เกิดเหตุการณ์ที่สุดจะคาดเดา  ต้นหูกวางที่แสนสวย แสนร่มรื่นหน้าอาคาร ถูกตัดเหลือแต่ต้นเป็นแท่งๆ....โหดร้ายเหลือเกิน   นักเรียนวิ่งมาบอกครูว่าเขาตัดต้นไม้หมด " ตอนเล่นฟุตบอลผมนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ก็เย็นดีนะครับครู" เหมือนจะอยากให้ครูไปห้ามให้หยุด  ..กว่าทุกคนจะรู้ก็เหลือแต่ต้น  แล้วต่อไปจะอยู่กันอย่างไร  เด็กๆจะไปนั่งเล่นที่ไหน  อีกนานกี่เดือนกว่าจะแผ่กิ่งก้านออกมาเป็นร่มเงาได้

             เศร้าจนไม่รู้จะพูดอย่างไรถูกกับความสูญเสียต้นไม้  มันวิกฤติถึงขนาดนี้เชียวหรือคนเรา...วิธีการแต่งกิ่ง  กลายเป็นตัดออกหมดไม่เหลือแม้แต่กิ่งก้านเดียว !

    ได้ข่าวว่าที่โรงเรียนพูดกันถึงเรื่องเออร์รี่ รีไทล์ กันสองสามคน  ยอมรับเลยว่าเหนื่อยเป็นที่สุด  หลังจากโรงเรียนเลิกแล้วแทบหมดแรง  ลูกบอกให้กลับมาทานอาหารตามปกติ ต้องกินวิตามิน... ปีนี้ต้องทำหน่วยการเรียนรู้สาระใหม่....เปลี่ยนไปทุกปี  ไม่นิ่งและคงจะเป็นอย่างนี้เรื่อยๆจนกว่าจะเกษียณนั่นแหละ...งานเอกสารทำให้ต้องนั่งหน้าคอมทั้งวันทั้งคืน  ทุกอย่างทำด้วยตัวเองเพราะเป็นหน้าที่ เอานะสู้..สู้..

   ไปโรงเรียนตามนัดแต่มีคนไปสามคนทำอะไรไม่ได้  บ่ายไปวัดป่าจำกู่กับเพื่อนเราเป็นคนขับรถเอง สภาพวัดเป็นป่าจริงๆ...ไม่พบเจ้าอาวาส ทำบุญกับพระในวัด  จากนั้นแวะร้านผลไม้นานเพราะรอจัดกระเช้า  เพื่อนเราชื่ออ้อมเขาป่วยเป็นมะเร็ง  ขับรถสวนกันแต่อ้อมจำพวกเราได้ กลับเข้าไปในบ้าน...อยู่คนเดียวมีหลานๆมาอยู่เป็นเพื่อน ชวนเดินดูบ้าน จัดได้น่าอยู่มาก...ดีใจที่ยังเดินไปไหนๆได้  ก็ให้กำลังใจกันต่อสู้กับโรคภัยที่มาเบียดเบียน  ใจเข้มแข็ง อารมณ์เบิกบาน และงดเนื้อสัตว์ข้อสุดทายนี่อ้อมบอกพวกเรา ขากลับแวะทานมื้อเย็นที่ร้านปลาสะเด็ดจี่ กลับถึงบ้านก่อนตะวันตกดิน

         ประชุมวันนี้ได้เปลี่ยนงานใหม่ เป็นครูต้นแบบภาษาไทย  เป็นครูวิชาการ รับผิดชอบห้องสมุด  เปลี่ยนแบบยกใหม่ทั้งหมดเลยนะเรา  เสร็จจากประชุมส่งหลักฐานให้ลูก  ต้องScan ก่อน แล้วส่งทางอีเมล์  เคยทำแต่ส่งเมล์ธรรมดา พอเป็นเอกสารต้องให้หนูต้อยเจ้าหน้าที่ธุรการช่วย ก็เรียบร้อยดี  ได้รับเสียงชมนะเรื่องเปลี่ยนทรงผมของเรา ...ใช้ได้

     วันศุกร์ไปคุมสอบLas ที่โรงเรียนในเครือข่ายลำพูนเมือง4 คือโรงเรียนฮ่องกอม่วง  คุ้นเคยมานานแต่วันนี้เพิ่งมาเห็นความสุข แบบ "โรงเรียนป่าเล็กในเมืองใหญ่" ซึ่งสิ่งแวดล้อมข้างนอกเปลี่ยนจากชนบทเป็นเมืองใกล้นิคมอุตสาหกรรมไปหมดแล้ว ไม่มีทุ่งนาเหมือนที่เคยเห็นในอดีตเมื่อ 20 กว่าปีก่อน นักเรียนที่นี่จึงไม่รู้จักและไม่เคยเห็นต้นข้าว แต่ในโรงเรียนยังคงภาพที่เป็นธรรมชาติไว้ได้มาก เพราะลักษณะพื้นที่มีคลองผ่านกลางโรงเรียน ฤดูฝนจะมีน้ำท่วมทุกปี มีสะพานเล็กๆเป็นทางเดินผ่าน ดูเป็นธรรมชาติดี นักเรียนออกมาเล่นเงียบๆได้ต้นไม้ ไม่วิ่งอึกทึกเหมือนโรงเรียนที่เราสอน   มีเสียงนกร้องไพเราะตลอดเวลา มีผีเสื้อสีสวยๆบินว่อนมากมาย... นักเรียนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติมีผลต่อสุขภาพจิตด้วยจริงๆ  เด็กๆไม่ซนเลยทั้งเด็กเล็ก เด็กโตจะเล่นส่งเสียงเบาๆ... วันนี้มาประทับใจโรงเรียนนี้ซึ่งในอดีตไม่เคยเห็นความสวยงามของธรรมชาตินี้มาก่อน

         เมื่อคืนน้องอั๊พโทรมาคุยตอน 4 ทุ่ม บอกว่ากำลังขับรถไปทำงานที่คอนเนคติกัต บ่นว่าพยากรณ์อากาศว่าจะอุ่นขึ้นก็ยังไม่เห็นอุ่นขึ้นเลย ให้แม่คุยไปเรื่อยๆขับรถความเร็ว100 ก.ม/ชั่วโมงถือว่าขับช้าคันอื่นขับแซงไปทุกคัน  และแนะนำให้แม่ค้นหาชื่อบริษัททัวร์ออสเตรเลียเพื่อจะได้ข้อมูลและเตรียมตัวแต่เนิ่นๆ....  เช้านี้ตี 5 ลูกคนโตพี่แอนโทรมาถามว่าส่งรูปหลานมาให้ดูแล้ว  บอกว่าออสเตรเลียฝนตกไม่ได้ออกไปเดินเล่น แผ่นดินไหวจากนิวซีแลนด์ไม่กระทบถึงออสเตรเลีย...ได้ยินเสียงหลานส่งเสียงอ้อแอ้ๆด้วย เรียกให้ตามาดูภาพหลานน่ารักมาก  

 วันนี้ไปงานฉลองขึ้นบ้านใหม่เพื่อนครูที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกัน กลับมืดขับรถต้องเปิดไฟ รถเยอะเพราะเป็นเวลาคนงานรอบค่ำเข้างาน ถึงสะพานจะเลี้ยวมาทางบ้านทางสี่แยก วุ่นวายมาก ขับรถตามคันหน้ามาติดๆ พอมาถึงตรงเลี้ยวรถทางซ้ายแล่นมาเราชะงักไม่รู้ว่าใครทางเอกทางโท เมื่อรู้ว่าเราเป็นทางเอกก็จะผ่านไป แต่รถปิ๊คอัพคันที่จ่อเขาก็ขับเลี้ยวมา เราจอดรออยู่ตอนจะเลี้ยวรถเขาคันใหญ่เลี้ยวไม่หมด เบียดชนหน้ารถเราดังปัง  ชะงักทันที  รถคันใหญ่เป็นเด็กสาวขับมาต่อว่าทันทีว่า"ป้าขับออกมาทำไม พูดซ้ำๆประโยคเดิมหลายครั้ง  เอ๊ะ...เราก็บอกว่าไม่ได้ขับออกไปนะ ก็เถียงใหญ่  เอ้าจะเอาไงใครถูกใครผิดกันแน่ ก็ถนนไม่มีสัญญาณไฟจราจรแล้วเบียดกันออกอย่างนี้ คันข้างหลังโวยวายว่ารถขวางถนนการจราจรติดขัดไปหมด   โธ่ ก็มัวแต่คิดว่าให้คนอื่น เด็กสมัยใหม่นี่เป็นอย่างนี้กันไปหมด เกิดเหตุปุ๊บฉอดๆๆเลยเป็นน้ำไหลไฟดับ ตัวเองผิดแท้ๆยังมาทำพูดเก่ง แต่ดีนะ..เราสติดีมากไม่ตกใจเพราะรู้ตัวดี และขับต่อมาถึงบ้านได้ปกติ มาดูรถก็มีรอยครูดตรงบังโคลน  เดชะบุญไม่เป็นอะไรมากกว่านี้ 

 3 วันสำหรับเทศกาลลอยกระทง วันแรกประพณ่ยี่เป็งไปฟังเทศน์ วันจันทร์ที่โรงเรียนมีกิจกรรมการเรียนเกี่ยวกับประเพณีลอยกระทงทั้งวัน  วันนี้โรงเรียนเลิกบ่ายสองโมงเพื่อให้นักเรียนเตรียมตัวสำหรับงานลอยกระทงของเทศบาลต.บ้านกลาง เราได้ทำหน้าที่โฆษกเตรียมตัวเมื่อวานนี้เอง ฝึกให้เด็กซอโรงเรียน เริ่มตั้งแต่ปรับของเก่าที่ไม่ถูกตามฉันทลักษณ์ แล้วเริ่มฝึกหลังกินข้าวกลางวันตอนซ้อมเดินขบวน แต่พอไปถึงงานจริงๆเสียงเด็กไม่ให้เลย ครูต้องบรรเลงทั้งหมด ทั้งซอและอ่านค่าว รวมถึงพูดด้วย แล้วยังต้องวิ่งเก็บภาพเองอีก เพราะทั้งครูแต่และนักเรียนก็ถือโคมร่วมขบวนไม่มีตากล้องส่วนตัว กลับมาถึงบ้านหมดแรง  เหนื่อยจากการใช้พลังเสียงตลอดทาง เหนื่อยลึก ต้องมาบันทึกไว้ตรงนี้ว่าเหนื่อยทั้งเดินและใช้เสียงจ้อยซอนี่มันเหนื่อยจริงๆ  แต่ก็ได้รับคำชมว่าอ่านค่าวได้ดี...

     ตื่นตั้งแต่ตีสามมาพิมพ์โครงการวันรวมใจต้านภัยเอดส์ เพื่อจะให้ทันของบประมาณจัดกิจกรรมในวันเอดส์โลก  1 ธันวาคม  ยังจะต้องเชิญ ผ.บ. โรงเรียนในตำบลมาปรึกษากันถึงกิจกรรมที่จะจัดร่วมกัน  เมื่อวานเข้าประชุมคณะครูในโรงเรียนให้ทุกคนรับทราบไปแล้ว....ต้องดำเนินการทันที  ไม่อย่างนั้นผลงานของนักเรียนจะไม่ทัน 

     วันศุกร์สุดท้ายของการปิดภาคเรียน สายๆไปพบเพื่อนของลูกชื่อพี่จูลูกสาวของญาติที่กลับมาจากนิวยอร์คมาเยี่ยมบ้าน น้องอั๊พฝากวิตามินมาให้แม่กับพ่อ  "พี่จู" เก่งและคล่องเหมือนที่ลูกบอกไว้จริงๆและหน้าตาคล้ายๆน้องอั๊พเสียอีกอยู่นิวยอร์คไปไหนด้วยกันคนก็บอกว่าเป็นพี่น้องกัน พี่จูคุยให้แม่ฟังว่า ลูกแม่เก่งมากขับรถวอลโว่ไปทำงาน กำลังเก็บเงิน เริ่มลงทุนมีกิจการเป็นของตนเอง เดี๋ยวก็รวยแล้ว ฯลฯ  อืมม์ฟังแล้วก็รู้สึกว่าลูกเก่งจริงๆนั่นแหละ  ขอให้ลูกมีอนาคตที่ดีสมตามความตั้งใจ  พ่อแม่ก็พอใจแล้วจ้ะ

กลับจากศึกษาดูงานมาถึงตอนสายๆ ด้วยความเพลียเป็นที่สุด แต่ก็ได้อะไรดีๆเยอะ เรียนรู้ตลอดชีวิต...แต่งวดนี้เพื่อนร่วมคณะป่วยหลายคน   บางรายทำเอาใจคอไม่ดี แต่รายหลังๆเกิดจากอาหารเป็นพิษ  การเดินทางไกลต้องระวังเรื่องอาหารด้วย

อบรมเรื่องการทำหน่วยการเรียนรู้ทั้งวัน เพราะเป็นโรงเรียนนำร่อง...เหนื่อยหน่อย

ปรับแล้ว...ปรับอีก

    เช้านี้ตอนเข้าแถวเคารพธงชาติ ครูวิโชติ มอบของที่ระลึกให้โรงเรียน ครูภาษาไทยอ่านบทกลอนมุทิตาจิตแด่ครูที่เกษียณปีนี้ ตัวแทนนักเรียนมาอ่านบทกลอนที่แต่งให้ครู แค่เริ่มต้นอ่านก็สะอื้นแล้ว ครูทั้งหลายก็แอบเช็ดน้ำตา ..บ่ายสามโมงจัดพิธีในห้องประชุม มีภาพประวัติของคุณครูที่เกษียณ จนถึงที่เด็กมาสัมภาษณ์ความรู้สึกเราเมื่อวานเอาไปขึ้นจอด้วย บรรยากาศเศร้าคิดๆก็ใจหาย...แต่ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว  มาถามตัวเอง เราจะเกษียณเมื่อไร  อย่างน้อยมีเพื่อนครูที่กะว่าจะออกพร้อมกันอยู่สองคน

วานนี้หลังเลิกเรียนแล้วมีรายการเลี้ยงฉลองครูค.ศ.3 รวม 6 คน ทั้ง 2 รุ่นที่ทะยอยผ่านกันมาได้ฤกษ์เลี้ยงฉลองกันที่ร้านครัวหมู่เฮา ไม่ไกลจากบ้านนัก ก็สนุกสนานกันดี พ่อไปส่งแต่ไม่ดื่ม มีครูว่าที่ค.ศ. 4 ที่เคยอยู่ด้วยกันมาร่วมงานด้วย ...

     เช้าวันเสาร์ช่างจาก3BBมาเดินสายNETบอกว่าต่อไปนี้จะไม่มีปัญหาแล้ว  สายๆน้าต๋องกับน้าพรมาบอกว่าเพิ่งไปเอารถคันใหม่ออกเช้านี้  เสาร์ - อาทิตย์ วันครอบครัวที่ลูกๆโทรเข้ามา น้องอั๊พโทรทั้งสองวัน วันละ1 ชั่วโมง วันนี้แอนโทรมาคุยว่าได้ไปกินอาหารพื้นเมือง แม่ครัวเป็นคนสารภีแต่แกงขนุนน่ะเหมือนกินแกงฟักใส่ไก่มากกว่า และถามว่าสารภีกับบ้านเราก็ไม่ไกลกันแต่ทำอาหารทำไมไม่เหมือนกันเลย  ...น้องอั๊พรู้แล้วว่าตุลาปีหน้าแม่จะได้ไปออสเตรเลีย ก็ได้บอกนายจ้างไว้แต่เนิ่นๆ ว่าจะกลับมาในเดือนตุลาเป็นการวางแผนไว้ล่วงหน้า...ลูกมีเรื่องเล่าเชิงปรึกษาอะไรๆมากมาย...คุยกันนานจนพ่อกลับมาหลังฝนตกหนัก...บอกลูกว่าแม่ยังต้องมีงานทำอีกเยอะ

    ชั่วโมงที่สองสอนภาษาไทยป.4 นายก้องก็ทำตัวเรียกร้องความสนใจเหมือนเดิม  เพื่อนสอบกันเขาก็ไม่ยอมทำอะไรเลย เพราะน้อยใจที่ครูว่า นั่งนิ่งน้ำตาหยดใส่กระดาษจนเปียก ครูก็พยายามปลอบ แต่ยิ่งขัดขืนก็ปล่อยเขาจนกว่าจะพอใจ  แต่ตอนท้ายชั่วโมงไปจับตั๊กแตนมาตัวหนึ่งเอามาอวดครู ง้อครูก็เป็นเหมือนกันนี่   วันนี้ไปรับหมายเลขทะเบียนรถคันใหม่  ได้หมายเลขสวยพอใจเหมือนกัน

  เหนื่อยมาหลายวัน  จนทำให้ร่างกายเครียดไปด้วย  กลับเข้าบ้านก็อยากนอนทันที  แต่นอนหัวค่ำ ตืนดึกๆก็อดมาเข้า NET ไม่ได้ และเพลินจนไม่อยากนอนต่อ  ทำให้สุขภาพไม่ดีเลย  ลูกบอกว่าให้แม่ห่วงสุขภาพให้มาก และยังไม่มีเวลาไปซื้อแคลเซี่ยมมากินเลยนะ  ที่มีอยู่ไม่รู้หมดอายุหรือยัง แต่ว่าพ่อออกกำลังกายทุกวัน เราหัดขับรถคล่องขึ้นบ้าง แต่ยังไม่กล้าออกถนนใหญ่ด้วยตัวเองอยู่ดี

 เข้าNETไม่ได้มาหลายวัน แต่วานนี้เหนื่อยมากพานักเรียนไปศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่สวนทวีชล อ.ดอยสะเก็ด จ. เชียงใหม่  ไปแบบยกโขยงทั้งโรงเรียน สามระดับ สามสไตล์ อนุบาล ประถม มัธยม อนุบาลกับประถมชั้นเล็กเดินบริเวณใกล้ๆ  นอกนั้นแจกจักรยานคนละคัน เรียนตามฐานครูรับผิดชอบแต่ละกลุ่มนำไป  นักเรียนสองร้อยกว่าคนเล่นเอาเจ้าของสถานที่คิดหนักเหมือนกันถ้าจะมาอีกปีหน้า  แต่ก็ได้ออกกำลังกายดีสถานที่กว้างมาก จนเหนื่อยหมดแรงเพราะตามเด็กไม่ไหว ต้องดูแลเด็กที่ป่วยด้วย มีสามสี่รายตัวร้อน อีกรายผื่นขึ้นเต็มตัวเพราะไปเข้าซุ้มเขาวงกต คงแพ้ต้นไม้ ให้กินยาแก้แพ้ไปหนึ่งเม็ด กลับบ้านเราต้องไปดูที่หออีกกว่าจะได้พักก็เกือบสี่ทุ่ม ...เพลียสุดๆแล้ว 

  ครูโรงเรียนแกนนำหลักสูตรใหม่ระดับประถมประชุมที่โรงเรียนอนุบาลลำพูน กลุ่มสาระสุขศึกษาได้รู้ความจริงว่า ผ.บ.โรงเรียนเราสละสิทธ์ไม่ให้หัวหน้ากลุ่มสาระสุขศึกษาไปอบรมที่พัทยา ครูจากร.ร.อนุบาลเลยได้สิทธิ์ไปอบรมแทนในนามของครูสาระสุขศึกษาโรงเรียนวัดขี้เหล็ก  เพิ่งรู้นะงานนี้โดนเราเต็มๆเลย  เห็นว่าเราไม่รู้อะไรเลยตัดสิทธิ์เสียเฉยๆ มิน่าตอนหลังพอเรายกมือว่าจะไปอบรม I C Tเลยไม่ห้าม ทั้งที่หัวหน้าวิชาการอยากไปจะแย่เพราะเขาเก่งอยู่แล้วอยากไปต่อยอดแต่ถูกเบรค แต่อนุญาติให้เราผู้อ่อนด้อยไปแทน  เพราะเคยตัดสิทธิ์ไม่ให้ไปพัทยามาครั้งหนึ่งนั่นเอง ก็ดีที่ผลงานเราผ่านไปแล้ว ให้โอกาสคนอื่นบ้าง 

        ตื่นมาตั้งนานคงประมาณเที่ยงคืนข่มตานอนต่อจนแล้วจนรอดก็ไม่หลับ  ลุกมาซะเลยไม่ต้องนอนแล้ว จะดื่มนมแล้วกินยาแก้แพ้แล้วนอนต่อก็เกรงว่าจะตื่นสาย ยิ่งพรุ่งนี้เป็นเวรด้วย ฝนไม่ตกน้ำก็ไม่ได้ท่วมยังจะไปโรงเรียนสายอีกก็ดูกระไร  โธ่เอ๋ย...มีเวลานอนก็นอนไม่หลับ พองานยุ่งง่วงแทบตายก็ไม่ได้นอน  ...ชีวิตหนอ

    สามทุ่มน้องอั๊พเพิ่งโทรเข้ามาบอกว่าตอนนี้อยู่แคลลิฟอร์เนียได้ห้าวันแล้ว ไม่ได้โทรหาแม่ในวันอาทิตย์ เพราะเวลาต่างจากนิวยอร์คประมาณ สามชั่วโมง ตอนนี้เจ็ดโมงเช้า เพิ่งตื่นนอน ฟังเสียงแหบๆเหมือนเพิ่งตื่นนอนจริงๆ ถามสุขภาพของแม่และบอกว่าตรวจสุขภาพปีก่อนๆไม่มีการวัดมวลกระดูกหรือ  เราบอกว่าไม่มี แต่ปีก่อนที่ใส่เฝือกหมอก็ให้แคลเซี่ยมมากินระยะหนึ่ง แต่ไม่รู้เลยว่ากระดูกพรุน ลูกจะส่งแคลเซี่ยมมาให้ และให้แม่รักษาสุขภาพ 

วันนี้ตรวจสุขภาพประจำปี ตรวจมวลกระดูก ผลปรากฏว่ากระดูกบาง เริ่มมีอาการกระดูกพรุน คำแนะนำจากเจ้าหนาที่ว่าให้ระวังไม่ให้หกล้ม ไม่ควรยกของหนัก แล้วจะมีคำแนะนำจากหมอมาอีก ตรวจเลือดบอกเจ้าหน้าที่ให้เช็คธาลาสซิเมียด้วย  เสร็จจากตรวจสุขภาพ ก็ต้องไปพบหมอที่นัดไว้เรื่องรักษาโรคกระเพาะและภูมิแพ้  ในเวลาเดียวกัน พ่อต้องขับรถเทียวส่งตลอดเช้า ก่อนร.ร.เลิกประชุมอยู่ฝนตกไม่มีครูอยู่เลย  ลงมาจากห้องประชุม เห็นน้ำฝนท่วมเต็มถนน น้ำไหลลงท่อไม่ทัน ขณะเดินทางผ่านแม่น้ำกวง ระดับน้ำสูงมากน่ากลัวว่าจะเกิดน้ำท่วม เสียงเทศบาลประกาศเตือนให้เฝ้าระวัง

        เช้าลูกแอนโทรมาจากออสเตรเลีย บอกว่าวันนี้เป็นวันลงคะแนนเสียงเลือกตั้งนายกรัฐมนตรี  Ageไปประชุมและจะกลับมาเพื่อลงคะแนนเสียงด้วย บอกลูกเรื่องความสำเร็จของแม่ ลูกดีใจกับแม่และให้กำลังใจในงานของแม่

        บ่ายหลังจากฝนหยุดตกแล้วไปหาน้าปรึกษาข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับเรื่องที่จะเขียนลงในบล๊อก  ได้รายละเอียดเยอะพอสมควร  และมีวัตถุดิบอยู่เพียบ น้ามีสุขภาพดีขึ้นแต่ก็ต้องเช็คร่างกายอยู่เสมอ

     ตื่นขึ้นมาเช็คเมล์ ลูกส่งข่าวมาว่า 

        Congratultion Mom!

           Happy birth day ja!!

                      Love you so much, my daughter.

                           Thank  you.

Happy birth day . วันนี้เป็นวันที่แม่ให้กำเนิดฉันเป็นลูกคนแรก เป็นความเจ็บปวดรวดร้าวมาก ในสมัยก่อน ฉันได้รับรู้ถึงความทุกข์ ทรมานนี้ตอนที่ฉันให้กำเนิดลูกของฉัน วันที่ฉันเจ็บท้องฉันคิดถีงแม่มาก ความเจ็บปวดอย่างนี้เองหนอที่แม่ได้รับและคงเจ็บกว่านี้หลายเท่า เพราะการแพทย์ในสมัยนั้นยังไม่เจริญ  ในเดือนสิงหาคม เดือนที่ฉันระลึกถึงแม่ผู้ให้กำเนิด  แม่ ...ผู้มีพระคุณหาที่สุดมิได้