บทเพลงแห่งภาวนา(ความรัก)
ในที่สุดภาพปกหนังสือก็หมุนกลับมาตั้งตรงตามต้นฉบับ หลังจากที่ผู้เขียนวางกลับหัวในบันทึกแรก "บทเพลงแห่งภาวนา" ที่ตั้งใจอย่างนั้นเพราะความอ่อนด้อยความหมายและแนวทางแห่ง "ภาวนา" ที่ไม่อาจเข้าใจได้ง่ายดาย
บันทึกที่สอง "บทเพลงแห่งภาวนา(กรอบ)" ที่ผู้เขียนวางภาพปกตะแคงข้าง "กรอบ" แห่งการคาดหวัง ความอยาก ความตั้งใจ ไม่อาจจะนำพาเราเข้าสู่การภาวนาได้ หากมันไม่เป็นอสระที่แท้จริง
ผู้เขียนพอจะตีความและเข้าใจได้บ้างแบบเลือนลาง...
แม้บันทึกนี้เองที่วางภาพปกตั้งตรง ประหนึ่งจะเป็นบันทึกสุดท้ายของการถอด "บทเพลงแห่งภาวนา"
ก็ไม่ได้หมายว่าจะเข้าใจกระจ่างแจ้งไม่ บันทึกนี้ผู้เขียนจึงถอดประเด็นที่ท่าน เจ.กฤษณะมูรติ ในนามของ "ความรัก" ที่ซ่อนอยู่ใน "ภาวนา"
เพื่อจะได้แวะเวียนมาเรียนรู้ได้ในภายหน้า ดังนี้...
..............
"...พึงภาวนาในความสงบเงียบอันปราศจากขอบเขต ในความงามแห่งความรัก ในความบริสุทธิ์นั้น ในความใหม่นั้น และท่านจะพบกับความสงบสุขอันลึกซึ้ง ซึ่งไม่มีวันถูกทำลายได้
ท้องฟ้างดงามด้วยแสงสีคราม สีครามที่เกิดขึ้นภายหลังฝน และฝนนั้นได้ปรากฎตัวหลังจากความแห้งแล้งอันยาวนาน
ท้องฟ้าหลังฝนได้รับการชะล้างให้สะอาด และทิวเขาก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวา และโลกก็นิ่งสงบ ใบไม้ทุกใบเอิบอาบด้วยแสงอาทิตย์ที่งดงาม
และท่านจะเกิดความรู้สึกใกล้ชิดกับความรู้สึกของโลก..."
เป็นถ้อยคำที่ช่างงดงามอะไรอย่างนั้น ขณะบันทึกอยู่นี้ความร้อนอบอ้าวของฤดูฝนได้ทวีร้อนมากขึ้น เหมือนจะรอฝนที่กำลังตั้งเค้ามาทดแทนในอีกไม่ช้า
เช่นเดียวกับ ความรัก ความสงบ ความสุขอันลุ่มลึก ที่เราเฝ้ารอ แต่หากยิ่งย่างเข้าใกล้ของเส้นทางแห่งการไขว่คว้า ก็เหมือนถนนเส้นนั้นแกล้งที่จะทอดยาวออกไปไม่มีที่สิ้นสุด
...............
"เรามักไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร เพราะในเนื้อที่ที่ความคิดได้สร้าง "ตัวกู" ขึ้นนั้น ความรักจะเป็นความขัดแย้งระหว่าง "ตัวกู" และ "ไม่ใช่ตัวกู" ความขัดแย้ง ความทรมานเช่นนี้ไม่ใช่ความรักแน่นอน"
เพราะเราตกอยู่ในความเป็นตัวตน อย่างที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้อย่างนั้นหรือ
หากเราไม่นึกถึงตัวตน อากาศที่ร้อนอบอ้าวอยู่ตอนนี้จะเย็นลงได้หรือไม่
ผู้เขียนคิดแย้งตัวเอง ที่ยังเป็น"ตัวกู"อยู่อย่างหนักแน่นนั้น...
.............
"...ความมีอิสระที่แท้จริง อย่างสมบูรณ์จากคลื่นภายใน หรือความปรารถนาภายใน ซึ่งมักจะทำให้เกิดความขัดแย้งและความหลอกลวง
คือการดำเนินชีวิตด้วยความมีใจกว้างและในตอนเย็นวันนั้น
...การได้เดินอยู่บนทรายเปียกๆ มีนกนางนวลปินโฉบไปมารอบๆ ท่านย่อมรู้สึกถึงความอิสระอย่างพิเศษ และรู้สึกถึงความงดงามที่ปรากฎ ไม่ใช่เฉพาะในตัวท่านหรือนอกตัวท่าน แต่ปรากฎอยู่ทุกๆแห่ง "
สายลมพัดโมบายหน้าบ้านตรงข้ามดังกุ๊งกิ๊ง ความเย็นได้เล็ดลอดผ่านเข้ามา อาบกายและใจของผู้้เขียน เพื่อให้นอนหลับท่ามกลางสายฝนอันเย็นฉ่ำในค่ำคืนนี้...อย่างนั้นหรือ
หรือเช่นเดียวกับ"ความรัก" ที่ไม่มีขอบเขตและกาลเวลา ยังคงมีอยู่ไม่จุดสุดท้ายแห่งเป้าหมาย เพื่อให้ผู้เขียนได้เรียนรู้ และตามหา เพื่อโอบอาบให้ได้รับความเข้าใจที่ถ่องแท้ ในสักวัน...
หรือ......
.............
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาถึงตรงนี้
ในค่ำคืนอันเปลี่ยวดาย
8 มิถุนายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (9)
ความรักยิ่งใหญ่เสมอค่ะ
มีคนเค้าบอกว่า หากเรารักตัวเราเองได้อย่างแท้จริง เราก็จะรักคนอื่นๆ ได้อย่างง่ายดาย
รักที่ไม่ต้องมีเงื่อนไขใดๆ ค่ะ
...... ความสงบ และ ความสุข .... ของคู่กัน นะคะ
ลึก.....ซึ้ง...........ค่ะ
การคิดแย้งที่ยังเป็น " ตัวกู " เพราะ คำว่า " ภาระและหน้าที่" ที่เรายังต้องผูกพัน และรับผิดชอบอยู่
อย่างปล่อยวางไม่ได้น่ะแหละจ้ะ หากเราตัดขาดไป หรือปล่อยวางไป ไม่เป็น " ตัวกู ของกู " แล้ว
ไซร้ หน้าที่ของความเป็น " มนุษย์ " ก็จะมารบเร้า รบกวนจิตใจเราอยู่ตลอดเวลาไม่มีวันสิ้นสุด...น่ะ
แหละ
ผฏฺฺฐสฺส โลกธมฺเมหิ จิตฺตฺํยสฺส น กมฺปติ อโสก วิรชํ เขมํ เอตมฺมงฺคลมตฺตมํ
“ผู้ใดถูกโลกธรรมกระทบแล้ว มีจิตไม่หวั่นไหว ไร้ธุลีมลทิน ยังมีความผ่องใสอยู่ได้ เป็นจิตเกษมปลอดโปร่งเป็นมงคลสูงสุด ” อ้างอิงจากพระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต)
มองดูแก่นแท้ของความปรารถนา....สุขจริงหนอกับความดีงาม อิสระจากโซ่ตรวน...ลองขยับเข้าหาความเรียบง่ายในชีวิตอีกสักนิดนะคะ
โห...ทุกท่านที่ให้ความเห็นมา ได้ช่วยชี้แนะแนวทางได้อย่างลึกซึ้ง ผู้เขียนบันทึกเองขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ครับ
Bright Lily หากเรารักตัวเราเองได้อย่างแท้จริง เราก็จะรักคนอื่นๆ ได้อย่างง่ายดาย
Dr. Ple ความสงบ และ ความสุข .... ของคู่กัน
โอ๋-อโณ ลึก.....ซึ้ง.
ที่เรายังต้องผูกพัน และรับผิดชอบอยู่
อย่างปล่อยวางไม่ได้
สิรภัทร มองดูแก่นแท้ของความปรารถนา....สุขจริงหนอกับความดีงาม อิสระจากโซ่ตรวน...ลองขยับเข้าหาความเรียบง่ายในชีวิตอีกสักนิด
happy ba ค่ะ
ความรักคือความคิดถึง รอคอย ห่วงใย ปรารถนาดีต่อกันอย่างไร้ขีดจำกัด ขอบคุณสำหรับบันทึกที่ซึ้ง ๆ นะคะ