หัวเราะเยาะ

"หัวเราะเยาะ"

วันนี้ครู...เอาลูกบอลขึ้นมาโยน-รับ

...ลูกที่ 1 ครูรับได้
...โยน 2 ลูกพร้อมกัน ครูรับได้บ้าง-ไม่ได้บ้าง ผมและเพื่อนๆเริ่มขำและตลกกับสิ่งที่ครูทำ
...เมื่อโยนพร้อมกัน 3 ลูก ครูรับไม่ได้เลยสักลูก
พวกเราหัวเราะครูเป็นที่สนุกสนาน

ครูทำแบบนี้อยู่หลายวัน แม้จะถูกหัวเราะเยาะ
ครูก็ไม่หยุด มีเวลาว่าง ครูก็ฝึกไปเรื่อยๆ
เราชินตาและขำน้อยลง
จนในวันสุดท้ายของภาคเรียน

ครูถามเสียงหวานๆว่า
"เด็กๆคะได้อะไรจากการหัวเราะครูบ้างเอ่ย"

นักเรียนทุกคนนิ่งเงียบ...บางคนบอกว่าสนุก
บางคนบอก ไม่ได้อะไรเลย

"ชีวิตของคนเรา บางครั้งต้องเริ่ทจากลองถูก-ลองผิดในการเริ่มต้น
เราอาจจะดูเป็นตัวตลก ที่ทำอะไร
เชื่องช้า งุ่มง่าม และผิดพลาด

จึงเป็นเรื่องปกติที่จะถูกหัวเราะเยาะ
แต่ถ้าเราไม่หยุดฝึกฝน
ในที่สุดเสียงหัวเราะเยาะเหล่านั้น
จะกลายมาเป็นพลังของเรา...

อ่อ ส่วนคนที่หัวเราะเยาะคนอื่น
ก็เหมือนที่พวกเราตอบ
พวกเค้าอาจจะสนุกในเวลานั้น
แต่ท้ายที่สุดพวกเค้าไม่ได้อะไรเลย"

และผมก็ได้การบ้านให้หัดทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ
และแน่นอน เพื่อนๆและครูก็จะมาหัวเราะผม
แต่ผมไม่กลัวหรอก ครูเองก็โดนหัวเราะมาเยอะเหมือนกันนี่น่า"

ไปหัดทำสิ่งที่ยากๆที่ผมเคยกลัวดีกว่า...
เพื่อนๆล่ะครับจะเริ่มทำอะไรบ้างเอ่ย...

วันนี้ถ้ามีคนหัวเราะเยาะคุณ
พยายามต่อไป อย่าท้อและหมดหวัง
จากเสียงของคนอื่นนะครับ...