ไม่บันทึกเพราะไม่มีเวลา
ณ อิมแพค เมืองทองธานี เธอเดินงงๆ แต่งตัวปอนๆ หาห้องSappire105 โชคดีที่เธอไปกับพี่อาร์ม หนุ่มอบอุ่นอารมณ์ดีและอีโร่ในดวงใจ เธอจึงไม่ต้องเขียนชื่อใส่กระเป๋ากางเกงให้เสียเวลา (กันหลง) เธอเจอกัลยาณมิตรมากมายที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหมือนเป็นคนในครอบครัวกันมาก่อน ทั้งที่เคยพบเพียงครั้งแรก แต่คนที่พบเป็นครั้งที่สอง เธออยากจะขอกอดจริงๆ คือท่านผศ. ดร. วิรัตน์ และพี่เหมียว ทำไม่น่ะหรือ ตอบลำบากต้องได้มาสัมผัสพูดคุยด้วยตัวเองถึงจะเข้าใจค่ะ
เธอได้ยินอาจารย์ดร. จันทวรรณ บอกปัญหาหลักของการไม่เขียนบันทึกคือ ไม่มีเวลา เธอเพิ่งกระจ่างใจวันนี้เองว่าทำไมเธอจึงมีบันทึกน้อยเหลือเกิน ทั้งที่เป็นสมาชิกมาน้านนาน เธอเริ่มดีใจเพราะมีข้ออ้างบอกอาจารย์ขจิตแล้ว เพราะท่านชอบถามว่า “ทำไม่หนูไม่เขียนบันทึก”
เธอได้ยินดร.วัลลา คณบดีแสนใจดี บอกG2K ทำให้เรื่องการรักษาเบาหวานมีประโยชน์กับผู้อ่านที่สนใจ เธอเริ่มเอะใจ เอเตี่ยเธอก็เป็นโรคนี้นี่นา
เธอได้ยินผศ. ดร. วิรัตน์บอกG2K ทำให้งานวิจัยง่ายขึ้นใช้เป็นแหล่งเก็บข้อมูลและเป็นหลักฐานในงานด้านประกันคุณภาพอีกด้วย เธอความรู้น้อย ประสบการณ์ไม่มี ฟังผศ. ดร. วิรัตน์พูดกี่ที ก็จับประเด็นได้นิดเดียว!
เธอได้ยิน ดร.ขจิตบอกG2K ทำให้พิมพ์หนังสืองานศพของผู้ตายได้ไว เธอเริ่มเอะใจ เอเรื่องจริงหรือนี่
เธอได้ยินรศ. นพ. จิตเจริญ บอกG2Kทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับทุกคนไม่จำกัดเพศ อายุ หน้าตา และการศึกษา
เธอได้พบอาจารย์นุสุดหล่อมาดผู้บริหาร (แต่น่าเสียดายลูก 2 เสียแล้ว) ท่านให้เพลงธรรมมะของวงจีวัน เธอนั่งฟังแล้วแปลกใจ เกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน
เธอได้พบคนเขียนบันทึกมากมาย (แต่จำไม่ได้) เท่าที่รู้จักก็คือ คุณยายธี พี่บังวอญ่า พี่พอลล่า พี่สุชีรา เธอนึกในใจยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
(แล้วเขาจะได้ยินไหมเนี้ยะ)
หลังจากจบ HA Forum เธอมีโอกาสได้ทานข้าวเย็นกับพี่ใหญ่ ท่านใจดีเลี้ยงสเต็กจานใหญ่ (สั่งเองก็ไม่เป็นเลือกไม่ถูกเยอะแยะไปโหมด) เธอทานไปฟังไปแล้วตกใจพี่ใหญ่ไม่ยอมแก่ การแต่งกาย สุขภาพ บุคลิกยังแคล่วคล่อง แถมโชว์ iPhone 4S ที่คุณพี่ใหญ่เอาไว้ใช้เข้าG2Kโดยเฉพาะ และอ่านข่าวประจำวัน และจบด้วยการบริจากเงินให้กับค่ายช่วยฟื้นฟูน้ำท่วมอีกด้วย
เธอสรุปว่าต้องใช้เวลากับG2Kมากกว่านี้ เพื่อฝึกให้เธอเป็นคนรู้ลึก รู้จริง รู้รอบ G2K เป็นเสมือนคนครอบครัวเดียวกัน ที่พร้อมจะมอบความอบอุ่นและหยิบยื่นสิ่งดีๆให้เธออยู่เสมอ เพียงปลายนิ้วคลิก!
ความเห็น (12)
แล้วเธอคนนี้ก็พบว่า ...
"ทุกคนมีเวลา ๒๔ ชั่วโมงเท่ากัน" ;)...
มาก่อนกวน ดีใจที่ได้ไปงานด้วย
* ขอบคุณค่ะที่มาร่วมวงคุยกันอน่างมีความสุขในค่ำคืนนั้น
* ดีใจที่น้องกล้วยไข่เก็บความทรงจำดีๆเหล่านี้ไว้..อ่านแล้วสดชื่นมากจังค่ะ
* คงได้พบกันอีกนะคะ..
-
สวัสดีค่ะอาจารย์วัส -
แล้วเธอคนนี้ก็พบว่า ...
"ทุกคนมีเวลา ๒๔ ชั่วโมงเท่ากัน" ;)... เจ็บแต่ชัดเจนดีค่ะ แงๆๆ
- ขอบคุณภาพสวยๆที่นำมาฝากค่ะ
-
ตัวอะไรไม่ทราบค่ะส่งมาเผื่ออาจารย์จะรู้
- ขอบคุณมากค่ะอาจารย์
- หนูโชคดีที่อาจารย์พาไปเปิดหูเปิดตา ดีนะที่ไม่หลง
- สวัสดีค่ะพี่
- ขอบคุณที่มอบรอยยิ้มให้หนูเห็นเป็นได้ยิ้มตามทันทีค่ะ
- เย้พี่
มาไว สมกับที่ใช้ iPhon - หนูพบพี่ใหญ่ครั้งแรกก็ทำให้เข้าใจแล้วว่าอายุเป็นเพียงแค่ตัวเลขจริงๆ
- ว่องไวปราดเปรื่องกว่าหนูเสียอีก
- ขอบคุณสิ่งดีๆที่พี่มอบให้หนูมากค่ะ
สวัสดีจ๊ะกล้วยไข่
- พี่ฝากบอกหนูคนนั้นด้วยนะคะ ว่ายินดีและดีใจที่ได้รู้จัก และอ้อมแขนของพี่ก็ดีใจที่ได้โอบกอดหนูคนเก่งคนนั้นเช่นกันค่ะ จำได้ว่าแอบเขิลอยู่เหมือนกัน ๕๕๕
- เสียดายที่เวลามีน้อยไปหน่อย คงจะได้ทำความรู้จักคุ้นเคยกันมากกว่านี้ค่ะ
- นับว่าโชคดีที่เป็นครอบครัวเดียวกันที่ G2K แห่งนี้และได้รู้จัก ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้รู้มากหมาย หนูคนนั้นก็คงคิดเช่นเดียวกันเน้อ ^^
- ขอให้กล้วยไข่และหนูคนนั้นมีความสุขในทุกย่างก้าวของชีวิตนะจ๊ะ ^^\/
- สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ใหญ่
- ขอให้ชีวิตมีแต่ความร่มเย็นชุ่มฉ่ำนะคะ
- พี่เหมียวมาแล้ว เย้
- ช่วงนี้งานยุ่งไหมคะ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยน้า
- หนูเห็นด้วยอย่างยิ่งกับพี่เหมียวที่ว่า "นับว่าโชคดีที่เป็นครอบครัวเดียวกันที่ G2K แห่งนี้และได้รู้จัก ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้รู้มากหมาย"
- ที่ว่าให้มีความสุขทุกย่างก้าว ขอบคุณมากนะคะ และขอให้พี่มีความสุขเช่นกัน
ชื่นชมด้วยใจ ให้กำลังใจด้วยคำพูด.... จะแวะมาอ่านอีกน่ะ!!!!
- สวัสดีครับกล้วยไข่
- เขียนบันทึกอ่านแล้วสนุกมากเลยครับ
- มีคำบรรยายบุคคลิกของแต่ละคนอีกด้วย เจ๋งไปเลยลูกพี่ อิ อิ
- รอเจอกันวันค่ายภาษาอังกฤษที่สุพรรณฯนะจ๊ะ
ค่ายภาษาอังกฤษที่สุพรรณ ฯ เตะตาจัง มี ศน.เชิญครูอ้อยไปด้วย