เมื่อวานนี้ดิฉันได้รับข้อความจากเพื่อนร่วมงานว่าท่านอธิการบดีเรียกดิฉันตกใจ เอ๊ะ!..เราไปทำอะไรไม่ดีไม่งามไว้หรือเปล่าตามประสาคนตัวเล็กในองค์กรโดนคนตัวใหญ่เรียก..แล้วทำไมต้องประหวัดไปนึกถึงเรื่องน่ากลัวก่อน....จริงแล้วท่านอาจจะชื่นชมก็ได้...
"อธิการบดีอยากคุยด้วย"
"อธิการบดีเรียกพบ"
"มาพบท่านอธิการหน่อย"
"อธิการบดีต้องการพบ"
สี่คำด้านบนได้ความรู้สึกหลากหลาย แตกต่าง เป็นการเลือกใช้ภาษาที่ส่งผลต่อผู้รับสารจริง......แล้วดิฉันก็ไปพบท่าน....ห้องทำงานทำให้ความรู้สึกดิฉันเตลิดไปมาก...ดิฉันยืนตัวลีบเหลือนิดเดียว....ทั้งที่ในความเป็นจริงตัวโตอยู่......"บารมี"..ทำให้ดิฉันพูดไม่ออก ท่านตามงานหัวหน้าภาคฯที่ฝากไว้ดิฉันเคยเล่าไว้ที่นี่ และฝากเพิ่มมาอีกหลายประเด็น......แบบรับไม่ทัน........"คุณต้องช่วยผมนะ....ช่วยทำให้หัวหน้าภาคฯ มาเป็นคนช่วยผมคิดช่วยผมทำในการบ่มเพาะนักศึกษาของเรา" ใจความใหญ่ของท่านให้นำกระบวนการ KM มาใช้ในการดำเนินการ "เวทีหัวหน้าภาควิชาฯ" ที่ดิฉันรับผิดชอบอยู่ ดิฉันฟังพลางแอบมอง...ท่าทางท่านทำงานหนัก.....บทบาทกับความเป็นไป.....เป็นที่มาให้ดิฉันตื่นเช้ามาทำงานในวันนี้เรียบร้อยไปว่าครึ่ง.......เรียกว่าความภูมิใจในเช้าวันนี้ได้ทีเดียว
สวัสดียามเช้าค่ะ คุณเมตตา
ขอบคุณค่ะคุณเมตตา
คิดว่าอยู่คนเดียว เรียนเชิญคุณไมโตด้วยนะคะ รับประทานอาหารเช้าที่บ้านครูอ้อยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจน่า กากินัง
ขอขอบคุณอาจารย์เมตตา และท่านผู้อ่าน+ลปรร.ทุกท่าน...
สงสัยมานาน "ชายแดน" นี่คืออะไรคะ วันนี้ขอถามหน่อยเถอะ