คุณครูอย่าหมดแรง...
คุณครูอย่าหมดใจ...
คุณครูอย่าสูญสิ้นดวงศรัทธาที่สว่างไสว...
คุณครูอย่าละทิ้งหัวใจที่ดีงาม...
นักเรียนอย่าเพิ่งท้อแท้
นักเรียนอย่าใช้ข้อแม้ดับหวัง
นักเรียนอย่าเพิ่งถอดใจปล่อยละซึ่งพลัง
นักเรียนอย่าเพิ่งทิ้งความฝันออกจากใจ
ครูยังสู้...นักเรียนยังแกร่ง
ครูยังเข้มแข็ง...นักเรียนยังฝันใฝ่
ครูยังส่งเสริมเจ้า...ขอนักเรียนจงก้าวเดินต่อไป
ครูยังเป็นครูด้วยใจ...ขอเจ้าจงพากเพียรไปสู่หนทางที่ดีของตน...
ไม่ใช่กลอน...เพียงแค่อยากให้เขียนให้กำลังใจ
ความเป็นครู...ไม่ว่ายากแค้นเพียงไหน
จะมีความสวยงามสว่างไสวเสมอ
ใครมองไม่เห็น ใครไม่รู้...ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ที่คุณครูทุกท่านทำอยู่ด้วยหัวใจนั่นยิ่งใหญ่มีค่าเกินพอ
ในวิกฤตมีโอกาส...ในสถานการณ์ย่ำแย่ของการศึกษายังมีครูดี
ทำต่อไป ก้าวต่อไป ทำให้เต็มที่ไปเลยครูไทย
"""อนาคตของนักเรียนของเราคือตัวชี้วัด""""
ไม่ใช่มาตรฐานของใครอื่นใด.....
ครูปุ้มไบโอ...
...เมื่อต้นปีนี้มีนักเรียนSkypeมาหาบอกว่าคิดถึงครูมา ตามหามาตลอด...เรียนจบจากอังกฤษ...ตอนนี้เป็นหมอเปิดคลินิคส่วนตัว...เด็กคนนี้สอนเธอเมื่อตอนเรียนอยู่ป.3...เด็กบอกว่าเวลาทำอะไรที่ยากคิดว่าทำไม่ได้...จะคิดถึงคำที่ครูบอกตอนเด็กๆเสมอว่า...ครูเชื่อว่าเธอทำได้นะ...ไม่ยากเกินความสามารถของทุกคนนะคะ...นี่เป็นคำที่จะพูดเสมอกับเด็กทุกคน...เมื่อมอบหมายงานให้เด็กทำ...
เมื่อเด็กยอมรับว่าครูคือส่วนหนึ่งของชีวิต...จึงจะเปิดใจรับฟังและจดจำสิ่งที่คุณครูสอน
อาจารย์ต้องเป็นที่รักของเด็กๆ...นักเรียนถึงจดจำเรื่องราวระหว่างเธอและอาจารย์ได้
นี่คือความภูมิใจของครูนะคะ...อิ่มเอมและปลื้มเปรมคะ
ขอบคุณนะคะที่ทำให้หนูยิ่งภาคภูมิใจในวิชาชีพตัวเองคะ