หลังจากศึกษาทฤษฎีและคำแนะนำของอิวาซากิ (ตามที่ผมได้สรุปไว้ในบันทึกที่ ๔) ในขณะที่พายุโนอึนกำลังมา และการสร้างกระโจมลมของผมยังไมเสร็จ จึงเป็นโอกาสดีที่ผมจะทดลองเผาตามเทคนิคที่อิวาซากิเขียนว่า ถ้าต่อปล่องควันขึ้นอีก ๔ ท่อน ๆ ละ ๙๐ เซนติเมตร อุณหภูมิในเตาจะสูงขึ้นถึง ๑,๐๐๐ องศาได้ และเขาบอกว่า ในกรณีที่ไม่เก็บน้ำส้มควันไม้ สามารถต่อปล่อง ๔ ท่อนไว้ตั้งแต่ต้นจนจบกระบวนการ ผมจึงเริ่มกระบวนการทดลองครั้งที่ ๖ โดยทำปล่องควันสูง ๑.๒๐ เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง ๖ นิ้ว (ตามที่มีวัสดุครับ ประหยัด) ต่อเข้ากับปล่องควันที่สูงจากหลังเตา ๔๐ เซนติเมตร (ผมตัดปล่องควันออก ๒๐ เซนติเมตร เหลือ ๔๐ เซนติเมตรจากหลังเตา) รวมความสูงของจากพื้นเตาขึ้นไปประมาณ ๒ เมตร ดังรูป
กราฟบันทึกการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิทั้ง ๔ จุด ตลอด ๘ ชั่วโมงของกระบวนการแสดงดังรูปด้านล่าง โดยอุณหภูมิจุดที่ ๑ ๒ และ ๓ เป็นตำแหน่งเดิมกับการทดลองครั้งที่ ๕ แต่จุดที่ ๔ ความยาวของสายเทอร์โมคับเปิ้ลไม่พอ ทำให้จำเป็นต้องวัดที่ความสูงระดับกลางของปล่อง ตำแหน่งสูงจากหลังเตาประมาณ ๖๐ เซนติเมตรจากหลังเตา (ผมมาพบว่าหัววัดเทอร์โมคับเปิ้ลจุดที่ ๔ นี้ให้ค่าไม่ถูกต้องเมื่อครั้งทดลองเผาครั้งที่ ๙ อย่างไรก็ดีแนวโน้มการเพิ่มขึ้นหรือลดลงของกราฟเส้นนี้สามารถบ่งบอกบางสิ่งได้เช่นกัน)
ข้อสังเกตจากกราฟ
ถ่านที่ได้จากการเผาครั้งที่ ๖
ถ่านที่ได้คิดเป็นต่อน้ำหนักไม้ฟืนเพียง ๗.๘ เปอร์เซนต์ ไม้กลายเป็นขี้เถ้าจำนวนมาก ดังรูป
แต่ความต้านทานของถ่านต่ำกว่า ๑๐ โอห์ม แสดงถึงความบริสุทธิ์มากของคาร์บอนที่เหลืออยู่ ผู้สนใจโปรดดูคลิปนี้ครับ
ดูลักษณะของถ่าน เปลี่ยนรูปไปมาก แตกย่อยไปจำนวนมาก จะทำอย่างไรให้ถ่านคงรูปพรรณสัญฐานงามได้ คือโจทย์ต่อไปของการเผาถ่านของผมครับ
ไม่มีความเห็น