เทคนิคการสอนของคุณยายที่ทำให้นักเรียนอ่านออกเขียนได้

          ตอนผมเป็นกรรมการเขียนหนังสือประวัติครูของคุรุสภา มีกรรมการท่านหนึ่งที่เป็นอดีตผู้บริหารระดับสูงของกระทรวงฯ ท่านเล่าถึงเหตุการณ์นานมาแล้วว่า
        มีโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง(ท่านระบุชื่อจริงด้วย)อยู่ในจังหวัดปริมณฑลนี่เอง ซึ่งตั้งอยู่ในวัด จะมีคุณยายคนหนึ่งมานั่งอยู่แถวประตูทางเข้าออกวัดทุกวัน แกชอบเรียกนักเรียนมาอ่านหนังสือให้ฟัง และเขียนหนังสือให้ดู ใครอ่านออกเขียนได้แกก็จะให้ขนมกิน เด็กคนไหนอ่านไม่ได้แกก็จะเรียกมาสอน วิธีการสอนของแกก็ใช้แบบครูโบราณใช้นั่นแหละ คือให้อ่านแล้วก็สอนไป จ้ำจี้จำไชไป จนอ่านได้ทุกคน(แกกัดไม่ปล่อย) พอเด็กชักเบื่อแกก็ให้ขนมกิน แกไม่ดุเด็ก แกทำเหมือนยายสอนหลาน และแกก็รักเด็กจริงๆ ทราบว่าคุณยายคนนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่แกทำแล้วมีความสุข
          ตอนหลังครูในโรงเรียนพอพบเด็กที่อ่านหนังสือไม่ออกก็จะส่งมาให้คุณยายช่วยสอน และก็สำเร็จทุกรายไป    ผมก็เลยพูดเล่นๆไปว่า
         “น่าจะแบ่งเงินเดือนของครูคนนั้นให้คุณยายด้วยนะ”

[Ranee]

เรียนคุณครูธเนศ

     คุณยายเขาทำด้วยใจ  ไม่ว่าใครก็ตามถ้าทำด้วยใจรัก ผลออกมาก็ต้องสำเร็จ หรือดีเสมอ

[ธเนศ ขำเกิด]

   เราก็แปลกใจนะว่าบางโรงเรียนมีครูหลายคน เทียบกับเด็ก 1 : ไม่ถึง 20 แต่ยังมีเด็กอ่านหนังสือไม่ออกอีก  ลองใช้เทคนิคคุณยายดีไหม

[Ranee]

          ราณีสอนวิชาบัญชี และภาษีอากร  ซึ่งเป็นวิชาที่ยาก นักศึกษาไม่ค่อยชอบหรอกค่ะ  ต้องใช้ทั้งลูกล่อลูกชน  ยกตัวอย่างที่เห็นในหนังทีวี หรือที่เป็นข่าวบ้าง  บางครั้งสอนตอนบ่ายพอเด็กเบื่อต้องให้ลุกขึ้นมาเล่นกิจกรรม ทำให้เด็ก ๆหายเครียดไปได้บ้าง หรือบางคนง่วงก็ตื่นเลยกลับมาตั้งใจเรียนอีกครั้ง  ตอนนี้ก็พยายามหาเทคนิคใหม่ ๆ  ประสบการณ์จะสอนให้เรามีเทคนิคใหม่ ๆค่ะ  คุณครูมีอะไรจะเสนอแนะราณีได้นะค่ะ  เพราะคุณครูมีประสบการณ์มากมาย  ทำงานมานานมาก  เผื่อจะนำมาประยุกตุใช้ได้บ้าง

[แอมแปร์]

สวัสดีค่ะอาจารย์เธนศ

ดิฉันว่าจะแวะเข้ามาอ่านอะไรแป๊บเดียว   ได้อ่านเรื่องของคุณยายท่านนี้เข้า  เลยอดตอบไม่ได้...

ดิฉันคิดว่าคุณยายมองเห็นหัวใจของการให้นะคะ  เป็นหลักการแบบบ้านๆที่สุด ที่ไม่ต้องอาศัยทฤษฎีหรูๆรวยๆอะไรเลย  

ถ้า "รักคนที่เราทำให้ รักในสิ่งที่ทำ  ทำแล้วมีความสุข"  ดังนี้ไซร้ก็ทำไปเถิด ความสุขของคุณยายเกิดขึ้นง่ายๆอย่างนี้ 

ดิฉันนึกถึงที่เขาว่า "สูงสุดคืนสู่สามัญ"  นะคะ ดูง่ายๆ แต่กินใจดี 

(อยากทำได้อย่างคุณยายบ้างนะคะ) :-)

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เรียน  ศน.ธเนศ  ที่เคารพ

• หากมีการสมทบทุนรวบรวมเงินให้คุณยาย อย่าลืมบอกครูอ้อยด้วยนะคะ

น่ารักดีบันทึกนี้

[ธเนศ ขำเกิด]

      ป่านนี้คุณยายคงไม่อยู่แล้ว  ที่นำมาเล่าต่อก็เพื่อจุดประกายให้คนรุ่นหลังคิดถึงวิธีการของคนรุ่นปู่ย่าตายาย เขาสอนให้เรา "อ่านออกเขียนได้ คิดเลขเป็น" ทั้งๆที่ไม่มีสื่อทันสมัยเหมือนทุกวันนี้  แต่ท่านเอาใจเข้าไปสอน และรู้สึกว่าสอนลูกสอนหลานของตนเองมากกว่า  ผมเองก็เคยผ่านการเรียนด้วยวิธีนี้บนศาลาวัด  หลายๆท่านคงเคยผ่านมาเหมือนกัน