เรื่องของแม่ของฉัน

อ่านเจอหัวข้อเชิญชวนให้เขียนเรื่องแม่ แต่ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อเรื่องว่าไรดี คิดว่าคงมีคนใช้ชื่อนี้เยอะแล้วแน่ๆๆ ไม่มีอะไรจะเขียนหรอกเพราะทุกช่วงเวลาของชีวิตที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบันเรื่องของแม่คือธุระที่สำคัญอับดับหนึ่งของลูกเสมอมา เรื่องของแม่คือเรื่องที่ต้องทำทันทีเดี่ยวนี้ ไม่ใช่ว่าแม่บอกให้ทำน่ะแต่นี้คือหน้าที่ของลูกที่พึ่งทำให้แม่ได้เมื่อยังมีชีวิตอยู่ มีเรื่องประทับใจเกี่ยวกับแม่มั๊ยไม่รู้ แต่ทุกเรื่องที่แม่ทำให้จำได้ ทุกเรื่องที่ทำให้แม่คือความสุข ตั้งแต่รู้เรื่องและจำความได้ จะได้อยู่กับพ่อแม่คือช่วงปิดเทอม แม่จะมารับและไปกรุงเทพอยู่กับพ่อ พอใกล้จะเปิดเทอมก็มาส่งบางที่พ่อก็มาด้วย บางเทอมเราก็อยู่กับพ่อ สองคน ปกติเราอยู่กับยาย ที่มีพ่อกับแม่เราเป็นคนดูแลค่าใช้จ่าย บ้านที่มีน้าๆๆอยู่ด้วย จากนั้นเราก็ห่างจากครอบครัวช่วงไปเรียนพยาบาล มีวิกฤติชีวิตพ่อเสียชีวิตตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ (เรียนปีสาม) แม่มีครอบครัวใหม่ แปลกเราไม่มีความคิดที่จะต่อต้าน (แม้แต่คิดก็ไม่มี) จนใครๆๆก็ยังสงสัย เมื่อจบมาทำงานก็ดูแลตามกำลังที่ทำได้ เพราะแม่เค้าก็มีครอบครัวของตัวเองอยู่แล้ว แต่ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม เราไม่เคยคิดว่าแม่ทำผิดหรือถูก เราคิดแค่ว่าแม่คือแม่ ไม่มีเหตุผล หรือคำถามว่าทำไม ไม่เคยคิดที่จะหาเหตุผลในการกระทำของแม่ สิ่งที่แม่ลูกจะทำให้กัน ดูแลกันก็น่าจะมีแค่นี้ ทุกอย่างที่แม่ต้องการลูกทำได้เสมอ ทันที รักแม่