นักเรียนชั้น ป.๖ บางคน ขาดเรียนบ่อย ผอ.ต้องไปตามถึงบ้าน พูดคุยกับผู้ปกครอง เหนื่อยก็ต้องทน

นำผลงานนวัตกรรมบริหาร Twins Model โรงเรียนชุมชนบ้านป่ามะม่วง ไปจัดนิทรรศการในระดับภูมิภาค(ภาคเหนือ) ที่ จ.เชียงราย และนำเสนอผลงานเชิงประจักษ์ เพื่อรับการคัดเลือกเข้ารับรางวัลระดับประเทศ

                                        .. . ก็มันเครียดด.....

  วันนี้  เป็นวัน ที่หลายคน มีความสุ๊ข แล้วก็ มีความสุข  (เพราะถูกหวย) และอีกหลายคน ก็จะทุกข์ เพราะถูกหวย(แด๊ก) เป็นเช่นนี้หนอ..ไม่อยากจะนินทา(ตอนเช้าๆๆ) ดูเหมือนคุณครู จะร่าเริง  ลัลล๊า   ต้อนรับวันเปิดเทอมดี ๆ    แต่หลัง 4 โมงเย็น เอ๊ะ ...อ๊ะ .ทำมาย เงียบเหงา ...ดูหน้าตา   ไม่ค่อยสดชื่นนน.. ถามไปถามมา พี่เครียดคะ  โอ๊ะ!!!!!  ทำไมคะพี่   ก็หวยมัน (แด๊ก) คะ... เท่าไหร่คะพี่ เลข กลมๆ 3 หลัก อัยหยา  ..มันถึง..เครียด..นี่งาย คุณน๊อง.....

ใจ...สู้หรือเปล่า...ไหวมั๊ย..บอกมา ...

  ใช่ สิ่งที่ทุกคนเรามีเท่าเทียมกันเป๊ะ !   ก็คือ   เวลา  มียี่สิบสี่ชั่วโมง เท่ากัน  เพียงแต่ว่า ใครจะใช้มัน ให้ เกิดประโยชน์ มาก น้อยเพียงใด  การใช้เวลาอย่างคุ้มค่า(ทุกเม็ด) คือการที่เราจะจัดการ สิ่งต่างๆภายในเวลาที่มีอยู่ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี แต่ขอบอก ต้องใช้เวลาให้น้อยที่ซู๊ด... ถ้า .. ถามว่า แล้วจะจัดการเวลาได้อย่างไร   ไม่ยากส์ส์  ผู้รู้ บอกว่า ถ้าเราสามารถทำอะไร ๆ ให้มีเวลาเหลือมากๆ แล้ว ก็สามารถเอาเวลาที่เหลือ ไป พักผ่อน ลัลล๊า หรือทำในสิ่งที่ตนช๊อบ ชอบ (เช่นเ ชอบเข้ามาใน GTK ...)ได้มากขึ้น ก็ จะทำให้เราลดความเครียด ไม่วิตกกังวล เพราะงานก็เสร็จลุล่วงดี  ถือว่าเราสามารถใช้เวลา  ได้อย่างมี คุณค่าสุด สุด.....  เฮ่อ!!...แต่ ....น่าเสียดาย วันนี้   ทำเวลาหล่นหายไป 2 ชั่วโมง ใครเก็บได้ ...เอามาคืนที...

..ขอแวะ..พักเหนื่อย...หน่อยนะจ๊ะ..

  สอง สาม วัน ที่ผ่านมา   รู้สึกว่า  เหนื่่อยล้า  มากมาย  ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หายใจเหมือนจะไม่อิ่ม นอนไม่หลับมากว่า 3 อาทิตย์  สงสัย ว่า ต้องเข้าโรงซ่อมสุขภาพแน่นอน .. พรุ่งนี้จะต้องนำพาครู นักเรียน และ กัณฑ์เทศไปถวายที่วัด...(เทศน์มหาชาติ) ปิดเทอม  หรือ ไม่ปิดเทอม ....ก็แทบไม่แตกต่าง .. จะไม่เหมือนกัน...ก็.. ตรงที่ไม่ต้องเข้าแถว.... เคารพธงชาติ เท่านั้นเอง   เฮ่อ !!!!( อีกตั้งสิบกว่าปีกว่าจะถึงเส้นชัย)  อีเรียมตายแน่ !!!! 

                                               ... ย้อนรอย....น้ำไหลลลลล ..

             มีสมาชิก GTK. บางท่าน  ..ท่าน...กำลัง เข้าสู่บริการ.. รับฝาก หัวจายย (เอ้ย..) บริการ น้องน้ำ ...ไม่อยากให้ซีเรียสสสสส์... มาก... อยากให้เห็นบรรยากาศที่ผ่าน มา.....เมื่อ 2 ปี ที่แล้ว วันที่ 7 - 12 ตุลาคม 54 ณ ที่ แห่งหนึ่ง ขอบอก เป็นภาพจริง  เสียงจริง มิได้ตัดต่อแต่ประการใด  และ ก็ขอบอกไม่ อาววววววว น้องน้ำอีกแย้ว!!!!! แต่ก็มี...บางคน บอกว่า  หนุก หนานดี  อยากให้น้องน้ำมาอีก ...ฮึมมมมม  กรอดๆๆ...ดูเอาเอง (กระซิบนิดหนึ่ง  ที่จำเป็นต้องถอยเรือ เพราะ พระเดช พระคุณที่อยู่ในเรือนั่นแหละ ที่ท้ังร้อง  ทั้งหอน ทั้งคืนทั้งวัน  เพราะหาทางระบายไม่ได้มองตรงไหน ก็น้องน้ำ ขาวไปหมด ไม่มีที่ให้ตรูฉี่ อึ บ้างเลย..)  ข้อยขอบอกเป็นครั้งสุดท้ายปีนี้ ....ไม่เอาน้องน้ำ....  ไม่เอา 5000 ด้วย  !!!!!!

                                                    คน  ที่หนุก....หนาน .... อยู่ตรง..นี้....

                                                       .. ขอบอก นี่ คือ...ถน๊นนนนน!!!!

                                              เหตุ   แห่งการซื้อ เรือ.. เรื้อ  เรือ...

                                          บ้าน คนจน..... คนรวย  น้องน้ำ มีน้ำจาย เข้าไปดูแล

                                            ช่วย เหลือ ผู้สูงอายุ  ด้วย เรือชาวบ้าน ....

                                        เนี่ย   .....ความลึก  เท่าเนี่ย.......บางบ้าน...ร่าเริงดีน๊อ

                                            ... เรื่อง เล่า... เร้าพลัง...  วันอาทิตตตตตย์...(ต่อ)

                                                 "ไอ้เบิ้มกับครู...สมสี"

    มะมาฟังกันต่อนิ ต่อจาก ผลไม้อะไรเอ่ย...........

            ครูสมสี " โมโห เบิ้มมาก ที่เบิ้มลองดี จึงคิด และพยายามหาวิธี ที่จะตีเบิ้มให้ได้ "

       วันต่อมาครู สายสมร ซึ่งรับผิดชอบสอนภาษาอังกฤษ ลาป่วย ครูสมสี ว่างจึงต้องเข้าสอนแทน   แล้วครูสมสีก็เดินไปที่โต๊ะครูสายสมร เจอบัตรคำ ประมาณ  20 ใบ  จึงนำบัตรคำติดมือเข้าไปสอนด้วย...

                    ครูสมสี :   บอกนักเรียนว่า  "วันนี้คุณครูสายสมร ลาป่วย  ครูจะสอนแทน ให้นักเรียนทุกคนอ่านบัตรคำตามครู ดังๆ "

                    ครูสมสี :   ยกบัตรคำ "Chair"  ชูขึ้น พร้อมกับอ่านคำว่า "แชร์"

                    นักเรียน :   " แชร์ "

                    ครูสมสี :   ยกบัตรคำ "Desk"  ชูขึ้น พร้อมกับอ่านคำว่า "เดส"

                    นักเรียน :   " เดส "

                   ครูสมสี :   ยกบัตรคำ "Table"  ชูขึ้น พร้อมกับอ่านคำว่า "แทปเล่"

                    นักเรียน :   " แทปเล่ "

                    เบิ้ม :  ยกมือขึ้น พร้อมกับพูดว่า "คุณครูครับ ศัพท์คำนี้พี่ชายผมอยู่ชั้น ม.1 เขาบอกว่า เขาอ่านว่า  เทเบิ้ล ครับ"

                    ครูสมสี :  เกิดความไม่มั่นใจ แต่ก็ได้บอกนักเรียนอ่านไปแล้วจึงพูดว่า "เบิ้ม ยืนขึ้น เธออยู่ชั้นไหน ?"

                   เบิ้ม :  "ชั้น ป.5  ครับ"

                  ครูสมสี : "เออ..... ป.5 ให้อ่าน  แทปเล่  ไปก่อน  แยู่ชั้น ม.1 ค่อยอ่าน    เทเบิ้ล" แล้วครูสมสีก็เพิ่มความโมโหเบิ้มมากยื่งขึ้น  คิดหาวิธีจะตีเบิ้มให้ได้ สอนจนหมดชั่วโมง ก็ไม่สามารถจะตีเบิ้มได้ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าวันพรุ่งนี้ชั่วโมงแรกเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ของเราเอง  จะต้องตีไอ้เบิ้มได้แน่ๆๆ

                  วันต่อมาครูสมสีเข้าสอนชั่วโมงแรก  หลังจากหัวหน้าชั้นบอกทำความเคารพแล้ว ครูสมสีหันหน้าเข้าหากระดานกำ จับชอล์ แล้วเขียน บนกระดาน ข้อความดังนี้

                  "โจทก์  ลูกอายุ  5 ปี พ่ออายุ 5 เท่าของลูก แม่อายุน้อยกว่าพ่อ  3  ปี ครูสมสีอายุเท่าไร ?"

                  ครูสมสี :  ชี้ให้เบิ้มลุกขึ้นตอบคำถามพร้อมกับพูดว่า  "เบิ้ม ตอบซิ ถ้าเธอตอบผิด ครูจะตีเธอ และถ้าเธอไม่ตอบ ครูก็จะตีเธอ"

                    เบิ้ม :   ยืนขึ้น คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ตอบว่า "คุณครูสมสีอายุ  32 ปีครับ"

                   ครูสมสี :   ฮึ่ม !!!!   เธอ รู้ได้อย่างไร ? เบิ้ม บอกครูหน่อยซิ"

                     เบิ้ม :    "รู้ซิครับ คุณครู  ผมมีพี่สาวอยู่ที่บ้านคนหนึ่ง มัน บ้าๆ.. บ้องๆ..  อายุ 16  แต่ผมพิจารณาแล้วคุณครูของผมเป็น 2  เท่าของพี่สาวผม ครับ"    กรอด ๆๆๆๆๆ

                    วัน อาทิตย์ สีแดง นำผลไม้ สีแดงๆ...มาฝาก... สดจากต้นค๊า..

                                         สอนให้ รู้รักสามัคคี รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย

กิจกรรม ปิดกล่องชอล์ก  ของโรงเรียน ที่อยากให้ เด็กๆๆ และคุณครู ในโรงเรียนทุกๆคน รู้รักสามัคคี รู้แพ้.. รู้ชนะ ..และ รู้อภัย  ไปดูบรรยากาศ หนุกหนาน มีชีวิต ชีวา มากน้อย ช่วยเป็นแรงใจ  เด้อคะ...

               เออ .. ปีหน้า...  จะ  เพิ่มการแข่งขัน กินส้มตำปลาแดก..  น่าจะดี

                                                       หนู...จะจำไว้ๆๆๆๆๆ....

วันนี้ สอบวิชาเกษตร ...นักเรียน บอก..โครต.. หิน.. ให้อธิบายวิธีการปลูกบวบ.. จนถึงการเก็บเกี่ยวผลผลิต และ วิธีการจำหน่าย ( 40 คะแนน)พร้อมสาธิต การตัดบวบด้วย..นร.บอก หนูจะจำไว้ !!!!!!

                                                         หนูช๊อบ..ชอบ... เรียนปนเล่น..

             การเล่น ...เป็นสิ่งที่เด็กๆๆ  ชอบมาก ๆ . ขอบอก .. เพราะว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเด็ก... ถ้าเด็กคนใหน.. ไม่เล่น  หรือเล่นกับใครไม่เป็น  นั่งเฉยๆๆ  มองตาปริบๆๆ  ขอบอกว่า น่ากลัว ...การเล่นนอกจากจะให้ความสุข  สนุกสนาน...แล้ว  ขอบอกว่า  มีประโยชน์หลายอย่าง ...การเล่นจะช่วยให้กล้ามเนื้อแข็งแรง  ช่วยให้เด็กร่าเริงแจ่มใส (เวลา อนุญาต ให้นักเรียนไปเล่นนอกห้องได้ ..ก็จะใส่เกียร์ ว่าง วิ่งปรู๊ดออกนอกห้อง ไปทันที) การเล่น  ช่วยให้เด็กรู้จัก การปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อม   รู้จักการสร้างมิตรภาพ  รู้จักว่าใครควรยอมและ ใครไม่ควรยอม รู้แพ้ รู้ชนะ   และที่สำคัญ  การเล่นเป็นการแสดงออกทางอารมณ์อย่างหนึ่ง   เด็กจะได้ระบายอารมณ์ และความต้องการต่างๆ  ฉนั้น เด็กเล็กๆ เป็นธรรมชาติของเด็กที่จะชอบเล่น ดังนั้น ถ้าอยากจะให้นักเรียน ได้เรียนอย่างสนุก อย่าลืมจัดกิจกรรมให้มีการเล่นปนเรียนด้วยก็จะดีมากจ๊ะ ..ถึงว่า  แม๊ ..  แม๊ ... นักเรียน ไม่ยอมขาดเรียน เพราะจะมาเล่นที่โรงเรียนนี่เอง ชิชะ!!!!

                                เรื่องเล่าเร้าพลัง ..ไอ้เบิ้ม  กับ  ครู สมสี...

  ครูสมสี ได้รับมอบหมาย ให้สอนชั้นป.5-6 ได้เล่าเรื่องที่แสนจะอึดอัดใจ ให้ครูใหญ่  ฟังว่า  วันหนึ่งเข้าสอนชั้น ป.5 เรื่องผลไม้ ก่อนสอนก็นำเข้าสู่บทเรียน  โดยซักถามนักเรียนดังนี้

                            ครูสมสี  :  "ผลไม้อะไรเอ๋ย สีแดง ทานแล้วอร่อย"

                            นักเรียน  :  "แอ๊ปเปิ้ลค่ะ"

                            ครูสมสี  :  "ไม่ถูกคะ"

                            นักเรียน  :  "สตรอเบอรี่"

                            ครูสมสี  :  "ไม่ถูกคะ" เอาละทุกคนเอามือลง มันจะเสียเวลา ครูจะเฉลยให้ฟัง แต่ก่อนเฉลย ครูขอชมเชยว่า นักเรียนทุกคนมีความพยายาม และ มีความคิดสร้างสรรค์ดีมาก  ผลไม้ที่ถูกต้องคือ  ลูกเชอรี่

                            ครูสมสี  :  "ผลไม้อะไรเอ๋ย มีสีเขียว แข็ง ทานแล้วกรอบอร่อยมาก"

                            นักเรียน  :  "มะม่วงครับ"

                            ครูสมสี  :  "ไม่ถูกคะ"

                            นักเรียน  :   "ฝรั่ง!!"

                            ครูสมสี  :  "ไม่ถูกคะ" เอาละทุกคนเอามือลง มันจะเสียเวลา ครูจะเฉลยให้ฟัง แต่ก่อนเฉลย ครูขอชมเชยว่า นักเรียนทุกคนมีความพยายาม และ มีความคิดสร้างสรรค์ดีมาก  ผลไม้ที่ถูกต้องคือ  ลูกอะโวคาโ็ด้"  

                            วันรุ่งขึ้น ครูสมสีเข้าสอนชั้น ป.5 อีกครั้ง  หลังจากหัวหน้าห้องบอกทำความเคารพแล้ว  นักเรียน ชื่อ "เบิ้ม" ก็ยกมือขึ้น

                            เบิ้ม : "เมื่อวานคุณครู ถามพวกผมก่อน แต่วันนี้ผมขอถามคุณครูก่อนได้มั๊ยครับ"

                            ครูสมสี  : "เออ เบิ้มจะถามอะไรครู  ได้เลยคะ"

                            เบิ้ม   :  เอามือล้วงไปในกระเป๋า กางเกง แล้วก็ถามครูว่า "อะไรเอ๋ยยาวประมาณ 6 นิ้ว แข็งๆ หัวแดงๆ นิ่มๆ อยู่ในกระเป๋ากางเกงผมนี่"  พร้อมกับเขย่ากระเป๋ากางเกง

                            ครูสมสี  :  หน้าแดงด้วยความโมโห พร้อมกับชี้ไปที่ เบิ้ม แล้วพูดว่า  "ไอ้เบิ้มลามก"

                            เบิ้ม   :  "แฮะ  ๆๆๆๆ ไม่ถูกครับครู  แต่ผมก็ขอชมเชยว่า ครูมีความคิดสร้างสรรค์ดีมากครับ" แล้วเบิ้มก็เอามือล้วงดินสอ ออกมาจากกระเป๋าโชว์ให้ครูสมสีดู แล้วพูดว่า "ครูครับที่ถูกคือ  ดินสอครับ"  แป๋วววววว!!!!!!!

     หมายเหตุ ****** อาทิตย์หน้า มีตอนต่อไป ถ้ามีกำลังใจ เกินร้อย(ถ้าไม่ถูกแบนซะก่อน)จากครบเครื่องเรื่องวิทยากร สุวิทย์ มูลคำ

          วันนี้  วันอาทิตย์์์  เขตปลอดโรงเรียน เก็บผลไม้ที่บ้านมาฝาก (ที่เหลือๆๆจากนกและกา)                  

หนึ่งภาพ ...มีความหมาย.. เกินบรรยาย

             วันนี้  คุณครูพานักเรียน...  ไปเยี่ยมบ้าน....  เด็กๆๆ มีความสุข  ไปใหน  ไปด้วย  แต่ ไม่ช่วยซักบาท   แถมคุยตลอดทาง  ที่นี่ทีเดียวคะ ป่ามะม่วง . com     เย๊ !!!! ๆๆๆๆๆ     คุณครูหนู  สู้ ๆๆๆๆๆ

                                               อายุ  เท่า ไร ?????? แล้วจ๊ะ!!!!

          อายุเป็นเพียง .. ตัวเลข ... แต่ก็อยากรู้อะ  ประมาณ  90   ปีได้มั๊ง  แทบไม่น่าเชื่อเลยนะ ....แม่นแย้ว ... ดูรูปร่างหน้าตา  ไม่บอกไม่รู้คะ   ก็ โรงเรียนของเราดิ๊ อายุ 90 แล้ว    ปีที่แล้ว ไง้งบ มา แต่งหน้าทาปาก  สามแสนสอง     งบจอจอ  และ หกหมื่นบาทปรับปรุงสายไฟฟ้า เพื่อไม่ให้ช๊อต!!! ครูและเด็ก ตาย   ที่เหลือแล้วแต่มึง งะ ...ที่คือระบบข้าราชการไทย  !!  แต่ นั่นไม่ ช่อุปสรรค  ของข้อย   ผ่านไป สอง สามปี  ก็ได้นางงามส่งเข้าประกวด  แบบที่เห็น  วันนี้ มีการลงแขกภารโรง ในกลุ่ม  ลงพื้นใหม่เห็นมั๊ย ด้วยใจพร้อมยาดอง เสือ  11 ตัว ! 567 ไห ......ชิว  ชิวคะ

ระฆังดังเหง่งหง่าง ....ฆ้องใหญ่กว้างดังหึ่งๆ

         วันนี้  วันพุธ  เป็นพุธ ที่ยุ่งเหยิง เหมือน ยุงตีกัน  เนื่องจากไฟฟ้าก็ดับ ก็ไม่รู้จะดับอะไรกันนั๊ก กันหนา....เวลาเก็บค่าไฟ  ไม่เค๊ย ไม่เคย เห็น มีอุปสรรคใดๆๆๆ  เศษสตางค์ก็ต้องจ่ายให้ครบถ้วน ...,มันน่านั๊ก....  เมื่อถึงเวลาเข้าเรียน ....ออด...ที่ใช้ได้ ...  ก็ใช้บ่ได้  ...แล้วก็ มีนักเรียน ...วิ่งไป ที่ห้องคว้าระฆัง มา  แล้วก็เคาะ  ไป  2  ที ( เหง๊ง.....................เหง๊ง) นักเรียนหลายคน หยุดฟัง  อีกหลายคน  ยังเล่นสนุกสนาน  สุดท้ายก็มีเสียง  เฮ้ย.....เข้าแถว!!!!!!  ก็เป็น อันรู้กันทั้งโรงเรียน  ....แต่สิ่งที่ขุ่นข้องหมองใจ ... ของอีเรียม  ....ก็คือ...  เสียงระฆัง  ที่นักเรียนเคาะ  เพราะว่า  เคาะไม่ถูก การเคาะระฆังที่ถูก ต้อง ต้อง... เหง๊ง เหง๊ง.....................เหง๊ง เหง๊ง....................เหง๊ง เหง๊ง................(เนี่ยมืออาชีพ) อย่างไรก็แล้วแต่  .. วันนี้ ... หลังจากเข้าห้องเรียนแล้ว.. จำจะต้องเรียกนักเรียนคนเดิม มาฝึกวิทยายุทธ  .... เผื่อพรุ่งนี้ไฟฟ้าจะดับอีก  แป๋วว!!!!!
      **** หมายเหตุ  *****  สมัยก่อนเรียนอยู่ป.1 บทอาขยานที่ใช้ท่อง นี่เลย  ...  ระะฆังดังเหง่งหง่าง  ฆ้องใหญ่กว้างดังหึ่ง ๆ  กลองหนังดังตึง  ๆ   ตีกระดึงดังกริ่ง ๆ  (อุ๊ย.... เล่าอดีตอีกละ)

                                     ..ลูกแก้ว....ชิงแชมป์.... แห่งประเทศไทย!!!

            วันนี้...เป็นอีกวัน..ที่มีโอกาสอยู่โรงเรียน เต็มวัน เพราะส่วนมาก จะอยู่ไม่เต็มวัน(ประชุมซะส่วนใหญ่) ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนครู ท่านหนึ่ง  "ผอ.คะ เด็กชายหม่ำ วันๆๆไม่ทำอะไร  ให้อ่านหนังสือก็นั่งก้มหน้า ให้เขียนก็นั่งเฉยๆๆ การบ้านก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง..  หมดปัญญา  หนูบอกว่าให้ตกๆ ก็ไม่เชื่อหนู"  นั่นคือเสียงบ่น ของครูประจำชั้น ป.2  เฮ้อ !!!!!หนักใจแทนครูจริง จริ๊ง .....  ในช่วงพักกลางวัน มีโอกาสเดินดูเด็กๆๆ  ก็เห็นเด็กๆ เล่นกันเป็นกลุ่มๆ ในสนามเด็กเล่นบ้าง  สนามฟุตบอลบ้าง   ศาลาแปดเหลี่ยมบ้าง  ที่ข้างๆศาลา  มีเด็กชายกลุ่มหนึ่ง กำลังก้มๆเงย ๆ อยู่ ประมาณ 3-4 คน เดินเข้าไปดูใกล้ๆๆ ก็พบจำเลย(ด.ช.หม่ำ)  กำลังหวดลูกแก้ว เปี๊ยะ !!  ๆๆ แม่น..ยังกับจับวาง.. เหมือนมือโปร.. ทีเดียว โอ้โฮ!!!  แม่จ้าว !!!  ข้อย.. แทบไม่เชื่อสายตา  เซียนลูกแก้วจริงๆๆ คิดในใจว่า ลูกยิงก็ไม่ใหญ่  ลูกล่อก็นิดเดียว  ทำได้งายว่ะ..นิ้วก็เล็กๆๆ ...เอาละ เห็นทีจะต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อเด็กชายหม่ำ คิดได้.. ก็เรียกเด็กชายหม่ำมาหา..  แล้วบอกว่า  หม่ำครับ ถ้าหม่ำอ่านหนังสือได้  เออ  ครุูจะพาหม่ำ ไปสมัคร  ชิงแชมป์...ลูกแก้ว... แห่งประเทศไทย!!! ตกลงมั๊ยครับ ....เย๊!!!!!! 

  .... โรงเรียนสวย...และ มีสตางค์..ได้. ด้วยมือเรา....

          ครูผอ.ครับ ...วันนี้ว่างหรือเปล่า  ...เอออ..ว่าง.ว่าง.  ทำไมจ๊ะ  เออ วันนี้  มีชั่วโมงของครูครับ...เอ๊ะ!!! นี่เราลืมไปเลย... ตายแล้ว เราไม่ไม่ได้สอนเป็นอาทิตย์เลยหรือนี่ ..เอ ..แต่เข้านายเคยบอกว่า  จงทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมก่อน (ค่อยสบายใจหน่อย) ....เอาไป ..วันนี้ไปตัดบวบกัน...ไม่ทันละครับ  ...บวบพวกเราแก่เกือบหมดแล้ว  แป๋ว ..อ้าว..แล้วทำไม หนูๆๆ ไม่เก็บไปกินที่บ้านเล่า .. พวกเรา ..กลัวครูหักคะแนน ..ครับ..  ปัดโธ่!!!! โว๊ย!!!  ไป.. ไปดูกัน ..เอามีดและกะละมังไปด้วย .. ครั๊บผม..ครูครับผมว่า วันนี้ เอาไปขายก่อนนะครับ  เอ๊า... ทำมัยละ  ขายเอาทุนก่อนครับ  เอาเลอะ ...เยี่ยมเลย ..ครูยกนิ้วให้ 15 นิ้ว... เอ๊ย 12 นิ้วเลย ..ลูกศิษย์ครู  คิดได้งัย .

                                                   ใคร ? ไวกว่ากัน

  วันนี้เป็นวันอาทิตย์ .. มีเรื่องเล่า.. ที่อยากให้สมาชิดGTK ช่วยกันตอบให้ซักกะติ๊ด  แอ่น...แอน...  แอ๊น .. เรื่องมีอยู่ว่า .....วันหนึ่งมีนักเรียนชาย 3 คน ยืนคุยกันอยู่หน้าห้องน้ำเสียงดังโขมงโฉงเฉง. คำพูดคำจา ก็ไม่ไพเราะเสนาะหู.. เอาเล๊ย ..โดยท้าทายกันว่า .. พ่อใครจะไวกว่ากัน ... 

   สมชาย  "มึงเชื่อไหม ว่าพ่อกูไวที่สุดเลย  พ่อกูเป็นนักยิงธนูทีมชาติ ขณะที่พ่อกูยิงธนู ปล่อยลูกธนูออกไป พ่อกูนะ สามารถวิ่งไปค้วาลูกธนูไม่ให้ถูกเป้าได้"

   สมทรง  "กูว่าพ่อกูน่าจะไวกว่าพ่อมึง เพราะพ่อกูเป็นนักยิงปืนทีมชาติ ขณะที่พ่อกูยิงปืนออกไป .. พ่อกูสามารถวิ่งเอาเป้าไปดักลูกปืนได้ โว๊ย"

   สมหมาย "กูไม่รู้ว่าพ่อกูจะไวหรือเปล่า  พ่อกูเป็นครู .. โรงเรียนเลิกสี่โมง แต่สามโมงกูเห็นพ่อกูอยู่ที่บ้านแล้ว..........  (แป๋ว!!!!!)

สอนอย่างไร...ให้เติบโตอย่างมี..คุณธรรม..

         จั่วหัว...แบบวิชาก๊าน..วิชาการ...ก็รู้สึกเขิล..บ้าง เล็กน้อย..ถึงปานกลาง..แต่อยากจะเล่า..ในฐานะที่อยู่ในโรงเรียน มาหลายสิบปี.. ในการสอนของครู ชั้นอนุบาล นั้น นอกจากครูจะจัดกิจกรรมเพื่อพัฒนาด้านร่างกาย ..กล้ามเนื้อมัดเล็ก.. มััดน้อย .. มัดใหญ่แล้ว จะต้องปลูกฝัง ให้เด็กเติบโต อย่างมีคุณธรรม -และจริยธรรมด้วย(เป็นคนดี)  นักวิชาการ(ขออ้างหน่อย) เขาว่าไว้ ว่าเด็กวัย 3- 5 ปีวัยอนุบาล เด็กจะเริ่มเรียนรู้ถึง.. สิ่งใหนถูก.. สิ่งใหนผิด.. ควร หรือ ไม่ควร ดังนั้น สิ่งที่สำคัญที่ซู๊ด คือครูจะต้องพร่ำ่สอน เรื่องการไม่ทำร้ายหรือรังแกผู้อื่น...ไม่แกล้งเพื่อน..ไม่หยิบของผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต.... การรู้จักกการแบ่งปัน รู้จักการรอคอย....หรือมารยาทที่ดี... และในวัยนี้ สิ่งที่นำมาใช้และได้ผลดี คือ นิทาน การเล่าเรื่อง ที่เป็นคติสอนใจ จะช่วยได้เยอะเลย...เด็กๆๆจะบอกว่า ถ้าเราแกล้งเพื่อน เพื่อนจะไม่รักเหมือนในนิทานใช่มั๊ยคะ...นี่เลย (ตรงตามที่นักวิชาการบอกไว้) เป๊ะ เลย... ถึงว่าเวลาเดินผ่านห้องอนุบาล..ครูเล่านิทานทุกวัน..เอ้อ..อยากนำไปเล่าให้ จอจอ ฟังบ้าง..เผื่อจะมีคุณธรรม.แป๋ววว..

                  .. นักเรียน....เขียนสวยด้วยมือครู....

     เช้าวันนี้ ...อากาศ สดชื่น..  ต้นไม้ใหญ่  ต้นไม้น้อย  ดูจะรับน้ำ   อย่างอิ่มเอมใจ  สนามหญ้า  เขียวขจี  และก็ยาวไว ไว๊..ไว ทันตาเห็นโดยไม่ต้องใส่ปุ๋ย ชนิดใดๆๆ (ดูท่าภารโรงจะเหนื่อยอีกยก) พยากรณ์อากาศ บอกว่า ฝนจะตกอีก ตกแล้ว ตกอีก  ก็แล้วทำมัยไม่ไปตกเหนือเขื่อน...ดื้อจริงๆๆ... วันนี้จึงมีโอกาสได้ไปเยี่ยมเยียนตามห้องเรียน .... ทุกครั้ง...ที่ไปตามห้อง  สิ่งที่ชอบและประทับใจ คือการใช้กระดานดำ ของครู  กระดานดำเป็นสิ่งที่นักเรียนรู้จักและคุ้นเคย..ตั้งแต่ เข้าห้องเรียนเป็นวันแรก ...ดังนั้น ถ้าอยากให้เด็กเขียนสวย เขียนถูกต้อง  ครูต้องเขียนให้ดูบนกระดานดำ  เด็กจะเห็นตั้งแต่การ  จับชอล์กของครู....การขมวดหัวตัวอักษร...ลากเส้น ..วางรูปวรรณยุกต์ ....สรุปถ้าครูเขียนสวย ....นักเรียนเกือบห้อง ก็เขียนสวย ...ปัจจุบันนี้ ....ครูไม่ค่อยใช้กระดานดำ เนื่องจาก....สอนเป็นคาบ...  ถ้าไม่รีบ บึ๊ด.. จ้ำ..  บึ๊ด... จะไม่ทันเนื้อหา  ประเดี๋ยวหมดเวลา  มัวเขียนกระดานดำ  ไม่ทันรับประทาน ....ส่วนใหญ่ครูก็มีใบงาน  แต่อย่างไรก็แล้วแต่ ....อีเรียม... ขอยืนยัน  นั่งยัน นอนยันว่า กระดานดำ ยังจำเป็นสำหรับนักเรียนประถม เพราะการสอนที่ให้เกิดการเรียนรู้อย่างเก่าๆๆ(แต่มีคุณค่า)ก็ไต้กระดานดำ .....นี่หละ ....ที่ทำให้นักเรียนหลายๆคน อ่านออก.. เขียนสวยได้  เพราะมือครู

                                     ครูผอ..ครับ... หายหัวไปใหน? .มาหล๊าย..วัน.

    คำถามที่นักเรียนตัวน้อย ๆ..  อันมีนามกร ว่า... เด็กชาย มิวส์  ตัวแสบ(อันหลัง) ได้จากการโหวด...ถามขึ้น หลังจากที่วางแฟ้ม ลงบนโต๊ะ  ...พร้อมพูดว่า เซน ด้วยครับ   โอ๊ะ!!!!!!   แม่จ้าว.. ชะลอย เด็กชายมิวส์  คงไม่เห็น ผอ.หลายวัน และคงไม่มีใตรบอกว่า ผอ.ไปประเมินโรงเรียนรักการอ่าน นักเรียนรักการอ่าน ต่างอำเภอ ซะ  4   วัน  ประชุม ด่วน  ด๊วน  ด่วน  อีก  2   วัน ... i;,  1  อาทิตย์ พอดี   นี่ละมั๊ง เป็นเหตุ ให้เด็กชายมิวส์  ..ไม่พอใจ...เออ..แล้วน้องมิวส์มีธุระอะไรกับครูหรือเปล่าคะ ..ก็หนู เอาหนังสือ มาให้คุณครูผอ.เซน หลายวัน..แล้ว ไม่เจอเลย..  เออออ...เอ้อ  ครูขอโทษจ๊ะ..ครูผิดไปแล้ว..วันหลังครูผอ.ไปหลายวัน...ครู จะบอกนะ ตรับ  ... โอย  .. ตายแน่ๆๆ คราวหน้าหายไป  สงสัยไม่หายหัว อย่างเดียว หาย อย่างอื่น ด้วยแน่ๆๆ หวาดเสียววุ๊ย!!!!!!!

วันนี้ ครู ..ให้หนูปั้น  เย้ ! หนูชอบ 

เด็กวันนี้  จะเป็น ผู้ใหญ่ ในวันหน้า พูดอีก.. ก็ถูกอีก ...และถ้าเตรียมความพร้อมเด็กในวันนี้ดี   ครู ป.1 ก็จะสบาย ก็เป็นเรื่องจริง ..ที่ไม่ต้องอิงทฤษฎีที่ใหนเลย ..ก็อยากจะบอกว่า.... การสอนให้เด็กปั็น... ช่วยได้มากกว่าที่คิด...เพราะว่า ในการปั้น  เด็กจะได้ จับ ขยี้ ขยำ บีบ กด คลึง  ฯลฯ  ทำให้ได้รับการฝึกกล้ามเนื้อมือ กล้ามเนื้อมัดเล็ก มัดน้อย มัดใหญ่ นั่นแหละ ที่สำคัญ....  เด็กจะรู้จักคิด..... ว่าจะปั้นเป็นรูปอะไร .... ใส่แขน ใส่ขา ใส่ตา อย่างไร เด็กจะต้องคิดและวางแผน สมองของเด็กจะได้รับการกระตุ้น.... นักวิชาการบอกว่า..(ขออ้าง) ในระหว่างที่เด็กได้ปั้น เซลล์สมองจะเชื่อมต่อกันเป็นวงจร ในการจัดระบบความคิด จะทำให้เด็กฉลาด.... รู้จักคิด ...คิดอย่างสร้างสรรค์.. และจะสามารถต่อยอดความรู้ต่อไปได้   และที่สำคัญ... จะเป็นการฝึกความมุ่งมั่น... ในการทำงานให้สำเร็จลุล่วง ... ก็เห็นจะจริง... จริ๊ง...  จริง..  เพราะเด็กๆของครูที่ปั้นเก่ง... จะลายมือสวย... สมาธิดี ....และเรียนเก่งทุกคน...  เอาละ..พรุ่งนี้เป็นต้นไป ผอ.ขอสั่ง ให้มีชั่วโมง ปั้นทุกชั้น  แต่ต้องใช้ดินเหนียวนะ...เพราะบ้านเรามีเยอะ...(งบน้อยอะ)

โรงเรียนสวยด้วยมือเรา

 ทุกๆ เช้า ก่อนเข้าห้องเรียน จะเห็น นักเรียนช่วยกันทำความสะอาดบริเวณโรงเรียน ตามสีของตน อย่างเต็มใจ ทุกคนช่วยกันอย่างขมีขมัน  เป็นภาพที่หลายๆคน ที่เข้ามาพบเห็น อดสงสัยไม่ได้ มีหลายคนถามว่า คุณครูทำอย่างไร คุณครูยิ้มและตอบว่า ...ไม่ได้ทำอะไรเลย..คุณครูเพียงถามว่า .. โรงเรียนนี้เป็นของใคร..  นักเรียนตอบว่า เป็นของพวกเราทุกคน ..ครูถามต่อว่าเราอยากให้โรงเรียนของเรา..เป็นอย่างไร ? นักเรียนส่วนใหญ่ตอบว่าสะอาด ครับ... สะอาดคะ .แล้วสวยด้วย  แล้วเราจะทำอย่างไร ...นักเรียน หลายคน หลายคำตอบ สุดท้าย ...เราต้องช่วยกัน  ..โดยครู ยึดสโลแกรนด์ ที่ว่า ตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอน ...ใช่เลยครูทำนำ.. นักเรียนก็ทำตาม...จากวัน เป็นหลายๆวัน  หลายๆวันเป็น เดือน  ...เดือน ก็เป็นปี ..1 ปี . 2ปี .3 ปี . ...  โรงเรียน จึงได้ เป็นอย่างที่เห็น  ทุกวันนี้    โรงเรียนจะมีครูดูหรือไม่  ไม่สำคัญ ที่สำคัญ ...โรงเรียนสะอาด.. ..น่าชื่นใจเหลือเกิน....เด็กๆๆของครู  

                                                      " ความในใจ.. กับ ..นักเรียนรักการอ่าน "

สามวัน ที่ผ่านมา.. กับการนั่งรถไปหลายๆ โรงเรียน ใกล้บ้าง ไกลบ้าง เพื่อค้นหา.. นักเรียนรักการอ่าน.. ลุ้น ระทึกเมื่อเห็นใบหน้านักเรียนตัวน้อยๆ... มือเย็นเฉียบ ...ตัวเกร็ง...กว่าจะพูดให้หายประหม่าก็ ต้องใช้เวลาอยู่พักหนึ่ง สำหรับเด็กนักเรียนที่อยู่ห่างไกล แต่ก็สัมผัสได้ ว่าหนูๆ รักการอ่าน อนาคตถ้าไม่ถูกสิ่งแวดล้อมที่เป็นสังคมออนไลน์กลืน หนูก็จะเป็นตัวแทนคนไทยที่รักการอ่าน  ในขณะเดียวกันก็อยากจะบอกความในใจ ว่า ถ้าห้องสมุด ในโรงเรียน เป็นห้องที่สะอาด สวยงาม มีหนังสือสวยๆน่าสนใจ ก็จะดี..ไม่ใช่เป็นห้อง ที่เอาไว้วางหนังสือเป็นชั้นๆ...หรือให้นักเรียนไปเล่นซ่อนหา...ไม่มีแม้พัดลม.หรืออาจจะมี ก็พัดลมเก่าๆๆๆ... ก็อยาก..มีเวทมนต์ เสกห้องสมุดในฝัน ให้กับ นักเรียนตัวน้อยๆ เหลือเกิน  โอม....เพี่๊ยง ขอให้ห้องผู้บริหารที่ติดแอร์เย็นฉ่ำ กลายมาเป็นห้องสมุดที่เถอะ.....เฮ้อ ก็แค่ความในใจ...

เนี่ย.....ฝีมือ !!

     วันนี้.. มีนักเรียนไปรับจักรยาน ดูตื่นเต้นไม่น้อย เพราะรับแล้วต้องขี่โชว์รอบๆเมือง 1 รอบโอโฮ! เท่ไม่เบา...และที่สำคัญ กว่าจะได้ต้องพิสูจน์ฝีมือ เขียนเรียงความเข้าประกวด ....เป็นรางวัลที่น่าภาคภูมิใจ......  จักรยานสีเขียว กับรอยยิ้มอันสดใส บวกกับความภาคภูมิใจ วันนี้คงนอนไม่หลับแน่นอน ....ขอบคุณผู้ให้ ขอบคุณคุณครู ที่สอนวิชาเรียงความ .....