" ..เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้.." พุทธพจน์
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาต้องไปโรงพยาบาลสองวัน เป็นคนเฝ้าไข้หนึ่งวัน ส่วนอีกวันเป็นคนไข้...ก็เป็นโรงพยาบาลของรัฐครับ ตามประสาคนหลวงเบิกจ่ายตรง...หมอนัดบ่ายแต่ก็ต้องไปแต่เช้าไม่อยากอดข้าวนาน...พอเจาะเลือดเสร็จก็ทานข้าวได้เลย รอไปจนถึงบ่ายตามเวลานัด....
ทุกครั้งที่ไปโรงพยาบาลผมมักจะไม่ค่อยคิดเรื่องเวลา...คิดว่าวันนี้ได้ออกนอกบ้านไปเี่ที่ยววันหนึ่ง ได้เห็นได้พบปะผู้คน..ที่เจ็บป่วย..ถึงแม้ว่าจะไม่อยากพบอยากเห็นสภาพอย่างนี้เท่าไรนัก..ก็พยายาม"ทำใจ" ว่านี่เป็นสัจจะธรรมนะ .....ผมมักใ้ช้เวลาว่างที่รอพบหมอไปกับการอ่านหนังสือ โรงพยาบาลนี้มีศาลาพระพุทธรูปค่อนข้างใหญ่พอสมควรมีหนังสือที่มีผู้ไปบริจาคไว้เยอะครับ ถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนแต่ที่ศาลานี้ลมเย็นสบาย...ช่วงที่ผมไปนั่งอ่านหนังสือมีผู้ไปกราบพระหลายท่านบอกว่า ที่นี่เย็นสบายอย่างไม่น่าเชื่อทั้งที่อากาศข้างนอกร้อนมาก.....
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอให้สุขภาพแข็งแรงทุกท่านนะครับ
1 ปี ที่ผ่านมาผมไป รพ. ทุกเดือน มีความรู้สึกคุ้นเคย ชินกับภาพที่เห็น
อย่างที่บันทึกนี้แบ่งปันนี้ล่ะครับ
ธรรมะย่อมนำสุขมาให้จ้ะ
ดูแลสุขภาพ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงในเร็ววันนะคะ
ขออนุโมทนา สาธุ ด้วยค่ะ ลุงกร
ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาทักทาย พร้อมกับมอบดอกไม้......"ยังพอทนอยู่ได้" ครับ...ก็ "เขียนคลายเครียด" ไปตามประสาคนว่างงาน ครับ...
คิดแบบอาจารย์ก็สบายใจนะคะ เพราะต้องรอนานมากๆ เลยค่ะ ดิฉันก็ชอบนั่งอ่านหนังสือรอค่ะ
ขอบพระคุณอาจารย์ tuknarak ที่กรุณาแวะมาทักทายครับ...ขออภัยด้วยครับ..ผมมาช้าไปหน่อย..