ทำได้ง่ายๆ และดีกับสุขภาพทั้งนั้นเลยค่ะ หัวปลี ปลูกต้นไม้ ผลไม้ หน่อไม้ คุยกับคุณยายข้างบ้าน อาจารย์ก็พักบ้าง แล้วตัดหัวปลีไปฝากคุณแม่โดยไวค่ะ
* เข้าใจคุณแม่คนขยันค่ะ..จะพักต่อเมื่อกายสังขารไปต่อไม่ไหวแล้ว..
* ความสุขคือได้ทำสิ่งที่ตนรัก..ไม่เกี่ยงเรื่องอายุ
นั่นคือการที่เขาได้พักแหล่ะอาจารย์ขจิต เหมือน พ่อ แม่ชลัญ เขามีความสุขในสิ่งที่ทำ พ่อชลัญเคยถามชลัญกลับว่า แน่จริงเลิกเป็นพยาบาลก่อน แล้วค่อยให้พ่อเลิกทำนา
สวัสดีค่ะ
มาอ่านสาส์นของอาจารย์ถึงคุณแม่
อ่านแล้ว รู้สึกเลยค่ะ ว่าตัวเองยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำเพื่อแม่เลย
ขอบคุณค่ะ
ชอบใจตรงที่ อ.ขจิต บอกว่าอยากให้แม่ฟังพระ นั่งสมาธิ ย้อนกลับนึกถึงตัวเอง แต่ก่อนแม่ก็เป็นอย่างแม่อาจารย์เหมือนกัน แต่ครั้งที่จะบรรจุครู แม่ได้บอกกับพระไว้ว่า ถ้าลูกสอบได้ จะอยู่วัด ตั้งแต่นั้นมา แม่ก็อยู่วัดมาตลอด เข้าหาธรรมมากขึ้น พอกลับจากวัดก็จะสวดมนต์ เข้านอน แล้วก็เปิดซีดีธรรมให้แกฟัง หมดห่วงไปได้คนนึงและ แต่ยังเหลือพ่ออีกคนที่ยังจูงแกเข้าวัดไม่ได้ ก่อนแกจะไปไกล อยากทำให้ได้ ไม่รู้จะเป็นไปได้มั้ย
เลียงหัวปรีหรอยค่ะ
แม่อาจารย์คงชอบนะค่ะ
แม่ท่านคงตั้งตารอ
อย่าท้อค่ะ
พยายาม...มองหาต่อไป
แม่ท่านคงสมหวังสักวันค่ะ
เป็นกำลังใจให้แม่ท่านนะค่ะ
แม่อาจารย์ คล้ายแม่พี่แก้วเป๊ะ
เรื่องที่แม่ถามไว้หลายปี ตอบเสียทีให้ถูกใจแม่นะคะน้องอาจารย์ ดร.ขจิต ^__^
อยากรู้คำถามของแม่-ความหวังของแม่ จังเลยค่ะอ.ขจิต
..............
ก็มัวแต่สอน.. ทำงาน.. สอน.. ทำงาน.. แล้วก็สอน
แม่เลยไม่ได้คำตอยซะที ใช่ไหมคะ
อาจไม่ใช่แค่ M100 อาจจะ M150 นะคะนั่น
คุณแม่อาจารย์ไม่รอเก้อหรอกน่า....ฟันธง
อาจารย์ขจิตชอบ....สีขาว ใช่ไหมคะ?
อะไรที่เป็นความปรารถนาของแม่..คือ..ความสุขที่เราจะมีให้แม่ค่ะ อจารย์สนองความสุขด้วยการที่แม่ชอบทำงานนับว่ากตัญญูแล้วค่ะ
อ.ขจิตครับ ถ้าให้ท่านอยู่เฉยๆ ท่านก็คงจะอึดอัด ก็เหมือนให้อ.เลิกสอนภาษาอังกฤษ สอนการกระซิบด้วยวจีไพเราะภาษาอังกฤษ สอนอะไรต่อมิอะไรแหละครับ เอาอะไรมาแลกก็อดทำไม่ได้นะครับ
หมอสุข
พี่ชายเล่าให้ฟังว่ายายก็ชอบทำโน่นทำนี่ไม่หยุดจนบางทีลืมไปว่าสภาพร่างกายของท่านไม่เหมือนเมื่อยังหนุ่ม บางทีนั่งถางหญ้าในสวนทั้งวัน อีกวันต้องไปหาหมอ ก็เลยบอกไม่ต้องทำ ยายก็ไม่ฟังแถมยังไม่มีความสุขอีก พักหลังเลยปล่อยแต่ขอให้ทำอย่างอื่นที่ไม่หนักมากเช่นทำกับข้าว รดน้ำต้นไม้และให้ท่านรู้สึกว่าตัวเองยังสามารถ ยังทำอะไรๆ เพื่อลูกหลานได้ ให้รูสึก appreciated.
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอ.ขจิตสบายดีนะคะ (หาเวลาพักผ่อนก็จะดีค่ะด้วยความเป็นห่วง) โชคดีที่คุณแม่ท่านมีป้า ๆ ข้างบ้านเป็นเพื่อนคุย คล้ายกับคุณแม่ดิฉัน ท่านจะมีเพื่อนข้างบ้านมานั่งเคี้ยวหมากคุยกันทุกวัน(สมาคมปากแดง) ตอนเช้าก็มีสมาคมไส่บาตรชุมนุมหน้าบ้าน และมีข่าวสารของหมู่บ้านแลกกันทุกวัน เลยต้องตื่นตามเสียงที่สมาคมของคุณแม่มาเสวนากันทุกเช้า มาร่วมวงสนทนากัน ที่คล้ายอีกอย่างคือขยันไม่ยอมหยุดพักลูก ๆ บอกก็ไม๊ฟัง...คนแก่ดื้อถ้าตีได้เหมือนเด็กนักเรียนก็ดีนะคะ (สงสัยนิ๊ดสส....จดหมายของอาจารย์คุณแม่จะได้อ่านมั๊ยคะ)
ดีแล้วครับที่แม่มีความสุขกับงานที่ทำ ปล่อยให้ท่านทำไปเถอะนะ เป็นการเคลื่อนไหวออกกำลังกายในตัวด้วย หากไม่ได้ทำอะไรเลยก็คงเหงาครับ ได้เห็นแม่ทำในสิ่งที่สนใจทำงานประจำเราก็สบายใจด้วยครับ
น้องแอ๊ดค่ะ .... เคยทราบมาว่า .."ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่" ...ที่แน่ๆ ดูลูกชาย "ขจิต" ก็ดูที่แม่เช่นกันนะค่ะ :-)) ขยัน..ยังไงก็ยังงั้น!! ..คุณแม่ท่านแข็งแรงก็เป็นที่สุขใจของลูกๆ หลานๆทุกคน รวมถึงคุณพ่อด้วย... ฝากกราบสวัสดีท่านด้วยนะค่ะ..
พี่สังเกตจากยาย.ก็คล้ายๆกับคุณแม่ของน้องแอ๊ด ..ลูกหลานให้เงินใช้ พอเีพียงแก่การทำบุญ ไปวัด ทานอะไรก็ทานได้น้อยแล้ว แต่ยังมีความรู้สึกอยากปลูกผักสวนครัว หาบใส่กระจาดไปขายด้วย วันที่มีตลาดนัด..ได้เงินมาก็ไม่มาก ลูกหลานไม่อยากให้ทำ แต่ยายจะภูมิใจมาก ว่าเป็นเงินจากน้ำพักน้ำแรงของยาย เวลาทำบุญ ท่านว่าเงินของท่าน มาจากหยาดเหงื่อแรงกาย ได้บุญจริงๆ ได้ยินดังนั้น ลูกๆ หลานๆก็เลยไม่ทัดทานอีกต่อไป ให้ยายได้ไปเจอเพื่อน พูดคุยทักทายกัน หัวเราะมีความสุข ถึงเวลาก็ไปรับกลับจากตลาด ..ชีวิตมีคุณค่า มีความหมายของการที่จะอยู่ต่อไป... ลูกหลานก็เลยต้องหาเวลามาสนับสนุนกิจกรรมของยาย ดูแล้วเป็นกุศโลบายที่ดีมาก ...ทำพอประมาณ.. อย่างน้อย ยายก็ไม่ถูกขัดใจ เราก็ไม่เครียดว่า ยายจะทำมากไป หาทางออกที่สุขใจทั้งสองฝ่ายค่ะ ที่กล่าวมานี้ พี่เป็นหลานที่อยู่ห่างกันคนละบ้านกะยาย เวลาไปเยี่ยมได้รับการเล่าสู่กันฟังค่ะ :-)) ยายก็อายุยืน ไม่มีโรคประจำตัว จำทุกคนได้แม่น เรียกชื่อถูก มีโรคประสาคนสูงวัย ก่อนที่จะจากพวกเราไป..:-((
ขอบคุณอาจารย์นะครับ ที่เล่าเรื่องแม่ให้อ่าน อ่านแล้วคิดถึงแม่เลยครับ
อิจฉา อาจารย์คะ ที่มีแม่ ให้เขียนจดหมาย ถึง
แม่ทำงานมากแสดงว่าแม่ยังแข็งแรงคะ อย่าให้แม่หยุดทำงานเลย ถ้าแม่่หยุดทำงานแสดงว่าแม่ป่วยคะ
ฝากความระลึกถึงท่านด้วยคะ
พักเถอะน่ะครับคุณแม่
สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต ที่เคารพ หลังจากได้ห่างหายไปนานมากมายจนอาจารย์อาจจะลืมไปบ้างแล้ว ^^ นะคะ เลยแวะมารายงานตัวค่ะ...จะไม่ห่างหายไปจากบ้านนี้อีกนะคะ...^ ด้วยความเคารพค่ะ ครูน้ำผึ้ง
ผมไม่แปลกใจว่า ทำไมแม่ไม่อยู่นิ่งเลย ผมเลยสงสัยต่อไปอีกว่า ตอนแม่ท้องผม แม่แอบไปดื่ม M100 ด้วยหรือเปล่า???
ไม่ต้องแปลกใจค่ะ ดื่มแน่นอน อ.ขจิตถึง...
อ้อ ข้อสุดท้ายนี่ ต้องมากินกาแฟกันค่ะ
ฉายาพี่ กามเทพอุ้มสม มีหลายคู่แล้วที่รักกันแต่งงานกันโดยแม่สื่อคนนี้ ฮ่า ฮ่า
ว่าจะทำให้เป็นจริงเป็นจัง เปิดตัว เก็บเงินค่าสมาชิก อิ อิ
อ.ขจิตคนแรกแล้วกันสำหรับเปิดศักราชใหม่
นะคะ
HBD มั่ง เราเกิดเดือนเดียวกันค่ะ
แม่ คุณน้องด๊อกเตอร์ต้องดื่ม M100 ตอนท้องคุณน้อง แน่นอน เพราะคุณน้องก็ active ไม่หยุดหย่อนเหมือนกัน ..ไฟพี่มอดดดด มอดดด แล้ว ขอบคุณนะคะที่คอยให้กำลังใจเสมอๆๆ
คุณแม่อาจารย์ขจิตขยันเหมือนคุณแม่อาจารย์พนัสเลยนะคะ แวะไปอ่านบันทึกเกี่ยวกับคุณแม่ของทั้งสองอาจารย์ มีความขยันหมั่นเพียร ไม่ยอมพัก และรักดูแลลูกแบบเดิมแม้ลูก ๆ จะโตกันหมดแล้ว ความเป็นคุณแม่งดงามเป็นสากลจริง ๆ ค่ะ อาจจะมีจุดเด่นแตกต่างกันบ้าง แต่ก็สร้างความรักและกตัญญูต่อลูก ๆ ทุกคนค่ะ
ทุกปีต้องเข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์ถึงแม่
การที่แม่ได้ปลุกผัก ดายหญ้า สิ่งนี้ทำให้แม่มีสุขภาพแข็งแรงเพราะได้ออกกำลังกายเป็นประจำ สม่ำเสม
การที่แม่ได้ปลุกผัก ดายหญ้า เป็นการปฏิบัติภาวนา ทำให้แม่มีสมาธิมีใจจดจ่อในสิ่งที่ทำ ที่สำคัญ แม่ได้ทำในสิ่งที่แม่รัก สุขทั้งกาย สุขทั้งใจ
เมื่อก่อนแม่พี่ก็ทำเหมือนแม่อาจารย์ แม่ถึงได้แข็งแรงมาถึงทุกวันนี้ไม่เจ็บป่วยไข้ จนเดี๋ยวนี้สุขภาพสังขารเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ อยากให้แม่ได้ทำอย่างเดิมแม่ก็ทำไม่ได้ ปวดแข้งปวดขา ยืน เดิน นานไม่ได้
ขอให้แม่อาจารย์สุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะคะ มีลูกที่น่ารักและเป็นคนดีอย่างนี้แม่คงภูมิใจมากๆ
อาจารย์ทำงานหนักก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อย่านึกว่าเป็นวัยหนุ่มวัยสาวจะแข็งแรงตลอดไป บางครั้งเครื่องจักรทำงานไปนานๆ ก็ต้องมีวงรอบพักบ้าง เดี๋ยวเครื่องพังเร็ว
รัก คิดถึง ห่วงใยเสมอค่ะ