ในน้ำไม่มีปลา...ในนา(ยัง)มีข้าว
๑๔/๑๐/๒๕๕๗
***************
ในน้ำไม่มีปลา...ในนา(ยัง)มีข้าว
สภาพปัญหาอย่างหนึ่งของชาวนาแถวบ้านผมคือ การทำนาแบบรวดเร็วเร่งรีบ อาศัยเครื่องจักรเป็นสำคัญทุกคน มุ่งทำนาโดยทำลายระบบธรรมชาติ การใช้ยาคุมหญ้า ยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าหอย ฯลฯ ในนาข้าว...
ปลาคือสัตว์ที่ร่างกายอ่อนแอ เปราะบาง ไม่สามารถทนรับกับสภาพที่ชาวนาหยิบยื่นให้ได้ จึงพากันตาย สูญหายไปจนหมด ทุกวันนี้ชาวบ้านต่างมุ่งหน้ากันไปหาปลายังที่ห่างไกล(อย่างน้อยยี่สิบกิโลเมตร)...
ยังไม่เห็นมีใคร หน่วยงานไหน คิด ตระหนัก กระตุ้นให้เกิดการทำนาอย่างปลอดสารพิษกันอย่างเป็นจริงเป็นจังบ้างเลย...
ความเห็น (7)
แถวหมู่บ้านผมเดี๋ยวนี้ปลา กบและเขียดเริ่มหายากขึ้นแล้วครับ เพราะมีชาวบ้านหลายคนใช้แบตเตอรี่ช๊อตปลามาขายทุกวัน ตายทั้งปลาใหญ่และปลาน้อย แต่เลือกเอามาเฉพาะตัวใหญ่ๆ เท่านั้น ตัวไหนรอดตายก็กลายเป็นหมันไป เป็นปัญหาที่ไม่มีใครแก้ไขได้เลยครับ
อาหารที่อยู่ตามธรรมชาติ ไม่ว่า ผักหญ้า ปลา ปู อะไร ๆ ก็ลดน้อยถอยลงไปเพราะความเจริญ...หรือเปล่าหนอ
ปัญหาที่มีทั่วโลก..คนรวยจับปลาใช้เครื่องมือทันสมัยหมดทะเล..คนจน..จับวิธีที่ตนพอจะได้บ้าง..ใช้ระเบิด..เป็นต้น...มันหาง่าย..
เห็นปลาตัวเล็กจิ๋วกองขายในตลาดก็มองเห็นอนาคตของปลาว่าจะสูญพันธุ์เข้าสักวัน ถ้าไม่ถูกจับก็อาจตายเพราะยาพิษชาวนาที่ใช้กับไร่นาของเขาอีก ปัจจัยทำลายเยอะจริง ๆ การกระตุ้นให้ใช้วิธีปลอดสารพิษก็พอมีบ้างในปัจจุบัน แต่คงไม่เกิดผลสักเท่าไรเพราะต้นทุนสูง และผู้ผลิตคงขาดทุนถ้าไม่ได้รับการส่งเสริมจากทางการ ทั้ง ๆที่อาหารปลอดสารพิษในตลาดราคาแพงลิบลิ่ว
ใช่ค่ะ สมัยเด็กๆ พ่อจับปลาได้มากทุกวันเลย
ขอขอบคุณคุณครู อาจารย์ คุณยายธี คุณหมอ(อสม.ด้วย) กัลยาณมิตรที่เคารพรักทุกท่านต่อไปนี้มากนะครับผม...
ขออนุญาตตอบรวมกันเลยนะครับ...
บ้านผมเองก็มีสภาพเหมือนดังที่คุณอักขณิชว่ามานั่นแหละครับ น่าจะหนักกว่าด้วยซ้ำไป ปลาซิวยังจะหาดูในท้องนาไม่เห็นแล้วเดี๋ยวนี้น่ะครับ...เห็นด้วยกับอาจารย์GD.ครับ ดูเหมือนมันจะเป็นปัญหาพ่วงกันไปหมดเลยครับ...แต่ก็อยากให้มีการปลุกจิตสำนึกกันมากๆ หรือมีหน่วยงานองค์กรใดองค์กรหนึ่งให้ความสำคัญกับเรื่องอาหารปลอดสารอย่างเป็นจริงเป็นจังมากๆ นะครับ...
การจับปลาอย่างที่คุณยายธีว่า ก็น่าจะไม่เหลือเหมือนกันครับ ไม่เหมือนการจับปลาแบบที่คุณครูtuknarak กล่าวถึงแบบเมื่อก่อนนี้ การจับปลาโดยใช้มืองม สุ่ม เบ็ดปัก ข่าย และ เบ็ดล่อ ก็ยังมีให้กินไม่หมด...
อาหารต่าง ๆ ที่หมดไปหรือน้อยลงไปไม่ใช่เพราะความเจริญหรอกครับคุณครูมะเดื่อ แต่หมดไปเพราะทัศนคติของคนหรือชาวบ้าน ที่มีความคิดแตกต่างจากสมัยก่อน คือ คิดหามา "ขาย" ไม่ใช่คิดหามา "กิน" ครับ เท่าที่ผมเองสังเกตการพูดคุยของแต่ละคนแต่ละท่าน จะหามาเพื่อขายมากกว่า "พออยู่พอกิน" หากเราแก้ปัญหาจุดนี้ไม่ได้ ทุกอย่างก็มีแต่หมดกับหมด นะครับผม...