*ความจริงแล้ว..คงไม่มีใครอยากให้เกิดการสูญเสียหรือต้องมีการจากไปทั้งสิ้น แต่เมื่อเกิดการสูญเสียแล้วทำอย่างไร ? มิให้กำลังพลเกิดการเสียขวัญ..เสียกำลังใจ..ดังนั้นทุกหน่วยงานจึงต้องมีการรับขวัญ..บำรุงขวัญคนในหน่วยที่ต้องจากไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเหล่านั้น..ต้องจากไประหว่างปฏิบัติหน้าที่..
รับ-ส่งวีรบุรุษนย.
กองบัญชาการกองทัพเรือ ได้สั่งการให้กองการบินทหารเรือดำเนินการจัดเครื่องบิน เพื่อไปรับศพวีรบุรุษ “ พ.จ.อ.สุเทพ โมคคะมูล” ซึ่งถูกฝ่ายที่ไม่หวังดีลอบวางระเบิดสังหาร. ที่จังหวัดนราธิวาส ตามข่าว ที่ได้เสนอไปก่อนหน้านี้ เพื่อนำมาทำพิธีทางศาสนาที่ฌาปนสถานกองทัพเรือ สัตหีบ. ผู้ได้รับอนุญาตให้เดินทางไปกับเครื่องบิน ท.ร.ได้คือ พ่อ แม่ ลูก เมีย ของวีรบุรุษเท่านั้น. เพื่อมิให้น้ำหนักเกินในการเดินทาง..แต่ก่อนจะมีการนำศพกลับมาบำเพ็ญกุศลนั้น..
สนามบินทหารเรือ-นานาชาติ อู่ตะเภา.
ทางหน่วยเฉพาะกิจ นาวิกโยธินภาคใต้.ได้จัดให้มีการรดน้ำศพในเบื้องต้นแล้ว ที่นราธิวาส. เฉพาะเพื่อนทหารและข้าราชการ ในพื้นที่.หลังเสร็จพิธีแล้ว..จึงนำศพมาขึ้นเครื่องที่สนามบินนราธิวาส.นักบินท.ร.นำเครื่องมุ่งตรงมาที่สนามบิน อู่ตะเภา จังหวัดระยอง. โดยใช้เวลาบินประมาณสองชั่วโมงจึงได้มาร่อนลงสู่สนามบิน.ภายในบริเวณลานจอดเครื่องบินมีญาติ..ข้าราชการหลายหน่วยมารอรับศพวีรบุรุษด้วยความตื้นตันใจ วีรบุรุษท่านนี้มิใช่รายแรกที่เดินทางมาจากนราธิวาส เมื่อไม่นานมานี้ทางหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน..
ลูกเอ๊ย..ทางการเขานำลูกกลับบ้านแล้วน๊ะ. -ออกจากเครื่องเพื่อนำขึ้นรถฮัมวี.
ได้ทยอยนำศพวีรบุรุษนย. มาจากนราธิวาสหลายท่านแล้ว ทุกท่านได้รับการต้อนรับอย่างสมเกียรติ ผู้เขียนมิได้นำมาลงในบล็อกเพราะมิได้รู้จักเป็นการส่วนตัว.แม้สุเทพ ม. จะเป็นนักเรียนจ่านาวิกโยธิน รุ่นน้องหลายปีก็ตาม..แต่พ.จ.อ.สุเทพ โมคคะมูลกับผู้เขียนนั้นมีภารกิจร่วมกันมานานพอสมควร ทั้งในและนอกราชการ.พอออกจากเครื่องแล้ว ศพถูกนำขึ้นรถฮัมวีโดยมีกองทหารนั่งให้เกียรติมาบนรถ อย่างสมศักดิ์ศรี รถฮัมวีวิ่งมาตามถนนสุขุมวิท..
ขบวนรถรับวีรบุรุษ น.ย. - บนนถนนสุขุมวิท.
โดยมีปลายทางที่ฌาปนสถานของกองทัพเรือ ติดกับวัดสัตหีบ..เพื่อทำพิธีรดน้ำศพและสวดอภิธรรมวีรบุรุษนย.อย่างสมเกียรติ. ทางกองทัพเรือได้สั่งการให้ทางหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน..ดำเนินการต่อไป. ที่ฌาปนสถานกองทัพเรือ มีข้าราชการและญาติมิตรที่ทราบข่าว มารอรดน้ำศพกันอย่างเนืองแน่น.เรา-ท่านๆ..คงเคยมาร่วมในพิธี รดน้ำศพญาติโยมกันตามปกติแล้วน๊ะครับ แต่การรดน้ำศพวีรบุรุษนั้นมิได้มีขึ้นบ่อยนักและความยิ่งใหญ่..ความตื้นตันในการสูญเสียที่เกิดขึ้นนั้น..
ภาพในอดีตของผู้เขียนและสุเทพ. - ที่สโมสรหาดนางรำ กทส.
น่าจะแตกต่างกันพอสมควร. แขกผู้ใหญ่หลายๆท่านที่่สละเวลามาทำหน้าที่โดยพร้อมเพรียงกัน กำลังทะยอยเข้ามาในงาน จากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวดตามประเพณีไทยต่อไป ส่วนจะมีการสวดกี่คืนนั้นแล้วแต่ทางเจ้าภาพ หรือทางหน่วยงานจะเป็นผู้กำหนดและนัดหมายต่อไป ..เพราะการเสียชีวิตเยี่ยงวีรบุรุษนั้น ย่อมมีการทำพิธีอย่างสมเกียรติและต้องเกี่ยวข้องกับผู้ที่จะมาเป็นประธานฯ ตลอดจนผู้ที่จะต้องมาร่วมในพิธี.พิธีการสวดและฟังเทศน์เริ่มจากคืนวันพฤหัสบดี..เป็นเพราะคืนแรกซึ่งอาจจะเป็นพิธีการไปบ้างผู้เขียนจึงยังมิได้ไปร่วมฟังด้วย..
ไปสู่สุขคติเถอะน๊ะน้องพี่. -ที่ฌาปนสถานท.ร. สัตหีบ.
จนกระทั่งคืนวันเสาร์ที่สาม ๒ก.พ.๕๖.จึงสละเวลามาฟังเทศน์เพื่อให้เกียรติกับวีรบุรุษ.รุ่นน้องของผู้เขียน ไม่บ่อยนักที่ผู้เขียนมีโอกาสมาร่วมงานแบบนี้ อาจเป็นเพราะเพื่อนข้าราชการในรุ่นราวคราวเดียวกันต่างเกษียณอายุกันไปตามวันเวลาแล้ว ก็เป็นได้ ..แถมช่วงที่ยังรับราชการและได้ปฏิบัติงานที่สามจังหวัดนั้น..ไม่ค่อยมีการประทะถี่แบบในปัจจุบันก็เป็นได้ จึงมีโอกาสรอดมาเขียนให้ท่านได้อ่านกัน..ผมมาถึงงานในคืนนั้น แต่ภรรยาของสุเทพ ม. คงจะลืมผมไปแล้ว..เพราะมิได้พบกันกว่า ๕ ปี.
ตายในหน้าที่ต้องได้รับเกียรติอย่างท่วมท้น. -ข้าราชการและครอบครัว.
พอผมบอกชื่อไปเธอนึกได้ทันที..เพราะผมเองเคยช่วยเหลือครอบครัวสุเทพไปหลายครั้ง..ผมเข้ามานั่งรอพระก่อนเวลาและพบว่า..มีผู้ใหญ่เริ่มทยอยเข้ามาในบริเวณงานแล้ว มองไปด้านหน้าพบว่ามีทหาร มายืนให้เกียรติศพอยู่สองคนด้านหน้า ในชุดพรางนย..ท่าทางสงบนิ่ง ใช้ดาบปลายปืนวางลงบนพื้นและพานท้ายปืนตั้งขึ้น รอบๆมีเสียงคุยกันเบาๆของบรรดาแขก..เพราะยังไม่ถึงเวลาที่พระสงฆ์จะมา เข้าที่เพื่อสวดอภิธรรมต่อไป..
ขอร่วมไว้อาลัยแด่ทหารหาญครับ
ด้วยความยินดีครับ ขอขอบพระคุณทุกท่านแทน..พ.จ.อ.สุเทพ โมคคะมูล ครอบครัวและญาติมิตรมา ณ ที่นี้ด้วยครับ.
ทหารเก่า..
ร่วมไว้อาลัย ทหารกล้า ค่ะท่าน
อลัยการสูญเสียผู้กล้า
ขอให้ดวงวิญญาณของทหารกล้าสู่สุคติ.....
ขอแสดงความเสียใจ และร่วมไว้อาลัย ทหารกล้า ค่ะ