...เด็กชายตุ๊คะ...
....หญิงพม่า 7 คน ชาย นับ 10 เนื้อตัวมอมแมม
นับได้ถึงสกปรก กลิ่นเปรี้ยว ปลิวหึ่งกาย เสื้อผ้าเก่าคร่า
ยืนหน้าสลอน ประตูเหล็กเขต 4 แดนหลังกำแพงสูง
แววตาหวาดหวั่น หวาดกลัว
ดั่งตก.....อยู่ในมือนายพรานผู้โฉดแลโหดร้าย
รอวันถูกฆ่า...กลัวเหลือเกิน... ฉันกลัวเหลือเกิน.....
ฉันเดินออกประตูเล็กขนาดหนึ่งคนเดิน เข้า-ออกแดนหญิง เพื่อรับผู้ต้องขังหญิง 7 คน เข้าแดน
สมาชิกเก่าที่ต้องโทษอยู่ก่อน พลางมามุงสมาชิกใหม่ ของบ้านทรายทอง
อย่างสอดรู้สอดเห็น...สุดชีวิต
ที่พูดปกาเกอะญอ... ก็ส่งเสียงทักทาย... ทั้งกะเหรี่ยงโปว์ กะเหรี่ยงสกอร์
สิ่งที่ได้กลับมา....คือ....ความเงียบ...
.กรรรมล่ะ!!....7 นางนี้....... เป็นพม่าล้านเปอร์เซ็นต์
ข้ามแดนมาทางแม่สะเรียง โดยมีนายหน้าพามา
พอตำรวจจับ นายหน้าหายอ่ะ... ตามธรรมเนียมปฏิบัติ.....
ฉันสังเกตุแขนขาแต่ละคน ลายพร้อยจาก"ยุงป่า"กัด อนิจจา...ความอดอยาก..แท้ๆ..
ถึงกับจูงลูกเต้าลูกผัวลักลอบหลบหนีเข้าเมืองไทย
...แต่ละคน...ก็คน...เหมือนคนไทย...
น้ำตาแต่ละคนเริ่มไหล...รันทดหมดหวัง......ชีวิต....
ฉันตรวจค้นตัวทุกคน และจับแขนเด็ก 4 ขวบ เด็กติดผู้ต้องขัง
เ็ด็กผู้ชายคมสัน แบบแขกกะลา ตัวเล็กบาง เก้งก้าง แบบขาดสารอาหาร
เด็กร้องจ้า จับแขนแม่ ฉันปล่อยมือ กลัวเด็กน้อยเจ็บปวด จากการฉุดยื้อดึง
ฉันจับทุกคนดูที่ศรีษะตรวจตรา....."เหา"....
............คราวที่แล้ว .......ฉันทำพลาด... .......
พม่าอีกกลุ่ม...เอาเหา...ข้ามแดนมาทัวร์ เมืองไทยด้วย
ฉันวิ่งขอยาจากสถานพยาบาลแทบจะไม่ทัน....เกือบไม่ทันรักษา...
.ถึงกระนั้น ....ก็ไม่ทันเก็บความลับ ...เสียงลือกระหึ่มทั่วคุกบนเขา..
..........ผู้ต้องขังหญิง......".เป็นเหา"....................
...เด็กชาย ตุค๊ะ....
เด็กชาย ตุ๊คะ....ร้ิองเพลงชาติไทย ตอนเข้าแถวแปดโมงเช้า"สนั่นหวั่นไหว" หลังจากดูเชิงมวยอยู่ 2 อาทิตย์
เด็กชาย ตุค๊ะ...ช่วยทำงานดอกไม้ประดิษฐ์ กับป้าๆนักโทษหญิง... ส่วน นางทั้งเจ็ด ยังคงร้องไห้โศกาอาดูร
เด็กชาย ตุค๊ะ...วิ่งเล่นรอบแดน เดินหนึ่งก้าว วิ่งหนึ่งก้าว พลางพูดภาษาพม่า ใส่ป้าป้าอาอานักโทษหญิงไทย
หลังจากรู้ว่า... ทุกทุกคน ฟังตนพูดไม่รู้เรื่อง เด็กชาย ตุค๊ะ ก็ใช้ภาษามือ ประกอบภาษาพูดพม่า
เด็กชาย ตุค๊ะ...ช่วยกวาดบ้าน รดน้ำต้นไม้ ช่วยถือของเบาๆ วิ่งไปกอดคนนั้นคนนี้ ... ทั้งวัน...
เด็กชาย ตุค๊ะ...มองทุกอย่าง ในคุก ด้วยรอยยิ้ม.. อนิจจา...นักโทษผู้ใหญ่...มองคุกด้วยดวงตาอีกแบบ...
เด็กชายตุค๊ะ...ร้องเพลงภาษาพม่า ตอนสองทุ่ม เสียงใสกังวาน สะกด 25 ชีวิต ทุกเผ่าชน ในเรือนนอน
ช่างมีความสุข ประหนึ่ง "คุก...คือบ้านแสนรัก..." หน้าตายิ้มแย้ม ดวงตาคม หวานหยาดที่มาพร้อมรอยยิ้ม
ส่วนแม่ที่นอนกอดตุ๊คะ...ใบหน้า ไร้ทุกข์ ไร้สุข
เหลือเพียงลมหายใจ.....แววตาเหม่อลอย......ตายไปแล้ว.
...หล่อนตายไปแล้ว...
คำปลอบโยนฉัน...หล่อนไมไ่ด้ยิน
....หล่อนอยู่ในโลกนี้...และอยู่ในอีกโลก...ทับซ้อนกัน...
วันหนึ่ง.....
ผู้ช่วยเหลือเจ้าพนักงาน (นักโทษความประพฤติดี) มาแจ้ง
ผู้ต้องขังหญิงชาวพม่าทั้ง 7 คน ไป"คอนเฟอเร้นท์" ( ขึ้นศาลผ่านกล้อง)
ฉัน...ต้อน...ไป..ขออนุญาต ใช้คำว่าต้อน ...
เนื่องจาก ภาษามือ...บางที...เขาก็ยังงง...งง
ศาลแจ้ง ยังสอบพยานไม่เสร็จ......ฝากขังต่ออีก 12 วัน.....
บัดดล!!!..............สิ้นคำศาล!!!.........ดั่งใบไม้ร่วง!!!..................
บ้างเป็นลมบ้าหมู..... บ้างร้องไห้ .... อย่างจิตแข็ง ก็หน้าซีด........
เด็กชายตุค๊ะ......วิ่งประคองแม่ที่เป็นลมชัก.......
....ผู้เป็นผัว...ที่ต้องคดีมาด้วยกัน...กระโดดนั่งทับแขนเมีย
ไม่ให้ฟาดหัวฟาดหาง...ไปโดนคนอื่น......ในห้องคอนเฟอร์เรนท์อันเล็กแคบ...
เด็กชายตุค๊ะ....วิ่งดึงแขนแม่..ดึงแขนป้า...ดึงแขนอาอาชาวพม่า..
.เด็กชายตุค๊ะ...งง......เกิดอะไรขึ้น.....ทุกคน เป็นอะไรกันไปหมดนี่.....
หลังจากนั้น...
เด้กชายตุค๊ะ..ก็ลากแขนแม่....
มานั่งโต๊ะกินข้าวสามมื้อ
...แม่ไปไหน เด็กชายตุค๊ะ...ตามไปดูแลด้วย...
จนแม่เริ่มทำใจได้บ้าง
เด็กชาย ตุค๊ะ...ก็กลับมา....ยิ้มหวานอีกครั้ง.......
เพลงชาติไทย... ก็กลับมากระหึ่ม......ดังสวยสดงดงาม
ด้วยเสียงเด็กน้อย ใสใส เล็กเล็ก.......ทุกทุกเช้า....
เด็กชาย ตุค๊ะ....
....................." มิงกะลาบา ตุค๊ะ.".................
แว่วเสียง "สึยาม่า" ทัก "สวัสดี"......................
เด็กชายตุค๊ะ หันหน้ากลับ
.... วิ่งถลาเข้าสู่อ้อมกอดฉัน ผู้เป็น"สึยาม่า".....
........................................
...........................................
ความเห็น (6)
ความาเมตตาอยู่ที่ไหน ความรักอยู่ที่นั่น
..... ขอบพระคุณค่ะ.... ท่าน...คนถางทาง ......
- ไม่ว่าจะเกิดในแดนดินใด ชาติใด ภาษาใดในโลกนี้
- ทุกคนคือ...มนุษย์.....เท่าเทียมกัน
- ต้องการความรัก ความอบอุ่น ความมั่นคง การยอมรับนับถือเท่่าเทียมกัน
สุดยอดเรื่องสั้นชีวิตจริงจากคุก น้องสาว หลบไปคอนก็ไม่ได้พบกัน เพราะบังขึ้นมาอยุธยา แต่สัญญาว่าก่อนจะย้ายจากแม่สะเรียงจะต้องแวะมาชิมกาแฟคนคุกสักครั้ง แต่กินแบบ คอนเฟอร์เร้นท์ ไม่เอา
สวัสดีปีใหม่ไทยครับ
สุขสันต์วันสงกรานต์ประสานสุข
นิราศทุกข์โรคภัยห่างไกลหาย
สุขภาพสมบูรณ์เกื้อกูลกาย
สิ่งใดหมายให้สมหวังประดังมา
อ่านแล้วเห็นภาพเลยครับ...พี่น้อย..
-------------------------------------
สมแล้วสำเนียงคนเก่าก่อน
ท่านวินวอนว่าเด็กเปรียบดังผ้าขาว
เด็กจะดำฤาจะขาวอยู่ที่เรา
ผู้ใหญ่เฒ่าแต่งแต้มเสริมเติมกัน
------------------------------------
ตุค๊ะยังเยาวัยสดใสซื่อ
ตุค๊ะคือผ้าขาวไร้โศกศัลย์
ตุค๊ะเป็นเด็กน้อยมิรู้ทัน
ตุค๊ะนั่นอยู่ในแดนราชทัณฑ์
-----------------------------------
#ตุค๊ะ เด้กชายผู้น่าสงสาร