แม่ของเรามีความหมายมากมายแต่ประโยคหลักของคําว่าแม่ก็คงหนีไม่พ้นการเป็นผู้ให้ชีวิตหรือหญิงผู้ให้กําเนิดบุตรปกป้องคุมครองดูแลรักษาและสังคมไทยยังใช้คําว่าแม่นี้เรียกสิ่งดีงามตามธรรมชาติอื่นๆเพื่อยกย่องเทอดทูนในฐานะผู้ให้กําเนิดและหล่อเลี้ยงชีวิตลูกทุกคนแต่ในแง่มุมของข้าพเจ้าคิดว่าแม่คือผู้เสียสละส่วนตนเพื่อลูกๆทุกคนและแม่ก็ค่อยประคบประหงมลูกจนเติบโตความรักของแม่ถือว่าเป็นความรักที่บริสุทธิ์หาอะไรมาเปรียบไม่ได้เลยและแม่พร้อมที่จะตกระกําลําบากเพื่อลูกของตนโดยไม่สํานึกเสียใจ
แม่ไม่เคยรังเกียจลูกเลยไม่ว่าลูกจะเกิดมาหน้าตาเป็นยังไงร่ากายไม่ครบ32หรือเปล่าแต่คนที่ค่อยอยู่เคียงข้างเราคือแม่ค่อยดูแลเรายามเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นที่ปรึกษาให้ลูกได้เสมอค่อยให้กําลังใจและแม่ก็ชี้แนะแต่สิ่งดีงามให้ลูกเสมอ
ทุกสิ่งทุกอย่างแม่จัดเตรียมให้เราอยู่ตลอดและแม่ก็ไม่เคยบ่นเลยสักนิดตั้งแต่เล็กจนเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ส่งลูกเรียนหนังสือจนถึงจุดมุ่งหมายของชีวิตของลูกก็คือได้ทํางานดีๆทําและสามารถดูแลตัวเองได้ไม่ต้องพึ่งคนอื่นและสามารถสร้างครอบครัวตัวเองให้อบอุ่นมีฐานะที่มั่นคงสามารถดูแลแม่ในยามแก่เฒ่าไป
สุดท้ายก็อยากฝากกลอนเกี่ยวกับแม่
ในหัวข้อ กราบเท้าแม่
พระคุณแม่ แท้จริง สุดยิ่งใหญ่
จะหาไหน มาเทียบ เปรียบแม่ได้
แม่รักลูก ฟูมฟัก จากดวงใจ
รักจากใคร ก็มิแม้น มาแทนทัน
บรรจงกราบ แทบเท้า ของคุณแม่
ปิติแผ่ ซาบึ้ง จึงเอ่ยขาน
บทกวี ร้อยกรอง ด้วยกลอนกานท์
ก้มกราบกราน แม่เรา ทุกเช้าเย็น
ค่ะก็อย่าลืมบอกรักแม่และคิดถึงแม่ด้วย
ถามท่านว่าท่านกินข้าวหรือยังกําลังทําอะไรอยู่เหนื่อยไมสบายดีไมและเป็นไงบางมั่นดูแลเอาใจใส่เสมอเพราะแม่ของเราไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดเพราะสักวันแม่อาจไม่ได้อยู่กับเราก็ได้ทําดีกับใครก็ไม่เหมือนแม่ของเรารักและเป็นห่วงและเคารพท่านเสมอและตลอดไปค่ะ