แลกเปลี่ยนเรียนรู้สู่ค่ายนักเรียน

ทำค่ายนักเรียนจากความรู้แบบครูพีกลักจำ

ผมเองไม่มีความถนัดและความชำนาญในการทำค่ายนักเรียนเลยครับ แต่วันหนึ่ง "น้องแหม่ม" ในที่ทำงาน มาบอกว่า จะทำค่ายเด็ก ช่วยเป็นวิทยากรให้หน่อย ผมก็ตอบตกลงทันที ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรแบบไหน

ผมก็กลับมานั่งทบทวนดู แบบ "ครูพักลักจำ" ว่าวิทยากรค่ายที่เคยประทับใจ มีใคร และ เขาทำกิจกรรมแบบไหน ก็ค่อยๆ ทบทวนไปทีละคนสองคน รวมทั้งกิจกรรมต่างๆ ที่เคยไปร่วมประชุมสัมมนาในหลายๆ ครั้ง

ก็พอนึกรูปแบบมาได้บ้าง แต่ทีมวิทยากร จะเป็นใครนัก ก็ต้องค่อยๆ หาไป เพราะผมจะเน้นกิจกรรมค่ายแบบ Active learning จะเชิญคุณครูมาเป็นวิทยากร คุณครูก็จะติดรูปแบบ Passice learning อยู่ ก็เลยชวนเพื่อนคนหนึ่ง ที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ลองชวนให้มาทำกิจกรรมค่ายเด็กดู เพื่อนรับปากก็โอเค

กลับไปก็ไปเตรียมเนื้อหาเตรียมกิจกรรมเอาไว้มากมาย โดยกะว่าผมกับเพื่อนผม จะเป็นวิทยากรหลัก พอไปถีงสถานที่ ไปพบกับเด็กที่จะมาทำกิจกรรม ก็ต้องปรับแผน เปลี่ยนกิจกรรมใหม่หมดครับ เพราะเด็กที่มาเข้าค่าย เป็นเด็กที่มาจากครอบครัวแตกแยก ครอบครัวยากจน และ ครอบครัวที่ขาดความอบอุ่นเป็นส่วนใหญ่ ก็เลยมาบอกกับเพื่อนว่า คงต้องปรับกิจกรรม ไม่ต้องเน้นวิชาการมาก เน้นการพูดคุยสนทนา ให้เด็กได้พูด ได้แสดงออก เราก็มีหน้าที่ฟัง และ คอยสอดแทรก เพื่อนผมก็โอเค

วิืทยากรหลัก ตอนแรกจะเชิญคุณครูที่มา มาเป็นวิทยากรด้วย แต่คุณครูติดภารกิจ ก็เลยได้น้องปีสี่ กำลังเรียนอยู่ มาร่วมเป็นวิืทยากร ก็โอเคครับ ไม่ต้องใช้เวทีบรรยายอะไร นั่งล้อมวงคุยกันอย่างเดียว

จากการคุยกันในวงใหญ่ เพื่อนผมบอกว่า ต้องปรับเป็นวงเล็ก เพราะวงใหญ่เด็กจะไม่ค่อยกล้าพูด

ผมก็เล่นเกมละลายพฤติกรรม สองเกม ให้เกิดความเป็นกันเอง และ ผ่อนคลาย หลังจากนั้นก็ให้เข้ากลุ่มย่อยสามกลุ่ม

พูดคุยกันแบบไม่เป็นทางการ คุยเรื่องสบายๆ เรื่องชีวิตของตัวเอง เรื่องราวรอบตัว

เพื่อนผมที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ก็มานั่งพูดคุยกับเด็ก เพื่อนผมประทับใจครับ ที่ได้มาฟังเด็กและเด็กเล่าปัญหาชีวิตให้ฟัง จากเด็กที่มีท่าทีต่อต้าน สักพัก ก็อ่อนลงมา สงบ เรียบร้อย

น้องนักศึกษาก็พูดคุยกับเด็กอย่างสนุกสนาน

ฝึุกให้ทำงานกลุ่มย่อย

ฝึกนำเสนอผลงาน

สิ่งที่เด็กได้จากการเข้าค่าย

ผมเอง ก็ประเมินกิจกรรมอยู่ตลอดครับ จากเพื่อนและจากน้องนักศึกษา ปรับเปลี่ยนกิจกรรมตลอกเวลา ตามสถานการณ์ ที่ประทับใจ คือ เด็กเขากล้าพูด กล้าแสดงออก และ กล้าเล่าปัญหาชีวิตให้ฟัง อย่างเปิดใจ เด็กลางคนจากนั่งนิ่ง ก้มหน้า พอเขาได้พูดและมีคนรับฟังเขา เขาจะเริ่มมีความกล้า และ กล้าออกมาพูด

สิ่งที่วิทยากรได้จากการเข้าค่าย

๑. เพื่อนผมบอก "คุ้ม" มากๆ ครับ ที่ได้มาเข้าค่ายแบบนี้ ได้พัฒนาตัวเองมากๆ

๒. ผมเอง ก็ได้ความรู้ในการทำค่ายไปจากเด็กละครับ เด็กจะเป็นตัวสะท้อนเอง ว่าแต่ละกิจกรรม Work หรือ ไม่ work

ความสำเร็จในกิจกรรม ผมว่าเกิดจากตรงนี้ครับ

๑. กิจกรรมไม่เน้นวิชาการ ไม่เน้นกิจกรรมที่มาจากครู แต่จะเน้นกิจกรรมตามความพร้อม ตามความสนใจของผู้เรียน

๒. จะเน้นบรรยากาศที่ปลอดภัย และ บรรยากาศแห่งความไว้วางใจ ไม่ตำหนิ ไม่จับผิด เสริมแรงอยู่ตลอดด้วยการชื่นชม

๓. วิทยากร จะเน้นความเท่าเทียม เป็นกันเอง

จากความสำเร็จตรงนี้ ก็จะนำไปใช้ในการทำค่ายสภานักเรียน และ ค่ายสิทธิเด็ก อีก ๒ ค่าย ซึ่งรับปากน้องแหม่มไว้แล้ว โดยใช้ทีมวิทยากรชุดเดิม

ข้อสังเกต

ใจจริง ผมจะเชิญทั้งครูและผู้บริหารที่มาด้วย เชิญให้มาเป็นวิทยากรประจำกลุ่ม แต่มีภารกิจกันหมด

มีคุณรูเหลืออยู่ ๑ ท่าน ผมให้เป็นวิทยากรประจำกลุ่ม ทราบมาว่าคุณครูท่านนี้ เป็นคนพูดหมดเลย เด็กไม่ได้พูดอะไรเลย ทั้งๆ ที่ผมก็บอกไปก่อนแล้วว่า "ครูพูดให้น้อย ให้เด็กพูดให้มาก"

เขียนใน GotoKnow โดย small man
ใน แลกเปลี่ยนเรียนรู้

คำสำคัญ (Tags): #ครูเพื่อศิษย์#แลกเปลี่ยนเรียนรู้

หมายเลขบันทึก: 487125เขียนเมื่อ 5 พฤษภาคม 2012 10:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 มิถุนายน 2012 16:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (5)

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 5 พฤษภาคม 2012 10:52 น. ()

ตามมาให้กำลังใจ
ผมเชื่อว่าท่านรองฯทำได้แน่นอน
แต่กลายเป็นว่า ท่านรองฯ กลายเป็นวิทยากรงานน้องแหม่มที่เคยเป็นลูกน้องท่านรองฯ
ปกติเด็กจะกล้าพูดถ้าอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย
แต่เจอคุณครูแบบนี้ก็แย่ครับ
มีคุณรูเหลืออยู่ ๑ ท่าน ผมให้เป็นวิทยากรประจำกลุ่ม ทราบมาว่าคุณครูท่านนี้ เป็นคนพูดหมดเลย

เอาทุเรียนทองผาภูมิมาฝากครับ