้างรั้ว เพราะลมเศรษฐกิจนั้นมันพัดแรง รั้วนั้นจะแข็งจะแกร่งเพราะชาวอาเซียนร่วมใจ ....เสียงเพลงจากเด็กๆที่ซ้อมการแสดงอยู่ใต้ถุนดังขึ้นมาให้ได้ยิน

ว่าแล้วครูก็เปลี่ยนป้ายแสดงผลงานนักเรียนหน้าห้องว่า ภาษาไทย ก้าวไกล..สู่อาเซียน

อ้าวเขาให้เน้นภาษาอังกฤษ แล้วทำไมเอาภาษาไทยสู่อาเซียน ? ก็เด็กเขาชอบเพลงนี้

 วันนี้ไปทำบุญที่วัดพระธาตุทรายทอง   ถวายภัตตาหาร หลวงน้าฉันนิดเดียวบอกว่ามี

อาหารหลายอย่าง วัดนี้เป็นวัดป่า กว้างใหญ่ และเงียบสงบมาก มีกุฎิปลูกสร้างเรียงรายกันอยู่

มากหลายสิบหลัง พระบอกว่าเร็วๆคณะที่จะมาวิปัสสนาจากกรุงเทพโดยแม่ชี ศิริ กรินชัย

     เดินขึ้นไปนมัสการพระธาตุ  ได้ยินเสียงกังสดานดังหง่างเหง่งอยู่บนดอย  มีคนขึ้นเอา

ดอกไม้มาไหว้พระธาตุ โอกาสหน้าเราจะเอาดอกไม้มาไหว้พระธาตุบ้าง

     มีโอกาสมาพักใจกับวัดที่เงียบสงบอย่างนี้  ทำให้จิตใจรู้ตื่น รู้เบิกบานขึ้นเยอะ           

หลายวันผ่านไปตั้งแต่วันแม่ จนถึงวันที่แม่เกิดเรา 19 ส.ค. เรียกได้ว่าไม่มีเวลาเตร็ดเตร่ออกนอกเส้นทางได้เลย  เวลาที่ใช้มากในเช้าของทุกวันคือสวดมนต์กรวดน้ำ...จนเช้านี้ออกไปตักบาตรเพราะเป็นวันหยุด  เที่ยงไปแวะเยี่ยมน้า บ่ายสองโมงนัดช่างไปวัดทำผ้าม่านหน้าต่างห้องสมุด...อะไรต่างๆจนลืมเวลาอาหารกลางวัน  ขับรถกลับมาเห็นคนเต็มตลาด  อ้าวถึงเวลาจ่ายตลาดเย็นแล้วหรือ ...มือก็เริ่มชาอีกแล้วเพราะลืมกินวิตามินมาหลายมื้อติดๆกัน

เพิ่งกลับจากอบรมที่เชียงใหม่ภูคำ โดยคณาจารย์จากม.ราชภัฎลำปางเป็นวิทยากร    ได้ความรู้ภาษาไทยไปปรับปรุงการสอนเยอะ  ตั้งแต่หน่วยการเรียนรู้เลยทีเดียว แต่ก็ค่อยๆปรับด้วยความมั่นใจขึ้น