บรรยากาศของการใช้บล็อกเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานปกติ
วันนี้ผมนั่งสังเกตบรรยากาศการทำงานในที่ทำงานของผม ที่ กศน.อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช แล้วก็มีความสุขใจ อยากจะถ่ายทอดเรื่องราวให้ได้รับทราบกัน
บรรยากาศวันนี้มีทั้งครูอาสาฯ ครูศูนย์การเรียนชุมชน รื้อเอากระดาษปรู๊ฟที่เคยบันทึกอะไรไว้ ภาพถ่ายกิจกรรมที่เก็บไว้ในอัลบัล์ม ดูภาพที่เซฟไว้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ อ่านสมุดบันทึกเก่าๆ สนทนาพูดคุยกันและกัน ถามไถ่กันเอง บ้างก็นั่งหน้าคอมพิวเตอร์พูดกับตนเองเรียงคำเรียงประโยคเพื่อเขียนบันทึกลงในบล็อก gotoKnow เรียกว่ามีทั้ง สุ จิ ปุ ลิ ซึ่งเป็นหัวใจในการเรียนรู้ที่เราท่องกันมาตั้งแต่เด็กว่าคือหัวใจนักปราชญ์นั่นแหละครับ
ผมว่าเพื่อนครู กศน.ทุกคนได้คำตอบกับตัวเองดีแล้วว่าต้องมีงาน มีเนื้องาน ชิ้นงาน นวัตกรรม วิธีการ เครื่องมือ ฯลฯ หรือแม้แต่วิธีคิดว่าจะทำอะไรเสียก่อน แล้วจึงจะมาสู่การถ่ายทอดลงบล็อก บล็อกคือส่วนหางของปลา เป็นปัญญาที่เกิดขึ้นภายหลัง ต้องทำงานเสียก่อน ผมว่าวันนี้ทุกคนได้คำตอบแล้วว่าถ้าไม่ทำงานมาก่อนก็จะมานั่งเล่าเป็นบทความให้คนอื่นอ่านไม่ได้อย่างแน่นอน
ผมว่าบรรยากาศอย่างนี้นี่แหละคือพื้นฐานขององค์กรเรียนรู้ ซึ่งไม่แน่ว่าถ้าจะได้ฝึกทักษะการเรียนรู้ ทั้ง ฟัง คิด ถาม เขียน กันไปเรื่อยๆ ฝึกกันไปนานๆ อาจจะสักวันหนึ่งองค์กรแห่งนี้จะกลายเป็นองค์กรเรียนรู้ขึ้นมาจริงๆก็ได้ เพื่อนเรียนรู้ซึ่งเป็นแบรนด์ใหม่ของ กศน.ที่คิดกันไว้ดูเท่ห์รณรงค์กันมาก จะได้มีผู้สนใจนำเอาไปปฏิบัติกันอย่างจริงจังมากขึ้น นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีที่เพื่อนเรียนรู้จะได้แพร่หลายกว้างขึ้น
บล็อกจึงคือปลายน้ำที่มีพลังสูงส่งที่ส่งผลให้แต่ละคนคิดถึงต้นน้ำของตนเองว่าคืออะไร คนที่เขียนบล็อกจึงคือคนที่ทำงาน มีประสบการณ์มีเรื่องเล่า เป็นคนที่มีคุณภาพ ไม่ใช่เป็นคนที่กลวงข้างในอย่างแน่นอน บล็อกให้ความเท่าเทียมกันกับทุกคน จะเป็นใครก็ตามในบทบาทตัวละคอน KM ใดก็ตาม ไม่ว่าจะป็นตัวเล็กตัวน้อยหรือใหญ่ ก็มีสิทธิอย่างเท่าเทียมกันใน หมายถึงสิทธิที่ให้การแบ่งปันความรู้และประสบการณ์และแลกเปลี่ยนเรียนรู้นั่นเอง
ดีใจที่ได้ยินครู กศน.หลายคนพูดด้วยความตื่นเต้นว่าบันทึกของเขามีผู้ที่แสดงความเห็นเข้ามาแล้ว เขาจะต้องตอบกลับไปว่าอย่างไร มีคนเข้าไปอ่านแล้วกี่คน ทำไมบล็อกของคนนั้นจึงมีสีสันหน้าตาเป็นอย่างนั้น เป็นต้น
ผมนั่งสังเกตเพื่อนครู กศน.เรียนรู้เรื่องนี้ไปอย่าง สุ จิ ปุ ลิ พร้อมๆกับดึงบล็อกของครู กศน.ที่ผ่านการอบรม จากหน้าเว็ป gotoKnow เข้าไว้ในแพลนเน็ต KM สกุลเมืองคอน ได้ก็หลายรายครับ คิดว่าคงดึงได้ไม่หมดหรอกนะครับ เท่าที่ดึงเข้ามาได้ก็มีหลายบล็อกอยู่เหมือนกันครับ ท่านลองคลิ๊กอ่านดูสิครับ
ผมดีใจที่ผมมีเพื่อนครู กศน. หลายคนที่เข้าฝูงเดียวกันกับผม บินไปพร้อมๆกัน ผมไม่รู้สึกเดียวดายเหมือนเมื่อก่อนที่บินอยู่คนเดียว ต่อไปนี้เราคงจะถ่ายเทพลังให้แก่กันและกันอย่างไม่รู้สึกเหน็จเหนื่อยและท้อถอย เรียนรู้ไปด้วยกัน เรียนรู้ไปพร้อมๆกันอย่างเพื่อนเรียนรู้ และจะร่วมกันสร้างเครือข่ายคนทำงานและคนเขียนบล็อกเพิ่มขึ้น
นกจะบินไกล เมื่อบินไปกับฝูง ย้ำอีกครั้งหนึ่งครับ
ความเห็น (14)
อ่านแล้วมีความสุข รู้สึกพลอยมีพลังไปด้วย
ใช่ครับ คนใน GotoKnow ไม่กลวงแน่นอน อ่านและคิด-มองให้รอบด้าน การเรียนรู้ของพวกเราก็จะเกิดได้มหาศาล และจะก่อเกิดประโยชน์ในภาคปฏิบัติที่ก้าวหน้า พัฒนายิ่งๆขึ้นได้อย่างแน่นอนครับ
ของฝากครับ ....
เหน็จเหนื่อย ... ติ่นเต้น .... อัลบัล์ม
นกจะบินไกล เมื่อบินไปกับฝูง
เพราะนกมีผู้นำฝูงที่มีสายตากว้างไกลอย่างครูนงฯ นี่เองค่ะ
รู้สึกเช่นเดียวกับที่คุณ Handy บอกในบรรทัดแรกเปี๊ยบเลยค่ะ ขอบคุณครูนงมากนะคะ
ดีใจไปด้วยที่ครูนงได้เห็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ จากแรงพลังที่ได้ทุ่มเทลงไป อ่านแล้วเห็นภาพและซึมซับความรู้สึกที่บรรยายได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ
ผมก็พยายามขยายผล แต่รู้สึกเหมือนเข็นครกขึ้นเขาครับ ผมอาจจะหาทางเข็นยังไม่ถูกมั้งครับ
อยากฟังคนอื่นๆเหมือนกันว่าเขาคิดกันอย่างไร
- มาร่วมแสดงความยินดี และขอชื่นชมกับก้าวแห่งความสำเร็จด้วยคนครับ
- ขอบพระคุณมากครับ
อ.พินิจ ครับ
ดีใจทีท่านอาจารย์เข้ามาช่วยยืนยันด้วยคนว่าคนเขียนบล็อกคือคนทำงานไม่ใช่กลวงข้างใน ทำให้หนักแน่นดูมีน้ำหนักน่าเชื่อถือขึ้นครับ เพราะผมปะทะกับหลายคนเขาพูดในทำนองว่าคนเขียนบยล็อกก็เอาแต่นั่งหน้าคอมพ์แล้วก็เพ้อไปเรื่อย
ขอบคุณครับอาจารย์
คุณรัตติยา ครับ
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาให้กำลังใจ ผมจึงถือโอกาสชวนคุณรัตติยาและชาว มอ.ทุกท่านเข้าฝูงบินไปด้วยกันนะครับ
อ.โอ๋ ครับ
ขอบคุณ อ.โอ๋ ผู้เปี่ยมล้นไปด้วยพลังบวก เข้ามาทีไรทำให้แบตเตอรี่ของผมมันได้รับการชาร์ตเต็มที่ทุกที อ.โอ๋ คือกัลยาณมิตรท่านแรกที่เข้ามาต้อนรับ เชียร์อัพผมตั้งแต่บันทึกแรก บันทึกชื่อฝึกหัดทำบล็อก ลิ้งค์ ผมต้องขอบคุณท่านมากจริงๆนะครับ ซึ้งใจไม่หาย
ครั้งนี้ก็ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งครับ
คุณเมตตา ครับ
ใช่เลยครับ ใช่อย่างคุณเมตตาว่าไว้เลยครับ ยิ่งเชื่อยิ่งทำ
ดร.แสวง ครับ
เดินหน้าทำไปเรื่อยๆครับ ทำไปบ่นไป ข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ นาทีนี้ใจมันอยากจะทำ ก็ทำเท่านั้นแหละครับ ยิ่งทำยิ่งเชื่อเหมือนดังที่คุณเมตตา มอ. ว่านั่นแหละครับ ยิ่งเชื่อก็ยิ่งทำ ทำไปพร้อมๆกันนะครับอาจารย์
น้องสิงห์ป่าสัก ครับ
หากจะว่าสำเร็จเล็กๆ ประกายเล็กๆ หรือว่ามีสัญญาณของความสำเร็จเล็กๆ เพียงแค่นั้นก็น่าจะพอได้มั่งครับ เพราะว่าเรื่องนี้มันคือเส้นทางการเรียนรู้อันยาวไกล ต้องฟันฝ่ากันนานทีเดียว
ขอบคุณที่เข้าฝูงบินไปด้วยกัน
น้องวาสนา ครับ
คนทำงาน คนหน้างาน ระดับพื้นที่อย่างผมก็ต้องสร้างวงเรียนรู้ สร้างความเชื่อมโยงวงเรียนรู้ต่างๆเข้าด้วยกัน และสร้างความเด่นชัดในเรื่องกิจกรรม งานที่ต้องปฏิบัติ สร้างชชุมชนนักปฏิบัติ CoPs อย่างนี้แหละครับ รับนโยบายก็ต้องปฏิบัติให้เห็นผลครับ
ขอบคุณ KM ทีม กศน.จังหวัดฯที่เข้ามาให้กำลังใจครับ