" ดอกไม้ ใบหญ้า ปลาวาฬ..ความรัก "
(.."หล่อน"...รำพึง รำพัน..อยู่ในหัวใจ..)...เอ..ดอกไม้ ใบหญ้า ปลาวาฬ ความรัก..มันมาเกี่ยวพันกันได้อย่างไร.....ปลาวาฬ..ตัวใหญ่เบ่อเร่อ..ใหญ่กว่าเรือเล็กลำนั้น..หลายเท่าตัว.."ชายเริ่มแก่..คนนั้น..เล่าว่า..เขากับปลาวาฬมีความรักผูกพันธ์กันได้อย่างไร.."มัน"..มาเวียนว่ายอยู่ใกล้ๆเรือเล็กๆของ..เขาคิดว่าแน่ๆมันจะจมเรือซะด้วยซ้ำเขา..เพราะไม่ยอมไปสักที..จนกระทั่ง.เขาทนไม่ไหว..เขา ก้าวข้ามความหวาดกลัวที่มีอยู่..หย่อนมือลงไปในน้ำ..เขาลูบไล้..ปลาวาฬตัวนั้นราวกับจะส่งสัญญาณถามว่า.."เจ้าต้องการอะไร"..มันลอยตัวขึ้นสูงและเหลือกตามองดูเขา..ส่งคลื่นเสียงคราง..ยาว..ราวกับจะบอกว่า.."ความรัก"..ไงล่ะ..จากนั้นมา..ในอ่าวเล็กๆแห่งหนึ่งในแปซิฟิค.."ความเหงามองหารักของปลาวาฬตัวนั้นเป็นที่รับรู้แห่งมวลมนุษย์...."
กุหลาบ...ดอกโตกว่าฝ่ามือ..ลอยละล่องอยู่กับแผ่น..น้ำ..ทะเล..สีเขียวครามเข้ม..สีชมพูหวานแหววของกุหลาบ..ลอยกระเพื่อมเหมือนจะเตือนความจำ.ที่ฝังแน่น....เถ้าถ่านที่เหลือจาก ทรากกาย..ถูกปล่อยปรายลงทะเลพร้อมช่อ.ดอกไม้.."สัญญลักษณ์แห่งความรัก".ที่ตายจาก..แล้ว..ใบหญ้าเล่า...มันลอยพริ้วลู่รับลมอยู่ท่ามกลางดอกหญ้าหลากสี..มันคงเป็นสัญญาณรัก..ของมวลหมู่ผึ้งภุมรีเช่นกัน.."ดอกไม้ ใบหญ้า ปลาวาฬ ความรัก"...
และ.."ท่านเล่า"...ท่าน..อยู่กับ.."นี่แหละหนอ..บ่อ..ความรักที่รวบรวม..รึ.เปล่า.."(หล่อน..รำพัน..ในใจ..ด้วยคลื่นเสียงเดียวกับปลาวาฬ..)
ความเห็น (19)
สวัสดีคุณยายธี บ่อแห่งความรัก รอยหยักแห่งความจำ คลื่นเสียงปลาวาฬ คือลำนำแห่งความรัก
ลึกซึ้งทั้งคุณยายธี และท่านวอญ่า
- มีดอกไม้กับหาดทราย
- และทะเลยามค่ำมาฝากยายธีจ้ะ
...ด้วยคาระวะ..จากใจ.สำหรับ.ท่านที่.มี.หลุมรัก.ที่กว้างใหญ่ไพศาล.ในใจ..เจ้าค่ะ..ยายธี..
สวัสดีัครับ
ชอบที่ยังใช้คำ่ปลาวาฬ ;)
..สวัสดีค่ะคุณ ธวัชชัย..."ชอบที่ยังใช้คำว่า ..ปลาวาฬ..."..หมายความว่า..อะไร..เจ้าคะ..(ยายธี)
หลายปีก่อนมีข่าววาฬพ่อแม่ลูกครอบครัวหนึ่งติดแผ่นน้ำแข็งที่อลาสก้า ไม่สามารถว่ายน้ำออกทะเลได้ ผู้คนก็แห่กันไปช่วยเหลือ เจาะน้ำแข็งๆเป็นระยะๆเปิดทางให้วาฬเดินทางออกมหาสมุทธ แต่วาฬก็ไม่ยอมไป จนพบว่าวาฬตัวลูกนั้นกำลังป่วย สุดท้ายเมื่อลูวาฬตายไป พ่อแม่จึงออกเดินทางตามทางที่ผู้คนช่วยกันทำให้ ตอนนั้นดูข่าวแล้วน้ำตาไหลถึงความรักความห่วงใยของพ่อแม่วาฬ ที่ไม่ยอมทิ้งลูกแม้ว่าตัวเองจะต้องตายไปก็ตามที
- ป้าธีครับ
- เกี่ยวกันจริงๆด้วย
- สบายดีไหมครับ
สวัสดีค่ะ..คุณนกขมิ้น..ในโลกสี่เหลี่ยม..เก็บความรัก..ความผูกพันธ์.มีเรื่องราวมากมาย...มา กระตุ้้นเตือนความทรงจำ..ของคน(ธรรมดาๆ.).อย่างเราๆ.ไม่ให้เลือนหายไปกับเวลา..ที่เร่งรีบ..รีบร้อนที่จักรัก..อีกเรื่องที่ยายธีเห็น..ภาพหมูน้ำ..แม่ลูก..ลูกที่พึ่งคลอด..ถูกประคองกอด..ให้รับ..อ๊อกซิเจนเหนือน้ำ..ว่ายเวียนวน..ตามติดซึ่งกันและกัน..แม่..เป็นผู้ดูแลและให้ความรู้..กับความเป็นอยู่ในธรรมชาติ..และ..สัญชาติญาณ..(ตรงกันข้ามกับมนุษย์..นะเจ้าคะ..ยายธี)
สวัสดีค่ะคุณยายธี
หากในสิ้นปีนี้มีโอกาสได้มีไปดำรงชีวิตอยู่กับหลวงแม่ ก็ขออนุโมทนาด้วยค่ะ
ยังไม่มีโอกาสอย่างคุณยายธีเลยค่ะ อาจจะต้องให้เวลาอีกสักพักค่ะ
นครปฐมอยู่ไม่ไกล คงมีโอกาสได้พบกันอีกนะคะ
..สวัสดีค่ะ..อาจารย์ ขจิต..ขอบคุณค่ะ..ยายธี..สบายดี.."ตอนนี้..กำลังเรียน..bio-dance..อยู่เจ้าค่ะ"..ที่เรียน..ก็ฝันว่าจะเป็น..นกกระเต็น..๕๕๕๕....คงจาสบายดีกว่านี้อีกเยอะเลย..เหอๆๆๆ...ยายธี
..สวัสดีค่ะ..คุณ ณัฐรดา..ขอบคุณค่ะ..ที่มาเยี่ยม..หากจะไป..จริงๆ..จะส่งข่าวไป..เจ้าค่ะ..ยายธี
ขอบคุณ และอนุโมทนาอีกครั้งค่ะ
สวัสดีครับ
ผมหมายความว่า ปัจจุบันมีหลายคนนิยมใช้คำว่า "วาฬ" แทนคำว่าปลาวาฬที่เคยใช้แต่เดิม
ส่วนผม ยังนิยมใช้ว่า "ปลาวาฬ" อยู่ ครับ
ความรักมีทุกแห่งหน.. ถ้าเรามองให้ลึก สื่อให้ถึง ส่งใจไปให้ สามารถรับรู้ได้นะคะคุณยายธี
..สวัสดี..ค่ะคุณ ธวัชชัย..ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างเจ้าค่ะ...ยายธีเป็นคนแก่ที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับภาษาไทยมากนัก..เพิ่งจะมาเริ่มใช้ก็ตอนหัดเขียนบล้อก..ป้องกัน..สมองเสื่อม..อิอิ..จำได้ว่า..ตอนไปสอน..ปั้นที่มหาวิทยาลัยศิลปกร..ไม่ยอมเขียน..ภาษาที่เขาใช้กัน(ประติมากรรม)..รู้สึกว่า..ดูถูกอาชีพ(ตัวเอง)๕๕๕..เลยใช้ภาษาเดิมๆที่เคยเขียน..ปฏิมากรรม..เจ้าค่ะ..ยายธี
สวัสดีเจ้าค่ะ..คุณระพี..ยายธี..ก็เข้าใจว่าอย่างนั้นเจ้าค่ะ...(ธรรมดาของสัตว์โลก..นะเจ้าคะ.."บางครั้งก็เลือกที่รัก..มักที่ชัง"..(เพิ่งเห็นหลัดๆวันนี้ในโลกสี่เหลี่ยม...ลูกแกะเพิ่งเกิด..วิ่งหาเต้านมแม่..ถูกงัดกระเด็น..เพราะเข้าผิดจังหวะ..แม่กำลังหิว..ก้มหน้าก้มตากินหญ้าอยู่...อ้ะะๆๆ)...ยายธี
อยากอ่านเรื่องที่ยายธีสอนบ้างค่ะ
ÄÄ..สวัสดีค่ะ..คุณภูสภา.."อยากอ่านเรื่องที่ยายธีสอน..บ้าง.."..อ้ะะๆๆๆ(แอบ..หัวเราะ..ไม่ใช่..เยาะเย้ย..นะเจ้าคะ..)..ที่แอบหัวเราะไม่ใช่อะไรหรอกเจ้าค่ะ..มันเป็นความลับสุด..ยอดแห่งหัวใจ..คือ..ทุกครั้งในชีวิต..ที่ถูก"จ้างให้ไปสอน"...คือ..เวลาที่ถูกจ้างให้ไปเรียน..เจ้าค่ะ..(เลยเป็นคนโชคดี..ที่ได้..รับการสอนที่เป็นครูที่ดีที่สุดในโลก..จากผู้เรียน..)..เจ้าค่ะ..."ก็มีสั้นๆ..ที่จะเขียนเท่านี้แหละเจ้าค่ะ..และอนึ่ง..อาชีพครู..ไม่เคยอยู่ในความคิดฝันที่อยากจะเป็น..เลย..รอดตัวไป..กับคำว่า"ยกย่อง" ตัวเองว่า เป็นผู้รู้.(ครู).."..เลยได้ผลพลอยได้..ในชีวิต..ที่ต้องเรียนรู้..อยู่ตลอดเวลา..เจ้าค่ะ..โดยเฉพาะเมื่อครั้งหนึ่งได้มีโอกาศไปเรียนรู้การเล่าเรียนแบบฝรั่งๆ..เจ้าค่ะ.(ยายธี)...