สู่เกษียณ....อย่างภาคภูมิ
เส้นทางชีวิตของเด็กชนบทอย่างฉัน
ลูกครูใหญ่ได้เรียนต่อนับว่าโชคดีกว่าเด็กทุก ๆ คนในหมู่บ้าน
ดั้นด้นมาเรียนในเมือง ต่อสู้กับการเดินทางที่แสนลำบาก
ต่อสู้กับคำเยาะเย้ยถากถาง เสียดสี คนบ้านนอก ในเมือง
จนเรียนสำเร็จและทำงานเป็นครูเอกชน. เป็นข้าราชการครู
พัฒนาตนเรียนต่อโดยอาศัยทุนราชการจนจปริญญาตรี ปริญญาโท
ก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่ราชการจากครูจัตวา.......สู่รองศาสตราจารย์
ถูกกลั่นแกล้ง กดดัน เอารัดเอาเปรียบทุกรูปแบบ
แต่ก็ยืนหยัด จนจวบถึงวันเกษียณ
เพราะเชื่อในกฎแห่งกรรม การใดที่ทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ
ด้วยศาสตร์และศิลป์ เป็นประโยชน์ตนประโยชน์เพื่อมวลชน
สวรรค์มีตา ฟ้าย่อมรู้ บัดน้ี
ถึงเวลาที่ต้องพักกาย พักใจ ขอบคุณทุก ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านพ้น
ความเห็น (2)
ดีใจด้วยครับอาจารย์ที่หลุดพ้นจากพันธนาการได้ 1 บ่วง แล้วค่อยปลดปล่อยทีละบ่วงนะครับอาจารย์จะสุขยิ่ง...ขอบคุณ...
แนวทางดำเนินชีวิตที่อจ.ได้ให้เป็นหลักธรรมะไว้ให้หนูกำลังดำเนินตามคำสอนของอจ.รู้สึกสงบ..และเรียนรู้ลึกซึ้งถึงคำว่า"รักกับชังไม่ยั่งยืน" และอยู่กับปัจจุบัน..อดีตผ่านไปแล้ว ..