การทำงานบางครังก็ประสบกับความสำเร็จเป็นดังใจที่เราปารถนา แต่บางครั้งก้ไม่ได้ดั่งใจที่ต้องการ บ่อยครั้งเข้าจนเกิดเป็นอาการท้อใจจนไม่อยากจะคิดริเริ่มทำอะไรต่อไปอีก อย่ากอยู่ทำงานตามหน้าที่ไปวันๆ เช้าเข้างาน ๐๘.๓๐ น. เย็นกลับจากงานเวลา ๑๖.๓๐ น. ไม่อยากสนใจใครๆรอบข้าง แต่ชีวิตริงไม่เป็นได้เช่นั้น ความรู้สึกผิดชอบ ชั่ว ดี ยังมีอยูในจิตใต้สำนึก จึงจำใจต้องทำอะไรอีกมากมาย เพื่อสังคม เพื่อชุมชน เพื่อความคุ้มค่าแห่งการได้มาซึ่งค่าตอบแทนจากภาษีของประชาชน ถึงแม้จะไม่มีกะจิตกะใจทำก็ตาม แต่ก็ต้องฝืนเพราะมันคือหน้าที่ และความรับผิดชอบที่แบกอยู่เต็มบ่า จะทิ้งไปได้อย่างไรเล่าในเมื่อประชาชนส่วนใหญ่ได้ฝากความหวังหลายอย่างไว้กับเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาระงานเพื่อการพัฒนาคนเพื่อพัฒนาสังคมโดยรวมให้เกิดความผาสุขอย่างยั่งยืน
จงลุกขึ้นสู้ต่อไป ถึงแม้เธอจะล้มลุกคลกคลานไปบ้าง แต่เมื่องานประสบผลสำเร็จ
นั่นคือความภาคภูมิใจที่เธอได้รับ
จงจำประโยคนี้ไว้
อย่าเอาความคิดของคนทั้งโลกมาเทิน(เก็บใส่สมองแล้วเอาไปคิดในทางลบ)ไว้บนหัว
ผิดไปแก้ไขไม่ได้
จะเก็บมาเป็นอารมณ์ทำไม
ถ้าจะเก็บไว้ ขอให้เก็บไว้เป็น "ครู"
อย่าเก็บไว้เป็น "ยาพิษ"
บันทึกเพื่อความทรงจำ
"บางครั้งความจริง...ต้องนิ่งใบ้
บางหนต้องยอมให้...เหมือนโง่เขลา
ผ่านชีวิตรู้จัก...ไหนหนักเบา
ได้ไม่ได้ดั่งใจเรา...ช่างปะไร....ง
อยู่ในวงการการสอนมาค่อนข้างนาน ผ่านผู้บริหารมาค่อนข้างมาก แต่.....ครั้งหนึ่งมีท่าน ผอ.เขตพื้นที่การศึกษาให้นโยบายมาว่า หลังเลิกเรียนให้ทุกโรงเรียนสอนการอ่านการเขียนให้กับนักเรียนที่อ่านไม่ค่อยออกและเขียนไม่ค่อยถูก ผอ.โรงเรียนระดมทุนไปทำแบบฝึกมาให้ครูหมดไปหลายเงิน(ครูนะที่ว่าหมดหนะ) ใช้ฝึกเด็กไปไม่ถึงเดือน ผอ.เขตพื้นที่ย้ายไปที่อื่น ผอ.โรงเรียนบอกว่าให้งดการสอนเสริมใครจะปึกช่างมัน แต่ ผอ.เขตพื้นที่ที่มาใหม่ท่านเคารพบูชาวัดธรรมกายมาก ผอ.โรงเรียนก็สั่งให้ครูนุ่งขาวห่มขาวทุกวันศุกร์ และมีการอบรมธรรมะที่ไหนที่ท่าน ผอ.เขตพื้นที่จัดทุกคนต้องเข้าร่วม เอาอีกแล้ว ท่านผอ.เขตพื้นที่การศึกษามีคำสั่งให้ย้ายไปอีก ท่าน ผอ.โรงเรียนบอกว่าต่อไปให้งดการติดต่อกับทางธรรมกายต่อไปเพราะเบื่อชุดขาว ผอ.เขตพื้นที่ที่มาใหม่ก็เน้นบอกว่าให้หาวิธีการเพิ่มคะแนน Onet ให้ได้โรงเรียนไหนใส่ใจเอาไปได้เลย(เอาอะไรไม่รู้น๊ะ) ท่าน ผอ.โรงเรียนไปหาสำนักพิมพ์ที่ไหนก็ไม่ทราบเก็บค่าสอบเด็กคนละ 50 บาท ผลสอบออกมาวิชาวิทยาศ่สตร์ชั้น ม.3 นักเรียนของท่านได้อันดับ 1 ของจังหวัด นี่ขนาดแค่เตรียมน๊ะ ท่านผอ.โรงเรียนวิ่งเข้าเขตทุกวัน ขึ้นป้ายขนาดใหญ่หน้าโรงเรียนยังกับว่าท่าน "โอบามา"มาเยี่ยมอย่างนั้นแหละ ที่พูด ๆ นี่น๊ะ เพราะมองแล้วว่า ทุกอย่างหนะ ธรรมดา ท่านใดมีเรื่องที่ธรรมดาก็ว่ามาให้อ่านบ้าง
ขอคุณทุกบันทึกที่ให้กำลังใจ บางครั้งคนทำงานก็เป็นอย่างนี้แหนะน๊อ เบื่อๆก็ต้องทน เผื่อเจอนายใหม่ที่เข้าทางเราบ้าง ก็คงจะได้ทำงานด้วยความสบายใจบ้าง แหละน๊ะ
ไม่มีใครแก่เกินวัยในการเรียน ถ้าภาคเพียรเรียนรู้อยู่เสมอ
ยิ่งในยุคการแก่งแย่งแข่งกันเรียน ยิ่งต้องเพียรให้มาก (ถ้า)ไม่อยากจน