สุขทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้ม :)
ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยอบอุ่นมากหนัก พ่อกับแม่ชอบทะเลาะกับอยู่ตลอดเวลาเป็นแบบนี้อยู่ประจำ
ผมจึงไม่ค่อยเห็นบุคคลที่เป็นแม่ยิ้มมากหนัก :(
เธอจะยิ้มต่อเมื่อเธอมีความสุขมาก ๆ
เมื่อถึงเวลาที่ผมต้องออกจากบ้าน มาสู่การเรียนที่เชียงใหม่ แม่ผมก็ไม่คิดที่จะอยู่บ้านอีกเลย เพราะเนื่องจากผมเป็นลูกคนเดียวที่แม่ยอมอยู่บ้านทุกครั้ง ยอมทะเลาะกับพ่อทุกครั้ง ก็เพราะเพื่อที่จะอยู่ได้ผม ..
..เมื่อผมมาย้ายอยู่เชียงใหม่ แม่ก็ได้ย้ายออกไปอยู่หอพักใกล้ที่ทำงาน เมื่อหยุดเสาร์อาทิตย์แม่ก็จะขึ้นมาหาผมอยู่เสมอ ๆในช่วงแรกแม่ก็จะขึ้นมาหาอยู่บ่อยครั้ง
แต่พอผมขึ้นปีการศึกษาที่ 2 ผมก็ได้เริ่มมีการบ้าน มีงานสารพัด รายจ่ายที่ต้องจ่ายก็ตามมามากมาย..ดังนั้นแม่ก็ต้องทำงานเพิ่มขึ้น เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้มาหาผม
เพราะแม่คิดอยู่อย่างเดียวว่าการสำเร็จทางการศึกษา เท่านั้นที่เป็นของขวัญอันมีค่าของแม่ แต่แม่ก็ขึ้นมาหาผมบ้างเดือนละครั้ง บางครั้งก็เดือนละสองครั้ง แต่ละครั้งที่แม่ขึ้นมาหุ่นน้ำหนัก ไม่เท่ากันสักครั้ง รู้สึกว่าจะผอมลงเรื่อย ๆ
ผมเลยคิดว่าเป็นเพราะผมเรียนและมีการบ้านรายจ่ายมากไปหรือป่าว..ทำให้แม่ไม่มีเวลาพักผ่อนหรือป่าวดังนั้นผมตึงมีความคิดว่า แม่ยังทำงานได้ ผมก็ทำงานได้ เพื่อเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระของท่าน
... ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเลือกที่จะทำงาน ไปพร้อมกับการเ้รียน , เมื่อผมได้ทำงาน ได้เงินเดือน รายจ่ายบางอย่างผมก็จ่ายเอง แม้มันไม่มากหนัก แต่มันก็ประทับใจ
และัยังเป็นการช่วยให้แม่ได้ทำงานน้อยลง เสาร์อาทิตย์ ก็มีเวลาขึ้นมาหาผม เหมือนเดิม
เงินที่เหลือจากรายจ่าย ผมก็เก็บหอม ที่ละนิดหน่อย จนเกิดเงินเป็นก้อน ...
จนเมื่อถึงวันเกิดของท่าน ผมก็ได้นำเงินที่ผมเก็บ ไปซื้อสิ่งของที่ท่านบ่นว่าอยากได้
นั้นคือสิ่งที่..กระเป๋า แม้มันจะไม่มีค่ามากหนัก
ที่มารูปภาพ : http://234goshop.tarad.com/product.detail_964438_th_4987154
แต่สิ่งที่ได้กลับมาจากแม่ คืออะไร รู้ไม ?
คือ... รอยยิ้ม ของแม่
... สิ่งนี้แหละแหล่งนี้จึงเปนความสุขที่ยิ่งใหญ่สำหรับผม การทำให้แม่มีความสุข และเห็นแม่ยิ้มมีความสุขกับมัน :)
ความเห็น (14)
อ่านแล้วมีความสุขครับ
ขอบคุณนะคะ ที่ไปแสดงความคิดเห็นที่บันทึกของ "ป้า" ขอเรียกตัวเองว่า "ป้า" นะคะ เพราะหนูคงรุ่น ๆ น้องเพรียง (ลูกชายคนเล็กของป้า) อาจเด็กกว่าด้วยซ้ำ...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ :):) เป็นกำลังใจให้นะคะ...ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นและจะทำให้ดีได้นะคะ :):)
น้องครับเขียนเรื่อยๆ พี่อ่านแล้วมีความสุข ...ชีวิตคล้ายกันนะครับ..พี่เองก็เช่นกัน ..แต่ต้องสู้นะครับหนักหน่อยแต่ทนเอา "อ้ายกะคนเหนือครับ" เป็นกำลังใจเน้อ..
สวัสดีครับ คุณ บุษยมาศ
ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยมชมบันทึกของผม ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมของฝากเนื้อฝากด้วยหน่อยนะครับ
ขอบคุณมากครับ สำหรับกำลังใจ :)
สวัสดีครับ ลูกหมูเต้นระบำ
ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่านบันทึกของผม แน่นอนครับผมสู้ชีวิตอยู่แล้ว ... ยินดีที่ได้รู้จักคนเหนือเหมือนกันนะครับ
ขอบคุณมากนะครับ :)
สวัสดีค่ะ คุณพงศ์พันธ์ ปัญญาแก้ว
ความสุขของคุณช่างน่าประทับใจมากเลยคะ
ดิฉันขอชื่นชมในความพยายามของคุณที่ทำให้คุณแม่นะคะ น่ารักมากคะ
สวัสดีครับ คุณ พงศ์พันธ์ ปัญญาแก้ว
อ่านแล้วประทับใจมากครับ
ขอบคุณมากครับ
