อ้อยชะอมหวานขมแค่คมปาก
อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
............(แต่ง..ท่านสุนทรภู่)
อันชะอมขมลิ้นแล้วสิ้นไป
แต่ขมใจด้วยลมปากยากจะลืม
...........(ต่อ..คนถางทาง...ที่เผอิญเกิดวันเดียวกะท่านภู่ เวลาตกฟากก็ตรงกัน คือ ๒๔.๑๔ น. )
หมายเลขบันทึก: 532329เขียนเมื่อ 6 เมษายน 2013 17:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 เมษายน 2013 17:00 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
ไปได้อีกล่ะอาจารย์เรา
อันกัญชาสักบ้องต้องตาลาย มองเห็นควายเป็นกุญชรให้อ่อนใจ
ว่าไปนั้น...ฮิฮิ