คืนเสาร์
ไร้การตระเวน ผับ บาร์ เพลงเพื่อชีวิต ยังคงเดิน
อยู่ในราตรี ที่กระท่อม กลิ่นกำยาน ไฟสลัว สลับขั้ว เพลงสกา
ดนตรี ชีวิต กับ ฤทธิ์ คาเฟอีน หญิงสาว ผสาน กับ สีมืดดำ
ใบไม้เขียว ถูกปกคลุม ด้วย สีดำ สีดำปกคลุม
ความหม่น ความเหงา เข้าโจมตี ผู้ชีวิตเดียว
ห้องกั้นฟาก ก็ดั่ง ห้องของแมลงมุม กองสุม ชักใย หลับใหล
มัน เป็น วิถี ของ ผู้สันโดษ ที่ไม่อยากสันโดษ พอเพียง
ค่ำมา มองเหม่อ คอยเช้า รอเช้า
เช้ามา ก้าวทำงาน ตาม วิถี คอยค่ำ
ค่ำมา ก็นั่งมองเงา และทักทาย ความมืด มีสาระหรือ-หญิงสาว ? ...
ดอกไม้สีสดตูม บาน
รอคอย หล่น ดับ ลับ สุ่ดิน อ้อมกอด แห่งดิน
ฉันมองค่ำ
ฉันมองเช้า
ฉันมองหญิงสาว
ผู้ว่างไร้ เปล่าดาย
---------------------
พิมพ์ปภัสสร
(ค่ำนี้ กาแฟ สองแก้วหวานขม ฉันจะ ชมค่ำ.....)
เช้านี้กาแฟหนึ่งแก้วความเข้มเท่าอายุ...ฉันนั่งอยู่ หน้าจอคอมพ์