ภาคีการเรียนรู้ กับการพัฒนา “จิตสาธารณะ”
มีนักวิชาการเคยถามผมว่า ผมทำงานแบบภาคีการเรียนรู้ (Learning alliances) ทั้งในระดับท้องถิ่น ประเทศ และระดับโลก ร่วมกับเครือข่ายในสาขาการทำงานด้านต่างๆ แล้วทำให้เกิดผลอะไรขึ้นมาบ้าง
ผมเลยต้องมาทบทวนว่า งานที่ผ่านมานั้น ผมต้องการทำให้เกิดอะไร และได้ผลอะไร ทั้งทางตรงและทางอ้อม
ประเด็นตั้งต้นที่ผมตั้งใจให้เกิดก็คือ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อการพัฒนา โดยทั่วไป
แต่ หลังจากทำงานไประยะหนึ่ง ประมาณ ๕ ปีต่อมา ได้พบว่า ประเด็นที่สำคัญที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นผลมาจากการพัฒนาภาคีการเรียนรู้ก็คือ การกระตุ้นให้เกิด จิตสาธารณะ ในกลุ่มภาคีการเรียนรู้
ทั้งนี้ เนื่องมาจาก ขั้นตอนการพัฒนา และการทำงานของ “ภาคีการเรียนรู้” ที่ทำมาโดยลำดับดังนี้
- การเริ่มต้น รับรู้ข่าวสารจากมุมอื่นๆ นอกเหนือจากมุมของตนเอง และงานของตนเอง
- เกิดการพัฒนาความเข้าใจ ทั้งในเชิงข้อมูล และความเห็นใจซึ่งกันและกัน
- เกิดการนำข้อมูล และความรู้ที่มีมาวางแผนการทำงานร่วมกัน
- เกิดการเชื่อมโยงเป็นเพื่อนร่วมงาน และพันธมิตรในการทำงาน
- เกิดการพัฒนางานที่เชื่อมโยงไปสู่สาขาต่างๆ และสร้างผลกระทบในวงกว้างขึ้นกว่าเดิม อย่างเป็นขั้นตอน
- เกิดจิตสาธารณะ ในความมุ่งมั่นที่จะพัฒนางานให้มีความหมายและคุ้มค่า ต่อการใช้ทรัพยากร เวลา และปัจจัยนำเข้าต่างๆ
จากประเด็นตัวอย่างเบื้องต้นทั้ง ๖ ข้อนั้น จะเห็นได้ว่าการพัฒนากลุ่มและภาคีการเรียนรู้นั้น ทำให้เกิดการพัฒนาจากข้อมูล และความรู้ และซึมลึกเข้าไปถึงความคิด แนวคิด และจิตวิญญาณได้
จึงถือเป็นการพัฒนาการเรียนรู้สู่การพัฒนาจิตวิญญาณที่ผมได้เห็นมาโดยไม่ได้ตั้งใจครับ แต่ระดับการพัฒนาก็อาจมีความแตกต่างกันในแต่ละบุคคลได้ครับความเห็น (2)
- เข้ามาสวัสดีค่ะ
- นโยบายมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์เน้นเรื่อง จิตสำนึกสาธารณะมากเช่น ได้พยายามสอน จัดกิจกรรมกระตุ้นจิตสำนึกสาธารณะ
- แต่ในระดับนักศึกษาได้ พัฒนามีความแตกต่างกันในแต่ละบุคคลเช่นกัน เราก็ช่วยกันและพยายามสร้างให้เกิดค่ะ
อาจารย์อัมพรครับ
ขอเอาใจช่วยครับ
งานแบบนี้ไม่ง่ายเลย ผมต้องออกมาทำนอกกรอบจึงได้บทเรียน ดังที่เขียนมา
ในกรอบผมเจอปัญหาทั้งที่ติดกรอบ และหากรอบไม่เจอเป็นส่วนใหญ่ครับ
ยังทำไม่ได้เลยครับ
ระดับบัณทิตศึกษาพอลุ้นครับ เพราะความใกล้ชิดเป็นปัจจัยนำทางครับ
อาจารย์ลองทำแล้วมาแลกเปลี่ยนกันนะครับ
ขอบคุณครับ