สง่างาม (เรื่องจากหนังสืออุทยานชำระใจ)


ความหมายของชีวิตคือ สายไวโอลินขาดไปเส้นหนึ่ง ก็ใช้สายไวโอลินที่เหลือบรรเลงจนจบเพลง

 บันทึกแรกของปี๒๕๕๗

      ความหมายของชีวิตคือ สายไวโอลินขาดไปเส้นหนึ่ง

         ก็ใช้สายไวโอลินที่เหลือบรรเลงจนจบเพลง

                                               โวฟกัง อมาดิอุส โมชาร์ต *

                           (*คีตกวีเอกชาวออสเตรเลีย ชาตะ ค.ศ.๑๗๕๖ มรณะค.ศ.๑๗๙๑)

นักเขียนชาวรัสเซีย  แอนตัน เชคอฟ** เขียนเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งชื่อว่า”การตายของข้าราชการผู้น้อย”

        เนื้อเรื่องมีอยู่ว่า ข้าราชการชั้นผู้น้อยคนหนึ่งนั่งดูละครเวทีในโรงละคร  เกิดคัดจมูก  จามออกมา  น้ำลายกระเซ็นถูกนายพล ซึ่งนั่งอยู่แถวหน้า

        ข้าราชการชั้นผู้น้อยรีบขอโทษ ขอโพยท่านนายพล  ท่านนายพลบอก ไม่เป็นไร  แต่ข้าราชการชั้นผู้น้อยยังหวาดผวาตกใจกลัว  สงบจิตสงบใจไม่ได้

        เมื่อหยุดพักการแสดง เขาเข้าไปขอโทษท่านนายพลอีก  วันรุ่งขึ้นยังเดินทางไปยังบ้านพักท่านนายพล  เพื่อขอขมาโทษ  วันที่สามก็ไปหาท่านนายพล  พร่ำพูดถึงความผิดโดยไม่ได้ตั้งใจของตัวเอง

        ในที่สุดท่านนายพลถูกการขอโทษขอโพยที่พิรี้พิไรเช่นนี้ ยั่วโมโหขึ้นมา  ร้องตะโกนว่า

        “ออกไป”

         ข้าราชการชั้นผู้น้อยตื่นตกใจจนตัวสั่น  หัวใจวายตายในบัดนั้น

         **แอนตัน เชคอฟ เป็นนักประพันธ์เอกชาวรัสเซีย ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นนักเขียนที่กินใจคนอ่านที่สุด เช่นเรื่องนกนางนวล  คุณลุงวานี สามศรีพี่น้อง และสวนเชอร์รี่

                                      ***

ชมพูทวีปมีสาวกผู้หนึ่งสองมือถือดอกศิรีษะ* นำไปถวายพระพุทธเจ้าพระพุทธเจ้าตรัสว่า “วางลงเถอะ” สาวกนั้นจึงวางดอกไม้ในมือซ้ายลง

     พระพุทธเจ้าตรัสอีกว่า “วางลงเถอะ” สาวกนั้นจึงวางดอกไม้ในมือขวาลง

      แต่แล้วพระพุทธเจ้ายังตรัสว่า “วางลงเถอะ”

      สาวกนั้นไม่เข้าใจ พูดว่า “ศิษย์สองมือว่างเปล่าแล้ว ยังให้วางอะไร?”

      พระพุทธเจ้าตรัสอีกว่า “ตถาคตไม่ได้ให้เธอวางดอกไม้ หากแต่ให้เธอปล่อยวางฉันทาคติและอกุศลมูลทั้งมวล  เมื่อไม่มีสิ่งใดให้ปล่อยวาง เธอก็จะเข้าสู่ภพไม่เกิดไม่ดับแล้ว”

                *ศิรีษะ ชาวบ้านเรียกดอกซีก หรือต้นจามจุรี

                                  ***

      ข้าราชการชั้นผู้น้อยจามครั้งเดียว  เป็นโทษหนักหนานักหรือ?

       พระพุทธเจ้าทรงเตือนให้ชาวโลกปล่อยวางฉันทาคติทั้งมวล จะได้ไม่มีชีวิตอย่างเหนื่อยล้าเกินไป

      ซึ่งความจริง มีเรื่องปลีกย่อยบางประการไม่หนักหนาสาหัส อีกฝ่ายไม่ได้นำมาใส่ใจ  ปัญหาอยู่ที่นึกระแวงไปเอง  ยามใดที่พวกเรา “ปล่อยวาง” ลง อย่างนั้น  เฉกเช่นลมพัดเมฆพ้นผ่าน หมอกควันจางหายสิ้น  แล้วจะพบว่าโลกหล้าแจ่มกระจ่างถึงเพียงนั้น  ไม่มีอะไรต้องห่วงพะวง  สามารถดำรงชีวิตอย่างสง่างามเต็มภาคภูมิ   

                 

ที่มา :พานไถเฉิง.  อุทยานชำระใจ. แปลโดย น.นพรัตน์.  กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์, ๒๕๔๒

                                                                                    ศุกร์ ๓ มกราคม ๒๕๕๗ 

หมายเลขบันทึก: 558115เขียนเมื่อ 3 มกราคม 2014 16:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 มกราคม 2014 20:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณสายนที" ๑๙

ขอบคุณค่ะคุณมนัสดา มนัสดา

สวัสดีปีีใหม่ค่ะ...สุขภาพกายใจแข็งแรงค่ะ

ขอบคุณค่ะอาจารย์ชยพรชยพร แอคะรัจน์

สวัสดีปีใหม่ค่ะ...สุขภาพกายใจแข็งแรงค่ะ

ขอบคุณค่ะท่านวอญ่า วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

สวัสดีปีใหม่ค่ะ...สุขภาพกายใจแข็งแรงค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท