เรียนรู้วิถีชาวบ้าน..ผ่านโต๊ะซักประวัติ รพ. ( การลดพลังงาน และ การทำน้ำส้มควันไฟ )


เมื่อเช้าชลัญนั่งซักประวัติผู้ป่วยเบาหวาน เจอผู้ป่วยท่านหนึ่งมารับยาก่อนนัด 2 วัน  ซึ่งการมาก่อนนัดนั้นผู้ป่วยมักมีเหตุผลต่างๆนานา เช่น  เจ็บป่วยมากขึ้น   ยาหมดก่อน  จะไปธุระ  ซึ่งเป็นหน้าที่ ที่ชลัญต้องถามผู้ป่วยเสมอ  เพื่อการดู แลให้ครอบคลุมกาย จิต สังคม ( holistic ) ดังเช่นผู้ป่วยรายนี้

                ผู้ป่วยชิ่อ ลุงฉ่ำ  ทิศรักษ์  มารับยาก่อนนัด 2 วัน  ชลัญก็ถามตามระเบียบ ( ระบบวางไว้ว่าถ้ามีอะไรที่ผิดปกติ ให้ถามตามระเบียบนี้  เห็นมั๊ยชลัญเคร่งครัด )

                ชลัญ  :  อ้าวทำไมมาตรวจก่อนนัดล่ะจ๊ะ

                ลุงฉ่ำ :  พอดีผมต้องไปประชุมน่ะหมอ 

มองหน้าตาการแต่งตัวแล้ว ไม่ใช่ รศ.ดร. แน่นอน 

                ชลัญ  :  อ๋อ ! ลุงเป็นผู้ใหญ่บ้าน  กำนัน หรือ อบต. ล่ะ

                ลุงฉ่ำ :  ก็เป็นลุงฉ่ำนี่แหล่ะครับ 

                 ชลัญ  :  อ้าวแล้วมีประชุมอะไรกะเขาล่ะ  (แนะ ชลัญสอดรู้เรื่องชาวบ้านอีก )  

                ลุงฉ่ำ :  ก็เรื่องเศรษฐกิจพอเพียงนี่แหล่ะครับ   

            ชลัญ  :  แสดงความสนใจทันที “ ยังไง”  

                ลุงฉ่ำ :  ก็เริ่มเล่ายาวเลย “ พอดีในหมู่บ้านผมมีการส่งเสริมในเรื่องของเกษตร ซึ่งพวกผม เป็นกลุ่มลดพลังงาน  โดยการเผาถ่านโดยใช้ ถัง 200ลิตร  แล้วสกัดน้ำส้มควันไฟได้ด้วย  โอ๊ย ... ใช้ดี  มีคนสนใจมากมายมาดูงานก็มี ผมเป็นตัวแทนกลุ่มน่ะครับก็เลยไปอบรม”

                ชลัญคิดในใจ เออ!........เข้าท่า  ทำไมแถบบ้านชลัญ ไม่คิดทำแบบนี้บ้างเนี๊ยะ  เห็นนั่งซดเหล้าเมาบุหรี่ตั้งแต่ไก่โห่ เห็นแล้วเซ็ง

                ชลัญ  :  อืมม์......... สนใจค่ะลุงเดี๋ยวต้องขอไปเยี่ยมบ้านแล้ว 

                ลุงฉ่ำ :  ได้ครับหมอ  โอ๊ย!............. ผมมีรูปเก็บผลงานเอาไว้ด้วยนะครับ ( ลุงแสดงความดีใจจนเห็นได้ชัดว่าเราสนใจงานของลุง ) ผมว่าจะหยิบติดมือมา แล้ว จะได้อวดหมอ

                ชลัญ :  ไม่เป็นไร ลุงก็วันไหนผ่านมา ลุงก็แวะมาให้ดูก็ได้  ว่าแต่ว่าถ้ามีคนสนใจมาขอดูงานลุงนี่ ลุงจะรับมั๊ย 

                ลุงฉ่ำ :  รับครับหมอ  ไม่คิดค่าใช้จ่ายด้วยแต่เรื่องอาหารการกินต้องช่วยตัวเอง  ผมมีปัญญาเลี้ยงหรอกครับ   

                ชลัญ : ก็เกิดการสนใจเผยแพร่อีก  “แล้วถ้า พยาบาลจะเอาเรื่องของลุงลงอินเตอร์เนตเผยแพร่ลุงจะว่าอะไรมั๊ย 

                ลุงฉ่ำ : แสดงอาการดีใจอย่างเห็นได้ชัด  “  ได้ตรับ  แต่ผมไม่ได้เอารูปมา “

                ชลัญ : ไม่เป็นไรลุง เดี๋ยววันวันไหนว่างชลัญจะไปเยี่ยมที่บ้านล่ะกัน 

ลุงฉ่ำก็พยักหน้ารับคำ  ก็เริ่มซักประวัติเบาหวานของลุง  ระดับน้ำตาลดี อยู่สีเขียวตลอด  อืมมมมม์ ...เข้าท่า 

............................................................................................................................................................................

ผ่านไปช่วงบ่ายชลัญก็ไม่ได้คิดอะไร  ขึ้นประชุม วิชาการ สักพักพี่ที่ห้อง โทร.ขึ้นมาบอกมีญาติมาหา  ลงไป เอ้าลุงฉ่ำ  แกมาพร้อมกับน้ำส้มควันไฟ 1 ขวด  ถ่านที่แกทำ  และ รูปผลงานแก มาให้ชลัญดู  โอ้โห !  อย่างนี้ไม่เอามาโชว์ชาว GTK ได้อย่างไร 

                 

รูปลุงนำเสนอเมื่อครั้งมีคนมาดูงาน

ลุงฉ่ำนำสนอ พืชผักที่ปลูกฉีดด้วยน้ำควันไฟ  ไม่มีแมลงรบกวนเลย

ของฝากที่ลุงฉ่ำนำมาฝากชลัญ 

 

ไว้มรีเวลาว่าจะไปเยี่ยมลุงที่บ้าน ลุงฝากบอกมาว่าใครสนใจจะถ่ายทอดเป็นวิทยาทานว่างั้น 

 

 

ชลัญธร  ตรียมณีรัตน์ 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 491886เขียนเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 03:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 กันยายน 2013 19:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

เศรษฐกิจพอเพียง.. จะช่วยชาติไทยคงอยู่..

 

น้องชลัญ ช่วยบอกหมอฟันด้วยว่า น้ำส้มควันไม้ รักษาอาการปวดฟันเบื้องต้นได้ดี

ลองช่วย่เติมความรู้ความชาวบ้านด้วยการที่ทำมีหลักฐานรองรับทางวิชาการ จากทันตกรรม จะดีมากๆ

งานที่คุณชลัญทำมีความหมาย และครบรสจริงๆ ค่ะ

...เป็นความสุขที่ผมเองแอบฝันไว้เหมือนกันนะ เกษตรแบบพอเพียงเนี่ย...ตอนเกษียร ไม่รู้จะมีแรงอ่ะป่าว

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท