คุณยาย โยเนะ มินากาว่า เพิ่งฉลองอายุ ๑๑๔ ปีไปเมื่อวานนี้เองที่เมืองฟุกุโอกะ ฉันเห็นรูปเค้กวันเกิดของคุณยายแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้เพราะน่าเอ็นดูเหลือเกิน คงจะสะท้อนบุคลิกอันแจ่มใส ช่างเจรจา ร่าเริง ของคุณยายแน่ ๆ
และเมื่อฉันอ่านข่าว ก็พบว่าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ด้วย สิ่งที่สะดุดตาฉันมากที่สุดในข่าว ไม่ใช่เรื่องที่คุณยายเกิดปี ค.ศ. ๑๘๙๓ (โอ้โห...) หรือว่ามีลูก หลาน เหลน โหลน กี่คน หรือเรืองที่ว่าท่านชอบทานขนมหวาน (อย่างนี้ฉันก็มีสิทธิ์อายุยืนสินี่ ฮิ ๆ) แต่ฉันสะดุดตาและชื่นชมมากที่ข่าวนี้บอกด้วยว่า คุณยายมักจะมีจิตเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ คอยถามไถ่ทุกข์สุขของเจ้าหน้าที่ในบ้านคนชราที่คุณยายพักอยู่เสมอ
นี่แหละที่ฉันว่า เป็นส่วนหนึ่งที่เขาบอกว่าทำให้คุณยายอารมณ์ดีเสมอ ร่าเริงเหมือนรูปวาดหน้าขนมเค้กของคุณยาย แล้วดูสิใครหนอช่างใจร้ายปักเทียนตั้งเยอะแยะรอบเค้ก แ้ล้วคุณยายก็ช่างใจดี กลัวเขาเสียน้ำใจ พยายามเป่าอีกนั่นแหนะ ใจร้ายจริง ๆ น่ะคุณพยาบาล ข่าวไม่ได้บอกเสียด้วยว่าคุณยายเป่าหมดหรือเปล่าทุกเล่ม
อาจารย์ของฉัน ท่านเคยสอนพวกเราไว้ในคอร์สพัฒนาจิตฯ ที่ศูนย์วิปัสสนาเชียงใหม่ ว่า คนไทยสอนให้เคารพผู้ใหญ่เพราะที่ท่านอายุยืนนั้น ในหลักพุทธศาสนาบอกว่าเป็นเพราะอานิสงส์ของศีลที่ท่านเคยทำมานั้นดี ถ้าฉันจำไม่ผิดน่าจะเป็นศีลข้อที่ ๑ แสดงว่าชาติที่แล้ว ๆ คุณยายมินากาว่ารักษาศีลมาดีมาก และชาตินี้ก็สร้างเหตุปัจจัยที่สมควรต่อด้วย ทั้งเหตุเก่า และเหตุใหม่ที่สร้าง ก็เลยได้อยู่นานอย่างนี้ และเป็นการอยุ่สร้างกุศลต่อด้วย คือ อยู่เพื่อเป็นผู้ให้ ให้ความสุขกับผู้อื่น เป็นคนชราอยู่บ้านคนชรา แต่กลับคอยถามไถ่ห่วงใยความเป็นไปของเจ้าหน้าที่ที่ต้องคอยมาดูแลท่าน นี่แหละ ฉันว่าเราควรมองดูเอาไว้เป็นตัวอย่าง
ว่าแล้วฉันก็จะไปค้นหาขนมญี่ปุ่นอร่อย ๆ ในตู้เ็ย็นของฉันกินฉลองวันเกิดให้คุณยายเสียหน่อยแล้ว โอตันโจบิ โอเมเดโต โกซัยมัส โอบ้าซัง! (แปลว่า สุขสันต์วันเกิดค่ะ คุณยายที่เคารพ)
ที่มาข่าว http://search.japantimes.co.jp/mail/nn20070105a6.html
โอตันโจบิโอเมเดโต ด้วยคน
อาจารย์ก็อดยิ้มไม่ได้เช่นกัน เมื่อเห็นรูปน่ารักเช่นนี้
ขอบคุณสำหรับข่าวดีๆและรูปดีๆ