นักเรียนที่ดี ต้องไปโรงเรียน
วันนี้เป็นวันเริ่มการทำงานวันแรกของระบบการเรียน การสอนของประเทศไทย และนักศึกษาสังกัด มหาชีวาลัยอีสาน ผมจึงขอสะกิดให้นักศึกษาทุกท่าน เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ถูกต้อง ตั้งแต่วินาทีแรก ที่มีโอกาสทำงานวิทยานิพนธ์ อย่างถูกต้องสมบูรณ์แบบ
ในระยะประมาณหนึ่งปีที่ผ่านมา ผมได้รับอุปโลกน์ ให้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนักศึกษามหาชีวาลัย ที่แต่เดิมมีประมาณ ๖ คน ตอนนี้ก็ร่อยหรอ ลงไป เหลือเพียงประมาณ ๔-๕ คน เนื่องจากขาดครูที่ดีมาดูแลเขานั่นล่ะครับ
ผมก็พยายามแล้วนะครับ แต่ก็ยังไม่ดีพอครับ เรื่องนี้นักศึกษาคงจะตอบได้ดีนะครับว่า ทำไมถึงไม่ดีพอ
สาเหตุสำคัญประการหนึ่ง ก็คือ ผู้ที่เข้ามาเรียนส่วนใหญ่เป็นครูที่ยังรับราชการอยู่ บางคนก็ลาได้เร็ว บางคนก็ต้องใช้กำลังภายใน อย่างสิ้นเปลือง กว่าจะได้ลามาศึกษาต่อ
เรียกว่า กว่าจะได้เป็นนักเรียน ก็หืดขึ้นคอ นั่นแหล่ะครับ
ฟังดูแล้ว น่าจะเป็นเรื่องตื่นเต้นนะครับ ว่าการมาเป็นนักเรียนในมหาชีวาลัย นี่ มันยากแสนเข็ญ
เราน่าจะภูมิใจและภาคภูมิใจที่ผ่านวิกฤตินั้นมาได้ แต่ผลไม่เป็นเช่นนั้นครับ
ท่าน “ครู” ทั้งหลายเหล่านั้น กลับถือโอกาสครับ ว่า อุตส่าห์เหนื่อยมาแล้ว ขอพักอีกสักปีสองปีได้ไหม พอหายเหนื่อยเมื่อไหร่ แล้วจะกลับมาเรียน ในมหาชีวาลัย
ไม่ได้ครับ เพราะการลามาศึกษาต่อนั้น เขาถือว่าท่านเป็นนักเรียนแล้ว ณ วันที่ท่านกำหนดไว้ในใบลา จะมาอ้างโน่นอ้างนี่ไม่ได้ครับ
ฉะนั้น นักเรียนต้องไปโรงเรียน ครับ
ข้อนี้ฟังยากไปไหมครับ
ถ้าไม่ไปโรงเรียน แล้วท่านจะเรียกตัวเองว่าอะไรครับ
หรือ ลองย้อนกลับในวิธีคิดก็ได้ครับ
ถ้ามีนักเรียนของท่านบางคนอ้างว่า วันนี้ผมจะต้องช่วยพ่อแม่รดน้ำต้นไม้ ปลูกผัก ให้อาหารไก่ จับปลา เลยมาโรงเรียนไม่ได้ ขอลาสัก ๓ เดือนได้ไหมครับ จนกว่าจะได้เก็บเกี่ยวพืชผลแล้ว ถึงจะมาโรงเรียน
ท่านจะอนุญาตไหมครับ
ถ้าท่านไม่อนุญาต
แล้วผมควรจะอนุญาตให้ท่านลาเช่นนั้นไหมครับ...
ผมก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำถึงขนาดว่า ลาวันสองวันก็ไม่ได้ ผมให้เวลาท่านเกือบปีแล้วครับ แต่ท่านก็ยังลาอยู่เหมือนเดิม ไม่มาโรงเรียนสักทีครับ.............
จะให้ผมอนุญาตให้ท่านลาต่อไปอีกกี่วันล่ะครับ
แล้วช่องว่างระหว่าง การไม่ต้องทำหน้าที่ครู และยังไม่มาเป็นนักเรียน ท่านเรียกตัวเองว่า อย่างไรครับ
หรือผม(และผู้เสียภาษีจ่ายเงินเดือนให้ท่าน) ควรจะมองว่าท่านเป็นอย่างไร
เป็นผู้ที่มีความรับผิดชอบ หรือขาดการรับผิดชอบครับ ช่วยตอบผมหน่อยได้ไหมครับ ...
แต่ผมคิดว่า นักเรียน ต้องไปโรงเรียนครับ
ท่านให้โอกาสนักเรียนท่านลาโรงเรียน กี่วันต่อปี จึงจะไม่ถูกไล่ออก
แล้วนี่ท่านยังไม่มาโรงเรียนตั้งหลายเดือนแล้ว ท่านจะพิจารณาตัวเองอย่างไรครับ
โรงเรียนท่านอยู่ที่ไหนครับ บางคนบอกว่า อยู่ในแปลงเกษตรผสมผสาน บางคนบอกว่าอยู่ในคอกวัว บางคนบอกว่า อยู่ใน อบต.
ผมไม่ว่าสักคำเลยครับ ว่าจะอยู่ที่ไหน
แต่ท่านไปโรงเรียนเหล่านั้นทุกวันไหมครับ
แล้วท่านขาดโรงเรียนมากี่วันแล้วครับ
มีใบลาไหมครับ
หรือท่านอ้างว่า ไปมาแล้ว ขอดู “ดินติดเท้า” มาหน่อยได้ไหมครับ ว่าดินนั้นมาจากโรงเรียนไหน ติดมามากน้อยแค่ไหน
แต่ที่ผมดูนะครับ เท้าท่านสะอาดมากเลยครับ สงสัยจะยังไม่เคยลงจากบ้านซะล่ะมั้ง!
หรือยิ่งกว่านั้น ยังไม่ได้ลุกจากที่นอนด้วยซ้ำไปมั้ง..
อันนี้ผมไม่แน่ใจนะครับ
จึงขอป่าวประกาศ ณ ที่นี้ ว่า
ใครก็ตามที่เป็นนักเรียน แล้วไม่ไปโรงเรียน มีวันขาดเกินอัตราที่เราจะรับได้ หรือไม่เคยลาโรงเรียน มีแต่ขาดอย่างเดียว สงสัยจะโดนไล่ออกครับ..
บางคนอาจถามว่า แล้วจะส่งใบลาได้ที่ไหน
ที่ครูใหญ่ ครับ ถ้าใครไม่รู้จักก็ไม่ควรเป็นนักเรียนแล้วครับว่า ครูใหญ่ อยู่ที่ไหน
ครูน้อย มีแต่ไม้เรียวครับ สนไหมครับ
ความเห็น (8)
สวัสดียามเช้าค่ะท่าน
ครูอ้อย...ก็จะไม่ขาดเรียนค่ะ...กลัวครูจัง
ครูอ้อยต้องไปโรงเรียนแบบเป็นครูครับ เรียกว่าขาดสอนครับ
ถ้าจะขาดเรียนก็คงเป็นที่โรงเรียน "บ้าน"
เพราะดูแล้วทำงานหนักมากเลยครับ
ก่อนหน้านี้เห็นท่านเล่าฮู ป่าวร้องหา ครูดี
มาหน้านี่ ป่าวร้องหา ลูกศิษย์ดีอีก
เจอแล้วยังครับ ไม้เรียวห้ามใช้ ผิดพรบ.การศึกษา
ท่านเล่าฮู อย่ายอมแพ้นะครับ
สิ่งที่ท่านกำลังฟาดงวงฟาดงานี่แหละ
ที่จะเป็นคำตอบว่า
- คุณภาพการศึกษา
- บุคลากรทางการศึกษา
- นโยบายการศึกษา
อยู่ที่ไหน
มีจริงไหม
รึมันเป็นยังไงแน่
ถ้าเล่าฮูไม่ทำ มันก็จะอึมครึมอยุอย่างนี้
เป็นคำถามที่ตอบยากที่สุดครับ
ผมยังหาคำตอบไม่ได้ครับ
สวัสดีค่ะท่าน
- นอนดึกจัง
- คำตอบเหล่านี้มันเหมือนเอากำปั้นทุบดินนะคะ
- ทำอย่างอื่นจะดีกว่ากระมังคะ
ขอบคุณค่ะ
