ฤกษ์งามยามดี วันนี้ที่ได้มาเริ่มต้นกับการเขียน blog แรก ใน gotoknow ได้ยินชื่อเสียงของเวบนี้มานานแล้วครับ เผอิญได้รู้จักกับคุณสุภัทร รุ่นพี่ที่ มช.ที่เคยร่วมงานกิจกรรมกันมาครับ
แรงผลักดันที่ทำให้อยากเริ่มต้นเขียนบันทึกนี้ คือผมต้องการพื้นที่เพื่อการแลกเปลี่ยนความรู้ ในด้านศิลปวัฒนธรรมที่มีพลวัตและเลื่อนไหลอยู่ตลอดเวลา
สิ่งที่เกิดขึ้นกับสังคม ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต คือ ตัวแปรสำคัญแห่งความอยู่รอด ของศิลปะ โดยเฉพาะความเป็นล้านนา ที่เราพบเจอกันอยู่ทุกวัน บางครั้งเรายังตอบคำถามให้กับตัวเองไม่ได้เลยว่า ศิลปะล้านนายืนหยัดอยู่มาได้อย่างไร
เราจำเป็นไหมที่ต้องอยู่กับสิ่งนี้ แล้วสิ่งนี้มีความเก่งกาจสามารถที่จะนำพาตัวเองให้คงอยู่ได้อย่างไร
....นี่ แหละครับ เราจึงต้องหันกลับมามองสิ่งที่ใกล้ชิดเรา ซึ่งทุกอย่างรอบตัวเราคือสิ่งที่แสดงให้เห็นตัวตนของเราครับ ไม่ว่าการกิน การแต่งกาย วิถีชิวิต หรือแม้ว่า หน้าตาของเรา...^ ^
ดีเลยครับน้องบอย ไว้พี่จะแวะมาอ่านบ่อย ๆ น่ะ ๆ
ว่าแต่... Thesis ตุงล้านนา ของน้องบอย ทำถึงไหนแล้วครับ?...
ให้กำลังใจน้องบอยครับผม
ผมเองเกิดและโตมาในล้านนา จึงรักผูกพันกับบ้านเกิดมากครับ
ในอีกไม่กี่เดือนจะจัดงาน "CBT ระดับประเทศ " เราคุยกันว่าเราจะจำลองงานออกสไตล์ท้องถิ่น โดยเฉพาะภาคเหนือ ต้องปรึกษาน้องบอยครับ
ซึ่งทุกอย่างรอบตัวเราคือสิ่งที่แสดงให้เห็นตัวตน
ของเราครับ” นั่นคือ ความแท้จริง ยิ่งกว่าสิ่งใด อย่าลืมตัว ขอบคุณที่นำสิ่งดี ๆ มาให้ได้ฉุกคิดสวัสดีค่ะ
กำลังตามอ่านอยู่นะคะ
น่าสนใจมากค่ะ