บทกวี"เราจะพบกันอีกไหม"
ช่วงนี้มีเทศกาลหนังสือเพื่อคนรักการอ่านที่มข.ผู้เขียนมีโอกาสเดินชม
ชอบบทกวี ชอบเรื่องสั้น
ได้งานเขียนของนักเขียนที่ชื่นชอบคือ คุณไพวรินทร์ ขาวงาม มา 3 เล่ม คือเรื่อง"นกกะหนอน" "แอบรักหมาชาวบ้าน"และ"เราจะพบกันอีกไหม"และอีกเล่ม "ชงคำ" เรียบเรียงโดยสัจภูมิ ละออ
ตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณ Tawandin
ว่าจะนำบทกวี เราจะพบกันอีกไหม มาลงบันทึก
วันนี้จึงได้เขียนบันทึกมาแบ่งปัน
ยอมรับว่า ส่วนตัวแล้วไม่ถนัดการเขียนบันทึกจากการอ่านหนังสือแต่ชอบอ่าน ชอบหอมกลิ่นหนังสือที่อาจารย์ Wasawat Deemarn 
เขียน จึงได้นำมาเป็นแบบการเขียนบันทึก อาจารย์มักเขียนความคิด ความรู้สึกต่อท้ายด้วย ทำให้บันทึกสมบูรณ์และน่าอ่านมากขึ้น ช่วยเติมเต็มบันทึกได้เป็นอย่างดี ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
เราจะพบกันอีกไหม
ตัวอย่างบทกวีค่ะ
เราจะพบกันอีกไหม
หรือไกลแล้วไกลลับผ่าน
วันนี้ที่แท้คือวันวาน
จดจารในความทรงจำ
เราจะจากกันตรงนี้
กลางไพรวิถีเถื่อนถ้ำ
ต่างเลือกหลุมพรางชะตากรรม
ลำพังในโลกส่วนตัว
กับแผลร้าวลึกคนละแผล
ร่ำไห้หรือแค่ยิ้มหัว
ที่นี่ที่ใจเต้นรัว
เรากลัวที่อื่นเพียงไร
ที่นี่แม้กลายเป็นที่อื่น
เราพร้อมหวนคืนที่นี่ไหม
รักษาที่นี่สักที่ไว้
นัดพบหัวใจซึ่งไกลกัน
เราจะพบกันอีกไหม
อย่างน้อยก็ในขณะฝัน
แอบหวัง อ้างว้างอยู่อย่างนั้น
ระฆังลาแห่งนิรันดร์คงเรียกเรา!
เห็นความงดงามในทุกตัวอักษร ชื่นชมผู้เขียนบทกวี มีถ้อยคำกินใจอยู่หลายประโยค เช่น "หลุมพรางชะตากรรม" "กับแผลร้าวลึกคนละแผล" เป็นต้น
อ่านแล้วเห็นความรัก ความผูกพัน ความรู้สึกดีต่อกัน ความหวังที่จะได้พบกันอีก ไม่ว่าฝันจะเป็นจริงหรือได้พบเธออีกเฉพาะในฝัน
ด้วยความรักและชอบในบทกวี ผู้เขียนจึงได้เขียนบทกวี ว่าด้วยเรื่องความรักและคำถาม “เราจะพบกันอีกไหม”ขึ้นมาอีกชิ้น จากความคิดและความรู้สึกในวันนี้ค่ะ บันทึกไว้ก่อนจะหายไปกับกาลเวลา
เคยเกี่ยว ก้อยกัน วันก่อน จำจร หลีกลี้ หนีหน้า
เมื่อคน คุ้นเคย เอ่ยลา ทิ้งคราบ น้ำตา อาวรณ์
ชีวิต มีพบ มีพราก เหลือซากความหลัง ผุกร่อน
ผูกพัน ห่วงหา อาทร ลาก่อน ห่อนโกรธ โทษใคร
คงมี เหตุผล มากข้อ เพียงพอ ก้าวย่าง ทางใหม่
อาจเพราะ มีกรรม นำไป ไม่ไหว สุดสอย ปล่อยมือ
สองคน เดินบน สองทาง ลาห่าง จำจาก ยากยื้อ
ครองตน ฝึกฝน ฝึกปรือ ห่างยึด ห่างถือ สตินำ
เราจะพบกันอีกไหม ถามใจ ถามดาว เช้าค่ำ
คงแล้วแต่บุญ แต่กรรม สัจธรรม นำทาง… เติบโต
ชีวิตคนเรา...
เป็นธรรมดาที่ต้องมีพบ มีพราก
ไม่ว่าจะพบ พราก จาก เจอ
เราเองต้องตั้งสติ
เราจะเผชิญกับมันอย่างไร
ให้เจ็บปวดน้อยที่สุด
ประคองชีวิตจิตใจให้เดินต่อได้และมีความสุขได้ตามอัตภาพ
ความจริงแล้ว ความรักไม่ได้หายไปไหน
ความรักคือความงาม
อยู่ในใจเราเสมอ
รักตนเอง
รักคนอื่น
รักครอบครัว
รักสังคม
ความรัก ...การให้
หล่อเลี้ยงใจเราเสมอ
ความเห็น (25)
ความรัก หล่อเลี้ยงใจเราเสมอ จริง ๆ ค่ะ
ถ้าเกิด เรา รักเป็น
เพราะทั้งสอง บทกวี แต่ชื่อเดียวกันเลยครับ
ชอบหนังสือครับ
แต่ชอบกินแกงดอกแค 555
ชอบอ่านกลอนจ้ะ แต่เขียนเองไม่เป็นกลอน ( เป็นแค่ลูกบิด 5555) ขอบคุณที่นำมาให้อ่านจ้ะ
...
เราจะได้พบกันอีก
บนปีกสวรรค์ชั้นฟ้า
มันอาจจะไกลสุดตา
แต่จักฝันหาถลาไป
ขอบคุณร่องรอยเขียนถึง
ความคิดคำนึงถึงได้
รับรู้ชีวิตจิตใจ
พบกันได้อย่างถาวร
...
ขอบคุณครับ ;)...
แล้วเราก็พบกันค่ะพี่อุ้ม
...ถึงแม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้พบกัน... แต่เมื่อใดที่เธอได้สัมผัสกับสายลมหนาวที่พัดมาจากทางเหนือขอให้รู้ว่าฉันอยู่ใกล้เธอเสมอ...เป็นคำพูดซึ้งๆ ประมาณนี้...ที่ชอบมาก ในหนังThe majestic ผู้ชาย 2 อดีต หนังกำกับโดย แฟรงค์ ดาราบองค์
จริงแท้ ขอบคุณมากค่ะพี่อิงจันทร์
ขอบคุณค่ะคุณพ.แจ่มจำรัส
อ่านแล้วเลยลองเขียนบทกวีตามชื่อบทกวีค่ะ
- สวัสดีครับพี่ีอุ้ม
- เราจะพบกันอีกไหม.. ต้องออนไลน์สื่อสาร ส่งไปได้เร็วพลัน แล้วคุยกันผ่านเฟสบุค สนุกจริง
- แวะมาเยี่ยมนักกลอนมืออาชีพคุยกันเป็นภาษากลอน ผมนั้นยังหัดอ่อน จึงต้องขอลาจรลี
- เขาว่าแต่งกลอนเป็นพรสวรรค์ ผมเองก็เห็นเช่นนั้นครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณอุ้ม
มาแสดงความยินดี กับรางวัลวันนี้ด้วยนะคะ
และต้องขออภัย ขอรบกวนคุณอุ้มด้วยค่ะ
รบกวน ช่วยลบความเห็นข้างบนของ Tawandin ทั้งหมดด้วยนะคะ
ก้าวข้ามอุปสรรคได้แล้วค่ะ อาจารย์แม่ ไอดิน-กลิ่นไม้
ช่วยเคาะสนิม หยอดน้ำมัน ปั่นๆๆ เองได้แล้วค่ะ เย่ เย่ :)
ตอนนี้ เดิน และวิ่งออกทุ่งทุกวันค่ะ
คุณอุ้ม สบายดีนะคะ คิดถึงจัง นำดอกขจร..สลิดหน้าบ้านมาฝากค่ะ
ต้นวาสนา เฟื่องฟ้า หน้าบ้านมีเถาขจรเลื้อยพัน... มุมขวา สลอนนั่้นก็ขจรค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ดร.ขจิต 
ขออภัยอาจารย์มากๆค่ะที่ตอบช้า มีเหตุจำเป็นจริงๆค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณมะเดื่อ
ขออภัยที่ตอบช้าค่ะ
ยินดีที่ได้แบ่งปันค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
ขออภัยที่ตอบช้าค่ะ
ขอบคุณ กับกวี ที่มากค่า
เหมือนว่า เป็นครู ผู้สั่งสอน
ผ่านบันทึก บอกกล่าว เล่าผ่านกลอน
ได้ย้อน ไปเรียนรู้ กับครูเอย
ขอบคุณอีกครั้งค่ะอาจารย์
ขอบคุณค่ะคุณTawandin
ขออภัยที่ตอบช้าค่ะ มีเหตุจำเป็นมาก ลางานกลับไปหาแม่หลายวัน คุณแม่ป่วยหนักและเสียชีวิตในที่สุดค่ะ
ได้อ่านบทกวีเพราะๆ ได้อ่านความเห็น ได้สัมผัสความรู้สึกที่บอกกล่าว เห็นคุณค่าค่ะ รู้สึกดีที่คุณTawandin ไว้วางใจ ขอบคุณมากค่ะ นับถือน้ำใจมากๆ ไม่อยากลบเลย เสียดาย แต่เมื่อเป็นความต้องการของคุณTawandinก็จะลบ ไม่หายไปไหน เก็บไว้ในความทรงจำแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะน้องติกน้ำ
แล้วเราก็พบกัน ประทับใจในมิตรภาพมากๆจ้าน้องรัก
สบายดีนะคะ
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ดร.พจนา แย้มนัยนา
ขอบคุณมากค่ะคุณTawandin
มีโอกาสก็แวะมาขอนแก่นนะคะ
คิดถึงเช่นกันค่ะ
เดี๋ยวส่งเมลให้นะคะ
ขอบคุณค่ะคุณTawandin
เป็นกำลังใจในการก้าวข้ามค่ะ สู้ๆค่ะ
ขอบคุณค่ะน้องชำนาญ
ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณTawandin
เป็นกำลังใจเสมอค่ะ
ภาพสวยมาก วิวสวย ทุ่งนาและดอกไม้งามน่าไปชม
ดูแลสุขภาพค่ะ
ได้รับเมลแล้วนะคะ คุณอุ้ม ขอบคุณมากค่ะ
ขอนแก่น กาฬสินธุ์ ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ ได้ไปแน่นอนค่ะ
วันก่อน เพื่อนจากกาฬสินธุ์ไปเยี่ยมค่ะ เธอไปที่กทม. ทราบว่าดูแลคุณแม่อยู่ที่บ้าน
ก็...ตามไปอีกค่ะ กลับกาฬสินธุ์ นั่งรถหลายต่อ
ส่งกำลังใจ... สู้ สู้ ดูแลสุขภาพนะคะ
ขอบคุณมากค่ะคุณTawandin 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ชอบภาพแก้วมังกร วิวสวยมาก ขอบคุณค่ะ
คิดถึงเสมอค่ะ
บทกวีให้ทั้งความอิ่มใจและบางครั้งสะท้อนฟ้องใจตนเอง
พี่ชอบแกงส้มดอกขจร และ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากค่ะพี่krutoiting