กว่าจะรู้ตัวและคิดได้

เรื่องเล่าจากบ้านแม่ตาด :

"กว่าจะรู้ตัวและคิดได้"

(๑)

หลายวันก่อนรถจักรยานยนต์คู่ใจของผมครบกำหนดการชำระภาษีประจำปี ผมเลยค้นหาหนังสือคู่มือจดทะเบียนรถ(เล่มสีเขียวๆ)เพื่อนำไปต่อทะเบียนและชำระภาษี แต่หายังไงก็ไม่พบ สิ่งเดียวที่พบเห็นก็คือซองสำหรับใส่คู่มือและใบเสร็จเก่าที่เคยชำระภาษีเมื่อปีก่อนๆ เท่านั้นเอง

ผมพยายามค้นหาคู่มือจดทะเบียนรถอยู่หลายวัน แต่ก็หาไม่เจอ จนรู้สึกเครียดและอารมณ์ไม่ค่อยดี เพราะคิดถึงความยุ่งยากที่จะตามมา กล่าวคือ ผมซื้อรถคันนี้เมื่อ 13 ปีที่แล้วที่จังหวัดลำพูน และทำการจดทะเบียนรถที่ขนส่งจังหวัดลำพูนด้วย ซึ่งหากคู่มือรถหายจริงๆ ผมก็จะต้องไปแจ้งหายและขอคู่มือเล่มใหม่ที่นั่น

ผมลองไปถามที่สถานตรวจรถยนต์ของเอกชน(ตรอ.)ที่ผมเคยนำรถไปตรวจทุกปี เขาช่วยค้นหาให้ แต่ก็ไม่พบ

ต่อมาผมได้โทรไปถามพ่อบุญธรรมของผมที่ศรีสะเกษบ้านเกิดในฐานะที่ท่านเปิดสำนักงานรับชำระภาษีและต่อทะเบียนรถให้ลูกค้ามาแล้วหลายปี ซึ่งท่านก็ให้คำแนะนำผมอย่างดีเกี่ยวกับการไปแจ้งหายและขอคู่มือจดทะเบียนรถเล่มใหม่ โดยผมตั้งใจว่าจะไปดำเนินการในสัปดาห์หน้า

(๒)

เช้าวานนี้ผมค้นในกระเป๋าใส่เอกสารสำคัญส่วนตัว เพื่อเอาสำเนาบัตรประชาชนมาใช้ และบังเอิญเห็นใบสัญญาเงินกู้ที่ผมได้กู้เงินจากกองทุนหมู่บ้านมาทำเกษตรกรรมเมื่อตอนต้นปีที่ผ่านมา โดยในใบสัญญาเงินกู้ระบุไว้ว่าผมนำคู่มือจดทะเบียนรถจักรยานยนต์เป็นสิ่งของค้ำประกัน

ทันใดนั้นเอง ผมก็เกิดอาการหูตาสว่างขึ้นมาทันที และคิดได้ว่าคู่มือรถของผมตอนนี้อยู่ที่ใดและอยู่กับใคร

พอคิดได้ผมก็รีบโทรไปถามพี่ที่เป็นเหรัญญิกของกองทุนหมู่บ้าน ซึ่งเธอก็ช่วยค้นหาให้และตอบกลับมาว่าคู่มือจดทะเบียนรถของผมและของคนอื่นๆ อยู่ที่เธอ โดยเธอเป็นคนเก็บรักษาเอาไว้

คำตอบของเธอทำให้ผมรู้สึกโล่งใจและเบิกบานใจอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับภูเขาลูกใหญ่ถูกยกออกไปจากหัวและบ่าของผมทั้งหมด หลังจากที่แบกหนักเอาไว้หลายวัน

ถึงตรงนี้ผมได้แต่ขำและยิ้มกับความหลงลืมและเริ่มจะเลอะเลือนของตัวเอง เพราะอายุที่เริ่มมากขึ้น คิดทีไร ก็รู้สึกขำและอายตัวเองทุกทีเลย

เรื่องบางเรื่อง...กว่าที่เราจะรู้ตัวและคิดได้ บางทีก็ทำให้เราเดือดร้อนและทุกข์ใจมากเลยทีเดียว

คำที่พระท่านกล่าวว่า "สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดจะเกิดปัญหา" ช่างเข้ากับเหตุการณ์นี้ได้ดีเหลือเกินครับ 5 5 5

[Dr. Ple]

การลืม .... เป็นกันได้ทุกคนนะคะ .... บางที่ตอนที่ทำเราเราไม่ได้ใส่ใจทำเป็นไปโดยอัตโนมัติ .... เตรียมๆ แล้วก็รีบส่งๆ ตามขั้นตอน นะคะ จิตใจยังไม่Focus... (สมาธิ) นะคะ

[ยายธี]

นี่ก็กำลังลืมและหาเหมือนกั น 555...สบายดีนะคะ..

[Tawandin]

^_____^

ขออนุญาตขำหน้าจอยาวเลยนะคะ ๕๕๕

ยินดีด้วยค่ะ สาธุ

[พ.แจ่มจำรัส]

ทำไว้ตั้งนานแล้วเป็นธรรมดาที่จะลืมได้ครับ

ตัวผมยิ่งกว่านั้น เมื่อวานแค่พูดคุยกับลูกสาวเสร็จไม่ถึง 5 นาที ก็ลืมแล้ว

เพราะเราไม่ใส่ใจในสิ่งที่เธอบอก หรือขาดความตั้งใจ ไม่มีสมาธิ อย่างที่พี่หมอเปิ้นว่าไว้นั่นเอง

555

[อักขณิช]

สวัสดีครับ พี่เปิ้น Dr. Ple

ที่พี่เปิ้นกล่าวมา...ถูกต้องเลยนะครับ

[อักขณิช]

สบายดีครับ คุณยายธี

เหตุผลเดียวที่คุณยายธีเกิดอาการลืม คือ "อายุที่มากขึ้น" นะครับ 555

[อักขณิช]

สวัสดีครับ พี่ พ.แจ่มจำรัส

เห็นด้วยกับที่พี่พิชัยบอกมาเลยครับว่า "เวลา" ที่นานเกินไป ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราเกิดอาการหลงลืมได้เช่นกัน ยิ่งหากเราไม่ค่อยใส่ใจด้วยแล้ว ยิ่งลืมง่ายเลยละครับ

[อักขณิช]

สวัสดีครับ พี่อ้อย Tawandin

อย่าเป็นเหมือนผมนะครับ พี่อ้อย

เดี๋ยวความเครียดจะมาเยือน 555

[nui]

อาการลืม มาพร้อมอายุค่ะ

ดิฉันเป็นบ่อยจนหายเครียดไปแล้ว

[อักขณิช]

สวัสดีครับ พี่nui

ผมกำลังเริ่มเป็นครับ

แต่อีกหน่อยคงจะชินไปเองละครับ 555

[Nitipat]

พออายุมากขึ้น สัญญาหรือความจำได้หมายรู้ก็แสดงให้เห็นชัดยิ่งขึ้นว่า มันเป็นอนิจจังคือ แปร

เปลี่ยนได้ เป็นทุกขังคือเสื่อมและสิ้นสุดลงได้ และเห็นได้ชัดๆว่าเป็นอนัตตา เพราะว่ามันไม่ได้เป็นดังอำนาจของตน คือไม่เป็นไปตามใจเจ้าของนั่นเองครับ เจริญพรครับโยมพี่..... อายุมากแล้ว หมั่นเจริญสติให้มากขึ้นนะครับ

[อักขณิช]

กราบนมัสการครับ ท่านNitipat

กราบขอบพระคุณท่านเป็นอย่างสูงครับ สำหรับข้อคิดที่ดีๆ นี้

[Yong]

ผมก็เคยเป็นครับเหตุการแบบนี้.....