ห้องเรียนหลังเขา
ภาพที่ 1
ภาพที่ 2
อาคารหลังเล็ก ๆ ตั้งอยู่กลางดอย เดิมทำด้วยไม้ไผ่ที่หาได้ในชุมชน พื้นเป็นพื้นดิน เมื่อไรที่ฝนตกมักจะมีน้ำขังเสมอ ส่วนหลังคามุงกระเบื้อง แต่ถูกลมพัดเสียหายเกือบทั้งหมด สภาพไม่อาจใช้งานได้ (ดังภาพที่ 1) ....แต่ได้ทำการปรับปรุงใหม่ด้วยเศษไม้ที่หลงเหลือแต่ยังแข็งแรงดี กับอิฐบล๊อค มุงหลังคาด้วยกระเบื้อง จากกำลังสำคัญของชุมชนทุกคน (ดังภาพที่ 2)
ภายในอาคาร เด็ก ๆ และเยาวชนได้นำหนังสือ ของเล่น ภาพโปสเตอร์ สื่อการเรียนการสอนที่คณะทำงานได้สรรหา รวมทั้งได้รับบริจาคจากผู้ใจดีต่าง ๆ มาจัดเก็บอย่างระเบียบเรียบร้อย
ทุก ๆ ครั้งเมื่อเด็ก ๆ เยาวชนจะเข้ามาใช้บริการห้องเรียนแห่งนี้จะต้องได้รับการตรวจความสะอาดร่างกายก่อนทุกครั้งจากพี่พิมพรคนสวย...ซึ่งเป็นผู้ดูแลและดำเนินกิจกรรมในห้องเรียนแห่งนี้
เด็ก ๆ มีมุมสำหรับเล่น ๆ ๆ เล่นตามใจฉัน แต่ต้องเล่นอย่างระมัดระวังด้วย
มีมุมเรียนหนังสือสำหรับทุกคน
มีมุมขีด ๆ เขียน ๆ คัดไทยอย่างเคร่งเครียด
มีมุมอ่านหนังสือ (มุมเดียวกันกับนั่งขีดเขียน)
แบ่งปันกันเรียนรู้ บ้างก็อ่าน บ้างก็ขีดเขียน หนังสือที่วางอยู่บนชั้นหนู ๆ อ่านหมดแล้วนะค่ะ เริ่มเยินแล้วด้วย
ห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ไม่ใช่แค่เป็นห้องเรียนของเด็ก ๆ และเยาวชนเท่านั้น แต่ก็ยังเป็นห้องประชุมสำหรับชาวบ้านด้วยค่ะ
นอกจากนี้สำหรับสาว ๆ และแม่บ้านทั้งหลาย ที่นี่ยังเป็นที่สำหรับทอผ้าด้วยนะค่ะ
ไม่ใช่เพียงแค่กิจกรรมการเรียนการสอน การเล่น การประชุม การทอผ้าตามที่เห็นในภาพเท่านั้น ยังมีกิจกรรมอีกหลาย ๆ กิจกรรม เช่น การทำน้ำยาล้างจานจากพืชท้องถิ่น การทำอาหาร การสวดมนต์ ฯลฯ เด็ก ๆ และเยาวชนช่วยกันทำด้วยความสมัครใจและตั้งใจ เว้นเสียแต่ช่วงที่ต้องทำไร่ ทำนา หรือทำการเพาะปลูกจะมีเพียงเด็ก ๆ เ็ล็ก ๆ เท่านั้นที่ไปใช้บริการห้องเรียนแห่งนี้...ส่วนเด็กโตก็จะเข้ามาใช้ในตอนกลางคืน...แต่แสงไฟก็ไม่เพียงพอค่ะ
ความเห็น (11)
เป็นโรงเรียนขนาดเล็กของ ศธ. หรือเปล่า ;)...
จริง ๆ ในหมู่บ้านจะมีศูนย์การเีรียนชุมชนชาวไทยภูเขา "แม่ฟ้าหลวง" ค่ะ ของกศน. แต่ห้องเรียนในบันทึกเป็นอาคารที่ซ่อมแซมเพื่อกิจกรรมต่าง ๆ ของเด็กและเยาวชนหลังจากการเรียนการสอนในห้องเรียนปกติค่ะ
- เด็ก ๆ ใฝ่เรียนใฝ่รู้ น่าชื่นชมมากค่ะ
- ใช้ประโยชน์จากพื้นที่คุ้มค่าจริงๆ ค่ะ การใช้พื้นที่ร่วมกันของผู้ใหญ่และเด็ก อีกมุมมองหนึ่งคือโอกาสได้พบปะและลดช่องระหว่างวัยด้วยนะคะ
ห้องเรียนที่ให้อะไรมากมาย
ขอบคุณที่นำมุมดีๆของเมืองไทยมาให้พวกเราได้เห็นนะคะ พี่โอ๋เชื่อว่าจะเป็นหนทางพัฒนาที่คนที่มีใจจะช่วยจะมีโอกาสได้เห็นด้วยค่ะ
แม้รูปลักษณ์จะดูไม่สวยงาม แต่ครูและนักเรียนคือภาพความงามแห่งความรู้ที่แท้จริง ดูแล้วอยากให้เด้กๆแถวบ้านขยันและรักการเรียนจัง
คุณค่าและการเรียนรู้ มิได้จำกัดว่าจะต้องอยู่ในห้องหรืออาคารที่สวยงามมโหฬารเสมอไป หากแต่อยู่
ที่การจัดการ และการบริหารอย่างเป็นระบบ มีจุดมุ่งหมายที่แน่นอนจ้ะ
น่าชื่นชมการจัดกิจกรรมเรียนรู้นะคะ
อย่าลืมส่งการบ้านวันนี้นะคะ
http://www.gotoknow.org/posts/532394
อยากมีบันทึกดี ๆ ร่วมกันใน Happy Ba e-book ค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ Sila Phu-Chaya ใช้พื้นที่พอเพียง และเพียงพอค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณkunrapee
ขอบคูณค่ะ คุณโอ๋-อโณ ยินดีนำมาเล่าสู่กันอ่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณมะเดี่ยว
ขอบคุณค่ะ คุณมะเดื่อ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอทพญ.ธิรัมภา
มาให้กำลังใจครูและเด็กๆ ค่ะ