ลุยมันไปเรื่อย
ผมหายจากการเขียนบล็อกไปนานมาก (ช่วงหลังเริ่มเขียนบล็อกทุกครั้งด้วยวลีนี้ไปแล้ว) รอบนี้อาจจะหายไปนานมากกว่าทุกครั้งครับ และเหมือนผมจะตัดทุกเรื่องออกจากสมองและปฏิทินงานเลย มุ่งกับการเขียนรายงานวิทยานิพนธ์ ซึ่งเมื่อเสร็จจากร่างฉบับแรก แก้ไขเพียงเล็กน้อย อาจารย์ที่ปรึกษาก็ให้สอบได้เลย และก็เป็นจังหวะที่ดีมากที่กรรมการก็ว่างให้ได้สอบอย่างเร็ว เสร็จสิ้นกระบวนการไปในวันที่ 18 มกราคม จากนั้นก็มานั่งปรับแก้ไขตามข้อเสนอแนะของกรรมการ ใช้เวลาไปสัปดาห์เต็มๆ ตอนนี้ก็อยู่ระหว่างการตรวจสอบของกรรมการสอน (อัลฮัมดุลิลลาห์)
แต่แทนที่จะว่างพอให้ได้ทำอะไรในสิ่งที่ชอบๆ อย่างเขียนบันทึกในบล็อก ก็มีงานใหญ่ๆ รออยู่นั้นคือ การเดินกิจกรรมการวิจัยสองเรื่องใหญ่คือ การจัดการความรู้ในโรงเรียนและการพัฒนาการสอนภาษาไทย ซึ่งสองโครงการนี้ชะงักไประยะเหมือนกันอันเนื่องจากทุ่มกับวิทยานิพนธ์แบบสุดตัว ออ. จริงๆ ระหว่างรอสอบก็มีอีกกิจกรรมครับ คือการนำเสนอผลงานวิจัย สองรายการ หนึ่งรายการเป็นระดับชาติและอีกหนึ่งเป็นระดับนานาชาติ เสร็จจากนั้นก็มาสอบ ชีวิตช่างสนุกสนานกับงานที่ทำจริงๆ ครับ
สิ่งที่เจอคือ อะไรที่เกี่ยวกับเรื่องเรียนแล้วมันต้องใช้พลังมากกว่าการทำงานอื่นๆ ครับ ผมทำวิจัยมาก็จำนวนที่ใช้ได้แล้วครับ อารมณ์ไปทางสนุก ท้าทาย แต่มันต่างจากการทำวิทยานิพนธ์ที่รู้สึกว่ามันน่าเบื่อ มันกดดัน ที่สำคัญมันขาดความท้าทาย ทั้งๆ ที่หัวข้อที่ทำก็เลือกเอา คิดเอง และพอต้องใช้พลังใจในการทำเยอะๆ มันเลยมีความคิดผุดขึ้นมาว่าเดี๋ยวก่อนๆ เป็นระยะ ที่น่าแปลกคือ ขนาดการนำเสนอบทความวิจัยจากวิทยานิพนธ์ก็ยังกลายเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นกดดันกว่าการนำเสนองานวิจัยทั่วไปเสียอีก (งงตัวเอง)
(ภาพการนำเสนอบทความวิจัยในการสัมมนาระดับชาติ ที่ ห้องประชุม คณะแพทย์ มอ.หาดใหญ่)
ส่วนอารมณ์วันสอบ ไม่ได้ตื่นเต้นครับ แต่มีความกดดันพอสมควร เป็นความกดดันที่สร้างขึ้นเองในใจ (ผมว่านะครับ) แล้วก็ประหลาดใจตัวเอง เสนอโครงการวิจัยมาก็เยอะ ไงมากดดันกับการนำเสนอผลวิจัยนี่ ฮิฮิ แต่ยังไงก็ต้องกล่าวว่า อัลฮัมดุลิลลาห์ ที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีครับ
(ภาพถ่ายก่อนสอบวิทยานิพนธ์ครับ)
เสร็จจากงานเรียน ก็ตามมาด้วยงานวิจัย (ดีที่ยังไม่มีงานสอน ไม่งั้นคงยุ่งวุ่นวายกว่านี้แน่ๆ) งานนี้ได้คุณเอก จตุพร มาช่วยเป็นวิทยากรหลักให้หนึ่งวัน ซึ่งผมก็เบาแรงไปเลยครับ เป็นเจ้าภาพงานเฉยๆ และวางแผนไว้ว่า จะทำก็แค่เก็บประเด็นเพื่อการนำไปใช้ในงานวันที่สอง ซึ่งก็เป็นไปตามคาดครับ ด้วยความเป็นมืออาชีพของอาจารย์เอก ทุกอย่างก็เรียบร้อยตามเป้า (ขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้)
(ภาพสวยๆ ของกิจกรรมวิจัย โดย อ.เอก จตุพรครับ)
เป้าหมายของโครงการวิจัยนี้คือ การสร้างการวิจัยจากงานประจำและการพัฒนานวัตกรรมสำหรับโรงเรียนผ่านกระบวนการจัดการความรู้ครับ ได้ อ.เอก จตุพรมาพัฒนาทักษะการเป็นคุณ facilitator ครับ
งานต่อมาก็เป็นกิจกรรมของการวิจัยพัฒนาทักษะการสอนภาษาไทย งานนี้เดิมทีคิดว่าไม่ยุ่งเท่าไร แต่สุดท้ายยุ่งเกินคาด เพราะกรอบแนวคิดการวิจัยที่กำลังเดินหน้างานมันยังไม่ลงตัวเท่าที่ควร ทำไปปรับไป และพอลงสนามครั้งนี้ซึ่งเป็นครั้งสำคัญ เลยต้องเตรียมการหนักมากๆ แต่สุดท้ายผลที่ได้ก็น่าประทับใจเป็นไปตามเป้าหมาย (อัลฮัมดุลิลลาห์)
(โครงการพัฒนรูปแบบการจัดการเรียนการสอนทักษะทางภาษาไทยฯ)
คืนนี้คงเขียนได้เพียงแค่ให้หายคิดถึงครับ ตั้งใจว่าคงจะได้กลับมาเขียนอย่างสม่ำเสมออีกครั้ง (อินชาอัลลอฮ) ความจริงมีประเด็นความรู้มากมายระหว่างเส้นทางที่ผ่านมา อยากบันทึกมากแต่เวลาไม่เอื้อจริงๆ
ความเห็น (2)
ยินดีกับความสำเร็จค่ะ
