(28) ความสุขสำหรับวันที่ได้พบเจอกับคุณย่า และญาติพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันนาน ความสุขที่ได้มาร่วมกันดำหัวคุณย่า รอยยิ้มของย่าแม้จะเต็มไปด้วยตีนกามากมาย แต่ดูออกเลยว่าย่ามีความสุขมาก ๆ เช่นกันที่ได้พบเจอลูกหลานค่ะ..

(27) กลับมาอยู่บ้านเทศกาลสงกรานต์ อยู่บ้านจริง ๆ เลี้ยงหลาน ขายของ ทำขนมสำหรับทำบุญ แค่นี้แหละ ไม่เปียกน้ำด้วย แต่พรุ่งนี้อาจจะเปียก..

(26) ณ ห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง (โรงเรียนขยายโอกาส)

ครู : นักเรียนต่อไปเป็นชั่วโมงภาษาอังกฤษนะครับ วันนี้ครูจะสอนคำศัพท์ง่าย ๆ ที่อยู่รอบตัวพวกเรา คำแรกคือ คำนี้ครับ TABLE (เขียนลงบนกระดานดำ) นักเรียนอ่านตามครูนะ TAB-LE อ่านสิ...

นักเรียน : TAB-LE

เด็กชาย ก. : ครูครับ คำนี้พี่ของผมที่อยู่ ป.4 อ่านว่า TA-BLE ครับ

ครู : ตอนนี้เธออยู่ ป.3 เธออ่าน TAB-LE ไปก่อน ถ้าขึ้น ป.4 แล้ว ค่อยอ่าน TA-BLE นะ เข้าใจมั้ย

นักเรียน : ครับ/ค่ะ

...ฮาาาาาา.... 

(25)ค่ำวันนี้ขณะออกไปจ่ายตลาดไปเจอกับผู้หญิงร่างท้วม ผิวคล้ำ นั่งอยู่บนรถจักรยานยนต์ แล้วทำท่าโบกรถของฉัน ฉันก็ค่อย ๆ ชะลอรถและถามเขาว่ามีอะไรให้ช่วยค่ะ เขาก็ตอบกลับมาว่า "พี่มีเงิน 60 บาทไหมค่ะ หนูขอไปเติมน้ำมันรถหน่อยค่ะ" ฉันก็เลยตอบไปว่า "มีซิ...เอางี้ไหมเดี๋ยวพี่ไปส่งเติมน้ำมันละกัน ใกล้ ๆ นี่เอง" น้องคนนั้นก็บอกว่า น้ำมันเหลืออีกนิดเดียวเองค่ะ เดี๋ยวหนูจะเลาะไปทางนี้เองค่ะ (พร้อมกับชี้นิ้วไปทางนั้น)" ฉันก็เลยบอกว่า "ไม่เป็นไรพี่ไปส่งได้ น้องเติมน้ำมันเสร็จ พี่ก็จ่ายตังก์ให้ แล้วพี่ก็ไปทำธุระแล้วล่ะ" ขณะนั้นน้องเขาทำท่าหยุดคิดประมาร 5 วินาทีและพูดขึ้นว่า "ไม่เป็นไรค่ะพี่เดี๋ยวหนูรอพ่อก็ได้ค่ะ" ฉันนึกเอะใจนิด ๆ แล้วก็ไปจ่ายตลาดต่อ ไม่ได้จ่ายตังก์ให้น้องด้วย คงไม่แล้งน้ำใจใช่ไหมค่ะ ฉันแค่รู้สึกว่าจะโดนหลอก แค่นั้นเองค่ะ...

(24) หลังจากได้อ่านบันทึก "แหย่ไข่มดแดง" ของคุณอักขณิช  ศรีดารัตน์ ชวนให้หิวตั้งแต่เมื่อคืน มื้อเย็นนี้เลยไปซื้อผักหวานกับไข่มดมาทำกินเอร็ดอร่อยเลยค่ะ

(23) วันที่ 3 ของการพาน้อง ๆ มาเที่ยว เกิดอุบัติเหตุ อยู่ ๆ รถก็เบรคค้าง น้องที่นั่งข้างหน้าเอาหัวไปชนใส่กระจก กระจกแตก หัวก็แตก ร้องไห้ใหญ่เลย คุณครูสองคนที่มาด้วย รีบมาดูแลทำแผลให้...เพราะความรักและเป็นห่วงศิษย์ แล้วรีบพาไปโรงพยาบาล ระหว่างที่คุณหมอเย็บแผล น้องร้องไห้เสียงดังมากเลย จนคุณครูที่รออยู่ข้างนอกห้องน้ำตาคลอเบ้า ร้องไห้ตามเพราะสงสารและเจ็บแทนลูกศิษย์...น่าปลื้มใจจริง ๆ ค่ะ

(22) พาน้อง ๆ ไปเที่ยวพืชสวนโลกมา ได้แวะไปตรวจสุขภาพกับคุณหมอแพทย์แผนไทย ประโยคแรกที่หมอทักคือ "โห...คนนี้เป็นหลายโรคนะเนี่ย" แล้วก็ตรวจชีพจร จับเส้น ดูตา ฯลฯ สรุปคือ หมอสั่งห้ามรับประทาน หมู ไก่ หน่อไม้ ไอศครีม นม ไข่ คุ้กกี้ และอย่านอนดึก ที่สำคัญที่สุดคือ อย่าโกรธง่าย อย่าดุ เพราะจะมีผลต่อสุขภาพทั้งนั้น...

คงต้องเริ่มงดหรือทำให้น้อยลงตั้งแต่วันนี้แล้วค่ะ..พร้อมกับออกกำลังกายให้สม่ำเสมอด้วย

(21) อากาศหนาวมาก อยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงบางคนพูดขึ้นว่า "ใครเปิดแอร์เนี่ย ช่วยหรี่แอร์ลงหน่อยได้มั้ย?"  เด็ก ๆ จึงพากันก่อไฟ ผิงไฟกันดีกว่า ขณะนี้ 10 องศา นิ้วชาหมดเลย

(20) น้อง ๆ ตื่นเช้ามากกก ตีสี่ หนาวก็หนาว นอนต่อก็ไม่ได้ สงสัยเพราะตื่นเต้นหรือเพราะความเคยชินที่บ้านก็ไม่รู้ แต่ตื่นเช้าก็รู้สึกดีค่ะ ได้สูดอากาศดี ๆ ก่อนคนอื่น ได้ทำงานเสร็จก่อนปกติ..แต่ก็ยังแอบง่วงอยู่นะเนี่ย

(19) ได้มีโอกาสไปโรงพยาบาลเพราะอุบัติเหตุจากการเดินทาง ระหว่างนั่งรอคุณหมอ(นานมาก...) ก็เห็นรถคันหนึ่งมาจอดหน้าห้องฉุกเฉิน มีผู้หญิงลงจากรถ คนหนึ่งอุ้มเด็กเล็กอายุประมาณ 8 เดือน คาดว่าน่าจะเป็นยาย ส่วนผู้หญิงอีกคนน่าจะเป็นแม่ของเด็ก พยาบาลเดินมาถามอาการและวัดไข้ทั่วไปของเด็ก เพราะเด็กเป็นไข้ตัวร้อน หลังจากนั้นพยาบาลเรียกให้ไปชั่งน้ำหนัก ก่อนอื่นต้องชั่งน้ำหนักตัวของยายก่อน ยายถอดรองเท้าก่อนขึ้นชั่งน้ำหนัก แล้วเดินลงมาอุ้มหลานขึ้นอีกรอบ แต่คราวนี้ยายลืมถอดรองเท้า แล้วขึ้นชั่งน้ำหนักเลย...ตกลงน้ำหนักตัวเด็กต้องรวมกับน้ำหนักของรองเท้าด้วยไหมค่ะคุณพยาบาล..งง อ่ะ

(18)ไม่รู้เพราะสาเหตุใด ให้ชาวบ้านขี่รถจักรยานยนต์ลงมาส่งในเมือง (เป็นประจำ) แต่แล้วอยู่ ๆ รถก็ล้ม ของกระจัดกระจาย กระเด็นกระดอนไปคนละทิศคนละทาง สิ่งแรกที่หยิบดู คือ กล้องถ่ายรูปราคาแพงจะเป็นอะไรไหม...ส่วนร่างกายอยู่ครบไม่มีอะไรผิดปกติ มาถึงตอนนี้ผ่านมาสองชั่วโมง เริ่มปวดขาแล้ว..รีบไปหาหมอดีกว่า

(17) ดึกแล้ว ยังมานั่งสะกดคำในภาษาอังกฤษแบบงู ๆ ปลา ๆ ต้องเขียนจดหมายส่งอาจารย์ นึกสมน้ำหน้าตัวเอง สมัยเรียนไม่ตั้งใจเรียน(ภาษาอังกฤษ) กว่าจะได้จดหมาย 1 ฉบับ ต้องงมหาคำแต่ละคำ ยากยิ่งกว่าเข็ญครกขึ้นภูเขาเสียอีก ณ เวลานี้..

 หลังจากนี้จะต้องเตรียมสัมภาระขึ้นดอยอีกแล้ว ชีพจรลงเท้าจริง ๆ ค่ะ

(16) ทำอาหารมื้อเย็นวันนี้: ต้มจืดมะระยัดไส้ & ลาบอีสาน  ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ในวันหยุดค่ะ

(15)วันอาทิตย์ถึงวันศุกร์ที่ผ่านมาเดินทางกว่า 1200 กิโลเมตร แทบจะไม่ไหว มึน ๆ ๆ (เชียงใหม่-เชียงราย-เชียงใหม่-อมก๋อย-เชียงใหม่-อมก๋อย-เชียงใหม่)

(14)ขอบพระคุณ คุณครูทุกท่าน ที่ทำให้หนูมีวันนี้.... ศิษย์มีครูคนนี้ ขอเป็นคนดีและช่วยเหลือสังคมต่อไป....

(13)ขณะนี้อมก๋อย 8 องศาแล้วค่ะ ทั้งถุงนอนและผ้าห่มบนที่นอนยังรู้สึกเย็นอยู่เลย

(12)เมื่อเทคโนโลยีทำให้ทุกคนเกิดความเคยชิน สะดวกสบาย วันหนึ่ง...เมื่อระบบของเทคโนโลยีขาดควมต่อเนื่อง เกิดอะไรขึ้น?????

วันนี้ที่อมก๋อยระบบสัญญาณโทรศัพท์ล่ม ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย มีสิ่งหนึ่งที่เห็นชัด ๆ คือ คนรอบข้างบ่น ๆ ๆ ๆๆ ๆๆ เราเลยหงุดหงิดตาม อากาศหนาวด้วยอีก จิตใจไม่ค่อยสงบเลยจริง ๆ

(11)เมื่อปากใหญ่กว่ากระเพาะอาหาร มันทำให้รู้สึกแน่นท้อง หายใจไม่ออก และอาการของโรคอ้วนก็มาเยือนจริง ๆ แล้วด้วย

(10)ดีใจนะค่ะที่ได้ข่าวว่าน้ำลดลงแล้วทั้งภาคกลางและภาคใต้ แต่เอาใจช่วยสำหรับการล้างทำคามสะอาดบ้านเรือนคงอีกนานกว่าจะเข้าสู่ภาวะปกติ และแสดงความเสียใจกับข้าวของที่เสียหายมากมาย แต่ไม่เป็นไรนะค่ะ คิดเสียว่ายังไงก็ดีกว่าไฟไหม้บ้านที่ไม่เหลืออะไรเลย แต่น้ำท่วมยังเหลือบ้านให้อยู่อาศัยนะค่ะ

(9) เมื่อไหร่ที่อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เมื่อนั้นก็หมดศรัทธาจริง ๆ แต่เมื่อไหร่ที่ควบคุมอารมณืได้ และใช้เหตุผลและความเมตตาตัดสิน น่ายกย่องและศรัทธาที่สุด

(8)ประเทศไทยเกิดอะไรขึ้นเนี่ย น้ำลดที่หนึ่งไปท่วมอีกที่หนึ่ง เมื่อไหร่จะพ้นวิกฤตน้ำท่วมเสียที สงสารผู้ประสพภัย

(7) ‎12 องศาเซลเซียส ที่อมก๋อย แทบไม่อยากตื่น โชคดีมีน้ำอุ่นให้อาบ นิ้วชาหมดเลยต้องรีบใส่ถุงมือ ถุงเท้า แล้วขึ้นดอยอากาศจะเย็นกว่านี้ไหมนะ

(6)ถึงเวลาที่ต้องขึ้นดอย(อมก๋อย)อีกแล้ว อากาศคงหนาวกว่าตัวเมืองเชียงใหม่เยอะเลย ยังไงก็ให้ชาว G2K ทุกท่าน รักษาสุขภาพนะค่ะ 

(5) ฝนตกวันลอยกระทงที่เชียงใหม่ แต่ภาคกลางน้ำยังท่วมอยู่เลย สู้ ๆ ค่ะทุกคน

(4) ไปวัดผาผ่า อ.สบเมย มา ขณะที่เดินขึ้นไปนมัสการพระธาตุ เห็นงูตัวหนึ่ง เล็ก ๆ เลื้อยอยู่ตรงขั้นบันไดใกล้ถึงองค์พระธาตุ เมื่อนมัสการเสร็จแล้ว พวกเราก็เดินกลับ งูตัวเดิมรีบเลื้อยลงบันไดไป...เลื้อยเกือบถึงขั้นสุดท้ายก็หยุดแล้วให้พวกเราเดินผ่าน ..ทุกคน เกิดอาการทั้งกลัว (จะถูกกัด) และงง ว่าทำไมถึงเลื้อยมาส่ง...