เช้าวันจันทร์ ตื่นขึ้นมาด้วยอาการเพลียสุดขีด
ฉันเปิดหน้าต่างไม้สักบานพับที่เก่าซีด รับแสงแดด
หมอกขาว ปกคลุมรอบกระท่อม
ฉันต้มน้ำร้อน อัดกาแฟเต็มพิกัด 3 แก้ว
หวังว่า ความอ่อนเพลียจะหายไป และไปเซ็นชื่อทำงานได้
กาแฟ 3แก้ว ผ่านไป หวัดยังคงเล่นงาน ฉันยกหูโทรศัพท์
แจ้งฝ่ายบริหาร "ลาป่วย" ความรู้สึกผิดกินวูบ ฉันยังเดินได้
ทำไมฉันจะไปทำงานไม่ได้ ฉันก้มลงมองมือตัวเอง มันเย็นเฉียบ
ราวน้ำแข็ง ร่างกายก็รู้สึกอ่อนเพลีย
ยิ่งกว่า...การอ่อนเพลีย คือ การอ่อนแอ ฉันอ่อนแอ ทางจิตใจ
แม้แต่การคิดขบถ ต่อตัวเอง ในบางครั้ง ฉันก็ยังรู้สึกผิด
กฏระเบียบมันก็ดี แต่มันทำให้ฉัน หวาดกลัว และขาดความเชื่อมั่น
ในการตัดสินใจของตนเองอย่างแรงกล้า
ฉันอาจจะไม่สบายจริงจริง
...ในกระท่อม รกรุงรัง
ขณะที่ฉันเดินว่อน ไปมา
ฉันเห็นแมว คาบลูก มุดมาทางรู เข้ามาในกระท่อมของฉัน
ลูกของมัน เดินเป๋ไป เป๋มา ... มันคงจะเกิดเมื่อคืน
ฉันคิดถึงเรื่อง หวยรัฐบาล รวยแล้วเรา พระเจ้ายื่นโชคให้แล้วเฟ้ยยยย
เขาบอกว่า ถ้าแมวออกลูก กี่ตัวก็ตาม หวยรัฐบาล ก็จะมี ความน่าจะเป็น
ที่จะออกตัวนั้น วันนี้ วันที่ 19 ... 319 เป็นไง...เหอ เหอ เหอ...
เอ!!!หรือว่า จะลงล่างหว่า ล็อตเตอรี่ เลขท้ายสองตัว ก็ไม่เลว
ฉันลืมไปแล้ว ฉันถูกเลขท้ายสองตัวล็อต ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
ออกลูก 3 ตัว มี 4 ขา ก็ 34 หรือ ไงหว่า งง ?....ฉันครุ่นคิด....
ฉันต้มน้ำ กะว่า ซัดกาแฟร้อน อีกซักแก้ว
เอาให้เมามาย ในวันลาป่วยไปเลย
ฉันรู้สึกหนาวขึ้นมาขนลุกขึ้นมาทั้งตัว
ทั้งที่อากาศเริ่มจะร้อน
ฉันคงไม่สบายจริงจริง...ใช่...ฉันไม่สบาย
.....ฉันสะกดจิตตัวเอง.....
เหนื่อยนักก็ต้องพักบ้างค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)
เจอประโยคนี้เข้า ดิฉันยิ้มกว้าง ตีปีกพั่บๆ!!!!
ด้วยความดีใจค่ะ มีคนเข้าใจ ฮ่าๆ...
นั้นเดี่ยวดิฉัน จะเขียนเรื่องสั้นอีกซักเรื่อง
แล้วจะนอนดูหนังตลกๆ แล้วล่ะค่ะ พักผ่อน
ขอบพระคุณมากมาย ในวันเดียวดาย ที่ลาป่วย
กับกำลังใจที่ส่งให้หญิงสาวบนเขาแม่สะเรียง.......
พิมพ์ปภัสสร
แม่สะเรียง
แม่ฮ่องสอน
ป่วยก็พัก หนักก็ผ่อน รักษาสุขภาพ หากไม่สามารดูแลตัวเองได้ ก็ป่วยการไปดูแลผู้อื่น
รักษ์สุขภาพครับ