วิถี <18> : เมื่อวันพ่อผ่านไป..กับการได้ดูแลแม่
วันนี้เป็นช่วงแห่งวันที่มานั่งทำงานที่ office ที่ กลุ่มงานจิตเวช โรงพยาบาลยโสธร...
หลังจากไม่อยู่เกือบสองสัปดาห์...
เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม...ที่ผ่านมา แม่ไปนอนด้วยที่บ้านที่ขอนแก่น...ไปกับอะตอม...สองคนยายหลาน..
กว่าแม่จะไปถึงก็เย็นแล้ว..แต่เราก็ทันได้ไปออกกำลังกายกัน...
ดิฉันพาแม่ไปเดิน...ส่วนตัวเองก็วิ่ง...เสร็จแล้วก็ได้เดินคุยกันกับแม่ กับอะตอม หลานชายสุดที่รัก...
จากนั้นแม่บอกว่า...ไปส่งแม่ด้วยจะไปช้อปปิ้ง...
และจากนั้น ก็พาอะตอมไปทานสเต็ก...
แม่มาที่บ้านพักก็ตรวจตรา...ดูความเรียบร้อยของลูก โดยเฉพาะห้องครัว...
แม่จัดแจงเก็บของไป..พูดไป...สอนไป..เกี่ยวกับการเก็บข้าวกล้อง..และนมถั่วเหลืองผง แบบชง..
จัดข้าวของให้ดูเรียบร้อย..ซึ่งเดิมทีก็เรียบร้อยดีคะ..แต่สำหรับแม่ของลูก...ท่านยังมองว่าไม่เรียบร้อยคะ...
...
ค่ำคืนนั้น...ยาย ลูก และหลาน...นอนคุยกันคะ...
เช้ามืดตื่นนอน...ก็ตื่นมาคุยกับแม่คะ..กุ๊กกิ๊กกัน..ปกติอยู่ที่บ้านไม่ค่อยได้คุยกันมากอย่างนี้คะ
จากนั้น พาคุณแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์
และพาอะตอมไปให้หมอดูแผลที่โดนแมงกระพรุนไฟกัด..ที่จวนจะหายแล้ว..
อะตอมบอกว่า..."น้าปุ๋มไปนั่งเป็นเพื่อนอะตอมเฉยๆ ... เดี๋ยวอะตอมจะคุยกับหมอเอง..."
โห...พอเราเล่าให้หมอฟัง..หมอยิ้มอย่างเอ็นดูในคำพูดคำจาของเขา...
พอตอนเที่ยงก็พาแม่ไปทานอาหารมังสาวิรัตที่ร้าน "ตะวันทอง"...โชคดีว่าปกติที่บ้านเราทานข้าวกล้อง..
อะตอมเลยไม่งอแง...ดิฉันสั่งเป็ดพะโล้เจให้ทาน...และทอดมันเจ เห็นหลานชายทานอย่างเอร็ดอร่อยก็ให้รู้สึกดีใจยิ่ง...
...
จากนั้นพาแม่ไปนมัสการที่วัดหนองแวง และเจดีย์เก้าชั้นที่วัดหนองแวง..แม่บ่นๆ ว่าลูกสาวมาอยู่ที่นี่ตั้งหลายปีก็ไม่เคยได้พาแม่มาเลย..ดิฉันก็ได้แต่ยิ้มๆ คะ..ก็รู้สึกดีใจว่า..ได้พาแม่มาแล้ว...
พอบ่ายคล้อย..เราจึงเดินทางกลับยโสธร..
ระหว่างทางก็คุย..คุย..ถึงวิถีแห่งการดำเนินชีวิต...ทั้งการทานอาหาร และการดูแลจิต
เป็นครั้งแรกที่ได้เล่า..ให้แม่ฟังในเรื่องที่ยากๆ..ที่เมื่อก่อนมองว่า..เล่าแล้วเกรงว่าคนอื่นจะไม่เข้าใจ
แต่ครั้งนี้แม่..ฟังคะ...และหวังคะว่า...แม่จะลุกขึ้นมา..ปฏิบัติพัฒนาตนอย่างเต็มที่..
อยากให้แม่...ไม่ต้องกังวลเรื่องต่างๆ มากเกินไปคะ...
แม้ทุกวันนี้..แม่จะเบิกบานในวัยเกษียณ...แต่ก็อยากให้ห้วงแต่ละวันของแม่เบิกบานเพิ่มๆ ขึ้นคะ
และก่อนถึงยโสธร..แวะบ้านสวนของคุณตา-คุณยาย ด้วย...
คุณตา...นั่งอ่านหนังสือรามเกียรติ์..เล่มใหญ่..ทั้งๆ ที่หูและสายตาไม่ดี
คุณยายนั่งทำอะไรเพลินๆ กับน้าหมวยที่สวนหลังบ้าน...
มีความสุขคะ...และเบิกบาน...
เป็นช่วงแห่งการเฉลิมวันพ่อ...และได้มีโอกาสได้เต็มที่กับแม่
เพียงแค่นี้..ก็มีความสุขและมีพลังในชีวิตแล้วคะ
ความเห็น (9)
สุขใจด้วยอีกคนค่ะ
กำลังหาโอกาสไปเยี่ยมนะคะ
อ่านแล้วรู้สึกมีความอบอุ่นด้วยกับ ดร.กะปุ๋มจังเลยครับ และรู้สึกปลื้มกับการเป็นลูกที่น่ารักครับ
"ความอบอุ่นที่แท้จริงคือการที่ได้อยู่กับแม่"
ขอเป็นกำลังใจครับ
เราจะไม่รู้คุณค่าของอะไรก็ตามที่เรามี จนกว่าเราสูญเสียสิ่งนั้นไปแล้ว
ฉะนั้นจงรักษาที่เรามีจะดีกว่ารอให้สิ้นไปเสียก่อน และผมทำมาตลอด
เช่น เมื่อหลายปีก่อน ผมบอกหมอฟันคนหนึ่ง (ไม่ขอเอ่ยนาม)ว่า หมอจะทำอะไรก็ได้ที่จะดูแลฟันผม แต่ถ้าคิดจะถอนฟันผมแล้วก็ ต้องข้ามศพผมไปเสียก่อน เลยได้มีโอกาสเก็บฟันซี่นั้นไว้ได้จนถึงทุกวันนี้ และทะเลาะกับหมอฟันคนนั้นอย่างรุนแรงแบบไม่ต้องเจอหน้ากันอีกเลย
ทุกถ้อยคำที่ร้อยเรียงมา สัมผัสได้ถึงพลังแห่งความสุข อ่านไปสุขไปค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยส่งผ่านความสุขดี ๆ ถึงกันตลอดเวลา เสียดายจังไม่มีภาพประกอบ แบบว่า อยากเห็น อยากเห็น
- เป็นแม่ลูก และหลาน ที่น่ารักมากค่ะ
- อ่านแล้วยิ้มได้ค่ะ
- มีความสุขไปด้วย
(^_____________^)
รู้สึกดีใจคะ...ที่ทำให้รู้สึกมีความสุข...
ขอบคุณนะคะที่แวะมาซึมซับและทักทาย..
.....................
เมื่อวานเป็นวันแรกที่กะปุ๋มอยู่บ้าน...หลังจากเดือนนี้เกือบทั้งเดือน..ขาจร..ตลอด...พบว่ามีสิ่งดีงามที่เปลี่ยนแปลงในบ้าน และเป็นสิ่งที่ดีงาม...ที่พี่ป้อม..พี่สาวลุกขึ้นมาออกกำลังกายร่วมกับเรา...
อะตอมไปปั่นจักรยานที่สนามแข่งรถ
แม่เดินคุยกับน้า...
พี่ป้อมกับพี่ตุ้ย...เดินคุยกันรอบบึง...โดยมีกะปุ๋มวิ่งแซงไปได้รอบหนึ่ง...
เป็นภาพที่มีความสุข...มากคะ...พอกลับมาบ้านต่างก็ตึงตังๆ...ทำอาหารสุขภาพ และเครื่องดืม "ผลไม้ปั่น" ดื่มกันคะ...
....
มีความสุขมากเลยคะ...เพราะเห็นใบหน้าแม่มีความสุข ...
(^__________^)