อนุทินล่าสุด
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ20 ก.ย.56
สะสมกำลังภายใน
ภาคต่อ จากอนุทิน 12 ก.ย.56 "ข้อสังเกต.. บุญคุณต่างตอบแทน" เช้านี้หลังจากฟังน้องพยาบาลท่านหนึ่งประชาสัมพันธ์ประเด็นความก้าวหน้าของวิชาชีพพยาบาลว่า "
ต่อไปเขาจะปล่อยหมด เราจะเกษียณที่ซีแปด" ดิฉันรีบคว้าโอกาสนี้สานฝันทันที "เรามาช่วยกันทำวิจัยเยอะๆ ทำวารสารที่ได้มาตรฐาน สกอ.เสียเลย ไหนๆ เราจะเป็น exellent center กันแล้ว เอาไว้ลงเผยแพร่ผลงานวิชาการไง" ดิฉันถูกหมัดตรงสวนกลับทันทีว่า
"โอ๊ย! ไม่ต้องคิดยากหรอกพี่ มีเส้นนักการเมืองก็พอ"
โอย .. ไปไม่เป็นแล้วเรา ยังไงก็ภาวนา ขอให้พูดเล่นนะน้องนะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ15 ก.ย.56
ขออภัย จะปิดทุกเว็บเดี๋ยวนี้ละนะ
ดิฉันไม่สามารถจัดการตนเองได้ เมื่อวานทั้งวันกับวันนี้อีกครึ่งวัน ไม่สามารถตั้งสมาธิเพื่อเริ่มต้นวิเคราะห์ข้อมูลสำคัญที่ต้องส่งพรุ่งนี้ได้เสียที เป็นเพราะอ่านบทความในเว็บแล้วมีอารมณ์อยากเขียนมากกว่า เหตุใดจะมาอยากต่อยอดกันตอนนี้ ต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด ปิดเว็บเดี๊่ยวนี้!
ลาพักจาก GTK จนกว่างานชิ้นนี้จะเสร็จนะคะ
ความเห็น (4)
ไปแล้วไม่ไปลับ เรียนเิชิญกลับมาที่นี่นะครับ ;)…
555555 อารมณ์ รักพี่เสียดายน้อง
รีบกลับมานะครับ จะรอ
เสร็จงานแล้วกลับมาด่วนนนนนน…! นะจ๊ะ
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ15 ก.ย.56
ชุมชนออนไลน์ : ประสบการณ์จากงานกลุ่มของนักศึกษาปริญญาโท
|
"ก็คงจะทำแบบนั้น" "แต่เคยมีประสบการณ์ทำงานทางเฟส ไลน์แล้ว ไม่เวิร์คมากๆ คนใส่ใจก็ใส่ใจ ไม่ใส่ใจก็ไม่รู้.. อะไรเลย" "บางทีข้อความนึงขึ้นก่อน อีกอันขึ้นตามมา ไม่เรียงกันแล้ว" |
| เป็นข้อความที่ลูกสาวเขียนตอบในไลน์ครอบครัว เมื่อแม่บอกว่าคิดถึง ช่วยกลับมาให้กอดหน่อย ในช่วงปิดเทอมนี้ |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ12 ก.ย.56
อีกมุมมองของ .. ความเครียด
เป็นประวัติการณ์เลยนะคะ .. วันนี้ดิฉันอ่านบทความและอนุทินได้มากเป็นพิเศษ ทั้งมอบดอกไม้และให้ความเห็นอีกมากมาย มาเอะใจเมื่อมีน้องพยาบาลคนสวยมาสวัสดีทักทาย .. เอ้ย! เธอเวรบ่ายนี่นา เราใช้เวลาหลวง (เวลาราชการ) ให้หมดไปอย่างเพลิดเพลิน ขออภัย ดิฉันใช้ไปอย่างสร้างสรรค์ เป็นการใช้สมาธิกับบทความดีๆ ดีกว่าจับกลุ่มนั่งเม้าท์ซ้ำเติมให้บรรยากาศในหน่วยงานเลวร้ายลงกว่าเดิม .. ก็ใครล่ะ ที่ทำให้เกิดความระส่ำระสายในวันนี้
ความเห็น (1)
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ12 ก.ย.56
ข้อสังเกต .. บุญคุณต่างตอบแทน
ดิฉันมีข้อสังเกตค่ะ กรณีข้าราชการ สร้างเครือข่ายกับนักการเมือง และใช้อำนาจนักการเมืองให้ได้มาซึ่งตำแหน่งที่สูงขึ้นนั้น ย่อมยังความเสียใจให้แก่ผู้ควรค่าเหมาะสมกับตำแหน่งนั้นๆ อันนี้ ดิฉันเข้าใจค่ะ เพราะอยู่ในระบบอุปถัมภ์นี้มานานแล้ว แต่ที่รู้สึกว่ามันจะเกินเลยไปมากก็เพราะ (1) ตำแหน่งดังกล่าวไม่ได้ใหญ่โตอะไร เป็นอำนาจตัดสินใจแค่ระดับหน่วยงาน แต่กลับยอมให้นักการเมืองเข้ามาแทรกแซง ทำให้เกิดความระส่ำระสายในหน่วยงานเป็นอย่างมาก และ (2) เท่าที่ทราบ กรณีนี้มีแผนการจะย้ายไปเป็นข้าราชการที่หน่วยงานศาล ดิฉันออกจะกังวลว่าโอกาสหน้าจะมีการตอบแทนกัน ข้าราชการในศาลเขาจะตอบแทนนักการเมืองกันแบบไหน?..
ดิฉันวิตกจริตมากไปใช่ไหมคะ .. ใครก็ได้ ปลอบใจดิฉันหน่อยค่ะ
ความเห็น (5)
ตอนนี้ผมกำลังต่อสู้เพื่อความถูกต้องทางจริยธรรมอยู่ครับ สิ่งที่ผมประสบมาปีกว่าๆ สังคมไทย คนไทย จิตใต้สำนึก (บางคน แต่ส่วนใหญ่) นั้นแย่ลงมากครับ………………
ผู้บริหาร เมื่อมีคำว่า การเมือง มาเกี่ยว ที่ผมประสบ ต้องบอกว่า ……….. อย่าไปใกล้ให้ใจเราตกต่ำเลยครับ
กรรมเป็นของของตน กรรมเป็นผู้ให้ผล กรรมเป็นผู้ติดตาม……………. เราทำกรรมใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป จะต้องได้รับผลของกรรมนั้นๆ สืบไป
เราทำกรรมดีไว้ครับ อย่าไปสนใจกรรมคนอื่น………….. อาจจะไม่ถูกใจเรา แต่บางทีสุดท้ายเราต้องวางครับ
แต่สำหรับผมหน้าที่ครูบาอาจารย์ เป็นหน้าที่ที่ต้องทำก็ทำไป แต่บนพื้นฐานของการปล่อยวางครับ (ยังฝึกอยู่ ยากเหมือนกันครับ)
ง่ายๆ ที่ผมประสบ ทั้งโรงพัก ไม่ใช่ของประชาชนคนปกติ ……….. ขางเป็นดำ ดำเป็นขาว …………..
ศาล…………… หรือ อะไร อะไร ก็เป็นได้ เราต้องวางครับ……..
ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรกินคุณธรรมในใจของคนไทยหลายคนไปหมด……………… วาง…………ดีกว่าครับ เรื่องชนไว้ให้หน่วยกล้าตายครับ………. (ส่วนใหญ่ก็ตายก่อนจริงๆ 5555)
เป็นเพราะไม่ชน ดิฉันจึงมานั่งบ่นอยู่ตอนนี้ ไม่ชนแต่ไม่หลบนะคะ ไม่เคยหลบสายตาใครหรือหลีกเลี่ยงการเดินไปทางไหน พอละอายมากเข้าเขาก็กำจัดดิฉันไปให้พ้นทาง ดิฉันก็ถางทางใหม่ได้ทุกครั้ง .. บ่นถึงตรงนี้ คิดถึงท่านถางทางนะคะ
บางแห่งการเมืองภายในร้อนแรงใช่ย่อย โดยไม่มีนักการเมืองที่ไหนเข้ามาทำป่วนเลยค่ะ
มีทุกวงการค่ะ เห็นแล้วเศร้าใจนะคะ..บางทีจิตสำนึก..ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลยจริงๆ..
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ7 ก.ย.56
มีใครเป็นแบบนี้บ้าง
| เดี๋ยวนี้ต้องจำกัดเวลาเข้าเว็บ gotoknow ว่าให้เข้ามาอ่านหรือบันทึกในช่วงใดบ้าง เพราะเริ่มใช้เวลามากเกินไป จนไปเบียดบังเวลางานอื่น รวมทั้งเวลาส่วนตัวซะแล้ว ตอนนี้เข้าใจแล้วว่า บางคนหายไปเป็นช่วงๆ เพราะเหตุใด แต่เราคงหายหน้าไปไหนนานไม่ได้หรอก .. คิดถึงแย่เลย |
ความเห็น (4)
ในหน่วยงานภาครัฐต่างๆ เช่น มหาวิทยาลัย โรงพยาบาล โรงเรียน หากสามารถทำให้การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ออนไลน์ใน GotoKnow เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติงานได้ จะทำให้ประเทศไทยเกิดการนำเทคโนโลยีสารสนเทศไปใช้เพื่อการจัดการความรู้ (Knowledge Management) ที่จะนำไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ (Learning Organization) ได้อย่างกว้างขวางทีเดียวค่ะ
http://www.gotoknow.org/posts/547581
ขอบคุณค่ะ
เป็นคนหนึ่งที่จำกัดเวลาเข้าเนทเหมือนกันค่ะ ปกติเวลามาโพสต์และมานั่งอ่านความเห็นของเพื่อน ๆ ในนี้ก็จะใช้เวลามากสุดไม่เกิน สามชั่วโมงแต่จะหาเวลาว่างเข้ามาค่ะ เนื่องจากที่บ้านไม่ได้ติดเนท เวลามาโพสต์ต้องแวะไปที่ร้านเนทใกล้ๆ บ้าน มาทีหนึ่งก็มานั่งอ่านย้อนหลังค่ะ
คิดถึงเมื่อไหร่ ก็แว้ปเข้ามาอ่าน. เสมอ เช่นวันนี้อบรม ก็แวปมาอ่านตอนพักเที่ยงแบบนี้แหละค่ะ
วันหยุดมาได้ค่ะ มาแล้วก็ไม่อยากออก ๕ ๕ ๕ ๕ ๕
วันธรรมดาต้องตัดใจ ไม่งั้นไม่ได้ทำงานค่ะ
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ3 ก.ย.56
ผ่านไปได้ อย่าง .. ไม่ธรรมดา
และแล้ว workshop "งานประจำ" ใครว่า "ธรรมดา" ก็ผ่านไปได้โดยไม่ธรรมดา นำภาพห้องประชุมก่อนเริ่ม workshop มาเป็นหลักฐานค่ะ ไม่มีภาพขณะประชุม.. ก็บอกแล้วไงว่าไม่ธรรมดา .. ขอขอบคุณทุกท่านที่เอาใจช่วยค่ะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ30 ส.ค.56
'งานประจำ' ใครว่า 'ธรรมดา'
สัปดาห์หน้า 2-3 ก.ย.56 จะมีการประชุมวิชาการ ตลาดนัด KM เพื่อนำไปสู่ LO ชื่อประมาณนี้แหละค่ะ ทุกหน่วยงานในโรงพยาบาลจะต้องส่งผลงานนำเสนอ อย่างน้อย 1 เรื่อง เป็นงานวิจัย, CQI หรือเรื่องเล่าก็ได้
ดิฉันรู้สึกเบื่อกับรูปแบบเดิมๆ ที่มีการนำเสนอแบบจัดนิทรรศการ (poster presentation) กับการนำเสนอปากเปล่าบนเวที (oral presentation) จึงเสนอตัวขอจัดแบบ workshop ใช้เวลาช่วงละ 1 ชม. 3 ช่วง จากการประชุม 2 วันเต็ม หลังจากต่อรองหลายรอบ
ผลปรากฎว่าได้เวลาช่วงเดียว 2 ชม.
อยากทำ เขาก็ยอมให้ทำแล้ว .. ทีนี้ก็รู้สึกเป็นภาระ เวลา 2 ชม.กับผู้ร่วมกิจกรรม 25 คน เพื่อวางแนวคิดพื้นฐานของการพัฒนางานวิจัยจากงานประจำ : R2R ความต้องการเฉพาะเจาะจงใน workshop ครั้งนี้คือต้องการสร้างทัศนคติที่ดีต่องานวิจัย ไม่ให้รู้สึกกลัวงานวิชาการหรือการวิจัย .. เป็นเพราะอ่านบทความใน GTK มากไปแน่ๆ จึงคิดฟุ้งซ่าน อยากทำอะไรแปลกๆ .. ไม่เป็นไร ยังมีเวลาอีก 2 วัน
ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ25 ส.ค.56
คิดถึงท่าน 'ถางทาง' นะคะ
เหตุฉะไหนจึงดูถูกน้ำใจคนส่วนน้อยที่อ่านบันทึกท่าน มันส์สะใจดีออก บทความของท่านช่วยจุดประกายให้ดิฉันเขียนได้ตั้งหลายเรื่อง ใครๆ ก็น้อยใจได้ในบางเวลา แต่ท่านไม่น่าใจน้อยเล้ย มันขัดกับความแรงและเรื่องที่ท่านเขียน กลับมาเถอะนะ จะอ่านให้ทุกเรื่องเลย สัญญา
เผอิญเข้าไปอ่านเหตุผลของท่านที่ขอลา GTK แล้ว ดิฉันมีความเห็นว่าฝีมือท่านไร้เทียมทาน เขียนได้ตั้งหลายอย่างหลายสาระและอารมณ์ ก็แบ่งประสบการณ์ซิคะ ในเว็บหนึ่งก็เขียนแบบหนึ่ง ใครชอบแบบไหนก็ตามไปอ่านที่นั่น แค่นั้นเอง จะรออ่านค่ะ
ความเห็น (1)
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ25 ส.ค.56
ที่นี่ไม่มีปัญหา มีแต่สิ่งที่ต้องทำเร่งด่วน
จากการประชุมสุขภาพจิตนานาชาติ ครั้งที่ 12 และประชุม WOLD CONGRESS OF ASIAN PSYCHIATRY ครั้งที่ 4 เรื่อง ชาวเอเชียร่วมใจเพื่อสุขภาพจิตที่ดีกว่า (ไม่เขียนภษาฝรั่งดีกว่า ยาวมาก) ที่ โรงแรมเซนทารา แกรนด์ แอทเซนทรัล ลาดพร้าว กทม. ดิฉันได้ข้อสรุปจากการนำเสนองานวิจัยในห้องลาดพร้าว 1-2 สั้นๆ เพียงว่า
"ปัญหาใดๆ ของวัยรุ่นนั้นไม่ต้องการแก้ไข เพราะอีก 10 ปีข้างหน้าวัยรุ่นพวกนี้จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ปัญหาจะไม่ใช่ของวัยรุ่นอีกต่อไป เด็กวัยรุ่นกลุ่มใหม่ที่จะเข้ามาทดแทนมีปริมาณเพียงหยิบมือเดียว เราจัดการได้"
"สิ่งที่ต้องทำโดยเร่งด่วนคือ ทำหูเราให้หนวก-ตึงโดยเร็ว (ก่อนเกษียน) เพื่อลดความเสี่ยงซึมเศร้าและฆ่าตัวตาย เพื่อคุณภาพชีวิตของตนเองอย่างยั่งยืน"
คณะที่ไปด้วยกัน และเข้าฟังในห้องนี้ confirm ได้ .. ฮา
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ24 ส.ค.56
'พยาบาล' ผู้เห็นทุกข์ของผู้อื่น ก่อนทุกข์-สุขของตัวเองเสมอ
|
ดิฉันเคยเขียนบทความเพื่อวิชาชีพพยาบาลเรื่องหนึ่ง เป็นด้านความสัมพันธ์กับวิชาชีพข้างเคียง ซึ่งก็คือ แพทย์ เรื่องนี้นำเสนอ 2 แห่ง FB ใช้ชื่อว่า "คุณรู้หรือไม่ว่าคุณมีโอกาสฝึกประสบการณ์ชีวิตมากกว่าผู้อื่น" ใน GTK ใช้ชื่อว่า "(50) น่าเชื่อว่าอนาคต .. เขาจะสมาร์ทอย่างนุ่มนวล" วันนี้กลับมาจากประชุมวิชาการมีโอกาสเปิดสิ่งที่เพื่อนแชร์มาให้ .. เป็นเรื่องของคุณณัฐวดี เมืองใจ เจ้าสาวที่วิ่งเข้าไปช่วยชายหัวใจล้มเหลว โดยไม่สนใจงานแต่งงานของตนเอง .. เห็นแล้วรู้สึกชื่นใจว่า แม้เวลาผ่านไปนานสักเพียงใด.. วิชาชีพพยาบาลก็ยังได้มาตรฐานในระดับที่่น่าพอใจ เรายังเห็นทุกข์ของผู้อื่นก่อนทุกข์-สุขของตัวเองเสมอ เป็นหลักฐานยืนยันสิ่งที่เขียนไว้ว่า "(คุณหมอ)พี่ขอนะคะ ไม่ว่าพยาบาลจะทำผิดพลาดอะไร แค่ไหน อย่าดุพยบาลเลยนะคะ พยาบาลที่นี่อาจจะดูโง่ เซ่อ ในสายตาคุณหมอ แต่เธอรักคนไข้ด้วยหัวใจเลยนะคะ" หากสนใจตามไปชมได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
|
ความเห็น (1)
เป็นเรื่องดีงามครับ ;)…
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ18 ส.ค.56
คิดหาวิธีเรียกร้องความสนใจ
|
จะนำเสนอผลงานวิจัยในการประชุมวิชาการสุขภาพจิตนานาชาติ ครั้งที่ 12 ที่ กทม. ได้คิวนำเสนอ 22 ส.ค.56 เวลา 13.00 น. เรื่องลำดับที่ 2 จาก 11 เรื่องในวันเวลาและห้องเดียวกัน เตรียมสไลด์เสร็จแล้ว, Script ก็เตรียมแล้ว เหลือแค่ซ้อมนำเสนอให้อยู่ในเวลาที่เขากำหนดให้เท่านั้น ไม่กังวลเรื่องนำเสนอผลงานหรอก แต่กังวลว่าจะไม่มีใครสนใจถามมากกว่า .. ทำงานมาทั้งปี ส่งเรื่องมาคัดเลือก ผ่านแล้ว ได้พูดเพียง 10 นาที กำลังคิดหาวิธีเรียกร้องความสนใจผู้ฟัง อย่างน้อยเขาเข้ามาในห้องนำเสนอ ก็ต้องมีใจให้บ้างละ แม้จะไม่ได้ตั้งใจมาฟังเรื่องของเราก็เถอะ .. |
.
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ9 ส.ค.56
ลูกบุญธรรม
| เมื่อวานนี้ ขณะพักกลางวัน พวกเราชาวจิตเวชเรื้อรังเห็น 'ป๋าอั๋น' หรือ นายบุญธรรม ผู้ช่วยเหลือ อาวุโสสุดในหน่วยของเรา เดินมากับคุณหมอรูปหล่อท่านหนึ่ง คุณหมอตัวขาวจั๊ว ส่วนป๋าอั๋น ตัวดำปี๋เป็นภาพขาวตัดดำ พวกเราสาวๆ เหลือน้อยทั้งหลายต่างกรี๊ดกันสนั่น ด้วยรู้สึกประทับใจ ที่คุณหมอมือใหม่ (เรียนจบปีนี้) เดินมากับคุณพ่อในลักษณะ 'หนีบกันมา' แปลว่า ..ถูก 'คุมตัว' มาค่ะ สองพ่อลูกมาทำอะไร? คุณหมอผู้เป็นลูก ควบคุมให้คุณพ่อมาเขียนใบลาป่วย เพราะจะพาคุณพ่อ ไปพักรักษาตัวหลายวัน กิริยาอาการของเธอ อ่อนน้อม นุ่มนวล สุภาพน่ารักมาก ดิฉันและคนอื่นๆ พากันอ้อนวอนขอรับอุปการะเธอเป็นลูกชายบ้าง ลูกเขยบ้าง ผู้มีคุณธรรมสูงบางคนแย้งว่า "พ่อเขาก็มาด้วยนะ เกรงใจกันบ้าง" ได้ยินเสียงคนในกลุ่มตอบกลับมาทันควันว่า .. "เกรงใจทำไม ก็แค่..พ่อบุญธรรม" ฮา.. สมัยนี้ อยากจะมีลูกชายสักคนนั้นยาก ลูกชายดีๆ ยิ่งหายาก ตอนนี้ป๋าบุญธรรมคงรู้แล้วละว่า นอกจากจะต้องระวังสาวน้อยทั้งหลายไม่ให้มาแย่งลูกชายแกแล้ว แกยังต้องระวังคนใกล้ตัว พวกสาวเหลือน้อยเหล่านี้ให้ดีอีกด้วย! |
ความเห็น (2)
ฮา......^_,^
แหม ถ้าอยู่ใกล้ๆ ก็จะขอเป็นผู้ปกครองด้วยคนนะค่ะ อิ อิ
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ6 ส.ค.56
พบแล้วค่ะ! พี่น้องฝาแฝดที่พรากจากกัน
| เจอแล้ว พี่น้องแฝดคนละฝาที่พรากจากกัน ตอนอพยพจาก รพ.ศรีธัญญา นนทบุรี มา รพ.พระศรีมหาโพธิ์ อุบลราชธานี เมื่อปี 2530 จะเอายังไงกับเธอดี! วิธีดูภาพให้สวยกว่า .. หรี่ตาซ้ายหรือขวาลงข้างหนึ่ง แล้วยิ้มกว้างๆ .. สวยไหมคะ? ยิ้มกันหน่อยค่ะ รักนะจึงจัดให้ |
ความเห็น (1)
Beautiful and light hearted picture and caption. Thank you.
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ4 ส.ค.56
ภาพแห่งความภาคภูมิใจของครอบครัว
| มาแล้วค่ะ 'ภาพแห่งความภาคภูมิใจ' ของครอบครัวชัยอิทธิพร หลังจากเดินสายแสดงความยินดี กับ 'ตัวแม่' เมษา 'ตัวโต' กรกฎา และ 'ตัวเล็ก' สิงหา .. ประกาศ ข่าวดี! ข่าวด่วน! สปอนเซอร์หลักว่างแล้ว รับอุปการะ นศ.สาวสวย ทั่วราชอาณาจักร .. |
ความเห็น (2)
เก่งกันทุกคนเลยนะครับ ขอชื่นชม...
...ขอแสดงความชื่นชม และยินดีด้วยกับทุกคนนะคะ
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ27 ก.ค.56
การพนันทั่วทั้งตำบล
เมื่อ 19 พ.ค.56 ดิฉันเขียนถึง 'บั้งไฟล้าน-กือ' บ้านปะอาว ตั้งใจว่าหลังเทศกาลแล้วจะนำข้อมูลความรู้ ความสนุกสนาน มาฝาก แต่เขียนไม่ได้เพราะหาไม่ได้ทั้งสองอย่าง งานนี้ไม่มีโอกาสสัมภาษณ์ใคร ถ่ายภาพมาได้บ้างเพียงเล็กน้อย เพราะต้องคอยหลบ 'นักเลง' หรือ 'ผู้คุม' หรือจะเรียกว่า 'ผู้รักษาความปลอดภัย' ให้แก่บ่อนเคลื่อนที่ เรียกอะไรก็ช่างเถอะ ที่แน่ๆ ดิฉันไม่รู้สึกสนุกสนานด้วยเลย ปะอาวไม่เคยมีภาพแบบนี้มาก่อน
ตำรวจ! มีค่ะ ท่านจะยืนคุมร้าน 'ตีนไก่ทอด' ไม่ให้เด็กๆ เดินเฉียดกระทะน้ำมันร้อนๆ และอยู่ไม่นานนัก เพราะดิฉันรู้สึกประทับใจในความรับผิดชอบของท่าน จึงอยากถ่ายภาพท่านคู่กับกระทะ 'ตีนไก่ทอด' ไว้เป็นที่ระลึก แต่ทำได้เพียงยกกล้องถ่ายรูปขึ้นในระดับสายตาเท่านั้น ท่านก็หายแว๊บไปแล้ว อาจเพราะมีร้าน 'ตีนไก่ทอด' หลายสิบร้าน ท่านจึงต้องรีบไปตรวจตราให้ทั่วถึง
ดิฉันผูกพันกับชุมชนนี้มาก ทุกวันนี้ยังไปมาหาสู่ทุกสัปดาห์ รอให้สงบใจลงได้ในระหว่างเขียน ดิฉันจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับ 'บ่อนเคลื่อนที่' ที่มีการวางเงินครั้งละมากๆ (มีแต่ธนบัตรใบละพันบาท) พร้อมภาพถ่ายแบบจะๆ ที่มี 'เด็กน้อย' ศีรษะเพิ่งจะพ้นขอบโต๊ะพนัน วางมือรั้งขอบโต๊ะ แล้วพยายามยืดคอยาว สายตาสอดส่ายอยากรู้อยากเห็น ภาพที่ถ่ายมาได้ด้วยความยากลำบาก!
หรืออาจจะไม่มีโอกาสเขียนเพราะถูกสั่งเก็บเสียก่อน (แล้วจึงส่งกระแสจิตถึง เพื่อนที่ สภ.เมืองอุบลฯ)
เราจะรอดใช่ไหม เพื่อน!
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ27 ก.ค.56
|
บัณฑิตไร้ญาติวันนี้ วันนี้เป็นวันซ้อมใหญ่พิธีรับพระราชทานปริญญาบัตรแด่ผู้สำเร็จการศึกษา หรือ บัณฑิตใหม่ ม.ธรรมศาสตร์ ในปีนี้ ลูกสาวคนเล็กของดิฉันได้เข้าร่วมพิธีนี้ด้วย แต่พ่อ แม่ และพี่สาวไม่สามารถไปร่วมแสดงความยินดี กับเธอได้ คงต้องรอพร้อมหน้ากันในวันจริง 1 ส.ค.56 |
| ที่ ม.ธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ วันนี้ ท่านใดมีโอกาสไปร่วมแสดงความยินดีกับบัณฑิตจบใหม่ หากพบเห็น บัณฑิตสาวคนหนึ่งไม่มีญาติพี่น้องรอบกาย ลองเรียกชื่อเธอเบาๆ ว่า "น้องอาย" ถ้าเธอหันกลับมาละก็ .. ใช่เลย .. นส.ดุจฤทัย ผู้เป็นดั่งดวงใจของดิฉัน ฝากกอดลูกแทนดิฉันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ. |
ความเห็น (3)
ท่ี ม.เกษตรศาสตร์ก็ ซ้อมใหญ่วันนี้เช่นกันคะ ...สามีก็ไปคนเดียวไร้ญาติและก็รอวันรับจริงวันที่ 2 สิงหาคม เหมือนกันคะ ^_^
จะปลีกเวลาไปยินดีกับลูกสาวนั้นยาก แต่หากรู้ว่าสามีคุณนีโอ..เบเกอรี่อยู่ในสภาวะ 'ไร้ญาติ' จะตัดสินใจไปค่ะ ไปกอดแทนภรรยาของเขา ที่..เกษตรศาสตร์ ไม่หวงใช่ไหมคะ.
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ25 ก.ค.56
บริจาคให้เป็นทาน โดยไม่รับใบเสร็จ
| คุณธีรภา ธานี พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ โฉมงามผู้มีจิตใจงามสุดในสามโลก เธอไม่ยอมรับค่าวิทยากร ในการประชุมเพื่อถอดบทเรียนเพื่อการฟื้นฟูสมรรถภาพทางอาชีพและสังคม โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ ในวันที่ 18 ก.ค.56 นี้ ดิฉันจึงเสนอให้เธอบริจาคแบบไม่มีใบเสร็จ ให้ดิฉัน 'ใช้จ่ายได้ตามอัธยาศัย' อะไร จะดีแท้.. และยังยอมให้ถ่ายภาพประจาน .. ขออภัย ถ่ายภาพไว้เป็นหลักฐานค่ะ |
|
 |
| ดิฉันได้ดำเนินการตามสัญญาแล้วนะคะ จัดหาหมูหยองสูตรโบราณ ขนาด 400 กรัม ราคาห่อละ 145 บาท จำนวน 4 ห่อ มาจัดเตรียมไว้ สำหรับโรยใส่อาหารอ่อนประเภทโจ๊กหรือข้าวต้มของผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังสูงอายุ(ไร้ฟัน) ส่วนใหญ่ เป็นมนุษย์ล้อ ประมาณ 10 คน สัปดาห์ละ 1 ห่อ 4 ห่อนี้จะหมดภายในวันที 16 ส.ค.56 หากท่านจะทำบุญต่ออายุผู้ป่วยให้กระชุ่มกระชวย ได้ทาน อาหารแปลกๆ รสชาดอร่อย ทานได้มากขึ้น และมีอายุยืนยาวอย่างมีคุณภาพชีวิตดีขึ้นละก็ .. บริจาคต่อก็ได้นะคะ ยินดีบริการค่ะ. |
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ|
2 สัปดาห์ที่ผ่านมาดิฉันมีภารกิจสำคัญต้องจัดการถึง 3 อย่าง ระหว่างนี้สภาพจิตใจว้าวุ่นมาก แอบระบายความเครียดโดยเขียนเป็นบันทึกแบบ 'ไม่แสดงต่อผู้อื่น' ไว้ วันนี้ภารกิจสำเร็จ ลุล่วงแล้วทั้ง 3 อย่าง รู้สึกโล่งใจ สงบใจอย่างไรบอกไม่ถูก |
| เมื่อใจโล่งเบาจึงเข้าใจว่า ที่ผ่านมาเรา 'แบก' ภาระหนักอกหนักใจไว้ตลอดเวลา สอนคนอื่น ดีนัก วันนี้จึงมีโอกาสใช้ประสบการณ์สอนตัวเองบ้าง |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ6 ก.ค.56
| หลังจากไปทำธุระส่วนตัวเสียนาน ก่อนหน้านี้มีโอกาสเข้ามาอ่านบันทึกของสมาชิกบ้าง นานๆ ครั้งเพราะความคิดถึง วันนี้กลับมาแลกเปลี่ยนกับ GTK เต็มเวลาเหมือนเดิมแล้วค่ะ |
| จะอ่านบันทึกไหนก่อนดีเอ่ย! |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ16 มิ.ย.56
| ห่างหายจาก GTK ไปตั้งแต่ 2 มิ.ย.56 .. 14 วันพอดีเปิดเข้ามาอีกครั้ง .. โอ้โห ..มีอะไร เ ย อ ะ ม า ก ก ก จะเริ่มตรงไหนก่อนดีนะ. |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ2 มิ.ย.56
| สัปดาห์กว่าแล้วที่ไม่มีสมาธิที่จะขีดเขียนอะไรดีๆ ใช้เวลาอ่านบันทึกของสมาชิกอื่น ไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว .. ขออภัย! ที่ว่าไม่ได้เรื่องนัั้นคือคนอ่านไม่ได้เรื่อง ไปว่ายน้ำก็แล้ว ไปดูหนังก็แล้ว ไปกินกาแฟก็แล้ว .. ลองนอนแต่หัวค่ำดีกว่า ราตรีสวัสดิ์ค่ะ. |
ความเห็น (1)
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่
แล้วกลับมาเขียนอีกไว ไว นะค่ะ
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ26 พ.ค.56
ดนตรีในวันวิสาขบูชา
| วันวิสาขบูชาปีนี้ไม่ได้ฟังเทศน์ เวียนเทียน แต่นั่งฟังเพลง 'ดนตรีที่แท้จริง' 'จิตร-ปภัสสร' โดย จีวัน BAND อย่างเงียบๆ มา 2 วันแล้ว รู้สึกใจสงบอย่างไรบอกไม่ถูก ลูกๆ ไม่อยู่ด้วย ไม่ต้อง 'ทำตัวดีๆ' ไปเสียทุกเรื่อง (หมายถึงเป็นแม่แบบหรือ Model ที่ดี ให้ลูกๆ ได้เรียนรู้) มีโอกาสอยู่เป็นเพื่อนตัวเอง ทบทวนตัวเองบ้าง ก็ดีเหมือนกัน. |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ดารนี ชัยอิทธิพร
เขียนเมื่อ23 พ.ค.56
รู้สึกดีนะ
| ต้น มี.ค.56 หลังจากเขียนบันทึกเรื่องประสบการณ์การส่งเสริมสุขภาพตนเอง ตอนที่ 1, 2 ไปแล้ว ประเมินว่าปรับพฤติกรรมการรับประทานอาหารอย่างเดียวคงไม่พอ ควรจะ ออกกำลังกายด้วย แต่มีปัญหาเรื่องข้อเท้าที่วิ่งไม่ได้ เดินไกลๆ ก็ไม่ได้ จึงไปว่ายน้ำแทน ว่ายน้ำสัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง ระยะหลังเพิ่มเป็น 3 ครั้งต่อสัปดาห์ .. ก็.. ทำโดยไม่เต็มใจนัก สัปดาห์นี้ .. เอ๊ะ! รู้สึกแปลกๆ เดินขึ้นบันไดชั้น 3 มาได้โดยไม่หอบเหนื่อย! เราเดินขึ้นมาโดยไม่ต้องหยุดพักตั้งแต่เมื่อไร? แลัวยังรู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงขึ้นด้วย ดีใจจัง .. ไปก่อนนะคะ สามีมารับไปว่ายน้ำแล้ว จะว่ายน้ำเผื่อค่ะ |
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น