http://gotoknow.org/blog/k-prapaporn/399243

        มาสโลว์

http://gotoknow.org/file/mhsresearch/InterAct_INCompetencies4.pdf

    Facilitation

http://www.youtube.com/watch?v=K84iT_8G-AU&feature=related

   red  hot chilli  peppers

เสียงที่ดังที่สุด...คือ...เสียงที่เงียบจากการเอาเรื่อง

   (นำมาจาก แม่ชีศันสนีย์)

สุนทรียสนทนาแบบ TA

จิตวิทยาความต้องการ  ของ มาสโลว์

KM ภาคปฏิบัติ คุณหมอวิจารณ์

เช้านี้  ประมาณ 8  โมง โทรศัพท์ไปคุยกับประธานชมรมลูกเสือชาวบ้านที่บ่อไร่  เรื่อง การนักหมายพูดคุยทาบทามตัวแทนเสื้อเหลืองและเสื้อแดง ที่จะมาทำ "สานเสวนา"  ได้รับคำตอบจากประธานลูกเสือชาวบ้านบอกว่า ท่านได้นำไปสอบถามในที่ประชุมเขตที่สมุทรปราการ ที่ประชุมเขตบอกว่าอย่าเพิ่งจัดในช่วงนี้เลย  เพราะการเมืองกำลังร้อนแรง   บางที ผู้ขึ้นเวที หรทือ ผู้พูด   อาจไม่มีอะไร แต่คนฟัง  อาจจะมีการโต้เถียงกันจนคุมเกมไม่อยู่    ประธานบอกว่าตอนนี้  ค่อยคอยดูไปก่อนดีกว่า เอาไว้เย็นลงหน่อยแล้วค่อยทำ

        ผมก็ตอบรับท่านไปครับ  

        เช้านี้ 10 โมง  ไปเข้าประชุมที่จังหวัด   มีผู้เข้าประชุมท่านหนึ่ง เสนอมาว่า  โรงเรียนน่าจะนำเสนอผลงานไดอะหลอ็กครอบครัว   เพราะน่าสนใจดี

        แสดงว่าผลงานเวทีครอบครัวสุขภาวะในโรงเรียน  เริ่มมี "คนนอก"  รู้จักบ้างแล้ว  เลยได้มอบให้โรงเรียนเขาสมิงวิทยาคม  นำผลงานเวทีครอบครัวสุขภาวะในโรงเรียน  มานำเสนอในเต็นท์แสดงผลงาน

        ก็ยังดีครับ ที่ยังมีคนรู้จักและสนใจ "เวทีครอบครัวสุขภาวะ" ขึ้นมาบ่าง  เพียงคนเดียวก็ยังดี

     *  วันนี้เป็นวันเริ่มต้นการทำงานที่ดีอีกวันหนึ่ง   เช้าเดินมาเซ็นชื่อ   เจ้าหน้าที่ท่านหนึ่งในกลุ่มที่เป็นรุ่นพี่  ไม่เคยไหว้ทักทายเลย  เช้านี้  ยกมือไหว้สวัสดีทักทาย   ด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส  เลยถือว่าเป็ยนิมิตหมายอันดี

      *  มื้อกลางวัน เลยชวนเจ้าหน้าที่ในกลุ่มทั้งหมด ไปทานข้าวกลางวันด้วยกัน  ทุกท่านเต็มใจไปทานข้าวด้วยความยินดี

     *  บรรยากาศการทานข้าวกลางวันก็เป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติ   เป็นกันเอง  ไม่เกร็งและไม่เครียด

     *   ที่ผ่านมา  มีความขัดแย้งกันบ้างระหว่างผมและเจ้าหน้าที่ในกลุ่ม   วันนี้  น่าจะเป็นวันที่ลืมเรื่องขัดแย้งเก่าๆ  มาเริ่มต้นใหม่ด้วยใจและมิตรภาพ ถือเป็นสัญญาณที่ดี

      *  ผมเองประเภทใจร้อน ไม่ยอมใคร   ก็จะต้องปรับลดตัวเองลงมาบ้าง   ตามกลอนสดที่เขียน

 วันนี้ม่มีงานอะไร  จะออกไปใหนก็ไม่มีโครงการ เลยนั่งเผ้าสำนักงาน  อ่านโกทูโนว์

http://gotoknow.org/blog/pr4u/291905 (โหวตรางวัลเดือนสองหาคม 52)

http://gotoknow.org/blog/pr4u/289531 (เหตุผลการเสนอชื่อ)

http://gotoknow.org/blog/pr4u/289531?page=1(เหตุผลการเสนอชื่อ)

http://gotoknow.org/blog/pr4u/291478      (บลอ็กเกอร์ที่ได้รับเสนอชื่อ)

    เมื่อวานตอนเช้าไปประชุมมา  พร้อมกับนำเสนอผลงานครอบครัวสุขภาวะ หลังจากที่เคยประสบผลสำเร็จในที่ประชุมแห่งหนึ่ง  คราวนี้หวังว่าจะได้ขยายผลในวงกว้าง

      ประชุมคราวนี้ผลลัพธ์ออกมา   ไม่ได้รับความสนสนใจจากประธานใน้ประชุมครับ  ไม่ได้รับความสนใจ  ไม่ได้รับการยอมรับ

       ก็เสียความรู้สึกและรู้สึกอายที่ประชุมอยู่เหมือนกันครับ   แต่ก็ "ต้องทำใจ"

  เมื่อวานถูกผู้หลักผู้ใหญ่ "แซว" ในที่ประชุม  สืบเนื่องจากได้นำเสนองาน "ครอบครัวสุขภาวะ"  ให้ที่ประชุมทราบ (ผู้เข้าประชุมมาจากหลากหลายหน่วยงาน มีท่านรองผู้ว่าเป็นประธานการประชุม)

   ผมได้นำเสนอภาพกิจกรรมกลุ่มของผู้ปกครองนั่งล้อมวงระดมความคิด  ท่านรองผู้ว่าแซวมาว่า  "นั่งเล่นไฮโลกันอยู่ละมั้ง"  ผมก็ยิ้มๆครับ ไม่ได้ว่าอะไร   ท่านรองผู้ว่าก็ถามมาอีกว่า แล้วรู้ได้ไงว่าครอบครัวมีปัญหา เขาอาจจะไม่มีก็ได้  ผมก็บอกไปว่าทุกครอบครัวมีปัญหาหมดแหละครับ และ ปัญหาได้มาจากการเปิดใจ และท้ายสุดผมสรุปว่าปัญหาของครอบครัวมาจากพ่อแม่ลูกไม่ได้พูดคุยกัน ท่านรองก็แซวมาอีกว่า  จะเป็นไปได้ไงที่ไม่พูดคุยกันเลย  ผมก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรไปครับ เพราะคิดว่าท่านก็แซวมาอย่างนั้นเอง

      มาเมืองกาญจน์งวดนี้  เป็นความบังเอิญที่ดีมากครับ ได้พบกับอภิมหาบลอ็กเกอร์ทั้ง 3  ท่าน   เมื่อวาน  อาจารย์ ดร.ขจิต และ อาจารย์ ดร.บัญชา ที่โรงเรียนหนองตาบ่ง  มาวันนี้  ได้พบกับลุงเอก  ได้แนะนำตัวและถ่ายรูปคู่กัน  ลุงเอกทักทายอย่างไม่ถือตัวครับ  เสียดาย ที่ไม่มีเสลาได้คุยกัน  ลุงเอกบรรยายได้ดีมากๆๆๆ ที่ประชุมนั่งฟังเงียบกริบ

  บันทึกนี้เขียนที่เมืองกาญจน์  วันนี้เป็นวันที่ดีมาก  สืบเนื่องมาจากเมื่อวาน(17ธ.ค.) มาถึงเมืองกาญจน์ตอนเย็น  โทรไปหาอาจารย์ขจิตว่ามาเมืองกาญจน์มีงานการศึกษาตรงใหนน่าสนใจบ้าง  อาจารย์ขจิตบอกว่าวันพรุ่งนี้ (คือ 18 ธ.ค.) จะมาจัดค่ายที่โรงเรียนหนองตาบ่ง ดร.บัญชามาด้วย  ผมก็ไม่รอช้า  วันรุ่งขึ้น คือ วันนี้ ก็ขับรถไปเยี่ยมอาจารย์ขจิต ไปถึงมื้อกลางวันพอดี ได้ทานก๋วยเตี๋ยว อาจารย์ ดร.บัญชา คุยเก่งมากครับ มีความรู้เชิงลึกมาพูดคุย ประทับใจครับ ก่อนกลับเปรยว่าจะไปโรงเรียนหมู่บ้านเด็ก อาจารย์ขจิตก็ประสานงานให้เป็นอย่างดี  ขับรถไปที่โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก ได้พูดคุยกับคุณครูหมูบ้านเด็กที่คุ้นเคยกับอาจารย์ขจิต  ได้บทเรียนที่ประทับใจมาก  จะนำมาเผยแพร่ในบันทึกต่อไป  หลังจากกลับไปที่ตราดวันที่ 20 ธ.ค.

       วันนี้จึงเป็นวันที่ดีมากครับ เพราะได้พบกัลยาณมืตร อ.ดร.ขจิต  อ.ดร.
บัญชา   และ คุณครูที่โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก   (พรุ่งนี้ น่าจะพบชาวโกทูโนว์อีก 1 ท่าน)

เมื่อวานตอนบ่าย   แหม่มเจ้าหน้าที่ในกลุ่มโทรศัพท์มาบอกว่าแสดงความยินดีด้วยที่ท่านรองผู้ว่าพูดถึงผมในที่ประชุม โดยบอกว่าท่านชอบใจโครงการครอบครัวสุขภาวะในโรงเรียนที่ผมนำเสนอ  ตอนเช้า ผมโทรศัพท์ไปหา ท่าน ผอ.วีรศักดิ์ เนื่องจากทราบว่าท่านเข้าร่วมประชุมด้วย ท่าน ผอ.วีรศักดิ์ บอกว่า ท่านรองผู้ว่าพูดชมผมในที่ประชุม โดยท่านพูดถึงบทบาทของพ่อ  ที่เป็นจุดสร้างปัญหาในครอบครัว  ซึ่งก็เป็นประเด็นที่ผมเสนอไปในที่ประชุม

วันนี้ได้ทำงานตามที่ใจชอบ คือ งานผู้กำกับ ผมชอบทำงานเบื้องหลังการถ่ายทำ  โดยได้ปลุกปั้นครูกระบวนกรขึ้นมา 1 ทีม  เป็นทีมงานครูเกาะช้าง ผมเชิญให้ไปเปแนครูกระบวนกรเวทีครอบครัวสุขภาวะที่โรงเรียนบ้านสระใหญ่  ทั้งๆที่คุณครูทั้งสามท่านไม่เคยอบรมมาก่อน แต่เป็นผู้สนใจครับ  ผมเลยนำมาฝึกเป็นครูกระบวนกรดู  ครั้งแรก  ไปทำที่โรงเรียนตัวเอง คือ โรงเรียนวัดสลักเพชร  ได้ผลน่าพอใจครับ วันนี้ เลยพามาออกภาคสนามฝึกปฏิบัติครูกระบวนกรจากการปฏิบัติจริง

     วันนี้ช่วงบ่ายนัดกับคุณครูที่เกาะช้าง 3 คน  เพื่อจะประชุมนัดหมายไปเป็น "ครูกระบวนกร"  เวทีครอบครัวสุขภาวะ ที่โรงเรียนบ้านสระใหญ่  อำเภอบ่อไร่ ในวันพรุ่งนี้ (15 ธ.ค.52)

   งานนี้  คิดว่าจะไม่ลงไปแสดงเอง  แต่จะเขียนบทให้คุณครูทั้งสามท่านเป็นผู้แสดง  โดยคาดว่าอย่างน้อย  คุณครูทั้งสามท่านจะได้เรียนรู้จากการปฏิบัติจริง   สามารถนำกระบวนการไปใช้ปฏิบัติจรืงได้ในโรงเรียนตัวเอง และ  ผลพลอยได้ คือ จะได้พึ่งพาคุณครูทั้งสามท่าน เป็นทีมงานกระบวนกรครอบครัวสุขภาวะในเวทีอื่นๆ ตามความต้องการ

      วันนี้ไปประชุมร่วมกับหัวหน้าส่วนราชการระดับอำเภอ  การประชุมวันนี้ รู้สึกว่าไม่มีใครฟังใคร    นำเสนองานไป   ก็ไม่มีใครฟัง  แต่ก็อาจจะฟังเหมือนกัน  ฟังแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก

     ที่ประชุมก็บอกให้ทำงานแบบบูรณาการ  แต่ลักษณะการประชุม  ยังเป็นแบบแยกส่วน ต่างคนต่างทำ  ต่างคนต่างพูด   ต่างคนต่างมองแต่เรื่องของตัวเอง

       เช่นนั้นเอง

   ช่วงนี้ มีเรื่องปลื้มเล็กๆอยู่เรื่องหนึ่ง  คือ เรื่องงานใหม่ได้รับการยอมรับ  นั่นคือ งาน "ครอบครัวสุขภาวะ"  ไปประชุมที่จังหวัดเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม  เรื่อง การแก้ปัญหาเด็กและเยาวชน  มีท่านรองผู้ว่าเป็นประธาน  ผมได้นำเสนองานนี้เข้าไป ท่านรองผู้ว่า "ยอมรับ" ครับ บอกว่างานนี้  "สะกิดต่อมในใจ" มีมติให้  เขตพื้นที่ดำเนินการ (ซึ่งก่อนเข้าประชุม ผมไม่คาดหวังว่าที่ประชุมจะยอมรับ แต่กลับตาลปัตรมายอมรับ)   และ ต่อมา  ประชุมบนเขตพื้นที่  มีท่าน ผอ.เขต  เป็นประธาน  ได้แจ้งเรืองดังกล่าวให้ที่ประชุมทราบ ว่าจังหวัดมีนโยบายให้แก้ปัญหาเด็กด้วยเวทีครอบครัวสุขภาวะ   ท่าน ผอ.เขต  ก็กล่าวชมในที่ประชุมครับ   หลังจากได้ไปเปิดงานการประชุมครูด้วยเรื่องดังกล้าว โดยบอกว่าวิทยกากรเก่งมาก และ เป็นงานที่ดี แก้ปํญหาเด็กได้ตรงจุด(ไม่คาดหวังว่า ท่าน ผอ.เขต จะยอมรับ)

       ทำงานแล้วได้รับการยอมรับ   ก็เป็นปลื้มเล็กๆ

     ช่วงหยุดสามวัน 5 - 6  - 7  ไม่ได้มีเวลาให้ครอบครัวตัวเองเลย  มัวแต่เอาเวลาไปให้กับครอบครัวคนอื่น  ก็อดจะนึกถึงคำพูดของลูกที่เคยพูดเอาไว้ว่า "อย่ามัวแต่ไปทำครอบครัวคนอื่น  ให้กลับมาดูครอบครัวตัวเองบ้าง"  บางครั้งก็จำเป็นต้องทิ้งครอบครัวตัวเองบ้าง     แต่จะพยายามไม่ให้บ่อย   และ จะใช้เวลากับครอบครัวให้มากขึ้น

    วันนี้มีเรื่องวุ่นวายใจหลายเรื่อง  เป็นเรื่องที่คาดหวังในเรื่องต่างๆ  แล้วไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง  โดยเฉพาะในเรื่องของ "คน"   คงจะต้องปรับลดวิธีคิดลงมาให้เหมาะกับสภาพความเป็นจริง ในหลายๆเรื่อง หลายๆคน

บ่ายวันนี้มีกำหนดไปประชุมคณะทำงานแก้ปัญหาเด็กและเยาวชน มีท่านรองผู้ว่าเป็นประธาน มีวัฒนธรรมจังหวัดเป็นเจ้าภาพ  ผมเตรียมนำเสนอแนวทางในการแก้ปัญหาไว้ 3  แนวทาง แบ่งเป็น

 1.  แก้ปัญหาที่ปลายน้ำ  ชุมชนจัดกิจกรรม "บ้านหลังโรงเรียน"  ให้เด็กได้มี "พื้นที่" ในการแสดงออก

 2. แก้ปัญหาที่กลางน้ำ  ให้สถานศึกษาจัดกิจกรรมในโรงเรียนให้เด็กมีปัญหา ได้รับการยอมรับ

3. แก้ปัญหาที่ต้นน้ำ  ด้วยการจัดกิจกรรมเวทีครอบครัวสุขภาวะ  กิจกรรมที่ 3 นี้  ผมเชิญคุณครูและนักเรียนมาร่วมนำเสนอของจริงที่ประสบผลสำเร็จให้ที่ประชุมฟัง

    ผมเตรียมแผนไปเสนอที่ประชุมอย่างนี้  ก็ไม่ทราบว่าที่ประชุมจะเอาอย่างไรครับ  ได้ดูแนวโน้มแล้ว  ผมคิดว่าคงไม่ผ่านครับ  แต่ก็ถือว่าเราได้ทำหน้าที่ของเราแล้ว

วันนี้ปรับมุมมองในการทำงานใหม่  จากเอาจริงเอาจัง  มุ่งมั่นคุณภาพ   ปรับมุมมองมาเป็นแบบสบายๆ  ไม่มุ่งมั่นไม่เอาจริงเอาจังมาก  วันนี้มีงานทำอยู่สองเรื่อง  เรื่องแรกตอนเช้า  เรื่องประเมินนักเรียน  เรื่องที่สอง ตอนบ่าย เรื่องการคัดเลือกโรงเรียนส่งประกวด  ทั้งสองเรื่อง ทำในรูปคณะทำงาน  ก็ปล่อยให้คนอื่นเขาคิดกันมากๆครับ เราคิดน้อยๆ  เขาตัดสินใจอย่างไร เราไปก็ว่าอย่างนั้น  มันไม่ถูกผิดอะไรมากมายก็ปล่อยๆไปบ้าง

     วันนี้ตั้งใจไว้ว่าจะออกพื้นที่ลุยงานหลายๆอย่าง  เป็นงานเกี่ยวกับการแก้ปัญหาเด็ก  มีหลายเรื่องที่รอการแก้ไข   แต่มาคิดไปคิดมา ผมว่าผม "หยุด" บ้างดีกว่า  ลุยงานมากไปมันจะเกินหน้าเกินตาคนอื่นเขา  ก็เลยนั่งเฝ้าอยู่หน้าจอคอมพ์นี่แหละครับ

     จะออกไปคุยกับใคร  ก็ตกเป็นเป้าสายตาครับ  ดีไม่ดีจะพลอยตกเป็นเหยื่อจากวงเม้าท์แตก

      เมื่อก่อนผมเกลัยดคำพูดนี้มากครับ ที่ว่า  "ประเทศไทยไม่ใช่ของเราคนเดียว"  เดี๋ยวนี้ ผมทำใจได้แล้วครับว่า  "ประเทศไทยไม่ใช่ของเราคนเดียว"  บางเรื่องบางราวก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้าง   ปล่อยวางบ้าง  เพราะลุยมากไปเราก็จะเจ็บตัวเอง  เอาเป็นว่าตอนนี้หยุดไว้ก่อน  แล้วค่อยรอโอกาสที่เหมาะๆ ที่จะไม่ไปกระทบคนอื่นเขา

      หยุด เพื่อ ดูเชิง ครับ