บทเพลงหวาน ตำนานรัก
9-14 ธันวาคม 57 นี้ ครูหยินได้ทำหน้าที่ความเป็นลูก เป็นพยาบาล ที่โรงพยาบาลย่านตาขาว และเป็นครู โรงเรียนย่านตาขาวรัฐชนูปถัมภ์ เพราะโรงเรียนกับโรงพยาบาลอยู่ตรงกันข้ามกัน กลางวันเป็นครู เพราะอาชีพครูคาบสอนถูกจัดไว้ด้วยเวลาที่จำกัด เราไม่สามารถย้อนเวลาใหม่ได้ง่ายนัก ถ้าขาดหายไปหาจังหวะซ่อมยากมากจึงไม่อยากละทิ้ง ส่วนแม่ก็คือบุพการีที่ต้องรับผิดดูแล เพราะเป็นทรัพยากรชิ้นสุดท้ายที่ทรงคุณค่าให้ได้ทำหน้าที่ลูก เติมเต็มความสมบูรณ์ของชีวิต ที่ได้มีโอกาสแสดงความกตัญญูได้อย่างสมบูรณ์แบบ มีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ ทำแล้ว สุข ภูมิใจ อิ่มเอมในหัวใจ บางทีเวลาที่จะให้ทำความดีอาจมีน้อย วันนี้แม่มีอาการดีขึ้นมาก พรุ่งนี้หมอจะให้กลับบ้านแล้ว แม่นอนหลับครูหยินได้เล่นเน็ต ฟิตความพร้อมไปเยี่ยมน้องอักขณิช กับคุณกานดา หลังฝนซาฟ้าจะใสเสมอ อยู่ตรงไหนก็มีความสุข สนุกกับบทเพลงหวานที่เรามิอาจปฎิเสธได้
ความเห็น (6)
ยินดีและดีใจด้วยจ้ะที่คุณแม่จะได้ออกจาก รพ.แล้ว ..... อย่าลืมบอกมิตรรักแฟนเพลงทางเหนือด้วยนะจ๊ะว่า คุณมะเดื่อฝากใจรัก และ คิดถึงมากับคุณหยินด้วยแล้ว สักวัน คุณมะเดื่อคงได้มาทักทายกับทุก ๆ คนด้วยตนเองจ้ะ ....
ยนดีด้วย ที่คุณแม่จะได้กลับบ้าน
พบคุณอักขณิชและทีมงาน
เอาภาพมาฝากกันบ้างนะครับ
คุณแม่หายป่วยแล้วใช่ไหมครับ
ขอขอบคุณคุรมะเดื่อ ลุงวอ และ อาจารย์ขจิเป็นอย่างสูง แม่หายดีกลับบ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนลูกสาวก็ดำเนินภาระกิจต่อไป เชียงใหม่ เดินไปตามความฝัน..ดีใจจังที่จะได้พบกับน้องอักขณิช ซึ่งรอต้อนรับอยู่พลาดไม่ได้...แล้วเมื่อไหรจะมีวันของเรากันอีกล่ะค่ะ ยังคิดถึงอยู่ค่ะ
ดีใจที่คุณแม่หายดีแล้วนะคะ
