ตอนที่ 1 ชีวิตหนึ่ง
ลมทุ่งหอบหางลมหนาวพัดกิ่งไผ่ท้ายหมู่บ้านโอนเอนไปตามลม ฝุ่นและทรายฟุ้งกระจายเหนือถนนดิน เสียงระฆังดังกังวานสามคู่ได้ยินชัดเจน เป็นสัญญาณว่าโรงเรียนเลิกแล้ว สักครู่ได้ยินเสียงเด็กๆ ตะโกน
"สวัสดีครับ คุณครู" เสียงอึงอล
ไม่นานได้ยินเสียงเด็กๆ
พูดคุยหยอกล้อและวิ่งไล่กันผ่านหน้าบ้านไม้ไต้ถุนสูง หลังคามุงสังกะสี
ที่อยู่ใกล้ๆ รั้วโรงเรียน
"หนูเอ๊ย...หนู" สตรีวัยประมาณยิ่สิบเศษ เรียกหาลูกสาว
"พ่อมารึยัง" สตรีคนนั้นพูดต่อ แต่คราวนี้เสียงเบาลง
และอ่อนล้า
"ยังแม่...แม่มีอะไรรึ" เด็กหญิงวัย 6 ขวบ ที่เพิ่งกลับจากโรงเรียนถามแม่ด้วยสงสัย เพราะปกติแม่จะไม่เคยถามหาพ่อ
"แม่ปวดท้อง...โอยยยย" ผู้เป็นแม่ร้องเบาๆ
ด้วยความเจ็บปวด
มืดแล้ว บนนอกชานของบ้านไม้หลังนั้น
มีชายหญิงหลายคนทั้งวัยกลางคนและชรา ล้วนมีสีหน้ากังวลใจ
ถัดจากชานเรือนเป็นครัวมีหญิงสาวกำลังใช้พัดไม้ไผ่เร่งไฟในเตาดินให้ลุกโชน
ต้มน้ำด้วยหม้อดินใบใหญ่
ภายในเรือนมีเสียงครางด้วยความเจ็บปวดดังมาเป็นระยะๆ
"ครูใหญ่ทำไมยังไม่มา" คนแก่ที่สุดในกลุ่มบนนอกชานบ่นขึ้น
"วันสิ้นเดือน ครูใหญ่ไปอำเภอรับเงินเดือน
อำเภออยู่ไกลตั้งห้าสิบกว่ากิโล สงสัยจะมาไม่ได้ละมัง" อีกคนบอก
"สงสารแม่นังหนูมัน เจ็บท้องออกลูก ผัวก็ไม่อยู่"
หญิงชราอีกคนพูดขึ้น
"กัดผ้าไว้แน่นๆ แม่อีหนู ทนอีกหน่อย จะออกแล้ว"
เสียงหญิงชราดังแทรกเสียงครางออกมาจากในเรือน
"จับเชือกไว้ เบ่งอีก เออดีแล้ว จะออกแล้ว"
หญิงชราบอกพลางปลอบพลาง
ทันใดนั้น สุนัขหลายตัวที่อยู่ใต้ถุนบ้าน เห่ากรรโชกขึ้น
ทุกคนบนบ้านต่างตกใจ มองหน้ากันเลิกลัก
"มันเห่าทำไมวะ" เสียงห้าวๆ ดังขึ้นที่หน้าบ้าน
ได้ผลสุนัขต่างเงียบเสียงเห่าเปลี่ยนเป็นคราง หงิงๆ แทน
"ครูใหญ่มาแล้ว" เสียงเบาๆ จากบนชาน แล้วคนเดิมก็ตะโกนขึ้น
"เร็วๆ ครูใหญ่ แม่อี่หนูกำลังคลอด"
คืนนั้น 28 กุมภาพันธ์ 2493 เวลาประมาณสามทุ่ม ทารกชายคนหนึ่งถือกำเนิดขึ้น
"ครูใหญ่ไม่กลัวโจรรึ มามืดๆ ค่ำๆ วันเงินเดือนออกด้วย"
ชาวบ้านที่มาช่วยเหลืองานคลอดเอ่ยถาม
"มันสังหรณ์ใจ ไม่สบายใจ เลยไม่ทันกลัว" ครูใหญ่ตอบ
อ่านตอนที่ 2 ผีปอป...หรือเปล่า
(ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต)
ความเห็น (2)
ขอบคุณฟ้าดินที่ประทานพี่ชายมาให้ข้าพเจ้า
ขอบคุณฟ้าดินที่ประทานน้องสาวที่น่ารักให้ข้าพเจ้า 555555
ดีใจที่เจอกันในนี้อีกนะครับ