"ขนมถั่วแปบ" ห้องเรียนในครัว
เมื่อกล่าวถึงขนมแล้ว ขนมที่เป็นอาหารดั้งเดิมของที่นี่ก็จะเป็นข้าวต้มมัด และข้าวปุก ซึ่งจะได้ทานกันทีตอนที่มีพิธีกรรมสำคัญเท่านั้น ส่วนขนมอื่น ๆ ก็จะเป็นขนมที่ซื้อจากภายนอกเข้ามา เป็นจำพวกขนมสำเร็จรูปต่าง ๆ บ้านไหนที่พอมีเงินก็จะได้ลิ้มรสของขนมที่ตนเองอยากกิน ส่วนบ้านไหนไม่มีเงินพอก็ต้องอด บางครั้งอาจจะได้รับน้ำใจจากผู้ใจดีที่บริจาคมาให้
ศศช. (ศูนย์การเรียน ฯ ในพื้นที่) มักจะซื้อขนมปิ๊บมาให้นักเรียนเสมอ แต่เชื่อไหมค่ะว่านักเรียนมักจะแบ่งขนมกลับไปฝากให้พ่อแม่ พี่น้อง ตายายด้วยทุกครั้งหลังจากได้รับแจกขนมจากครู (ตัวอย่างสถานการณ์ที่แอบเห็น : เมื่อได้รับแจกขนม 5 ชิ้น นักเรียนบางคนก็จะแบ่งเลยว่าจะแบ่งให้ใครบ้าง ชิ้นนี้เอาไปให้น้องใส่กระเป๋ากางเกงข้างซ้าย ข้างนี้เอาไปให้หลานเก็บใส่กระเป๋าข้างขวา ชิ้นนี้เอาไปให้ยายใส่กระเป๋าเสื้อไว้ เมื่อครบทุกคนแล้ว ส่วนที่เหลือก็จะเป็นของตัวเองและจะกินตอนนั้นเลย บางกรณีถ้ามีคนที่ต้องแบ่งเยอะหน่อย ก็จะทำการแบ่งขนมแต่ละชิ้นออกเป็น 2 ส่วน ต้องแบ่งให้ลงตัวด้วยนะ ไม่งั้นตังเองก็จะไม่ได้กิน)
สำหรับศศช.รังบี้ กับศศช.แม่ระมีดหลวง ไม่ได้มีแค่ขนมปิ๊บเท่านั้นค่ะ ครูมักจะซื้อวัตถุดิบมาให้นักเรียนได้ลงมือทำขนมแปลก ๆ ใหม่ ๆ สำหรับพวกเขา เช่น ขนมบัวลอย กล้วยบวชชี ขนมโค ฯลฯ สำหรับเดือนนี้นำเสนอเมนู "ขนมถั่วแปบ" นักเรียนลงมือทำกันเองเลย โดยมีคุณครูแหม่มคนสวยคอยกำกับอย่างใกล้ชิด
เริ่มด้วยการขุดมะพร้าว
นวดแป้ง
นี่ก็นวดแป้ง (ขี้มือผมเองครับ)
คุณครูคนสวยเริ่มสอนแล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อ นักเรียนทุกคนตั้งใจกันจริงค่ะ
หลังจากฟังคุณครูเสร็จแล้วก็ลงมือทำกันเลย
ช่วยกันทำ จะได้เสร็จไว ๆ ค่ะ
กลุ่มนี้ต้มแป้งกันเสร็จแล้ว ก็นำมาใส่ไส้ถั่วแปบ โรยด้วยน้ำตาลและมะพร้าว
หน้าตาน่ากินไหมละค่ะ
นำขนมไปแบ่งให้เพื่อน ๆ น้อง ๆ จนครบทุกคน คนที่ทำก็ได้เยอะหน่อย คนที่ไม่ได้ทำก็ได้น้อยกว่า แต่ก็ทั่วถึงนะ ถามความรู้สึกนักเรียนแล้ว บอกว่าสนุกกับการทำขนม หากที่บ้านมัวัตถุดิบก็อยากกลับไปทำให้ที่บ้านกินบ้าง...
ที่สำคัญคือ วันนี้นักเรียนต้องกลับไปทำการบ้านที่ครูตั้งโจทย์ให้จากการทำขนมครั้งนี้ อย่างน้อยนอกจากจะได้ลงมือทำขนมเอง รู้ส่วนผสม ขั้นตอน กระบวนการ ได้ลิ้มรสผลงานของตนเองแล้ว ยังได้กลับไปฝึกทักษะการใช้ภาษาไทยด้วยค่ะ...
ความเห็น (17)
น่าสนุกและน่ากินด้วยครับ ;)
น่ากินจริง ๆ ด้วย ;)...
- เด็กๆๆได้เรียนรู้
- ดีจังเลยครับ
- ขอกินด้วยคนครับ
- เด็กๆได้เรียนรู้โดยการปฏิบัติจริง
- และยังอิ่มอร่อยด้วย
- เป็นกำลังใจให้คุณครูคนเก่งด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณธ.วั ช ชั ย ต้องขึ้นไปกินบนดอยเลยนะค่ะ
อยากชวนอาจารย์Wasawat Deemarnไปเที่ยวค่ะ แต่หนูเอามาเล่าเรื่องในนี้ดีกว่า เพราะถ้าพอมีเวลาว่างให้อาจารย์พักดีกว่านะค่ะ งานเยอะเกิน ว่างเมื่อไหร่เจอที่สุริวงศ์ทุกทีเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ขจิต ฝอยทอง หากพอมีเวลาอยากชวนไปเที่ยวหาเด็ก ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณKRUDALA จะนำกำลังใจนี้ไปบอกคุณครูในพื้นที่ให้ด้วยค่ะ
ขอบคุณดอกไม้ทุกดอกที่ทุกคนมอบให้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ขยันเขียนบันทึกมากขึ้น หลังจากที่ขี้เกียจนานเกินไปแล้วค่ะ
เขียนอีกนะคะ จะตามมากิน เอ๊ย อ่านค่ะ
พี่ เอ๊ย น้ายังไม่เคยได้ฝึกทำเลย หลาน ๆ โชคดีนะคะ ได้ฝึกเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง ๆ ครั้งนี้ถั่วแปบ ครั้งหน้าขนมเทียนก็ดีนะคะ ชอบทานมากค่ะ
ขิบคุณค่ะคุณหมอภูสุภา จะมาเขียนอีกแน่นอนค่ะ มีอีกหลายเมนูเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์Sila Phu-Chaya ขนมเทียนก็ทำกันค่ะ แล้วจะเก็บภาพมาฝากค่ะ
เห็นน้องๆทำขนมกัน น่าสนุกจังเลย ที่ไหนคะ น่าไปสอน (เด็กจะดื้อไหมหนอ) ตอนจบครูใหม่ๆ เคยคิดว่าอยากไปสอนเด็กดอย เด็กที่อยู่ตามป่าเขาลำเนาไพร มีน้ำตก มีอากาศดีๆ มีสายหมอก ดอกข้าว ดอกไม้ป่า อะไรประมาณนั้น แต่พอฟังเพื่อนรุ่นพี่ที่เคยไปสอนตอนบรรจุใหม่ๆ เค้าเล่าว่า ที่ รร.เค้าไม่มีรถผ่าน ร้านค้าก็หายาก เวลาจะกินอะไรลำบากมาก มีครั้งหนึ่ง พี่เค้าเล่าว่า กลับมาบ้าน ต้องเข็นไก่ตัวเป็นๆ ขึ้นไปข้างบนดอย บนเขา เพื่อเอาไปฆ่ากินกันข้างบน ฟังทีแรกคิดว่าพี่แกพูดเล่น เลยหัวเราะ ขำกัน สนุกสนาน คิดว่าพี่แกเล่าเพื่อให้น้องๆขำ แล้วก็ต่อว่าพี่แกว่า จะบ้าเหรอ แล้วทำไมพี่ ไม่ซื้อไก่ที่เค้าทำแล้ว รึที่มันปรุงเป็นอาหารสำเร็จรูปไปกิน มันไม่ง่ายกว่ารึ 555555555 ปรากฏว่า พี่แกตอบสวนกลับมาทันทีว่า จะบ้าหรือ ก็ที่นั่นไม่มีไฟฟ้า จะเอาไก่ เนื้ออะไรไปใส่ตู้เย็นที่ไหนกันเล่า ปรากฏว่า พี่แกพูดเรื่องจริง ไม่ได้โกหก ติดตลกอะไรเลย ฟังแล้ว เด็กนักเรียนที่นั่นคงจะลำบากน่าดู แต่ก็ยังอยากลองไปสัมผัส บรรยากาศ วิถีชีวิตแบบนั้น ว่ามันจะเป็นยังไง จะลำบากอย่างที่เค้าพูดขู่ไว้จริงไหม
ขอบคุณค่ะคุณครูNopparat Pongsuk เหมือนที่รุ่นพี่คุณครูเล่าแหละค่ะ หรืออาจจะลำบากกว่านั้น ถ้าไม่ยึดติดกับอะไรมาก ก็มีความสุขดี ธรรมชาติสวยงามเสมอค่ะ
จริงด้วยค่ะ " ถ้าเราไม่ยึดติด ก็มีความสุข" ชอบวลีนี้ของคุณดอกหญ้าน้ำมาก ขอให้มีความสุขกับการค้นคว้า เก็บรวบรวมข้อมูล นะคะ
ขอบคุณค่ะคุณครูNopparat Pongsuk