มาคืน.พื้นที่ว่าง...ให้ใจ..ตนเอง

มาคืน พื้นที่ว่าง ให้กับใจ ตนเอง กันดีกว่า

มีนาคมผ่านไป ทิ้งร่องรอย ความเหนื่อย เมื่อยล้า ให้กับคุณครูหลายๆคนในโรงเรียน ประกอบกับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ทำให้หน้าตาของคุณครู ดูจะไม่ค่อยรับงานในช่วงต้น เมษา มหาร้อนนี้เล๊ย อย่าว่าแต่คุณครูเล๊ย แม้แต่ตัวอีเรียมเอง กับ

หมวกหลายใบที่สวมใส่ก็เกือบจะเทคนิเกิ๊ล น๊อกเอ๊า ซะให้ได้ วันนี้ ลองมานั่งนิ่งๆๆ หยิบหนังสือเล่มโปรดออกมา"ชีวิตทำให้ง่ายก็สุขได้ไม่ยาก" ของอนันตกาล มีข้อคิดดีๆๆ ที่นำมาปรับใช้กับตนเองเวลาที่ใกล้จะเสียสูญ ก็จะนำมาเล่าให้ครอบครัว GT2 ฟังซะหน่อย เพิ่อคลายร้อนนนนนนนน..

เขาบอกว่า คนเรา ไม่ใช่(ลาว)อย่างเดียว มักมีความเห็นไปในทิศทางเหมือนๆกันว่า การมีมาก คือ "ดี" ถ้าไม่มี หรือมีน้อย "ไม่ดี" ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ทำให้คนเราเป็นนักสะสม สะสมและก็สะสม

มาลองนึกถึงห้อง ๆ หนึ่ง ที่มีทั้งโทรทัศน์ พัดลม ตู้เย็น คอมพิวเตอร์ โต๊ะ ตู้ เตียง และอื่นๆๆอีกมากมาย หากสิ่งที่เราต้องการคือ "พื้นที่" ก็ต้องยอมทิ้ง "ข้าวของบางชิ้น"และถ้าต้องการห้องที่ว่างปล่าว ก็ต้องยอมสละ "สิ่งของทั้งหมด" ไม่ใช่นำสิ่งใดเข้ามาเพิ่ม

จิตใจของเราก็เช่นกัน หากมองย้อน ย้อน และย้อน กลับไป มันเคยปลอดโปร่ง โล่งๆๆ สะอาด บริสุทธิ์ แต่นับวันที่เราสะสมสิ่งต่างๆ ไว้ภายใน พื้นที่ว่าง มันก็หายไป แล้ว "ความอึดอัด" ก็เข้ามาแทนที่ ดังนั้น เขาบอกว่า หากต้องการกลับไปยัง "ความว่างเปล่าบริสุทธิ์" อีกครั้ง จึงต้องไม่ใช่ การไขว่คว้า สิ่งใดๆเข้ามาให้รุงรัง หากแต่ต้องเอามันทิ้งไปแล้วเราจะแปลกใจว่า เอ! มันเคยอยู่ตรงนี้ แต่ทำไมเรามองไม่เห็นนะ..

ดังนั้น ตั้งแต่ ณ บัดนาว อีเรียมจะต้องคืนที่ว่างให้กับใจ ตนเอง เพราะรู้ว่าเวลามองเข้าไปในใจตนเองต้องแหวกๆๆๆ ถึงจะมองเห็น แป๋วววววววว..

อีเรียม

2 /4/2557

เขียนใน GotoKnow โดย อัญชัญ ครุฑแก้ว
ใน 5/2

คำสำคัญ (Tags): #มาคืน พื้นที่ว่าง ให้กับใจ ตนเอง กันดีกว่า

หมายเลขบันทึก: 565258เขียนเมื่อ 2 เมษายน 2014 16:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน 2014 16:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (7)

พ.แจ่มจำรัส

เขียนเมื่อ 2 เมษายน 2014 20:47 น. ()

หายไปนานนะครับอาจารย์...

ผมยังสะสมแกนกระดาษอยู่นะครับ ช่วงปิดเทอมจะส่งไปได้ไหมครับ...

คุณมะเดื่อ

เขียนเมื่อ 2 เมษายน 2014 21:54 น. ()

พอทราบข่าว ผอ.ขอ cancel

ใจมันเหี่ยวจนเกินจะแก้ไข

มันเหงาเหงา...เหงาถึงก้นบึ้งใจ

แล้วเมื่อไรจะได้พบประสบกัน

อร วรรณดา

เขียนเมื่อ 2 เมษายน 2014 23:08 น. ()

สวัสดีค่ะ ผอ.อัญชัญ

แวะมาอ่านและให้กำลังใจค่ะ

ดารนี ชัยอิทธิพร

เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2014 05:59 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณอัญชัญ

ดิฉันก็ห่างหายจากหน้าเว้บไปนานพอสมควร เพราะมีภารกิจมากมายที่ยังวางไม่ได้ วันนี้อยู่เวรค่ะ ระหว่างนั่งจิบกาแฟก็เปิดเข้ามา มองหาบทความเบาๆ เบรคพร้อมกาแฟสักเรื่องสองเรื่อง ไล่มาเรื่อยๆ ก็มาสะดุดใจที่เรื่องนี้เข้า .. ใช่เลยค่ะ รู้สึกมีเพื่อน ขอบคุณนะคะ