เวทีนี้!!!ต้องมีพี่เลี้ยง..
การนำเด็ก นักเรียน ไปร่วมแข่งขันกิจกรรมใดๆ ก็แล้วแต่ มีความจำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องมีพี่เลี้ยง... เหมือนกับเวทีมวย เวทีนางงาม..จะผิดกันตรงที่เวที่การแข่งขันของเด็ก พี่เลี้ยง ที่เป็นคุณครู จะต้องทุ่มทั้งแรงกาย ในการฝึกซ้อม ทุ่มทั้งแรงใจที่จะต้องเป็น กำลัง ใจ..ให้กับลูกศิษย์ และที่สำคัญ ที่ซู๊ด คือแรงเงิน ที่ขอบอกว่า สำมะคัญมากๆๆ ...ทั้งการกินอยู่ หลับนอน เพราะลูกศิษย์ นั้น มีแต่ตัว กับหัวใจ ดวงน้อยๆๆ เท่านั้น.. และกว่า จะถึงรอบตัดเชือก..ก็แทบจะกินน้ำพริกผักต้ม เกือบจะทั้งเดือน เพราะ กว่าจะผ่านการคัดเลือกระดับกลุ่มโรงเรียน... ระดับเขตพื้นที่ .. ระดับภาค... และรอบสุดท้าย ระดับประเทศ จะขอบอกว่า....ที่ผ่านมา 3 ปี เกือบเด๊ดสมอเร่....ทีเดียวเชียว.. และปีนี้กำลังจะเริ่มต้น ชึ้นอีกแล้ว การแข่งขันศิลปหัตถกรรมและเทคโนโลยีของนักเรียน อยากจะบอกเขตพื้นที่ ว่า... เลิกเถอะ... เบิกหน่วยงานต้นสังกัดนะ... โรงเรียนเล็กๆ ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า เงินก็หมดแย้ว!!!!...หน่วยงานต้นสังกัดก็ตรูนี่ละ ปีนี้เตรียมปลูกผักหลังบ้านแล้ว กินมันซัก 3 เดือน ให้หน้าเขียวไปเล๊ย!!!! (พอได้รางวัลมาหน้าบาน พอบอก ขอเบิกตัง...ให้เบิกต้นสังกัด..ตรูละเบี่ย) ปีนี้ ว่า จะไม่อาวววว..แล้วเชี๊ยว ...เอออ..เด็กๆๆแพ้ไม่เป็นหรืองั๊ย!!!
ยังไม่ชินอีกหรือ.......
เบิกต้นสังกัดเหรอ.....เหอ ๆๆๆๆๆ...กระเป๋าครูผู้ฝึกซ้อมเป็นหลัก
อ่ะเด๊..ช่างมันเหอะ...เพื่อเด็ก ๆ เลิกคิดมาก...คิดน้อย ๆ พอ...อิอิ