5 ธ.ค.57 ตั้งใจไว้ตั้งแต่เมื่อคืนว่าเช้านี้จะตื่นสายเสียหน่อย ชดเชยความเหนื่อยล้าจากการทำงานต่อเนื่องยาวนาน ตลอดสัปดาห์
7.30 น. รู้สึกตัวแล้วค่ะ ยังไม่ลุกจากเตียง ได้ยินเสียงเปิดปิดประตู เดาได้เลยว่าคนข้างตัวออกไปข้างนอก ดิฉันลุกขึ้นมาอ่านบทความใน GTK กิจวัตรประจำวันที่ไม่ค่อยสม่ำเสมอในช่วงนี้ .. อ่านถึง 'บันทึก 14 ปัญหาใคร?' ของคุณอรทัย พงษ์ปิยะมิตร https://www.gotoknow.org/posts/581703 แล้วรู้สึกเศร้าใจที่พบว่าเด็กๆ ต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน จะ comment อะไรมากก็ไม่ส่งผลดีนัก เราควรให้โอกาสเด็กก็จริง แต่ก็ต้องเปิดช่องให้คุณครูด้วย
... ระฆังช่วยพอดี เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน เดินออกจากห้องทำงาน (ห้องนอน) ออกมา พบถุงโจ๊ก 2 ถุง กรอบเกลียวอีก 1 ถุงพร้อมนมข้นหวานบนโต๊ะอาหาร ดีจังเลย! ปกติครอบครัวดิฉันช่วงนี้สองตายายจะได้ทานอาหารเช้าจากนอกพื้นที่โรงพยาบาลเฉพาะวันหยุดเสาร์-อาทิตย์และคนข้างตัวอารมณ์ดีเท่านั้น หมายความว่าเช้านี้ดิฉันจะได้ทานอาหารเช้ากับคนอารมณ์ดี จึงรีบชงกาแฟมาเสริ์ฟ
ต้องขอ ขอบคุณคนใจดีข้างตัวที่มีอารมณ์ดีเช้านี้ ลบล้างความรู้สึกเศร้าใจกับบทความเมื่อครู่ แล้วเหตุไฉนจึงต้องรู้สึกอะไรมากมายขนาดนั้น ขออภัย เผอิญดิฉันมีอดีตที่ไม่แตกต่างจากเด็กในเหตุการณ์นั้น ก็เท่านั้นเอง
.. ถ้าเช่นนั้น ดิฉันต้องขอขอบคุณพ่อ ที่พร่ำสอนให้หยิ่งในศักดิ์ศรี หยิ่งอย่างเสือโดยยอมกินอย่างหมา ไม่ลักขโมยใครให้หมดความเป็นคน จึงขอใช้โอกาสนี้ขอบคุณพ่อผู้เด็ดเดี่ยว ทั้งสอน ทั้งทำให้ดูเป็นตัวอย่าง จนลูกเข้มแข็ง อาจจะแข็งกร้าวเกินสักหน่อย แต่รู้สึกพอใจที่ปรับตัวอยู่รอดและสร้างผลผลิตที่มีแนวโน้มมีคุณภาพของสังคมได้ ถ้าพ่อยังมีชีวิตอยู่ รับรองว่าพ่อจะภูมิใจหลานสาวทั้งสองคน
ขอบคุณพ่อค่ะ.
ซาบซึ้งมากครับอาจารย์
อ่านแล้วมีความสุขครับ
ขอบคุมากๆครับ
โจ๊กน่ากินจัง
รู้สึกเกรงใจบางท่านที่อาจย่องเข้ามาดึกๆ เห็นภาพโจ๊กสีสวยแล้วจะหิว ก็เลยทำเอฟเฟ็กให้ดำๆ แต่ก็ยัง 'น่ากิน' สำหรับคุณ nui สงสัยจะคอเดียวกัน พวก 'กินง่าย' ฮา..