ผมได้แรงบันดาลใจในการเขียนบันทึกสงเคราะห์นี้ หลังจากอ่านบันทึกของ วัฒนา คุณประดิษฐ์ ที่ พฤติกรรมศาสตร์ 21 วัน กับ พฤติกรรมศาสตร์วันเดียว
คำถามไม่ใช่ "คนเราเปลี่ยนแปลงได้หรือไม่" เพราะ "กรรมใหม่" (การกระทำด้วยกาย วาจา ใจ) ทำให้คนเปลี่ยนไปตามกฎของกรรม ตัวอย่างของคนที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม เพราะปรับเปลี่ยนการกระทำ หรือ "กรรม" ของตนเองมีให้เห็นอยู่ทั่วไป ผมขอเรียกสิ่งนี้ว่า "การเปลี่ยนแปลงตนเอง"
และคำถามก็ไม่ใช่ "คนเราถูกเปลี่ยนแปลงโดยผู้อื่นได้หรือไม่" เพราะ "กรรมเก่า" (สิ่งที่เราสัมผัสด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ล้วนเป็นผลมาจาก "กรรมเก่า") ก็คือปัจจัยสำคัญของ "กรรมใหม่" ด้วย เช่น กัลยาณมิตร สิ่งแวดล้อมรอบตัว ฯลฯ นี่หมายถึง คนเราไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงได้เพราะผู้อื่น แต่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น (อาจเป็นกัลยาณมิตรหรือคนพาล และสิ่งแวดล้อม เช่น สังคม สิ่งยั่วยุ ฯลฯ) มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสร้าง "กรรมใหม่" ของเรา
หากวิเคราะห์แบบนี้ คำถามคือ "คนเราเปลี่ยนแปลง "กรรมใหม่" ได้อย่างไรบ้าง"
ผมเคยพูดกับใครหลายคน หนึ่งในนั้นคือ แสดงความเห็นนี้ต่อครูใหญ่คนหนึ่งที่ผมถือเป็นต้นแบบชีวิต (เพื่อฝึกตนเองให้เป็น "ผู้ผลักนำการเปลี่ยนแปลง") ผมขอนำมาบันทึกพร้อม.....
ผมคิดว่าคนเราเปลี่ยนแปลงได้จาก 3 รูปแบบ คือ
จะเห็นว่าทั้ง 3 ข้อ เกี่ยวกับ "ใจ" ผมจึงสรุปว่า การเดินทางสู่การเป็น "นักผลักนำสู่การเปลี่ยนแปลง" นั้น ผมต้องทำ 3 บทบาท ได้แก่
ที่ว่ามาทั้งหมด โปรดอย่าเชื่อนะครับ เพราะผมเองก็ยังต้องฝึกฝนตนเองต่อไป
หรือท่านว่าไงครับ
ขอบคุณสำหรับโครงการ LLEN มหาสารคาม ที่ผมได้เรียนรู้ผ่านเพื่อนของผม
แต่ที่น่าเศร้าคือ ในขณะที่ทำกิจกรรม PBL แบบนี้ แล้วยังต้องพานักเรียน
ไปติวเพื่อสอบโอเนต ให้ได้คะแนนสูง ๆ ควบคู่กันไปด้วย นักวิชาการ 2
กระบวนทัศน์ที่ไม่อาจไปด้วยกันได้ วิชาการนี้มันลึกลงไปในหลุม (หรือ หอคอย)
ของใครของมันจริง ๆ
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆและมีบริบทของตนเองคือข้อ 2 ค่ะทำหน้าที่ทุกวันนี้อย่างมีความสุขเพราะประทับใจในลูกศิษย์ที่น่ารัก
ผมเองคิดว่า ตนเองพัฒนาชีวิต ชีวิตเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เพราทั้ง 3 ข้อประกอบกันครับ