ตอนที่ 38 สามัญสำนึก
ตอนที่ 38 สามัญสำนึก
สิ่งที่สอนกันไม่ได้คือสามัญสำนึกเราเห็นโยมแม่บัวรีบจัดอาหารเพลบอกว่ามีธุระต้องรีบไปเลยถามได้ใจควสมว่าจะรีบเอาอาหารไปส่งคุณยายพรท่านอายุแปดสิบกว่าสามีตายไม่มีใครดูแลจากเมืองไทยมาสี่สิบกว่าปีแล้วเห็นแล้วสงสารเลยทำอาหารไปส่งและบอกพวกเราว่าถ้าท่านอาจารย์มีเวลาให้เข้าไปเยี่ยมให้กำลังใจด้วย
คนไทยเราออกจากบ้านมาต่างแดนหัวใจเดียวกันมีอะไรก็ควรช่วยกันถ้าทำได้อย่างนี้ประเสริฐนักเราฉันอาหารที่โยมถวายมีรวกผักกระหล่ำกับปลาหล้าสับแบบแจวจุงม้ากับทอดปลาสลิดแถมด้วยอ่อมเนื้อกับข้าวกล้องหุงร้อนๆอร่อยนักแลในใจก็ให้คิดถึงโยมพรต้องไปเยี่ยมให้ได้
เราเคยไปจาริกที่ประเทศลาวแวะไปบ้านเวินธาตุเห็นยายชีเฒ่ารดน้ำผักได้เข้าไปถามบอกว่าเคยอยู่เมกาหลายสิบปีและขายสมบัติจากเมกามาขอพักในวัดโดยเงินส่วนตัวสร้างเป็นกุฎิชั้นเดียวขนาดหัวแจกย่อมๆเป็นที่อาศัยยายบอกว่าตั้งใจจะถวายให้เป็นสมบัติวัดหลังจากตายและผักผลไม้ที่ปลูกไว้ได้ถวายพระและแจกคนที่มาทำบุญวัด
กิจวัตรที่พิเศษไม่ปล่อยเวลาว่างให้เสียไปยายแกยังถักไม้ตีฆ้องทำจากเศษจีวรเก่าส่งไปถวายยังวัดต่างๆเราแวะไปเยี่ยมท่านก็ถวายเราให้เอามาเมืองไทยเราก็ได้แต่อนุโมทนายายบอกว่าถึงจะลำบากแต่ได้กลับมาบ้านเกิดเมืองนอนอย่างนี้มีความสูขและขอถวายชีวิตไว้กับพระพุทธศาสนาชีวิตในเมกามีอะไรที่ให้ศึกษาเยอะเย็นนี้พักแค่นี้ก่อนพรุ่งนี้เช้าจะเล่าให้ฟังต่อ..สาธุ
อ.ขาว
Tuesday May 16,2017
7:17 pm
